Category Archives: Actueel

Gewoon

Posted on by

Vorige week was eigenlijk weer -na zeer lange tijd- een “gewone” week.

Zo’n week waarin we weg gingen, naar de bollenvelden op Goeree-Overflakkee. En dan lekker wat drinken op een terras in de zon.

De volgende dag naar een tuinstoelenwinkel. En op de terugweg spontaan naar IKEA. Niks mopperen op die winkel waar je altijd wel wat koopt, maar gewoon ontspannen winkelen. Kijken, kijken en alleen wat nuttigs kopen. Zonder tijdsloten en geen restricties.

Zaterdag op stap met schoondochter. Eerst naar de film, daarna een wijntje op een terras en later lekker samen eten en kletsen. En ook zij vond het weer “bijna ouderwets”.

En dan stond er ook nog een middagvoorstelling gepland voor de zondag. Het Groot Niet Te Vermijden speelde met verve van opera tot smartlap. Er werd gelachen en we konden luidkeels meezingen. Een zaal vol ontspannen mensen in het wijktheater.

Het voelde goed, vrij, zonder belemmeringen, zonder klemmende regels.

Fijn, gewoon fijn!

Wat een stapel

Posted on by
Bron: Google foto’s / Wikipedia

Dit is het Witte Huis. Nee, niet in Washington, maar in mijn eigen Rotterdam.

Dat gebouw was de eerste “wolkenkrabber” van Europa. Al vinden we het nu helemaal niet zo hoog. Maar als vergelijkingsmateriaal voldoet het nog prima voor mij.

Want in het onderzoek over de beruchte “mondkapjesdeal” moeten 5.500.000 documenten onderzocht worden. Vijf en een half miljoen documenten!!!

Hopelijk zijn het vooral digitale documenten, want als ze allemaal geprint zouden worden, gaan er veel te veel bomen aan!

Stel dat elk document één A4tje beslaat. Dat zal wel niet, want er wordt heel wat afgeschreven, maar stel.

Dan zouden (5.500.000 : 500 vellen in een pak =) 11.000 pakken printpapier gebruikt moeten worden. Zo’n pak is ca. 5 cm. hoog. Dat wordt dan een stapel papier van 11.000 x 5 cm = 55.000 cm. of te wel 55 meter.

Het Rotterdamse Witte huis is zo’n 43 meter hoog. Die stapel komt dus ruim boven dat Witte Huis uit. Onvoorstelbaar toch?

Het heeft niet veel zin om zo’n berekening te maken. Maar het toont wel de onzinnigheid van de stortvloed aan berichten, mails, brieven in de politiek. Daar valt niet tegen op te lezen.

Krankjorem, iets anders kan ik er niet van vinden.

Niet te geloven

Posted on by
Bron: Google foto’s

We kijken nog wel eens naar een DVD van Fawlty towers. In een van die afleveringen gaat een gast ’s nachts dood.

Maar dat ontgaat de hotelbaas als hij het ontbijt komt brengen. Het kamermeisje ontdekt het omdat zij nog wat melk gaat brengen. En dan ontstaan er natuurlijk allerlei dolkomische verwikkelingen en wordt er driftig gesleept met de dode man, raken andere hotelgasten totaal in de war.

Het is geen subtiele humor. Maar de hilarische situaties waarin hotelbaas Fawlty, ober Manuel en alle anderen verzeild raken, zorgen voor onbedaarlijke lachbuien.

Je denkt dat zoiets alleen maar in tv-serie kan voorkomen. Te veel “over the top”, te veel fantasie. Zoiets gebeurt niet in het dagelijks leven.

Maar dan lees je ’s morgens dit artikel, waarin staat dat een man 4 dagen lang onopgemerkt dood op een spoed-ic lag. Het is toch niet te geloven.

Je zult er nu nog opgenomen moeten worden. Dan twijfel je toch aan de oplettendheid van het personeel…

Maar goed, het was in Engeland, dus zo snel komen we daar niet in het ziekenhuis terecht.

Digitaal

Posted on by

Een digibeet zijn Leo en ik totaal niet. Dagelijks zitten we wel even achter de computer. Maar toch zijn we niet zo enthousiast over de verregaande digitalisering van alles.

Bron: Google foto’s

Vroeger was onze administratie een simpel mandje, waar alles in gemikt werd. Nu loopt vrijwel alles via de computer en zien we een overvolle stroom e-mails. Overal moet je inloggen, een wachtwoord of code opgeven. We hebben er wel een trucje voor, maar toch.

Van belasting tot nieuwsbrieven, kaartjes voor theater of museum, handleidingen, kortom te veel om op te noemen, gaat inmiddels via internet. Geef mij maar een gewoon papieren kaartje in plaats van zo’n pdf documentje op je telefoon.

En zelfs als je buiten bent, stuit je al snel op digitale hindernissen. Al meermalen stonden we in een parkeergarage voor een automaat met een zeer klantonvriendelijke bediening. Kaartje erin, bedrag gezien en betalen. Ja, met je bankkaart. Maar waar die in moet…..? Een schermpje zo klein dat je er een leesbril bij nodig hebt en instructies in het Engels.

En verderop staat dan vaak ook iemand een beetje te hannesen. Nee, handig vinden we het niet altijd. Zucht……

Grappig

Posted on by

Vandaag is hét de dag om een grap uit te halen. Een leuke grap natuurlijk, geen grap waar mensen van schrikken. Geen grap die een ander benadeelt. Gewoon, iets waar je op zijn minst toch om moet glimlachen. Maar schateren zou nog beter zijn.

Hou ik vandaag iemand voor het lapje? Misschien…? Maar ik kijk ook even terug, want ik zocht op internet naar bijzondere 1-aprilgrappen. En dat viel nog niet mee.

Bron: Google foto’s / AD

Maar de grap van Edo van Tetterode in 1962 was wel heel erg leuk gevonden. Hij vond op het strand van Zandvoort een aangespoeld beeld van het Paaseiland.

Dat hij het beeld zelf gemaakt en neergelegd had, bleek natuurlijk pas later. Maar toen waren er al duizenden mensen en nationale en internationale pers op afgekomen. Het beeld staat nog steeds in de tuin van zijn zoon.

Edo was blijkbaar een echte grappenmaker, want hij maakte ook al eens wereldkundig dat er oesters met gouden munten afkomstig uit een scheepswrak aanspoelden. En ook daar tuinden heel veel mensen in.

Misschien is er ook dit jaar wel weer een vrolijke en creatieve geest met een stunt van jewelste. Tussen al het sombere nieuws van de laatste tijd zou dat wel weer eens mogen 😉

Onopvallend

Posted on by

Al maanden wordt er hier in de wijk gegraven. We krijgen glasvezel!

Niet dat we er om gevraagd hebben, maar er schijnt ineens enorme haast te zijn om dat aan te leggen. Dus werden straten afgezet, geulen gegraven en kabels getrokken.

En natuurlijk kregen we een “niet te versmaden” aanbieding om over te gaan op dat glasvezelnet. Want dan zouden we sneller kunnen internetten, gamen en streamen. Internet begrijpen we nog wel, maar dat gamen en streamen laten we toch al aan onze neus voorbijgaan. Veel te ingewikkeld. We houden gewoon ons oude abonnement bij de vertrouwde provider.

Maar ja, de vooruitgang kunnen we niet tegenhouden en dus parkeerden we de auto een aantal keren elders, zodat de werklieden aan de slag konden.

En nu piept er een klein blauw piefje omhoog, naast ons tuinhek. Bij de andere buren zien we dat ook. Heel onopvallend, dat glasvezelnet. Bijna omgekeerd evenredig aan alle reclame en werk dat er aan voorafgaat.

Ik heb maar een foto genomen van dat piefje, zodat we later -stel dat het nodig is- weten waar ze moeten zoeken…!

Maandag met muziek

Posted on by

Angst, laat je leven er niet door beheersen. Het beste kun je maar gewoon je eigen leven leven, want als je luistert naar wat er allemaal gezegd en geschreven wordt…. In 1989 was dat blijkbaar ook al, getuige dit liedje van Robert Long.

Als de clip niet start, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Herhaling

Posted on by

Elk jaar rond deze tijd maak ik een foto van deze bomen. Ze staan in een rustig hoekje bij een flat en ik zie ze regelmatig, want ik ga daar in de buurt naar de kapper.

Elk jaar weer vertellen de bloesems van deze bomen dat het toch heus weer voorjaar, zomer en nou ja, dat weten jullie wel… De tijd gaat langzaamaan verder en de natuur laat zich geen wetten voorschrijven over hoe en wat. Die gaat rustig zijn gang met uitbotten, bloeien en vrucht dragen.

Het is zo voorspellend, dat je zou denken dat het saai is. Maar dat is het zeker niet. Het vormt een geruststellend gegeven in een nogal warrige wereld. Net als het dag- en nachtritme, het ruisen van de zee in eb en vloed.

Want wat we ook bedenken, wat er ook nog komen gaat, de natuur blijft.

Onbegrijpelijk

Posted on by

Zo nu en dan sijpelt er een bericht door in het nieuws van alledag waarvan ik helemaal niks snap. Zo las ik gisterenmorgen in Trouw dat ziekenhuizen vrijwel allemaal wegwerpspullen gebruiken.

Bron: Dagblad Trouw

Nou kan ik me iets bedenken bij doekjes, washandjes en zo. Maar zelfs apparaten van meer dan 400 euro worden blijkbaar maar 1x gebruikt en dan gaan ze in de kliko. Hoezo duurzaam, hoezo besparingen?

Want ook scharen, pincetten, scalpels en nog meer wordt slechts één maal gebruikt. Dat is op zich niet zo gek, want dan krijgt de chirurg altijd een steriel voorwerp in handen. Daarmee wordt de zorg beter en sluiten men risico’s uit.

Maar en bijna gepensioneerde chirurg zorgt er voor dat de instrumenten en andere materialen worden nu hergebruikt, onder andere door ze om te smelten en opnieuw er iets van fabriceren. Het is in ieder geval beter dan alles te verbranden en in rook op laten gaan.

Toch vraag ik me af, waarom kunnen die spullen – vooral de metalen – niet gewoon gesteriliseerd worden. Dat moet technisch toch niet zo’n enorme opgave zijn.