Herkenningspunt

Al tientallen jaren staat bij de ingang van de Ommoordse kinderboerderij een grote kip. Oorspronkelijk wit, maar soms ook door deugnieten bruin geschilderd. Het is een onderdeel van de kunstobjecten in onze wijk.

En natuurlijk is het geliefd speelgoed voor de kinderen die de kinderboerderij gaan bezoeken. Ik schat dat alle Ommoordse kinderen er wel één keer op gezeten hebben.

Maar ook kunstobjecten zijn aan slijtage onderhevig. De kip werd oud, een beetje gammel en wankelde op zijn poten. Dat was toch te onveilig en dus werd hij weg gehaald.

Maar gelukkig is er nu een geheel nieuwe, stevig op haar poten staande witte Barnevelder teruggeplaatst.

Gelukkig maar, want het dier is een prima herkenningspunt. Als wij in het donker op huis aan rijden, is de kip het seintje dat we bijna thuis zijn.

Interessant

Laatst zag ik op Facebook een aankondiging van twee documentaires over het “Verdwenen Land van Hoboken in Rotterdam”.

Lange tijd was “Het land van Hoboken”een braakliggend stuk grond midden in Rotterdam. Waarom dat land zo lang braak lag, was me nooit geheel duidelijk. Ik dacht dat het tijdens de oorlog platgegooid was. Maar zo zit de vork niet aan de steel.

In twee maal een halfuur durende documentaire werd uit de doeken gedaan hoe het precies zat. En natuurlijk ook hoe dat stuk grond er heden ten dage uitziet. Niks braakliggend, maar volop bebouwd met allerlei voor Rotterdam zeer herkenbare gebouwen.

Enfin, ik geef hierbij de link voor wie ook wil weten hoe dat nou toch zat of nieuwsgierig is naar een stukje Rotterdam met een bijzondere geschiedenis. Eerst een korte tekst en daarna staat de link naar de twee documentaires.

Toeval

We waren een weekje weg, naar Twente.

Naar een gezellig plaatsje, met leuke huizen, de gebruikelijke winkels en vriendelijke bevolking.

En daarnaast is er dan een vakantieparkje. Met diverse huisjes, buiten het centrum.

Om precies te zijn naar Enter. Een wereldstadje? Nee dus 😉

We hadden er dan ook nooit van gehoord en moesten het opzoeken op de wegenkaart.

Maar vlak voor we weg gingen, stond er in de krant een berichtje. Een meneer had in één klap 48 glazen bier kunnen vervoeren. Hij deed dat door de glazen ingenieus te stapelen en zo kwam hij in de krant.

En waar woonde die meneer nou? In Enter!

Dat je oog dan zo maar ineens op zo’n berichtje valt. Dat moet wel toeval zijn.

Patatje met

Bron: Google foto’s

Nou geloof ik dat we al veel te veel eet- en snackgelegenheden hebben. Maar om dat te gaan verbieden….? Want laatst las ik berichten dat snackbars uit het straatbeeld zouden moeten verdwijnen.

Zo nu en dan een lekker frietje of een broodje kroket, dat is toch niet zo erg? Als je week in week uit gezond en vers gekookt hebt, is zo’n vette hap best wel eens lekker. En dat zal onze gezondheid echt niet schaden.

Het lijkt mij beter dat we al van jongs af aan leren wat goed en lekker is. Dat kinderen op school al leren wat je beter wel of juist niet moet eten. En dan het liefst met wat praktijkonderwijs, zodat ze een beetje leren koken. Geen sierlijke liflafjes, maar gewone kost van alledaagse producten. Maar lekker op smaak gebracht met kruiden.

Bizar

Bron: Instagram/fundafinest

Binnenkijken in allerlei huizen, ik doe het graag. En dat is ook helemaal geen probleem meer, want op YouTube zijn filmpjes van allerlei soorten interieurs te bewonderen.

En vergeet Funda niet. Eindeloos rondsnuffelen in enorme huizen en je verbazen over interieur, grootte van de kamers, ligging en vooral prijzen.

Maar nu is er nog iets: Fundafinest op Instagram. Een hele rits foto’s van bijzondere situaties die de Funda-makelaars tegenkomen. En dan val je van de ene verbazing in de andere. Huizen waar op sommige plekken geen plafond is, compleet geradbraakte keukens of onafgemaakte karweitjes van een oververmoeide klusser? Een badkamer in wel heel eh.. aparte kleuren, of opstelling. WC’s te kust en te keur, maar wel open en bloot.

Nou ja, ieder zijn meug. Ik denk dat ik toch nog wat verder zou zoeken. Maar als er liefhebbers voor zijn…?

Wat nu

Dat er in de kerken regelmatig gecollecteerd wordt, dat weet ik natuurlijk wel. Maar dat zoiets voor problemen zorgt, was me niet geheel duidelijk. Toch schijnt het dat al die munten die wekelijks in de collectezakken gestopt worden, niet zo gemakkelijk in te wisselen zijn.

Vroeger ging je naar de bank en werden de munten in een geldtelmachine gegooid. Supersnel kreeg je dan te zien hoeveel het allemaal bij elkaar was. En dat kon best flink oplopen. Je zult er ook toen al wel iets voor moeten hebben betalen. Maar nu rekent de bank er een flink bedrag voor.

Leo vertelde dat hij vroeger heel wat stuivers heeft geteld, want schoonpapa exploiteerde een tijdlang kauwgomballen-automaten. Zelf had ik een heel spaarzame moeder, die overal potjes en busjes had met munten. Van een piekpijp tot een stuiverspotje. Eens in de zoveel tijd moest ik meehelpen tellen. En nette rolletjes maken van de muntjes.

Binnenkort misschien geen collectezak, maar een pin-apparaat? Moderne tijden nietwaar…… !

Bron: Google foto’s

Kleur

Zo langzamerhand wordt alles in de tuin minder mooi. De bladeren verwelken, al verkleuren sommige struiken wel prachtig. Alles lijkt op zijn laatste benen te lopen.

Maar kijk, er zijn altijd langzame starters. Dit zijn de bloemen van de Kirengeshoma palmata, ook bekend als de Japanse wasbloem.

Een wat bescheiden schaduwplant, met mooi gevormde groene bladeren. Tot eind augustus, dan verschijnen er ineens knoppen aan het eind van de takken. En dan gaat het snel. Nu is hij op z’n hoogtepunt, met heldergele bloemen. Hij staat bij ons al lange jaren goed in het zicht.

Nog even een uitspatting van kleur, voor alles verwelkt en echt verdwijnt. Tot volgend jaar, dan verraden de groene punten dat alles op nieuw begint.

Niks, en toch …

“Het maakt niet uit wat men over je schrijft, als men maar over je schrijft” is een uitspraak van een marketing-expert. En dus is geen nieuws, ook weer wel nieuws.

Zo las ik deze week een berichtje dat Mick Jagger, (ja die, van de Rolling Stones!), zomaar een biertje was gaan drinken en door niemand herkend was.

Het leek mij lekker rustig na al die gillende tieners en flauwvallende fans.

Maar of meneer Jagger daar nou wel zo blij mee was….? Iemand moet het doorverteld hebben, want dit bericht stond dus maandagmorgen op de voorpagina van de krant.

Alsof er niks anders te melden was….!