Waarom nou…

Bron: Google foto’s

Nu we zo gebrand zijn op goed, gezond en zo zuiver mogelijk eten, viel dit bericht me op.

Aardbeien uit Marokko, die in Spanje een andere verpakking/sticker krijgen en dan uit Spanje lijken te komen.

Dat is in de eerste plaats natuurlijk misleiding, maar ook puur bedrog. En wat te denken over al die extra handelingen, de kosten en de milieuvervuiling die dat met zich mee brengt?

Ik laat nog maar even buiten beschouwing dat de Marokkaanse aardbeien met Hepatitis besmet leken. Maar als je denkt dat het Spaanse aardbeien zijn……! Je wordt als consument totaal om de tuin geleid. En waar kun je dan nog van op aan?

Het is natuurlijk het beste om alleen maar seizoensgroenten en fruit te kopen en te eten. Maar als dit in de winkel ligt, wordt het toch door de consument gekocht.

Hoe je het ook wendt of keert, er klopt helemaal niets van!

Voorjaar

Natuurlijk fotografeerde ik niet alleen maar die bloembak onderweg naar het Arboretum Trompenburg.

In het arboretum zelf was natuurlijk ook van alles te zien. Als je er vaker komt, zie je telkens weer iets dat veranderd is.

Want zo kaal als dit perk zag ik het nog nooit, maar ik vermoed dat er heel wat verrassingen in de grond zijn gezet of zijn uitgestrooid. Dus nog vaker komen om te zien wat er allemaal uit de grond zal komen.

Verder waren er zoveel bomen en struiken te zien, die of bloeiden of met hun ontluikende blaadjes kleur gaven aan de tuin. Kijk maar

Afgrijselijk

Bron: Google

Er was een tijd dat pensioenfondsen werd gevraagd niet te beleggen in de wapenindustrie. Dat vond ik helemaal geen gek standpunt.

Nu suggereert onze defensieminister dat die zelfde pensioenfondsen beter in wapenfabrieken kunnen beleggen.

Wordt er op de tv gezegd dat rijken hun geld niet moeten besteden aan kunst, maar granaten naar Oekraïne zouden moeten sturen.

Dagelijks horen we over dreiging van een kernoorlog. Zo langzamerhand zie ik de wereld veranderen in een grote oorlogsmachine.

Maar waar leidt dat toe? Tot nog meer dood en verderf, tot steeds heftiger wordende conflicten. Wie wil dat nou?

Laten we vooral niet luisteren naar al die machtsgeile regeringsleiders en ministers. Zouden we niet beter al onze krachten moeten aanwenden om meer overleg te plegen, meer begrip voor elkaars standpunten te creëren?

Dat zou nog eens vooruitgang betekenen.

Mooie bruggen

In Rotterdam liggen nog steeds “takkenbruggen”over sommige singels. Die werden al zo’n 120 tot 160 jaar geleden gemaakt van dikke takken eikenhout.

Bron: De Havenloods, Rotterdam

Natuurlijk is zo’n brug gevoelig voor de weersinvloeden en moet dan ook regelmatig onderhouden of vernieuwd worden.

Vaak worden bruggen na verloop van tijd vervangen door moderner exemplaren, van beton en asfalt.

Maar vijf van deze bruggen zijn nog in hun oorspronkelijke, maar gerenoveerde vorm, te zien.

Op de Heemraadsingel en Proveniersingel werd nog eikenhout gebruikt. Voor de andere bruggen koos men voor robinia hout, dat even sterk en vrijwel gelijkwaardig is. Eikenhout schijnt in Europa bijna niet meer te krijgen.

Zo’n mooie brug geeft een heel bijzonder cachet aan een singel. Veel statiger en romantischer dan beton.

Dieren

Nu zouden we ook al de kermispaarden uit de draaimolen in de ban moeten doen. Omdat kinderen anders een verkeerd beeld van het omgaan met dieren krijgen. Zucht…..!

Waar houdt het op? Want moeten alle schilderijen met dieren dan ook geweerd worden? Of de paarden in het schaakspel? En heeft Bambi nog bestaansrecht?

Ik vind het echt volkomen absurd. We slaan wel erg door in onze strijd tegen dierenleed. Want games met moord en doodslag mogen wel? Dat geeft een beter beeld van onze menselijke verhoudingen?

Wanneer houdt deze waanzin op?

Kringloop

Waar het aan ligt, weet ik niet. Maar de laatste tijd krijg ik via Facebook heel veel berichten over “thrift stores” of kringloopzaken. Die zijn tegenwoordig heel hip en voor velen een onuitputtelijke bron voor nieuwe spullen.

Eerst verwonderde ik me er over dat men dan weer zoveel dingen koopt. Maar ik begrijp inmiddels dat veel mensen daar spullen goedkoop inslaan om later duur op internet te verkopen.

Het viel me op veel van die bijzondere vondsten nog gewoon in mijn huis te vinden zijn. Pyrex pannetjes, grote (en inmiddels heel oude) ovenschalen en vormen van glas.

Wij zijn nogal behoudend en dus heb ik dat soort pannen nog steeds in gebruik. Dus als we er niet meer zijn, wie weet wat voor kostbaarheden onze kinderen vinden.

Statiegeld

Jaren geleden was in Duitsland het statiegeld voor plastic flesjes al ingevoerd.

Op het vliegveld in Berlijn zagen we toen een nette man met een enorme koffer in de ene hand en aan zijn arm een tas. Hij liep een beetje doelloos rond, leek het. Maar in feite keek hij naar de mensen die wachten en wat dronken uit een flesje. Want als Nadat zo’n flesje leeg was, kieperde men ze in een afvalbak.

Bron: Google foto’s / De Gelderlander

En daar kwam de man in actie. Onopvallend viste hij het flesje op, stopte het in de tas. En toen snapten we het. Een statiegeld jager. Eigenlijk een illegale handeling, want officieel zou het statiegeld aan de staat toebehoren, vertelde mijn Duitse vriendin. Maar de man haalde zo te zien heel wat geld op.

Als ik dan lees dat er in Nederland in 2023 miljoenen euro’s aan niet ingeleverd statiegeld op straat gegooid wordt. Dan lijkt het me niet zo lastig om zo wat geld te verdienen. Best slim toch?

De Wieger

In Deurne was Hendrik Wiegersma een bekend figuur. Hij was arts, maakte zelf zijn medicijnen en was ook een begenadigd kunstenaar. Een man, zoals de vrouw in het museum zei, binnenkwam en niet omver te lopen was. Dat kon je ook wel opmaken uit de film die in het museum gedraaid werd.

Hendrik begon pas laat met schilderen en maakte kennis met diverse kunstenaars die ook regelmatig in zijn huis op bezoek kwamen en bleven logeren.

Het huis “De Wieger” is nu een museum, waar regelmatig wisselende tentoonstellingen worden gehouden.

Wij waren er vorige week vrijdag en zagen schilderijen en tekeningen van Hendrik Wiegersma. Daarnaast was er ook een tentoonstelling van Gerrit van Bakel en tijdgenoten en van Gerrit’s zoon Michel van Bakel.

Het huis op zich is ook beslist het bekijken waard. Kleine musea zoals deze moeten gekoesterd worden, want juist daar ontdek je soms zulke mooie pareltjes.

Maandag met muziek

Het liedje is heel bekend, gezongen door Julie Andrews. Die deze tekst ook een keer gezongen heeft, maar daar kon ik geen opname van vinden. Dus dan maar de inwoners van St. Johns, die op eigen wijze het lied ten tonele voeren. Niet echt toonvast, maar wel met zelfspot. De tekst staat er onder en is goed te volgen, dan wel te herkennen. Het hoeft tenslotte niet altijd zo ernstig, toch?

Als de clip niet start, dit is de link

Carnaval

Wat deden we nou in Brabant? We houden helemaal niet van carnaval. En daar wordt het toch uitbundig gevierd.

We zagen overal al carnavalsuitingen en ook de cafés waren er klaar voor.

We reden gewoon wat door een dorpje en belandden ongemerkt in de kindercarnaval optocht. We konden gewoon niet meer verder.

Maar wat was het leuk! Allemaal versierde karretjes, verklede kinderen, veel ballonnen, confetti en serpentines. Nog puur en zonder opsmuk.

En zo te zien hadden de ouders ook een stevige duit in het zakje gedaan.