Schrijnend

Vier weken lang keek maar afleveringen van de docuserie “Afgestaan” van  Andere tijden.

Bron: Google foto’s / Andere tijden

Een schrijnend relaas over jonge meisjes, soms nog tieners, die ongepland zwanger werden. De burgerlijke moraal vond het schandelijk. Zoiets moest maar snel onder de pet gehouden worden. De meisjes werden vaak weggestuurd, kregen hun kind in het geheim en moesten het dan afstaan. De druk van de onverzettelijke buitenwereld moet ongelofelijk zijn geweest.

De meisjes werden geacht nooit meer over hun kind te spreken. Zo verdwenen die uit zicht. Maar hun leven werd nooit meer hetzelfde. Een grote maar onzichtbare last droegen ze met zich mee.

De uitzendingen maakten een diepe indruk op me. Hoe eenzaam moeten de meisjes zijn geweest en hoe hard en veroordelend was de maatschappij toen.

Nostalgie

Eigenlijk weet ik niet hoe de etalages in de stad er nu uitzien. Zijn er weer zulke leuke en mooie bij als vroeger? Toen er hele voorstellingen waren met Steiff dieren, winterse voorstellingen werden gemaakt met heel veel sneeuw en kinderen met hun neus tegen het raam stonden te kijken in opperste verbazing.

Grootouders zullen misschien nog wel een extra ritje naar de stad in het donker gemaakt hebben, met de kleine knuistjes van hun kleinkinderen stevig vasthoudend. Zijn de kinderen daar nog mee te verrassen?

Ik amuseer me maar met een filmpje op Instagram:
de etalage van Kaufhof in Keulen. Want ik wil toch wel nog een klein beetje nostalgische kerstsfeer proeven.

Maassluis

Zoals gewoonlijk gaat De Ganzenpas in deze tijd altijd een dagje weg. Dit jaar werd het Maassluis. Daar kunnen we allemaal gemakkelijk komen, want je rijdt er met de metro zo heen.

We waren echte Ganzen hoor, want bij allerlei stations stapte wel een wandelgans in. Na een uurtje waren we er en liepen we wat door het stadje. Maassluis is in de zomer een echte toeristische attractie, maar nu niet. Overal was het redelijk stil, ook al omdat het weer helemaal niet mee wilde werken.

Gelukkig hadden we een tafel voor de lunch gereserveerd en schoven we wat eerder aan voor warme koffie en kozen we daarna uit het heerlijke broodjes assortiment.

En hoewel we elkaar bijna elke week zien, hebben we nooit tekort aan gesprekstof. Het was dus weer ouderwets gezellig.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Vandaag een heel ander muzikaal begin. Een opname van het carillon in de Laurenskerk in Rotterdam. De 49 klokken worden door bespeeld door Dina Verheyden & Richard de Waardt.

Het carillon van de Laurenskerk bestaat uit 29 klokken uit 1660 en 20 nieuwere klokken, die in 1960 in de toeren werden geplaatst. www.stadsmuziek.nl Wie meer wil horen klikt hier of hier.

Als de clip niet start, dit is de link

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Oudste studeerde in Groningen, dus we hebben wel een binding met deze stad. Waren er vaak, hebben er veel gelopen en veel gezien. Nu komen we er nog zelden. Maar dan is er Janneke de Jager die Groningen bezingt. Zijn we weer even terug 😉

Als de clip niet start, dit is de link

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Het filmpje mag misschien een beetje luguber lijken, het advies van “The Demoniqs” is duidelijk: wacht niet tot het te laat is, maar “Enjoy yourself, its later than you think”. Fijne maandag!

Als de clip niet start, dit is de link

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Hoe muziek mensen tot elkaar brengt. “On my way to Bamako” van Eric Bibb en Habib Koité is een mooie mengeling van twee culturen, nodigt uit tot dromen over een mooie reis of gewoon lekker te bewegen op opzwepende muziek.

Als de clip niet start, dit is de link

Echt of niet

Bron: Google

De laatste tijd zie ik steeds vaker vrouwen en meisjes met enorm lange wimpers. Wimpers, zolang dat je er met gemak een potlood op kunt leggen.

Ik vroeg me af, is dat dan echt of niet? Nee, natuurlijk niet. Het is nep. Maar hoe? Inmiddels weet ik dat die wimpers niet zomaar aangeplakt zijn, maar dat het wimper extensions zijn.

De vrouwen in kwestie vinden ze natuurlijk prachtig, anders ga je daarvoor niet naar de schoonheidsspecialiste. Maar ik vind ze soms “redelijk mooi” maar meestal nog al opzichtig en vooral heel onnatuurlijk. Een beetje zoals het Betty Boop-effect. Het lijkt me ook niet echt prettig om te dragen.

Maar ja, je moet er wat voor over hebben om mooi te zijn.

Soms wel, soms niet

Een tijdje geleden bleek dit schilderij geschilderd te zijn door Pablo Picasso. De eigenaar vertelde dat zijn moeder het verschrikkelijk lelijk vond en eerlijk gezegd… ja, daar ben ik het ook wel mee eens. Maar ja, een Picassso, een echte. Die breng je niet zo maar naar de kringloop.

Ik heb in het echt diverse werken van Picasso gezien, heb kunstkenners zien zwijmelen bij zijn kunstwerken, waar ik onverschillig aan voorbij zou zijn gelopen. Die scheve gezichten, die afgrijselijke ogen soms…

Bron: Facebook / English Literature info

Vorige week zag ik dit plaatje en zonder te weten wie het had getekend, herkende ik ja… diezelfde Pablo Picasso. Die een prachtig ballet tekende, waaruit sprankeling, lichtheid en ontroering mij aanspraken. Want dat de man kon tekenen en een groot talent was, staat wel vast.

Dus als iemand me vraagt “Hou je van Picasso?” dan kan ik niet meteen een duidelijk antwoord geven. “Soms wel, soms niet” zal ik maar zeggen.

Wandelen

Die heerlijke zomerse temperaturen, de zon, het hield nog niet op. Alle plannen voor zaterdag werden even opzij gezet en veranderd voor een wandeling naar Trompenburg Arboretum.

Ook daar naar toe is de metro de beste keuze. Dan een gezellig loopje door een fijne en mooie wijk, waar ook altijd van alles te zien is.

Bij Trompenburg was het redelijk druk, er stond zelfs een rij voor de kassa. Maar gelukkig is er zo veel ruimte, dat je toch heerlijk rustig kunt wandelen. Bij de volière was er zelfs nog plaats genoeg in de zon. Voor ons was het zelfs lastiger om wakker en alert te blijven dan zachtjes aan weg te soezen 😉