Havendagen

Lag vroeger de reclame voor de Rotterdamse havendagen al wekenlang bij de Appie of elders in de stad, dit jaar waren de vooraankondigingen maar mondjesmaat. O, er was voldoende berichtgeving, maar een beetje verborgen, alles digitaal… Bespaart papier, spaart het milieu, zullen we maar denken.

In voorgaande jaren hebben we vaak allerlei excursies geboekt. Dit keer gingen we op de bonnefooi en lieten we de busreisjes en zo maar voor wat ze waren. Het was mooi weer en we gingen gewoon sfeer proeven. Met het OV naar de stad en dan lopen en zien waar we wat we tegenkwamen.

We liepen richting het Maritiem Museum en daar achter op de Schiedamsedijk was van alles te zien, te horen, te ruiken en te proeven. Het was druk, maar gezellig druk. Geen duwende menigte, wel heerlijk kuierende mensen. Er waren oude ambachten (altijd en nog steeds leuk), informatie over scheepsbouw en andere maritieme zaken. Alles afgewisseld met een bigband die pittige muziek liet horen of een Shantykoor voor de couleur locale.

We liepen verder, bekeken vanaf de Erasmusbrug het nog altijd drukke scheepvaartverkeer, aangevuld met roeiboten, speedboten en patrouillerende politievaartuigen.

Bomen

Vorige week kreeg ik het boek “Trompenburg, Tuinen & Arboretum Rotterdam”, een flink formaat boek over -hoe kan het anders- Arboretum Trompenburg.

We komen er vaak en met veel plezier, want er is altijd veel te zien. De tuin is al heel oud en er staan dan ook heel wat oudere en echt volwassen bomen. De schrijver Ger Fortgens, is meer dan 31 jaar lang verbonden geweest aan de tuin en heeft er met hart en ziel als hortulanus gewerkt.

Het boek leest prettig en geeft een schat aan informatie over bomen, struiken en planten die men in Trompenburg kan vinden. Maar ook over het belang van het zoeken naar de juiste standplaats voor een boom of plant, over vermeerderen en nog veel meer.

In een stad als Rotterdam dreigen bomen vaak het onderspit te delven, want… Ja er moet zoveel gebeuren. Riolering verlegd, straten verbreed of aangelegd. Bomen kunnen in de weg staan en dan wordt soms maar besloten tot het kappen of verwijderen ervan.

Maar juist bomen en planten zorgen voor een betere atmosfeer, de stad wordt er koeler van en de lucht zuiverder. Hopelijk houdt men daar in de toekomst goed rekening mee. Want voordat een boom tot volle wasdom is gekomen, zijn er al gauw een paar decennia voorbij.

Film

Samen met wat wandelvriendinnen ging ik naar de film “Veuve Clicquot”.

Als de clip niet start, dit is de link

Nicole Barbe Ponsardin trouwt met haar grote liefde Francois Clicquot, zoon van een Franse wijnboer. Hij voert de scepter over een wijngaard en heeft speciale ideeën over hoe de wijnstokken verzorgd moeten worden. Ook Nicole gelooft in de methodes van haar man.

Als Francois overlijdt, blijft Nicole achter met haar dochtertje. Nicole is vastbesloten om het wijngoed voort te zetten. Al stuit dit op grote tegenstand van andere wijnboeren, ook van haar schoonvader. Maar met de hulp en raad van een wijnhandelaar en de steun van haar arbeiders lukt het haar.

Ze zet door, weet de kwaliteit van de champagne tot grote hoogte te brengen. Soms tot diep in de nacht zit ze in haar laboratorium om wijn te proeven, melanges te creëren en het fabricageproces te verbeteren. Sommige methodes die zij bedacht heeft, worden nog steeds door alle champagnehuizen gebruikt.

En dan, eindelijk maakt ze winst, ook al doordat ze beschikt over een goed gevoel voor zakelijkheid.

Het was een mooie film, al had ik graag nog meer gezien van hoe het verder met haar ging.

Borden

Bron: Google foto’s / Brabants Dagblad

Dit zijn borden die op een bepaald traject in Duitsland lang de autobahn staan.

Ze staan op exact 2,5 kilometer van elkaar. Dertien zijn het er en dat traject is dus 32,5 kilometer lang. En waar dienen die borden dan voor? Dat zijn borden voor zelfrijdende auto’s.

Voorlopig zijn het nog maar weinig en op een speciaal daartoe aangewezen weg. Maar stel je de wegen eens voor als dat gemeengoed wordt. Want er zullen toch nog lange tijd gewoon bestuurbare auto’s blijven rijden. Gek hè, maar ineens komt het woord “chaos” in me op.

Het kan trouwens nog hééél lang duren voor we ons wagentje niet meer hoeven te besturen. Misschien gebeurt het wel nooit. Maar er wordt op dit moment mee geëxperimenteerd, volgens dit artikel.

We kunnen de ontwikkelingen natuurlijk niet tegenhouden. Maar of ik zelf een zelfsturende auto zou willen…?

Waterpret

Een komische film,over een 93-jarige die zich geen oor aan liet naaien, dat wilden we zien. Dus gingen we naar Thelma. Inderdaad een leuke film, beetje erg Amerikaans, tikkie overdreven, maar goed voor een gezellige middag.

Maar eigenlijk gingen we vooral naar LantarenVenster omdat die bioscoop aan de Rijnhaven ligt. Want in de Rijnhaven ligt tegenover het bios-terras een piepklein kunstmatig eiland in het water. Er is een loopbrug en sinds enige tijd wordt dat eiland vooral bezocht door zonaanbidders, wandelaars en lunch-opeters. En je kunt er nu dus sinds kort ook zwemmen.

Nee joh, wij hadden natuurlijk geen zwemkleding bij ons. Waren ook niet van plan om te gaan zwemmen. Veel te hoog, veel te nat. Ook veel te koud ondanks de tropische temperatuur. Maar kijken naar de zwemmers en zwemsters was al een waar genoegen.

Jonge mannen, fraai gespierd, hielden schijngevechten met elkaar en sprongen te pas en te onpas in het water. Er werd gelachen, geroepen en de sfeer was heerlijk zomers.

Wij namen plaats op een van de banken aan de rand van het water, bestelden iets lekkers te drinken en genoten, zomaar in eigen stad, van een perfecte zomermiddag.

Mix

Het nieuwe stadhuis van Zutphen is nogal omstreden. Zutphen ademt een sfeer van antroposofie. Niet vreemd dus dat een een antroposofisch architect werd aangetrokken voor het nieuwe stadhuis.

Ik had al eens in een TV-uitzending een nogal negatieve kritiek op dat bouwwerk gezien. Maar toen we er voor stonden, bleek het een mooie mix te zijn van oud en nieuw.

Over smaak valt veel te twisten, maar ook binnen deed het gebouw erg prettig aan. Veel licht, zachte lijnen en ook weer een fraaie mengeling van elementen van toen met nieuwe materialen.

Wie het niet mooi vindt, prima. Maar ik vond het wel zeer de moeite waard om te bekijken.

Surfen

Ook sightseeing in je eigen stad is natuurlijk leuk. Afgelopen zondag gingen we op stap om te zien wat er zoal in mijn stad veranderd is.

Natuurlijk wilden we even gaan kijken bij RiF010, de nieuwe attractie midden in het centrum. Achter de Markthal is namelijk sinds kort een mogelijkheid om te surfen. Niet met van die metershoge golven als in Hawaii, maar toch. Golven ruim voldoende om na een beetje oefening over het water te kunnen surfen. Kleding en materiaal is te huur, er wordt instructie gegeven en dan… kun je los.

Nee, wij keken alleen. Was al spannend genoeg, want de ruimte is natuurlijk tamelijk beperkt. En als je een beetje surfen kunt, maak je al snel zo veel vaart, dat je goed moet opletten wil je niet tegen de betonnen wand aan botsen.

Er was behoorlijk wat belangstelling, ondanks de kosten. Voor 50 euro mag je drie golven mee. Maar ja, een reisje naar Portugal of Hawaii loopt tenslotte ook aardig in de papieren.

Het levert in elk geval heel veel leuke beelden op.

Gelukkig maar….

Dit gebouw staat op het Oude Bornhof in Zutphen. Het scheelde maar een haar of het was jaren geleden afgebroken. Dan stond het hier nu vol met auto’s, want was het een parkeerterrein geworden.

Het huis dateert van ca. 1300, al lijkt het een stuk moderner. Hier woonde in die tijd Kanunnik Oude Borro, die zijn huis beschikbaar stelde voor arme oudjes.

In de loop van de eeuwen kwamen meer huizen bij en werd er veel verbouwd, maar de sfeer is er nog steeds heel rustig. Er wonen nu geen ouderen meer in de huizen, die inmiddels zijn aangepast aan onze moderne woonwensen. Het zijn, als ik het goed gehoord heb, appartementen voor 1 of 2 persoons huishoudens.

Maar enkele decennia geleden waren er dus plannen om alles plat te gooien en er een parkeerterrein van te maken. Met een krappe meerderheid van slechts twee stemmen werd dat plan verworpen.

Gelukkig maar. Zoiets moois vernietigen zou eeuwig zonde zijn.

Zutphen

We waren 51 jaar getrouwd. Geen groot feest dit jaar, maar altijd wel een reden om er even tussenuit te gaan. Dus reden we vorig week naar Zutphen, waar we een hotel hadden geboekt.

Rustig op ons gemak en meteen een goede reden om onze nieuwe navigatie uit te proberen. Misschien kom ik daarop nog terug.

Zutphen is een heerlijk stadje om lekker te winkelen, te wandelen en zo nu en dan even uit te rusten bij een kopje koffie of een ijsje. En dat deden we dan ook!

Er is genoeg te zien en dus even wat foto’s als sfeerbeeld.

Geen vega

Lopend door de stad kwam ik voorbij dit raam.

Ik moest wel even blijven staan om de betekenis goed tot me door te laten dringen.

Not eating meat, is a big missed steak.

Het is een waarheid als een koe en er wordt ook helemaal niks miszegd. Niemand wordt aangesproken op zijn voor- of afkeur.

Al verwacht je bij De Meat Club natuurlijk geen verstokte vega-klanten.

Een nadenkertje, dat is het dan weer wel.