Moe van het zoeken streek ik even neer aan de leestafel bij de koffiehoek in Boekhandel Donner. Met een kopje thee bladerde ik alvast mijn nieuwe boekje door. Je zit daar heel gezellig, met het geroezemoes van alle klanten om je heen en toch lekker rustig, een beetje verscholen in een hoekje. Toen ik mijn stoel wilde bijschuiven, viel mijn oog hier op. Wat een leuk en lekker nostalgisch exemplaar. Niks modern, maar een ouderwetse kinderstoel. Die duidelijk nog vaak dienst doet.
Ik keek nog eens naar het andere meubilair en wist het meteen. De inkoper bij Donner kijkt natuurlijk ook vaak naar Drew Pritchard. Niks nieuwe en zielloze kunststof meubelen uit een digitale catalogus, maar gewoon lekker kringloopwinkels afstruinen en voor een prikkie op de kop tikken. Weggooien is zonde. Super hip toch, die vintage? En ook nog beter voor het milieu, dus lekker groen bezig…! 😉
Category Archives: Actueel
Hamsteren
Nee, niet weer een blogje over die grootsuper! Maar in deze tijd van overvloed is het toch wel fijn als je nog meer kunt inslaan. Vooral als je niks nodig hebt, of iets waar je totaal buiten kan. Want in de zaken van Flying Tiger staan doorgaans allerlei heel leuke dingen, maar of je die nou ook echt nodig hebt…?
Afgelopen weekend wilden ze vast en zeker snel van hun oude voorraad af om nieuwe gadgets aan de man te kunnen brengen. Dus ging alles voor 2 euro van de hand. En dat lieten de Hollanders zich geen twee keer zeggen. Rijen dik stonden ze te wachten tot het hun beurt was om een winkelmandje te vullen. Stonden wij ook in die rij? Nee joh, wij zijn aan het ontspullen. Wij keken er naar en liepen rustig door. Wel even een foto gemaakt, dat weer wel…!
Deel dit op:
Muzikale maandag
Ook in 2019 begin ik elke week met een muzikaal filmpje. Vrolijk, ontroerend of bijzonder. Maar altijd iets wat mij op een of andere manier geraakt heeft.
Op deze “Blue Monday” heb ik gekozen voor Tito Paris, die ons uitnodigt om te dansen 😉
Deel dit op:
Slapen
Wat kan een mens zich soms toch onzinnige dingen afvragen. Vragen waar geen antwoord op te krijgen is, maar waar je toch even diep over na wil denken. Want ik vroeg me deze week af hoe Premier Theresa May van Groot Brittannië nou zou slapen. 
Ligt ze urenlang wakker, tobbend over hoe het nu verder moet..? Neemt ze voor het slapen gaan een slaapmutsje en dommelt ze dan in, terwijl de papieren waar ze in zat te kijken langzaam op het tapijt glijden…? Of denkt ze “nou we zullen wel zien waar het schip strandt”, kruipt ze gezellig onder het gebloemde dekbed en is ze in dromenland voordat er ook maar één nare gedachte is opgekomen…?
Ik zal het wel nooit weten en dat hoeft natuurlijk ook niet.
Maar ik vraag het me toch af 😉
Deel dit op:
Druk…..
Gisteren gingen Leo en ik weer een keertje naar de IKEA. Ik had dringend behoefte aan een schaaltje en ook moesten de matrasbeschermers vernieuwd worden.
En ja, dan loop je die hele winkel door en zie de meest leuke en handige gadgets voor een habbekrats. Maar nee, ik liet me alleen verleiden om nieuwe dekbedhoezen te kopen. Ja, daar moeten dan ook hoeslakens en extra slopen bij. Dus al met al was het toch een aardige tas vol 🙁 Maar dat was niets vergeleken bij de enorme ladingen opbergdozen die sommigen op hun karretje hadden geladen. Ik vroeg me af wat ze allemaal op te bergen hadden. Maar dat durf je natuurlijk niet te vragen….
We hadden het naar ons gevoel goed gepland. Niet in de vakantie, niet tijdens de uitverkoop, niet op woensdagmiddag. Zo lopend door de winkel viel ons de drukte nogal mee, maar bij de kassa kwamen we in een andere wereld. Was dit IKEA of waren we getransponeerd naar Schiphol of de Efteling, op een topdag? Zigzaggend werd de rij geleid, waarna telkens op een scherm het nummer van een vrije kassa verscheen.
Oh, in wat een consumptie-maatschappij leven we toch. Gelukkig let IKEA op het milieu: op het toilet is alleen koud water voorhanden. Tja, alle beetjes helpen nietwaar? Wel weer jammer: bij het restaurant liggen stapels pakjes met drinken, compleet met plastic rietjes.
Deel dit op:
(Burge)meesterlijke poëzie
Dit is toch (burge)meesterlijk!
Rotterdam.
ooit een stad op drijfzand
aan de monding van een rivier
na de dam kwamen boeren, buitenlui en handelaren
uiteindelijk zijn we allemaal immigrant.
Het dorp groeide, bloeide,
boeide ketters, trendsetters,
geleerden, vluchtelingen en gelukszoekers
werd een wereldhaven, werkplaats, toevluchtsoord of
hangmat
een echte stad.
Een stad met havenarbeiders en havenbaronnen
party people en shanty-koren,
graffiti-kunst en kijkcijferkanonnen
opvanghuizen en ivoren torens
met winnaars, verliezers en twijfelaars.
Een stad waar niet je afkomst telt maar je talent
waar je kunt bouwen met je klauwen
een uitvinder, pionier of mantelzorger bent
waar de Opzoomer-zon schijnt en krachtvrouwen
onze jeugd in de gaten houden.
Waar de klimaatverandering tegen de kades klotst
de energietransitie hoofdbrekens kost
de economische transitie in sneltreinvaart
zijn kansen en uitdagingen lost
en van bewoners en ondernemers het uiterste vraagt.
In zo’n stad moet je bouwen aan vertrouwen
om de kracht van de stad vast te houden
de samenleving is geen boksring
waar je met vuistslagen punten kunt scoren
het is de uitgestoken hand
die mensen het gevoel geeft er bij te horen.
De grootste uitdaging voor het nieuwe jaar
is niet hoe we oevers opnieuw gaan verbinden
maar om zonder ruzie, polarisatie en confrontatie
vrede, consensus en kansen te vinden
om toe te spelen naar elkaar.
De grootste uitdaging voor het nieuwe jaar
is niet hoe we op elke vierkante meter huizen kunnen bouwen
maar hoe we van onze stad
een thuis kunnen maken
voor onszelf en voor elkaar.
Namens het gemeentebestuur
wens ik u veel geluk en gezondheid
En ik hoop dat we weer kunnen rekenen
op uw kennis, talent en toewijding komend jaar.
Nieuwjaarstoespraak
burgemeester Aboutaleb in de Burgerzaal
van het Rotterdamse stadhuis,
op 8 januari 2019
Deel dit op:
Geloven of ….
Mijn opa van vaders kant was streng gereformeerd. Standvastig in de leer waar je niks van mocht. Niet reizen of werken op de “Dag des Heeren”, zelfs niet afwassen. Niet kaarten, niet dansen, geen alcohol drinken. Vrouwen mochten hun haar niet laten afknippen. En er was nog veel meer verboden. ik weet het niet meer zo goed. Mijn vader en ook zijn broers en zus lapten dat strenge geloof aan hun laars.
Opa van moeders kant was ook christelijk, maar had blijkbaar een andere Bijbel. Want mijn moeder mocht wél reizen op zondag, dansen, kaarten, uitgaan, zingen, lachen. Alles met mate, maar toch.
Alle zussen en broers van mijn moeder waren gedoopt, alleen mijn moeder niet. Zij lag meteen na de geboorte maandenlang in het ziekenhuis en ach ja… het was er niet van gekomen.
In de ogen van haar schoonvader was mijn moeder een heiden en opa liet dan ook niet na haar daar telkens op te wijzen. Net zo als hij haar keer op keer liet weten dat ze lelijk was. Toen hij weer eens op bezoek kwam, ging het gesprek over hoe de wereld zou vergaan. Met grote stelligheid verklaarde opa dat mijn moeder beslist niet in de hemel zou komen, want misschien mocht God dan een oogje dicht doen omdat ze een heiden was, hij zou haar vast te lelijk vinden om in de hemel toe te laten.
Op dat moment viel ik van mijn toch al niet rotsvaste geloof af. Die bijbel mocht me gestolen worden. Mijn opa heb ik sindsdien zo veel mogelijk gemeden. Mama ging dan wel niet meer ter kerke, op haar doen en laten was niks aan te merken. En schoonheid is je gegeven, dat is geen verdienste. Innerlijke goedheid, eerlijkheid, gulheid zijn dat naar mijn mening wel. En die eigenschappen tekenden mijn moeder.
Zelf geloofde ik lange tijd in niks. Inmiddels denk ik dat alles in de natuur een samenhang heeft. Die ligt meer in de hoek van de wis- en natuurkunde. God(en) in een menselijke gedaante zijn wat mij betreft sprookjesfiguren.
Alle heisa rondom de Nashville-verklaring bracht me terug bij de overtuiging die mijn gereformeerde opa had. Zo duidelijk weten wat er goed of fout is, wel of niet kan of mag.
Ik vind het walgelijk. Elk mens is anders, maar altijd waardevol. En van wie je houdt en en hoe je lief hebt, gaat niemand anders aan dan jou en je partner. Kortom, ik geloof in liefde, ongeacht welke kleur je hebt, met wie je vrijt. Alleen jijzelf bepaalt waar je geluk ligt. Daar mag niemand zich mee bemoeien! 🏳️🌈
Deel dit op:
Hoe zou dat toch komen…?
Afgelopen zaterdag lagen in de supermarkt niet alleen chocolade restanten van de kerst, maar ik zag ook nog snoep voor Halloween. Ja, ja, dat moet natuurlijk ook op, want weggooien is zonde. Maar ik las ook dat je op dit moment al weer paaseitjes kunt kopen. Niet in deze supermarkt, maar bij de Action. En vanzelfsprekend vliegen die ook al weer over de toonbank. Je kunt het maar in huis hebben. En als het er dan is, dan laat je het ook niet liggen. Kom, neem er nog eentje, of twee of…..
En dan zijn we nog verbaasd dat er zoveel dikke mensen zijn…. hoe zou dat nou toch komen….?
Deel dit op:
Niet vergeten
Gisteren, precies 4 jaar geleden, stonden we op de bus te wachten, toen ik op mijn smartphone keek en het bericht las over de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs. Gek dat je later nog zo precies weet wat je deed bij zulke grote gebeurtenissen in de wereld.
Zo weet ik nog precies dat ik huiswerk zat te maken, toen op de radio het bericht kwam dat er geschoten was op president Kennedy. Ook de aanslag op de Twin-towers in New York staat nog in mijn geheugen gegrift.
Even heb ik dan het gevoel dat het nooit meer zo wordt als daarvoor. Dat zoiets een ommekeer in de geschiedenis moet zijn, dat we het nooit meer zullen vergeten. Maar dat zal wel een illusie zijn. Alle demonstranten die “Je suis Charlie” riepen of een pamflet voor hun borst hielden, zijn inmiddels weer overgegaan tot de orde van de dag. Dat moet ook wel, stilstaan helpt ons niet verder. En inmiddels zijn alwéér diverse aanslagen gepleegd met verstrekkende gevolgen. Zijn er onschuldige mensen om het leven gekomen omdat één dwaas meent dat alleen hij weet wat goed is en daarmee juist zoveel kwaad aanricht.
Deel dit op:
Kalender
Je denkt dat je nog maar net de nieuwe kalender hebt opgehangen, of het is alweer tijd om de nieuwe aan te schaffen. Wij deden dat tussen kerst en oud-en-nieuw, dus redelijk op tijd. Niet dat we nou zo vaak kijken, maar helemaal zonder kalender in de gang, nee dat is het niet. Het moet een niet al te groot formaat zijn en een vrolijk plaatje geven elke maand. Gelukkig vonden we juiste en nadat we ook nog een dagelijkse scheurkalender vonden, waren we klaar voor het nieuwe jaar.
Het oude jaar was nog niet om dus waarom dan al in de uitverkoop? Het is toch een beetje pijnlijk als je in oktober de volle mep hebt betaald, waar je na een beetje geduld twee maanden later dan 30% minder voor mag betalen.
In de grote Rotterdamse boekhandel Donner hingen de kalenders nog te kust en te keur. Dus wie er nog geen heeft, sla je slag.
