Tegenstrijdig

De gemeente Den Haag is de eerste stad ter wereld waar binnenkort geen reclame meer gemaakt wordt voor vliegreizen. De Partij voor de Dieren heeft voor elkaar gekregen dat er in de openbare ruimte geen posters of advertenties mogen hangen over benzineauto’s, vliegreizen en cruisevakanties.

Bron: Google / Omroep West

Je kunt daar van denken wat je wilt. Maar ik begrijp dan niet dat de gemeente Den Haag wel boos is dat op de A13 bij afslag 11 alleen nog maar Rotterdam Airport staat aangegeven. De naam The Hague is gesneuveld en Rijkswaterstaat wil dit niet veranderen.

Oh ja, heb ook nog even nagezocht hoeveel dienstreizen de het College van Burgemeester en Wethouders in 2024 maakten (Google weet tenslotte alles!). Het waren er in totaal 17, waarvan 10 per vliegtuig. Soms was het vliegtuig onvermijdelijk, want anders kom je niet op de bestemming. Maar toch, zou dat niet een beetje beperkt kunnen worden. We hebben tenslotte nu goeie digitale mogelijkheden.

Of zijn principes zijn er alleen voor anderen en koesteren ze zelf hun blinde vlek?

Film

Dat kon niet missen, deze film wilde ik beslist zien. Monsieur Aznavour, met Tahar Marim in de hoofdrol als Charles Aznavour.

Al vanaf het begin van zijn carrière ben ik fan. Tweemaal zag ik hem life, ontmoette hem één keer backstage. Gloeiend van trots dat me dat gelukt was. Ik kocht zijn platen en draaide die zowat grijs.

Door de hele film was er muziek van hem. Bijna alle liedjes kende ik, kon ik min of meer meezingen. Ik hoop maar dat ik niet al te luid zong…! Leo heb ik ook fan gemaakt, dus we keken samen naar deze mooie film. Goed gespeeld, soms dramatisch, maar gelukkig niet te tranentrekkend.

Aznavour, kind van Armeense ouders, stond al heel jong op de planken. Nadat hij Maurice Chevalier hoorde, wilde hij ook zanger worden. Ondanks zijn kleine gestalte, ondanks zijn schorre stem. En het lukte hem. Met veel charisma en vooral door de teksten die hij maakte en zelf vertolkte.

De film bevat ook een aantal filmopnames die Aznavour zelf gemaakt heeft, dat gaf een mooie balans. We hebben de aftiteling helemaal uitgezeten, tot de laatste noot verklonken was.

Als de film niet start, dit is de link

Oud en nieuw

2024 is voorbij en een nieuw jaar 2025 begint. Er zijn alweer nieuwe plannen gemaakt, uitjes gepland en recepten klaargelegd. Mijn blog zal langzamerhand gevuld worden de dagelijkse dingen, met muziek, tentoonstellingen en boeken  zullen worden besproken, films bekeken en internet zal weer hiaten in mijn inspiratie opvullen.

Wat zal het voor een jaar worden? We weten het niet, kunnen niks voorspellen. Wordt het een lekkere ouderwetse winter met een dik pak sneeuw, ijs en zelfs een Elfstedentocht? En kunnen we in de zomer weer lekker naar het strand? Of waaien we weg in voortdurende stromende regen?

Tja, wie zal het zeggen? Dat moeten we maar rustig afwachten. Het kan alle kanten op, want de natuur bepaalt zelf hoe het worden zal.

En wat gaat de politiek doen? Zijn de dames en heren wel vredelievend of is dat maar schijn? Moeten we werkelijk straks voor een oorlog vrezen? Of loopt het met een sisser af en zitten ze straks allemaal aan de vredesonderhandelingstafel?

Laten we maar op dat laatste hopen. Oorlog kent tenslotte alleen maar verliezers. We zullen hoe dan ook met elkaar verder moeten.

In onze eigen kleine kring kunnen we wel zorgen voor warmte en gezelligheid. Dus laten we de vriendschappen onderhouden, goed voor onszelf en anderen zorgen.

Samen lekker eten, een glaasje drinken, wandelingen maken en fijne gesprekken houden.

Bovenal wens ik jullie allemaal voorspoed en vooral gezondheid in 2025

Chaos

Vorige week leek mijn keuken wel een bakkerij. Het aanrecht stond vol met potjes, bakjes, schalen en wat ik allemaal nog meer nodig heb bij het bakken, zoals recepten, meel en suiker, pakjes boter, lepels, gardes en de mixer. Nou ja, eigenlijk te veel om op te noemen. Het werd een heel project. Leo had zich inmiddels terug getrokken en kon me niet in de weg lopen.

Maar wie denkt dat ik het vervelend werken vind, vergist zich. Ik amuseer me prima. En na een halve dag afwegen, mengen, kloppen en kneden lagen er diverse degen in de koelkast te rusten.

In het begin is er nog wel enige structuur te herkennen, maar na afloop leek het of er een tornado door de keuken was gegaan. Dat werd dus nog even opruimen. Alle vieze vaat in de vaatwasser, een natte lap over het aanrecht. En alles was weer klaar voor de volgende ronde.

Die volgde een paar dagen later. Bakblikken vol koekjes gingen de oven in. Leo bediende het wafelijzer en hij maakte heerlijke kokosmakronen. Natuurlijk zijn al die zoetigheden niet voor ons tweetjes. Het was voor onze kinderen en de andere visite. Tevoren had ik al dozen en zakjes gemaakt en zo kon ik dus alles achter elkaar afwerken. En kijk, dit was het eindresultaat.

Ook alternatief

Bron: Facebook / Math is Visual

Had ik vorige week nog de kerstboom van een knutselaar hier op mijn blog, vandaag laat ik jullie een nog alternatiever kerstboom zien.

Toen ik hem wat beter bekeek, wist ik niet of het wel zo’n gezellige kerstboom is. Al die flesjes met giftige kleurtjes, de buisjes en slangetjes naar wie weet welke formule.

Maar laten we hopen dat die boom van een heel aardige, vreedzame en zeer kundige laborant is. Hij of zij toont ons een kerstboom die ons allemaal vrede en gezondheid zal brengen.

En voor degenen die toch nog twijfels hebben over die vrede en medemenselijkheid ligt er een toverboek onder de boom. Met spreuken om de wereld te verbeteren, die je alleen maar hoeft te lezen om ze in werking te stellen….!
Zou dat niet heerlijk zijn?

Nostalgie

Eigenlijk weet ik niet hoe de etalages in de stad er nu uitzien. Zijn er weer zulke leuke en mooie bij als vroeger? Toen er hele voorstellingen waren met Steiff dieren, winterse voorstellingen werden gemaakt met heel veel sneeuw en kinderen met hun neus tegen het raam stonden te kijken in opperste verbazing.

Grootouders zullen misschien nog wel een extra ritje naar de stad in het donker gemaakt hebben, met de kleine knuistjes van hun kleinkinderen stevig vasthoudend. Zijn de kinderen daar nog mee te verrassen?

Ik amuseer me maar met een filmpje op Instagram:
de etalage van Kaufhof in Keulen. Want ik wil toch wel nog een klein beetje nostalgische kerstsfeer proeven.

Maassluis

Zoals gewoonlijk gaat De Ganzenpas in deze tijd altijd een dagje weg. Dit jaar werd het Maassluis. Daar kunnen we allemaal gemakkelijk komen, want je rijdt er met de metro zo heen.

We waren echte Ganzen hoor, want bij allerlei stations stapte wel een wandelgans in. Na een uurtje waren we er en liepen we wat door het stadje. Maassluis is in de zomer een echte toeristische attractie, maar nu niet. Overal was het redelijk stil, ook al omdat het weer helemaal niet mee wilde werken.

Gelukkig hadden we een tafel voor de lunch gereserveerd en schoven we wat eerder aan voor warme koffie en kozen we daarna uit het heerlijke broodjes assortiment.

En hoewel we elkaar bijna elke week zien, hebben we nooit tekort aan gesprekstof. Het was dus weer ouderwets gezellig.

Beetje alternatief

Bron: Facebook / Awesome ideas

Voor de kerst koop ik geen boom, al jaren niet meer. Ik pruts wat met groene nep-dennenslingers rond de paal van onze trap, hang er lichtjes in en wat ballen. Dat is ons alternatief voor een kerstboom.

Maar op internet zie ik in deze tijd allerlei andere alternatieven voorbij komen. Soms heel minimalistisch, soms grappig, soms kattenbestendig.

Dit alternatief is heeft een hoog klus-gehalte. Vast een timmerfanaat die nog wat latjes overhad. En een doos vol oude haakjes. Likje beits van die groene kast van jaren her en kijk….: een geheel eigen kerstboom. Die niet zijn naalden verspreidt en waar je ook nog eens iets aan kan hangen.

Ik vind hem leuk. Jammer, maar Leo is niet zo’n klusser, dus na-apen zit er niet in 😉 😉 😉

Veilig

Al maanden stond er een fles lampenolie in de berging. Dat spul gebruik ik eigenlijk alleen maar om mijn hobbyscharen schoon te maken. Tenminste, als ik die fles open kan krijgen. Er zit namelijk een veiligheidsdop op, want je wilt niet dat kinderen zo’n fles zo maar open draaien. Vaak is het spul ook nog aantrekkelijk gekleurd, dus ja, logisch.

Maar dan begint de strijd. Dop indrukken en tegelijkertijd draaien. Er volgt een knarsend geluid, maar de dop blijft dicht. Ik probeer het nog eens, met meer kracht. Leo wordt te hulp geroepen, maar ook hem lukt het niet. Ik zoek op internet naar een oplossing. Maar nee, die vind ik niet. Wel tig handleidingen en een bericht over de noodzakelijkheid van die dop. Ja, ja, dat snap ik dus.

Ik wrik met een schroevendraaier de rand los. Maar ook dat biedt geen soelaas. We proberen nog eens op verschillende manieren die fles open te krijgen, gebruiken brute kracht, doch het mag niet baten. Zullen we die fles terugbrengen? Ja, maar een identieke dop op een andere fles geeft natuurlijk dezelfde problemen.

Tenslotte probeer ik het met een soort van tang, die eigenlijk dient voor blikjes met een lipjesssluiting. Maar de scherpe punten hebben wel grip op de fles en ja….! Eindelijk is hij open. Zonder drukken, maar wel met heel veel kracht. Eindelijk weer schone scharen. En met een liter van die lampenolie kan ik jaren vooruit. Voorlopig hoef ik geen nieuwe.

Die fles staat nu ergens hoog en droog en vooral veilig opgeborgen. Ik kan wel weer even vooruit.