De muziek is een beetje buiten mijn comfortzone, maar toch heel toepasselijk op deze periode. Die anderhalve meter afstand is nog steeds onontbeerlijk, dus zeg ik met The Police “Don’t stand so close to me”
Category Archives: Actueel
Verschuiven
Dit jaar hebben we al een heleboel afspraken op de lange baan moeten schuiven. Noodgedwongen, omdat ziekenhuis of fysio geen gelegenheid hadden.
Maar ook de kapper, de pedicure, de mondhygiëniste, allemaal konden ze niet werken en moesten de afspraken ervoor verzet worden.
Voorlopig weet ik zelf nog niet wanneer en waar ik wel terecht kan…
Het is ook niet zo’n ramp. Mijn korte koppie kan er nog wel even mee door. De nog maar half gelakte en inmiddels veel te lange teennagels zitten nog in dichte schoenen verborgen. En de afspraken bij de dokters en zo kunnen gelukkig ook nog wel even wachten. Tandarts en mondhygiëniste zijn ook niet zo dringend (vind ik…. ).
Lastiger is het voor mensen met wel dwingende afspraken. Die moeten dus eerst voorgaan. Het zal voor alle assistenten nog een hele puzzel worden om iedereen aan de beurt te krijgen.
Deel dit op:
Muzikale maandag
In deze vreemde tijd, waarin we niet meer bij en met elkaar mogen zijn, vieren we koningsdag. Zonder vrijmarkt, zonder festiviteiten.
Toch laat ik deze dag hier niet ongemerkt voorbij gaan.
Ik denk niet dat Koning Willem-Alexander of Koningin Maximá mijn blog lezen. Ik weet het eigenlijk wel zeker 😉 Maar dat doet er niet toe.
Ik feliciteer hierbij de koning en wens hem nog veel gezondheid en geluk toe. En daar hoort een vrolijk dansje bij….
Deel dit op:
Voorspellen
Dit jaar is een heel vreemd jaar. Met nieuwe regels, een nieuw “normaal”, nieuwe vormen van werken, onderwijs en contact met familie, vrienden en kennissen.
Wie had dat kunnen bevroeden? Ik geloof niet dat er één koffiedikkijker is geweest die dit heeft aan zien komen. We meenden dat de wereld maakbaar was, dat we leven tot in het oneindige zouden kunnen rekken, de dood uit konden bannen of tenminste ver voor ons uit zouden kunnen schuiven. Maar nee, die dromen (of nachtmerries?) worden nu wreed verstoord.
Wie kan in de toekomst kijken? Ik niet, niemand kan het. We kunnen het een klein beetje sturen, maar onverwachte dingen komen altijd om de hoek kijken. John Lennon wist het al: “Life is what happens when you are making other plans”
En afgelopen zondag hoorden we Rick Nieman in WNL op zondag zeggen: “voorspellen is altijd moeilijk, vooral als het de toekomst betreft.”
Kijk, dat bedoel ik!
Deel dit op:
Angst
Zo langzamerhand lijkt de angst ons in zijn greep te houden. Angst om ziek te worden, om dood te gaan. Dat is op zichzelf niet zo raar. Niemand wil dood gaan, al is dat onze enige zekerheid in dit leven.
Maar al die maatregelen die onze vrijheid beperken, maken ons tot angstige wezens. We durven niet meer gewoon bij elkaar te zijn. We zijn bang om om huidcontact te maken, dus kijken we weg als iemand in de supermarkt geholpen moeten worden.
We durven onze kinderen niet meer te knuffelen, te zoenen, even op de rug te slaan. Erger, we zien onze kinderen zelfs niet meer, alleen nog maar via een digitale verbinding.
Zo nu en dan hoor of lees ik reacties, waarvan ik het koud krijg. “Pas op, raak dit niet aan. Weet je wel hoeveel handen dat vastgehouden hebben? Is dat apparaat wel ontsmet? Koop jij nog gewoon schepijs?”
Even een blaadje inkijken bij de supermarkt lijkt voor sommigen een zelfmoordactie. Alles wordt afgewassen, ontsmet. Post niet verzonden of geopend, want misschien….. Het begint in mijn ogen hysterische trekjes te vertonen.
Zelf probeer ik, mijn sterrenbeeld indachtig, de gulden middenweg te vinden. Als ik wandel, wil ik niet in de berm kruipen of me gedragen alsof de tegemoetkomende man of vrouw een schurftige hond is. Ik passeer op de grootst mogelijke afstand, maar of dat nou anderhalve meter is…? Ik zeg nog vriendelijk gedag in plaats van afwerend mijn hoofd om te draaien.
Hopelijk komt er een tijd dat we allemaal weer gewoon gaan doen. Of zullen we de angst voor Corona dan inruilen voor een andere angst? Omdat we er zo aan gewend zijn, smetvrees is verworden tot een normale karaktertrek? Ik hoop toch van harte dat het zover niet zal komen.
Deel dit op:
Muzikale maandag
Dit chanson bestaat uit allerlei fragmenten, die bij een ieder thuis zijn opgenomen. De tekst is aangepast, de muziek is van Georges Brassens. Er staat een Engelse vertaling onder, maar we begrijpen het ook wel zonder de tekst te begrijpen. Tederheid hebben we nodig, de aanraking om je te bemoedigen, te belonen, om zo maar even te laten weten dat er om je gegeven wordt. In de tussentijd moeten we het hebben van dit soort gebaren, opgenomen en met liefde doorgegeven.
Deel dit op:
Genieten
Ondanks alle narigheid van deze tijden, voel ik me beslist niet ongelukkig. Reizen is heerlijk, maar thuisblijven heeft ook z’n charme. En ik ben van nature optimistisch. Er komen betere tijden, daar ben ik van overtuigd.
In de tussentijd moet je natuurlijk zien te vermaken. Ik heb mijn hobby’s, ik lees eens een boek en speel een spelletje op m’n tablet.
Natuurlijk gaan we zo nu en dan even wandelen. En dan valt op hoe helder de lucht nu is. Van het zuiverste blauw. De net ontluikende takken steken er mooi bij af. En dat is echt genieten.
Deel dit op:
Glazen bol
Het nieuws over het virus begint een beetje af te nemen. Of zijn we murw van alle statistieken, cijfers en narigheden? Ik volg het nieuws al langere tijd niet meer op de voet.
Maar nu komen anderen met hun berichten. De betweters, de “ik had het al voorspeld”roepers, de beste stuurlui, die aan wal staan en oh zo goed weten hoe het allemaal geregeld had moeten worden.
Dat er zo’n enorme pandemie aan zat te komen, verbaasde me niks. Op de een of andere manier moet er weer een nieuw en beter evenwicht in de natuur komen. De Spaanse griep maakte meer dan 50.000.000 (vijftig miljoen) slachtoffers. En dat is nog maar een vrij bescheiden schatting. Het kunnen er ook twee keer zoveel zijn geweest. Hoeveel slachtoffers zullen er dan nu vallen? Is het nu nog maar een schijntje en zal er in de toekomst met nog veel grotere getallen gerekend moeten worden? We zijn geneigd te geloven dat de wereld maakbaar is, maar of dat ook zo is…?
Niemand die het weet…! Toch hoor je nu al mensen beweren dat het allemaal van te voren bekeken had moeten worden. Zo lees ik vaker dat er veel meer IC-bedden hadden moeten zijn. Ik vraag me dan altijd af of ze wel enig idee hebben hoe een IC-kamer er uit ziet. Welke apparatuur er aanwezig is en vooral welk prijskaartje er aan zal hangen. Ik schat dat je met 100.000 euro niet erg ver van de waarheid bent, maar ik weet echt niet of dat een redelijk bedrag is. Misschien is het zelfs hoger. Maar dat je met een paar IC-bedden al gauw richting een miljoeneninvestering gaat, lijkt me wel. Laat staan dat je eist om honderden meer bedden….!
Geloof me, ik weet heus wel dat de bezuinigingen in de zorg niet altijd helemaal terecht waren. Het had echt beter gekund en ik hoop dan ook dat we in de toekomst meer geld voor de zorg zullen uittrekken. En meer waardering zullen hebben voor de handen aan het bed.
Dat de managers zich wat bescheidener gaan opstellen bij de salarisvaststelling.
Maar laten we asjeblieft ophouden met het allemaal beter te weten. Niemand beschikt over een goed werkende glazen bol en achteraf praten is zo gemakkelijk. Wie alles van te voren weet, komt met een euro de wereld door.
Deel dit op:
Zin of onzin?
Dat we dat nare C-virus het hoofd moeten kunnen bieden, lijkt we vanzelfsprekend. Al blijkt het een taaie rakker. En wat moeten we daarvoor dan uit de kast halen?
Vaker je handen wassen, geen bezwaar. Geen handen schudden, maar het “namaste” gebaar maken, ook geen al te grote opgave. Thuisblijven, geen contacten met anderen, we houden ons eraan maar moeilijk vind ik het wel. Ik mis de sociale contacten, de afspraken en vooral mis ik het fysieke contact met de kinderen. Maar we houden het voorlopig dus maar bij Whatsappen, Zoomen of gewoon telefoneren.
Maar sponzen jullie de boodschappen af? Bij voorkeur met een desinfecterend middel? Nee, ik doe dat niet. Net zo min als ik handschoenen draag of een mondkapje. Want we zijn altijd al omgeven door allerlei bacteriën, bacillen en virussen. Alleen worden we daar niet altijd zo ziek van. Ik herinner me dat bij de introductie van de nieuwe VIM (doodt 99% van alle huishoudbacteriën) een professor waarschuwde. Je gooide met die 99% ook alle goede bacteriën weg. En hij vond dat heel dom. Want wanneer alles steriel was, zouden we juist geen weerstand kunnen kweken.
Nee, ik onderschat het C-virus niet. Het is heel gevaarlijk en daarom blijven wij ook zoveel mogelijk thuis. Zodat we niet constant en in hoge mate in aanraking met het virus komen. Maar willen we die zo gewenste immuniteit krijgen, zullen we toch een keer met meneer of mevrouw Corona kennis moeten maken. Eerst maar op flinke afstand en dan langzamerhand steeds dichterbij. Net zo’n draak uit enge sprookjes. Heel, heel voorzichtig benaderen. En dan, als wij ons hebben kunnen bewapenen, ons immuunsysteem op scherp staat, kunnen we confrontatie misschien aan en wordt het beest getemd.
Maar voorlopig nog even wachten. Dus thuis blijven is nog altijd het devies.
Deel dit op:
Toeval?
De kalender die wij vorig jaar in Engeland kochten, heeft oude reclameborden bij de maanden. En allemaal hebben ze iets met bier te maken.
Maar ineens viel me deze maand iets op. Oude reclame? Wat nou… dat is toch helemaal van deze tijd? De tijd van thuis werken, digitaal vergaderen en je kop bij je werk houden ook al lopen de kinderen te krijsen.
Dat wij er zelf niks meer mee van doen hebben, dat wil nog niet zeggen dat anderen geen “werkuren” thuis maken.
En wat staat er op dat bord? Juist, tijdens “drinkuren” niet werken. Even de boel de boel laten en ontspannen. Dus zo tegen half zes de computer uit, rapporten in de la en werkkamer op slot. Even een loopje naar de keuken voor een glaasje fris, bier of wijn. Morgen is er weer een dag.
Dat zo’n oude plaat zo up-to-date kan zijn. Ik blijf het toevallig vinden 😉
