Boek

Dorothé las ik over het boek van Ileen Montijn, waarna ik het onmiddellijk reserveerde bij de bieb. En toen ik een paar dagen daarna hoorde dat er zoveel kleding weggegooid wordt, moest ik het helemaal lezen.

Hoewel Montijn beslist prettig schrijft, is het geen roman. Er zit geen verhaal in, maar alle facetten van kleding herstellen in oude en nieuwe tijden komen aan de orde. Want door de eeuwen heen werd kleding beslist niet zo nonchalant in de vuilnisbak gegooid. Kleding was duur en hing niet en masse in een winkel. Het werd handgemaakt door naaisters en coupeuses. Niet dat die daarmee rijk werden, maar in elk geval werd er heel wat veranderd. Het is dan ook leuk om te lezen hoe een japon oorspronkelijk gemaakt werd en soms door de jaren heen veranderd, vermaakt, vergroot of verkleind werd. Om tenslotte te eindigen als kleding voor kinderen of “het lagere personeel” 😉

Wie geïnteresseerd is in kleding en mode kan in dit boek heel wat lezens- en wetenswaardig vinden.

Kunst

Zondag liet ik iets zien, waaraan ik geen “kunst”kaartje hang.

Bron: Google foto’s

Dit is natuurlijk wel Kunst, en met een grote K. Een zelfportret (?) van Jan van Eyck, gemaakt in 1433. Het lijkt of het nog maar kort geleden is geschilderd, maar het dus bijna zes eeuwen geleden dat Jan van Eyck zichzelf portretteerde. En nu nog steeds kunnen wij genieten van dit prachtige werk. De man kijkt ons aan, aandachtig, een beetje dromerig vind ik. Een man van vlees en bloed, waarmee je zonder woorden kunt praten.

Er zijn helaas niet veel werken bewaard gebleven van deze schilder. Nog maar zo’n kleine 20 werken zijn her en der in musea op deze wereld.
Van 1 februari tot 30 april 2020 wordt in het Museum voor Schone Kunsten (MSK) in Gent een tentoonstelling gehouden over het werk van Jan van Eyck. Daar zullen we dan ongeveer de helft van deze werken kunnen zien. Die tentoonstelling staat hoog op mijn lijstje genoteerd.

Laatste keer

Alweer een periode afgesloten. Deze week moest ik voor de borstkankercontrole naar de radiologe in het Erasmus MC. Alles was goed. En ik hoefde voor haar niet meer terug te komen. “Ik hoop u nooit meer te zien” was haar afscheid zin en die bedoelde ze beslist hartelijk.

Ik was ook blij. Want al is het maar één maal per jaar, de gang naar dat EMC ligt me gewoon zwaar op de maag. Het is een routine-controle, maar toch… gespannen ben je altijd. Nu huppelde ik er weer zielsgelukkig uit. Niet meer terugkomen… Joepie!! Natuurlijk hou ik nog wel de controles in het IJssellandziekenhuis. En daar ben ik blij mee, want je weet tenslotte maar nooit…

We haalden bij de bakker twee lekkere tompoucen en vierden zo op onze manier het goede bericht. Fris en vrolijk -en een ietsie pietsie dikker- verder dus!

Herfst

Herfst alweer. En eigenlijk bijna voorbij ook. Nog maar een paar weken en dan is het winter. Stiekem hoop ik op wat sneeuw, ijs, pittige dagen met een stralende zon. Maar dat zullen we allemaal moeten afwachten.

Voorlopig ligt de tuin er helemaal niet zo florissant bij. Alles is een beetje grauwig, grijzig en lijkt wat stoffig. En toch is er nog heel veel te zien. Want tussen al die blaadjes, sprietjes en verdorde bloemen scharrelen vogels rond.

Op zoek naar wat bessen, die ene zaaddoos met nog wat voorraad. En dat is zo leuk om naar te kijken. Alleen, zitten blijven doen die beestjes niet. Om ze verjagen is het voldoende om even te bewegen. Dus die foto’s kan ik wel vergeten.

Nog even en dan komt de tuinman om alles een beetje klaar te maken voor de winter. Dan ziet alles er weer wat ordelijker uit, lijkt de tuin ook ineens veel groter. En kan ik bijna niet wachten tot ik de eerste krokus of sneeuwklok boven de grond uit zie piepen. Nog even geduld maar weer…

Helemaal geen grap…

Deze week las ik over de nieuwe bedrijfskleding van AH. Om je juiste maat te krijgen, moest je een foto van jezelf in onderkleding sturen. Ik was beslist niet de enige die aan een verlate 1 aprilgrap dacht…

Weer zo’n plan, waarbij de digitale mogelijkheden volkomen overschat worden. Want natuurlijk is het idee op zich niet zo gek. Ik weet zeker dat we dit soort van systemen in de toekomst zullen krijgen.

Wanneer je identieke foto’s van diverse mensen hebt, kun je met behulp van software beslist wel tot een goed matenplan komen. Maar dan moeten alle foto’s van precies dezelfde afstand genomen worden, moet iedereen in hetzelfde glad zittend pak gehesen worden, exact dezelfde houding aannemen en moet iedereen tenminste tweemaal gefotografeerd worden. En face (of op de rug, dat is anoniemer) en van opzij. Want aan een gezellige vakantiefoto heb je niks in dit geval.

Ik heb me afgevraagd hoe het mogelijk is dat zo’n plan gestart wordt. Is er dan niemand in dat bedrijf die eens achter de oren krabt en zich afvraagt of het zo kan, wat de impact is en hoe je -als het al gaat gebeuren- de mensen kunt aanmoedigen om mee te doen? Of werken er in de top alleen maar jonge honden, die geen inlevingsgevoel hebben en levenservaring node missen?

Waanzinnig…

… dat zullen alle enorme aanbiedingen wel weer zijn. Je kon geen krant of tijdschrift openen, of je kwam wel de kreet BLACK FRIDAY tegen. Ja, zelfs die irritante reclames tussen de FB-berichten of een spelletje schreeuwden je toe.

Ik ben niet zo’n voorstander van stakingen, maar hiervoor zou men moeten staken. Gewoon thuis blijven! Niks winkel in en winkel uit voor de meestal onnodige hebbedingetjes. Beter voor je portemonnee én voor het milieu! Om maar niet te spreken van je humeur 😉 😉

#Mijnnatuurblijft

Op dit moment worden er dagelijks door de regering plannen bekend gemaakt. Je hoofd zou er van gaan tollen. Hebben we het ene probleem nog niet bekeken, dan dient het andere zich weer aan.

Zo zijn er plannen om de Natura2000-gebieden te herschikken (???) of te verplaatsen (???) in het kader van de stikstofcrisis. Alsof je zomaar een stukje land kunt oppakken en elders neerleggen….!

#mijnnatuurblijft

Maar we kunnen laten weten dat het daar niet mee eens zijn!
Zet een foto van jouw favoriete stukje natuur op één van de Sociale Media met de hashtag #mijnnatuurblijft. En het mogen natuurlijk ook (veel) meer foto’s zijn. Zelf heb ik de hashtag al gebruikt op Instagram en bij deze doe ik het hier ook weer. Het zou toch eeuwig zonde zijn als het weinige groen dat we hier nog hebben verloren zou gaan.

Ik dook in mijn archief en haalde een foto op van deze enorme boom bij Radiostation Kootwijk op de Veluwe

Dat zal je maar gebeuren…

Soms lees je dat iemand op de (A)Sociale media verwisseld wordt met een ander. Die heeft dan dezelfde naam, geboortedatum en geslacht. Maar duidelijk niet de zelfde levensinstelling, want wie schulden maakt of iets fouts doet, moet daar zelf voor opdraaien. Maar hoe maak je duidelijk dat jij niet die persoon bent, maar dat het een andere persoon is.

Zelf heb ik er (gelukkig) niks mee te maken, maar toevallig hoorde ik deze week een exact zelfde verhaal van iemand. Vrijwel identiek aan dit krantenbericht. En die had er heel veel last mee gehad. Want ze werd achtervolgd door mensen die meenden geld van haar te goed te hebben. Het heeft haar heel veel moeite (maar ook geld) gekost om de zaak weer recht te breien.

Tegenstrijdig…

Op Facebook kreeg ik vorige week regelmatig het bericht te zien dat de Hartstichting geregeld heeft dat je nu ook bij de HEMA je bloeddruk kunt laten meten. Dat kan natuurlijk ook bij de huisarts, bij de apotheek of zelfs thuis met een eigen bloeddrukmeter.

Ik vind het wel vreemd dat het zomaar kan bij de HEMA. Misschien handig als je weinig tijd hebt… Maar ook tegenstrijdig. Want je loopt daar, pakt en passant een rookworst mee en nog een, altijd handig. Er naast staan zoute crackers… Mmm, lekker!! Dat die te zout en te vet, dus slecht voor je hart zijn laat je langs je heen gaan. Hé kijk, een nieuwe smaak chips in grootverpakking. Neem mee die zak. En de kruidnoten en speculaas zijn ook niet te versmaden….

En dan staat daar ineens een mevrouw die je bloeddruk meet. Want meten is weten…… Nou nee, daar doe ik niet aan mee. Zo nu en dan laat ik mijn bloeddruk bij de praktijkondersteuner meten en dan is die soms ietsje te hoog. Gek genoeg was die bloeddruk perfect toen ik een paar jaar geleden met klachten naar de huisarts ging. Het bezoek aan de POB-poli (Pijn op de borst) bracht echter een hartinfarct aan het licht. Ik werd meteen opgenomen en binnen twee weken was ik geopereerd en wel weer thuis.

Ik weet dan ook niet wat ik met al die meetgegevens aan moet. Dat vroeg ik ook al eens de cardioloog. Want bij te hoge druk, kon ik hem dan bellen? Nee…. Moest ik dan zelf maar wat meer medicijnen innemen? Nee!!! En als die druk lager werd, mocht ik dan medicijnen minderen of zelfs stoppen? Nee, in geen geval!

Waaruit ik concludeerde dat het dus geen zin had. Want minder zout eten, rustig aan doen, veel bewegen en niet te zwaar worden, daar ben ik al jaren mee bezig. Wat mij betreft laat ik dat meetpunt bij de HEMA dan ook links liggen. Trouwens, net als rookworst, chips, crackers en zoetigheden. Bij de HEMA koop ik wel pennen, ondergoed, bekers en nylons. Ze raken me niet kwijt als klant. Daar zullen ze dus wel blij mee zijn….. 😉 😉 😉

Altijd wat…

Deze bomen, Ginko Biloba, staan in de straat achter ons huis. ’s Zomers fraai groen met mooi gevormde bladeren, die eigenlijk vergroeide naalden zijn. En in de herfst verkleurend naar geel. Er staat een hele rij en gek genoeg verkleuren ze niet allemaal tegelijkertijd.

In Japan en China staan deze bomen vaak bij tempels, omdat ze zouden staan voor een eeuwig leven.

Dit soort bomen staat natuurlijk niet alleen in onze buurt, overal in Nederland werden ze aangeplant. Alleen lette men niet op, want men had alleen mannelijke exemplaren moeten planten. Want vrouwelijke bomen bloeien en geven nadien vruchten. Ook mooi goudgeel, maar ze schijnen te stinken naar hondenpoep. En dat levert dan weer bezwaren op van de bewoners.

Och, och, werden de zoet geurende lindebomen gerooid omdat ze de teerbeminde auto’s plakkerig maakten en zouden eiken moeten wijken vanwege die processierups. Nu is het dus weer stank. Het is ook altijd wat…