Nieuw begin

Geen zonnebloem waagt nog een spietje boven de aarde in deze tijd van het jaar. Maar de sneeuwklokjes piepen al boven de grond uit. Kijk, lijken ze te zeggen, het is nu januari en wij komen er aan hoor. Sneeuw of niet, wij zijn present. En dat stemt me blij, al moet je op de foto nog even goed kijken. Niet alleen op de kalender, maar ook in de tuin weer een nieuw begin!

2018

En weer ligt er een heel nieuw jaar voor ons.
365 dagen waarvan we nog niet weten hoe ze zullen verlopen, wat er op ons pad komt, welke leuke, mooie of verdrietige dagen er zullen zijn.
Natuurlijk hoop ik dat er voor ons allemaal vooral vreugdevolle dagen zullen komen, met blijdschap, geluk en voorspoed.
Maar mocht het een keer tegen zitten, denk dan aan deze poster. Dan wordt het vast een schitterend jaar!

Ik wens iedereen veel geluk, voorspoed en gezondheid, kortom
het allerbeste voor
2018

Ergernis

Ik had me nog zo voorgenomen om me niet meer te ergeren, maar ja… Soms ontkom ik er toch niet aan. Ik erger me niet meer aan mensen of rare situaties. Maar  als mijn telefoon ineens een eigen karaktertje blijkt te hebben, kan ik toch wel heel erg boos worden. En het nare is, ik kan er niet eens veel tegen doen. In een Whatsapp berichtje typ ik “Cornwall” en de spellingscontrole maakt er “Corneille” van. En veel vaker geeft ie zijn eigen draai aan mijn woorden. Ik zet het uit, dacht ik. Maar dat valt beslist niet mee. In sommige programmaatjes lukte het me wel, in sommige niet. Ik moet het apparaat leren wat er moet staan. Oh…. wat word ik daar moe(deloos) van. Vanmiddag maar weer eens proberen die controle uit te zetten. En stiekem hoop ik dat iemand de gouden tip voor me heeft 😉

Neutraal

Geen vlees, geen vis, geen man, geen vrouw, niet dames en heren.
Wat ik daarvan vind? Nou… een beetje overdreven, te ver gezocht. Moet dat allemaal nou zo ver doorgevoerd? Maar ja, ik heb daar niks over te beslissen. Maar dan ineens, zie ik iets waar ik erg om moet lachen. Omdat de oplossing zo eenvoudig is, dat iedereen zich daarin kan vinden.
Dit is een toiletdeur in Restaurant Leipzig, dat bij het Nieuwe Luxor theater  gevestigd is. Naast mannetjes, vrouwtjes, invalidenplaatjes ook eenvoudigweg “Zittend”, “Staand” of “Rollend” op de toiletdeuren. Simpel en doeltreffend. Ik zou bijna zeggen…. geniaal. Niemand hoeft zich meer onaangenaam verrast of gediscrimineerd te voelen. Mooie (Rotterdamse…?) oplossing.

Kerstkaarten schrijven

Dit jaar was ik vroeg met het maken van de kerstkaarten. Al eind oktober had ik een groot deel van de ruim 90 kaarten klaar. Want hoewel we elk jaar tegen elkaar zeggen dat we volgend jaar maar aan de digitale kaarten gaan, komt dat er niet van. Zo’n persoonlijk kaartje is toch veel leuker? Zeker als het zelf gemaakt is. En het is weliswaar nogal wat werk, maar dat doe ik nou juist zo graag. Dus stempel, knip, plak en kleur ik uren achtereen.
Onze adressenlijst staat natuurlijk netjes in de computer en zou dan ook prima kunnen dienen om etiketten mee te maken. Maar dat is me dit jaar niet gelukt. Ik weet dat het kan. Maar omdat ik het zo weinig doe, moet ik elk jaar weer opnieuw uitzoeken hoe het gaat. En dan is gewoon ouderwets schrijven net zo vlug. Samen met manlief een of twee avonden aan tafel en de klus is geklaard. Inmiddels heeft iedereen onze goede wensen ontvangen, dus kan ik wel een foto tonen van hoe onze kaarten er dit jaar uitzagen.

Onderzoek

Wat er tegenwoordig niet allemaal onderzocht wordt. En wat de conclusies dan zijn… Appende  fietsers, je zou toch zeggen dat die niet zo goed meer kunnen uitkijken. Maar nee, een onderzoek wees uit dat al die ongelukken helemaal niet door die appjes en mobieltjes komen. Waardoor dan wel…? Dat is nog onduidelijk, ja ja.
En dan dit onderzoek. Wat een rare conclusie. Ik denk dat de auto-industrie liever meer grote auto’s verkoopt dan kleine wagentjes. Dus passen we het onderzoek en/of de conclusie maar aan.

Dat we tegenwoordig zo snel rijden, gehaast zijn, er zoveel vrachtverkeer op de weg zit, onze aandacht door allerlei toeters en bellen afgeleid wordt…. Welnee, daar komt het natuurlijk niet van.
Dit soort onderzoeken zouden wat mij betreft wel achterwege gelaten kunnen worden. Want wie heeft er nou wat aan?

Sneeuw

Elke keer als het hier sneeuwt, ben ik verbaasd over wat dat met zich meebrengt. Het lijkt wel of we massaal ondergesneeuwd waren afgelopen weekend. Het was behoorlijk wat sneeuw, maar ik vond het vooral heel mooi om te zien. Maar de berichten deden alsof er een wereldramp was gebeurd. Automobilisten moesten hun rijstijl aanpassen. Ja, logisch toch. Een juffrouw was vergeten een muts op te zetten. Beetje dom, maar een nieuwsitem waardig? Ik keek ook even op de reisplanner van NS en kon mijn ogen niet geloven, zoveel treinen waren uitgevallen. Alsof we nog nooit zoiets hadden meegemaakt.
Wij waren overigens op alles voorbereid. Warme trui aan, sjaals en handschoenen klaargelegd. Want we zouden onze jongste gaan aanmoedigen bij de 30e editie van de  Bruggenloop. Hij appte nog lief “dat we ook wel thuis mochten blijven.” Dat zou ie best begrijpen. Maar nee, we besloten stoer  te zijn en gaan. Dat hadden toch afgesproken…
En toen… toen ging het niet door. 12.000 Deelnemers en heel veel vrijwilligers stonden al klaar om van huis weg te gaan of waren al onderweg. Jammer, maar alle moeite voor niks. Overigens wel een goed besluit van de organisatie.  En kijk, dat leek me nou toch wel een berichtje in het nieuws waard. Maar nee, blijkbaar was dat in Hilversum niet interessant genoeg.

Juwelier

Nee, bij deze winkel koop je geen goud of diamanten, maar voor mijn gevoel is het er even duur. De groentenman in ons winkelcentrum is voor mij een groentenjuwelier. Er zullen beslist klanten zijn die het doen, maar ik niet.
Want 6,98 betalen voor een doosje aardbeien, vind ik gewoon te duur. Te gek! Okay, ze zagen er ook beslist prachtig uit en nee, het is natuurlijk buiten het seizoen. We noemen ze ook niet voor niks zomerkoninkjes. Daar moet je in de winter dus niet om komen. Over de smaak kan ik niet oordelen, Maar voor dat geld koop ik toch iets anders. Nog geen idee wat, maar zeker geen aardbeien. Of ben ik blijven steken in het guldentijdperk, dat inmiddels al 15 jaar achter ons ligt? Want als ik het omreken, dan kom ik op een astronomisch bedrag uit voor die winterse zomerkoninkjes. Het kan wel, maar moet het dan ook?

Haast

Het lijkt wel of men niet meer kan wachten. Alles moet snel, sneller, snelst. Het doet me denken aan Herman van Veen’s “Opzij, opzij, opzij”.
We hebben Kerstmis nog niet gevierd, maar toch zag ik in Trouw al een paginagrote advertentie voor een uitvoering van de Mattheus Passion, die straks met Pasen wordt uitgevoerd. Alsof er geen tijd meer over is, of dat concert morgen al beginnen gaat.
Er is nog niet eens bekend wie er voor het komend North Sea Jazz festival in juli 2018 zijn gecontracteerd, toch zijn de passe partouts al bijna uitverkocht. Krankjorem toch dat je dure kaarten koopt en nog niet weet wie er komen optreden.
Ik vind het allemaal een beetje al veel haast. Je zou er van buiten adem raken.

Etalage

Dit is toch schattig, zo’n heerlijke nostalgische etalage? En vooral in een ietwat sleets geworden winkelcentrum, met winkels als Kruidvat en Big Bazaar, die hun etalageruiten volplakken met alleen maar reclame.
Dit is de komende weken te zien bij de Kringloopwinkel. Met liefde en geduld opgezet. Hoewel ik niet meer zo vaak in dit winkelcentrum kom, ga ik toch nog gauw weer eens kijken en snuffelen wat er verder nog te koop is.