Grieken zijn heel trots op hun kinderen. Daarin verschillen ze niet van andere mensen, maar ze laten het vaak heel duidelijk zien. Zoals deze reder, die zijn boten vernoemde naar zijn kinderen. Maar na vijf zonen was er dan eindelijk toch ook een dochter, Stavroula, te vernoemen. Alleen vraag ik me wel af of de fraaie dame, die daar zo languit ligt te liggen, de dochter in kwestie is. Mmm…, meestal wil papa niet dat ze zich zo frank en vrij vertonen. Dat geeft maar kapers op de kust 😉
Category Archives: Actueel
Laat niet als dank…
Lopend langs de haven van Zakynthos stad, met het zicht op een azuurblauwe zee, stuit je ineens op een hoekje van de haven waar je dit vindt. En dan te bedenken dat dit nog maar een piepklein stukje van de hele wereldvervuiling is. Dat er touwvezels in het water liggen, kan ik me wel voorstellen. Zo’n touw gaat weleens stuk. Maar al dat plastic, die flessen, de overige zooi. Bah! Waarom gooien mensen dat nou gewoon over boord? Je hebt het tenslotte vol meegenomen. Dan is het toch simpel om het ook leeg mee terug te nemen? Helaas, zo werkt het dus niet.
Trouwens, we zagen heel wat grote vuilnishopen langs de kant van de weg. Grote dozen, oude stoelen, papier, plastic zakken vol met troep. Of dat ooit nog eens opgehaald en verwerkt zal worden? Dat moet je me niet vragen…! Maar dat al dat vuilnis, afval, plastic troep wordt een steeds groter probleem.
Deel dit op:
Verspilling….!
In Rotterdam werd op 5 mei een Bevrijdingsfestival gehouden. Dat is al enkele jaren zo, maar wij waren er nooit heen. Ook dit keer lieten wij het aan ons voorbij gaan. Maar heel veel mensen trotseerden het slechte weer en gingen er wel heen. En omdat je van al die muziek en feestelijkheden honger kan krijgen, hadden sommigen wat te eten en te drinken bij zich. Maar wat gebeurde? Bij de entree werden die etenswaren afgenomen en in de kliko gestort. Het is een gratis festival en dan moet op de een of andere manier wel gezorgd worden voor inkomsten. Dus stonden er diverse tentjes met (behoorlijk prijzige) etenswaren. Het schoot diverse mensen in het verkeerde keelgat. Want aan de ene kant propageren om vooral geen eten te verspillen, maar aan de andere kant eten weg mieteren omdat er geld verdiend moet worden, is toch te gek voor woorden.
Deel dit op:
Op jacht…
Hoe druk het ook is op het Binnenwegplein, de meeuwen laten zich niet verjagen. Driftig stappen ze rond, hun kraaloogjes gericht op iedereen die iets eetbaars in zijn hand heeft. En dat zijn er op vrijdagavond nog wat mensen. Want overal staan eettentjes en zo rond zessen valt er dus heel wat te snaaien. Wat zou hij kunnen scoren…? Een kind laat een patatje vallen en hup, daar heeft de meeuw het al opgepikt. Er lopen ook wat duiven, maar die zijn een beetje dom. Voordat die in beweging komen, is de meeuw hen al voor. En alles wordt gulzig opgeslokt.
Niet iedereen kan de dieren waarderen en eigenlijk vind ik het wel een beetje vies. Maar zo nu en dan heb ik ook bewondering voor hun handigheid. Ach, zo komt elkeen wel aan zijn kostje…
Deel dit op:
Omgewaaid…
Na de heerlijke warme dagen van april belandden we vorige week in de kilte van mei. Nou ja, beetje hoogdravend gezegd. Maar het voelde gisteren wel heel erg koud aan. En het woei zo hard dat wij als het ware voort geblazen werden op weg naar de film. En niet alleen wij, maar ook de fietsen op de Wilhelminakade lagen bijna allemaal op de grond, ondanks de mooie “fietsnietjes”. Hoe de film was? Dat vertel ik later. Nu eerst die fietsen 😉 
Deel dit op:
Laten staan…
Telkens als ik hier langs loop vraag ik me af wat voor plantjes het zouden zijn. Ik denk dat het een soort sieruitjes zijn. Dat is heel makkelijk op te zoeken, maar dat heb ik tot nu toe niet gedaan. Zou ze ook best graag in de tuin willen hebben. Maar om nou met een schepje een paar plantjes uit het plantsoen te steken, dat gaat me te ver. Nu kijk ik er niet alleen met veel plezier naar, ook anderen kunnen er van genieten.
Dat niet iedereen er zo over denkt, blijkt wel uit een artikel dat ik vandaag in de krant las. In een natuurgebied in Drenthe stonden drie zeldzame orchis-plantjes. Die zijn nu “vakkundig” uitgegraven. Alleen drie gaten in de grond herinneren aan hun aanwezigheid. De dader ligt helaas op het kerkhof. Maar ik hoop natuurlijk dat zijn gestolen goed niet gedijt. Al blijft het eeuwig zonde van de leuke plantjes!
Deel dit op:
Geluk brengend…
Hier in Nederland is het niet zo gebruikelijk, maar in Frankrijk wordt nog steeds op 1 mei een boeketje Lelietjes-van-dalen gegeven. Het zou geluk brengen. Ik hoef er alleen maar de tuin voor in te lopen om een paar stengeltjes te kunnen knippen. Een piepklein vaasje met deze bloemen verspreidt al een heerlijke geur.
De plantjes hebben zich in de loop van de jaren driftig verspreid. Ik begon met een paar stekjes uit de tuin van mijn zus. Mijn zwager had de planten per sé in zijn tuin gewild, want het waren de bloemen van het bruidsboeket. Nu ik er zo over denk, geloof ik niet zo erg meer in dat gelukbrengend gerucht. Hij stierf jong en ook mijn zus trof meer nieten dan winnende loten uit de levensloterij.
De planten zijn trouwens ook giftig, dus opletten dat er geen huisdieren of kinderen van eten. Maar de geur vind ik nog steeds verrukkelijk, dus toch maar wat plukken vandaag.
Deel dit op:
Film
Blijkbaar is Rudolf Noerejev al weer vergeten, want ik kreeg geen vriendin mee naar de bioscoop. Dan maar alleen, want ik wilde persé de film The white crow zien.
Rudolf Nourejev was een danser die zich niet liet ketenen. Dat is in de Sovjet Unie ten tijde van de Koude Oorlog niet erg gunstig. Overal om hem heen zijn agenten van de KGB, die hem in de gaten houden. Dan mag hij met het Kirov Ballet op tournee naar Parijs. Hij weet zich zo veel mogelijk vrij te bewegen, al volgt men hem op de voet. Hoe laat hij ook in het hotel terug komt, altijd zit er iemand die rapport uitbrengt aan de regering.
Dan is de tournee afgelopen en moet hij terug naar Rusland… Maar de vrijheid lonkt…
Natuurlijk zit er in de film heel veel ballet, waar ik erg van genoten heb. Maar ik had ook graag wat gezien van de periode na Parijs, zijn tijd bij het Royal Ballet in Londen. Daar maakte hij furore met Dame Margot Fonteyn. De film bracht dus niet helemaal wat ik er van verwacht had.
Deel dit op:
Vrede…
Voor het Vredespaleis, bij de bezoekersingang, staat deze boom. Niet zijn bladeren trekken de aandacht, maar de vele strookjes papier met daarop in alle mogelijke talen geschreven een boodschap voor vrede. Want wie wil nou niet in vrede leven? Bijna ieder mens wenst dat er nooit meer oorlog komt. Er zullen her en der wel wat mensen zijn die goed garen spinnen bij een bewapeningswedloop, maar brengt het ook iets goeds? Is al het bloedvergieten ook maar de moeite waard?
Laten we hopen dat al die boodschappen weerklank zullen vinden en dat we nog heel lang in vrede mogen leven!
Deel dit op:
Kleine ergernis…
Op 17 januari schreef ik (en klaagde ik) dat er al volop paaseitjes te koop waren. Veel te vroeg vond ik, want wij waren toen nog bezig met de resten van de kerstchocola weg te werken. Maar in de loop van de tijd werden we overspoeld met advertenties en aanbiedingen voor grote, kleine, witte, gekleurde en nog veel meer paaseieren in grote en kleine hoeveelheden. Stoer besloot ik er niet aan toe te geven. Pas in de week voor Pasen zou ik een zeer bescheiden hoeveelheid eitjes kopen. Konden we er niet door verleid worden…. !
Maar toen ik uiteindelijk daartoe besloten had, kwam ik van een kouwe kermis thuis. Nauwelijks eitjes meer te vinden, slechts een paar zakjes lagen ergens verscholen te koop. Alles was op! Uitverkocht!
Het waren wel heel lekkere eitjes. Moet ik nou volgend jaar me toch laten meeslepen door de reclame…? 😉 😉 😉
