Category Archives: Actueel

Foutje

Posted on by

Gisteren stonden er ineens twee blogs hier. De “Quote” had ik inderdaad gepland voor de zaterdag, maar het blog over “De dikke Van Dale” had pas vanmorgen moeten verschijnen.

Het is geen ramp, maar ik baal er wel een beetje van. Ik plan mijn blogs altijd en dat ging tot voor kort met een kalender die de dag markeerde wanneer een blog gepland stond. Nu blijven de dagen gewoon blanco en moet ik soms even terug zoeken in een “ouderwetse papieren” agenda om te kijken of ik al iets bedacht heb. Ter verduidelijking het gaat om deze kalender. In de komende week staan al wat blogs gepland, maar dat is hier dus niet te zien.

En dus hoop ik dat ik hier de gouden tip krijg om dat weer terug of verbeterd te krijgen. Misschien is het een plugin, misschien moet ik mijn instellingen veranderen…?

Als iemand een oplossing weet, hoor/lees ik dat graag.

Taxi

Posted on by

Natuurlijk kun je in Rotterdam een taxi bestellen. Zo’n gewone, op wielen. Daar is geen bijzonder stukje over te schrijven. Behalve dat het duur is en de chauffeur misschien niet een van de vrolijkste.

Maar je kunt ook een echte Rotterdamse taxi nemen, een watertaxi. En dat is echt andere koek. Je kunt op 50 plaatsen op- en afstappen.

Het is een belevenis, want de kleine bootjes varen met een noodgang over de Nieuwe Maas. Er zijn bootjes voor acht personen en wat grotere voor twaalf mensen.

Het is echt een bijzondere manier van vervoer. Dus heb je zeebenen, ben je niet zo snel bang te maken en hou je van een beetje avontuur, dan is het beslist de moeite waard. En het is natuurlijk echt Rotterdams!

Te kust en te keur

Posted on by

Een aantal jaren geleden was ik in de supermarkt op zoek naar een bepaald soort bonen. Met geen mogelijkheid te vinden. Een schamele voorraad witte bonen in tomatensaus, wat bruine bonen en dan was het dan wel.

Maar nu zijn bonen hip en trendy. Niks saaie peulvruchten. Een beter alternatief voor vlees en zo veelzijdig…. kijk maar. Ze hebben nu ook niet meer die saaie etiketten, maar zijn voorzien van vrolijke kleurtjes.

Ze staan je gewoonweg kleurrijk te verleiden om te kopen en te verwerken.

Dus zeg maar dag tegen een tartaartje, kipfileetje of verse worst. Bonen moet je hebben. Er is keus te over, elke dag van de week kun je een andere soort op tafel zetten.

Hufterig

Posted on by

Wat kunnen sommigen zich toch hufterig gedragen. Toen wij vorige week wilden wegrijden, bleek de straat versperd door een vrachtwagen. Er werden machines afgeleverd.

Dat kan gebeuren en even wachten is nou ook niet het eind van de wereld. Maar er kwam niemand om de auto weg te rijden. Achter ons kwam de buurman. Die wist te vertellen dat die auto er al een uur stond. Hij had zijn hond uitgelaten en toen werd de wagen uitgeladen.

Ik belde aan bij het betreffende huis. “Hij komt zo hoor, even de zaakjes afronden”. “Maar wij willen weg en kunnen geen kant op”. “Ja, ja, die man moet ook ergens parkeren hè…?” Ik was perplex. Natuurlijk, maar ga dan even afleveren en daarna snel de straat vrij maken. Pas dan kun je machines monteren of afrekenen.

Inmiddels stonden er nog twee buren achter ons en ook zij vonden het maar niks. En dan praat ik nog niet eens over een noodsituatie, want ambulances of brandweer konden er ook niet langs natuurlijk. Onbegrijpelijk dat men dat dan niet snapt. Hufterig gedrag.

Glans en glitter

Posted on by

Afgelopen week ging ik met schoondochter naar De Hermitage om de tentoonstelling van de Russische juwelen te bekijken.

Ongelofelijk wat hadden die Russische tsaren en hun familieleden een goud en juwelen. Meteen al bij binnenkomst kun je vergapen aan glans en glitter, al viel me op dat het soms ook niet was wat het in eerste instantie leek. Een armband waarvan de cameeën bleken te bestaan uit papiermaché. Prachtig gemaakt, levensecht, maar toch…. Het was overweldigend. Dan vraag je je af hoeveel tijd de mensen toen besteedden aan zich kleden. Daar moeten uren mee zoet gebracht zijn.

En dan de kleding zelf. Vele meters stof verwerkt in enorme queues, tailles die zo smal waren dat het bijna onwerkelijk leek. Maar of het allemaal ook prettig droeg…? Hoe moet je in hemelsnaam gaan zitten met zo’n groot gevaarte op je bibs? Zelfs de kinderkleding was versierd met schitterend borduurwerk en ook daar behoorden prachtige juwelen en zilveren rammelaars bij.

Op elke vitrine was duidelijk te zien wat er allemaal lag en zo konden we ons een mooi beeld van die tijd vormen. En alles ook sfeervol maar duidelijk verlicht.

Verstilde schoonheid

Posted on by

Dat is de titel van een tentoonstelling in het Sieboldhuis in Leiden. En dat is precies wat het is. Ragfijne etsen van Tanaka Ryōhei, super gedetailleerd en vrijwel allemaal in zwart/wit. Is dat niet saai? Nee, absoluut niet!

Zelden zag ik zulke prachtige kunstwerken. Ik ben erg gesteld op Japanse houtsneden. Maar deze etsen raakten me ook diep. De tentoonstelling duurt nog tot 19 januari, dus… Wie in de buurt is, raad ik een bezoek aan deze tentoonstelling ten stelligste aan.

Helaas zijn de foto’s hieronder maar een flauwe afspiegeling van de etsen. Je moet ze in het echt bekijken.

Schaamte

Posted on by

Emie blogde afgelopen zaterdag over de schaamte die ze had. Voor een etentje kocht ze diverse spullen uit het buitenland, terwijl er ook een Nederlands alternatief gekozen had kunnen worden. Ik denk niet dat de schaamte terecht is.

Want had ze gekozen voor een toetje met peertjes in plaats van vijgen, wat zou er dan met die vijgen gebeurd zijn? Had iemand anders ze gekocht, of bleven ze in de winkel liggen? En waren ze inmiddels beschimmeld en niet meer voor consumptie geschikt? Kostbaar voedsel weggooien is ook niet al te best.

Ik begrijp heel goed dat we ons, in het kader van het milieu, wel eens achter de oren krabben en bewust kijken naar wat we kopen en kiezen. Maar het blijft een spagaat waarin we zitten. Want welke keuze we ook maken, goed is het nooit. Er is altijd wel iets waardoor we ons voor die keuze kunnen/moeten schamen. Geen enkel product is nog “onbesmet”. Te vet, te zoet, te zout, te veel bewerkt, te vaak bespoten, te milieu onvriendelijk. En is het dat niet, dan komt het wel ingevlogen vanuit een te ver land, van een mensonterend regime of gemaakt door slecht betaalde en ondervoede kinderen.

Zo langzamerhand krijg ik neiging om al die criticasters de mond te snoeren en ze te vragen of ze zelf hun sokken van geitenharen wol breien, alleen nog op Nederlandse bodem verbouwd voedsel eten en zich per vliegende Hollander voortbewegen.

Ik zou zeggen, kies wat je lekker vindt. Niks mis met gerechten van eigen bodem, maar zo nu en dan iets van ver gehaald, is ook wel lekker.
Dat mag heus nog wel, verandering van spijs maakt rauwe bonen zoet 😉

We zullen zien

Posted on by

Vaste prik in de week- en maandbladen is elk jaar in januari de jaarhoroscoop. En al geloof ik er niet in, ik lees het wel. Want je weet natuurlijk nooit…

Er zal best wel wat van uitkomen, maar nog meer niet doorgaan. Want werken, ach nee, daar begin ik niet meer aan. En dat er aan geld geen gebrek is….? Het hangt er maar van af, al ben ik dik tevreden met wat we hebben.

Trouwens, de horoscoop van Libelle en Margriet verschilden al op diverse punten. Dus wat of wie moet ik geloven?

Slechts één keer kwam uit wat voorspeld was. In 1971 las ik aan het begin van het jaar in een Frans blad dat ik dat jaar de ware zou ontmoeten. In november schoot me die voorspelling te binnen.. Maar van de ware was nog steeds geen sprake. Tot de 4e december en ik Leo ontmoette. En dat ik, net als voorspeld, met bij zijn ouders oud-en-nieuw zou vieren, was beslist frappant. Maar voor de rest…

We wachten dus nu ook maar weer gewoon af wat de toekomst in petto heeft…

Is dat dan niet goed…?

Posted on by

Met kerst kwam de hele familie bij elkaar. En zoals dat gaat, druppelden de diverse gezinnen binnen.

Kijk daar komt ons nichtje met haar gezinnetje. De twee neefjes kennen iedereen wel, maar zijn toch een beetje afwachtend bij zoveel mensen in de kamer. De oudste neemt het voortouw en gaat iedereen begroeten. Maar dat ontgaat zijn moeder en ze vraagt:
“Heb je iedereen een hand gegeven?” Hij kijkt bedremmeld naar haar op en vraagt stomverbaasd: “Een hand…?” “Ja, je moet iedereen een hand geven, dat weet je toch wel? Kom, ga dat nou maar meteen doen.” “….. Maar ik heb iedereen een knuffel gegeven…” “Oh, een knuffel? Ja dat is natuurlijk ook helemaal goed,” vindt zijn moeder.

Opgelucht kijkt hij in het rond. Moeilijk toch, die grote mensen. Een knuffel is toch veel gezelliger….!

Ontspullen

Posted on by

Hoe gezellig kerst en oud en nieuw ook moge zijn, de meesten van ons vinden het ook wel weer lekker als alles is opgeruimd. Weg boom, weg slingers, gewoon weer alles glad en fris.

En als je dan toch bezig bent, kun je natuurlijk meteen doorgaan met ontspullen. Hup, klerenkast opruimen, weg met die ouwe troep. Het wordt tijd voor nieuwe kleren, frisse kleuren.

Maar wat doet men met de zaken die op de weggooi-stapel komen? In de kliko is niet meer van deze tijd. Het kan en moet dus gerecycled worden. Men vult een plastic vuilniszak en loopt er mee naar de kledingbak. Maar kijk nou eens, dat hadden meer mensen gedaan. Die bak puilt uit. Ach joh, pleurt het er maar naast of bovenop.
Want ook een milieubewust geweten heeft zo zijn grenzen…..!