Category Archives: Actueel

Tentoonstelling

Posted on by

Emie blogde er over en op meerdere blogs had ik al iets gelezen over de tentoonstellingen die georganiseerd worden met werken van Jeanne Bieruma Oosting. Ik had al wel over haar gehoord, maar kende het werk niet. En dat was jammer, want ze maakte vele en mooie schilderijen, tekeningen, grafiek.

Wij bezochten de kleine maar fijne tentoonstelling in het museum in Maassluis. Schilderijen van uitzichten van haar raam met frisse en zachte kleuren en een sfeer van huiselijkheid, knus en gezellig. Geen opschik, geen tierelantijnen. Gewoon momenten van “klein geluk”, zoals we bij de uitleg lazen. Maar juist dat klein geluk is vrijwel altijd om ons heen. Je moet het wel herkennen en er van genieten.

Ook waren er tekeningen te zien. Soms klein, in een boekje van kevers en andere insecten, eikenblaadjes. Alles heel gedetailleerd en zuiver.

Jeanne tekende ook de omgeving waar ze in verkeerde. En doordat ze nogal veel reisde in haar leven, waren er scenes uit Nederland, maar ook uit Moskou of Marokko, trefzeker op papier gezet.

Leo en ik vonden het een heerlijke tentoonstelling. Nu bekijken we of we de andere tentoonstellingen o.a in Zutphen, Heerenveen of Fochteloo kunnen bezoeken. Het is intussen wel weer tijd voor een treinreisje…!

Houtkap

Posted on by

Elke keer als we zulke grote stapel gekapte bomen zien, verbazen we ons er over. Wat doen ze met al dat hout?

Ik neem aan dat ook in een bos zo nu en dan opgeschoond moet worden. Anders zou zo’n bos maar dicht groeien en kunnen andere planten en struiken geen plek vinden.

Onderweg zagen we laatst ook een vrachtwagen met aanhanger met daarop enorme boomstammen, van zeker bijna een meter in doorsnede.

Maar wat doet men met al dat hout? Het blijven vragen waar we geen antwoord op zullen krijgen.

Hopelijk krijg ik wel antwoord van de Gemeente Rotterdam, want op aanraden van Wieneke stuurde ik mijn blog van afgelopen dinsdag daar naar toe.

Ik kreeg in ieder geval al een berichtje dat men het zou terugkoppelen. Ik ben benieuwd!

En als ik antwoord heb, laat ik het zeker hier ook weten.

Papier

Posted on by

Afgelopen week kregen wij van de Gemeente Rotterdam een brief (in een A4 envelop) met een flyer, een kaart (éénzijdig bedrukt) van ruim 2x A5 karton en een folder (opgevouwen maar totaal van een A3-formaat). Waarom ik dat zo uitgebreid vermeld?

Omdat het me ergert dat de informatie op al dat papier met gemak op één A5-je geprint had kunnen worden. Dan had ook de envelop kleiner kunnen zijn en was er een heleboel papier -en portokosten- bespaard. Maar goed, we weten nu in welke kliko we al ons afval moeten doen….. Mens, erger je niet!

Maar eigenlijk doe ik dat wel en dan sla ik aan het rekenen. Het hele pakket woog 78 gram. Stel dat er 500.000 van deze brieven verzonden waren. Dan had de Gemeente Rotterdam 500.000 x 39 gram = 195.000 kilogram papier kunnen besparen.

195 ton papier, dat zijn vele pakken. En niet te vergeten het had ook nog een behoorlijk bedrag aan portokosten gescheeld. Het had een slok op een borrel gescheeld. Maar ja, dan moet iedereen natuurlijk wel meedenken.

Draadloos

Posted on by

De telefoonperikelen bleven ons frustreren. Leo zocht op internet, ik zocht de gebruiksaanwijzing van het modem. Dat was een landkaart grote folder, met aanwijzingen in allerlei talen, behalve Nederlands 🙁

Maar goed, er werd ons toch wel iets duidelijk. Draden moesten we verleggen en in andere contacten steken. Dus wat doe je dan?

Dit is het moderne “draadloos”

Omdat al die draden mij altijd verschrikkelijk ergeren, zitten ze zoveel mogelijk gebundeld en door gaten in achter- en tussenwanden van de boekenkast. Alles netjes aan het oog onttrokken door de tv. Het is een hele bos, want draadloos is dat internet wel, maar dat wil nog niet zeggen dat ze geen stroomdraden nodig hebben.

Om te beginnen haalden we de TV uit de kast en parkeerden hem zo lang op een kruk. Met een beetje lenig draaien konden we zo die draden loskoppelen en heen en weer trekken. Trapje erbij, want het modem staat boven op die boekenkast. Ja, dat is een beetje onhandige plek, maar wel uit het zicht.

Draden zaten tenslotte zo als het moest, al was een belangrijke aansluiting te kort. Dus modem opgeschoven. Maar nog steeds werkte de telefoon niet. Er was ook iets met een knop die ingedrukt moest worden en een code. Leo klom weer het trapje op, rekken, knop zoeken…. ik nam de telefoon en toetste de code…. Voor die te korte draad hebben we inmiddels een langer exemplaar, die weer netjes achter de kast werd weggewerkt.

En dan ineens, geeft de telefoon geluid. Zou het…..? Ja, hoera!! We hebben het gefikst, we zijn weer “gewoon” via het vaste net bereikbaar….. Om even later te constateren dat alles nu via het modem loopt, via internet. En als dat uitvalt… Nou ja, als de hemel valt…..

’s Middag brengt PostNL een pakket met het nieuwe modem. We besluiten voorlopig om dat pakket even weg te zetten, want we gaan een paar dagen op vakantie. Bij thuiskomst ligt er een brief van KPN met instructies om het oude modem op te sturen. Er zit zelfs een keurig retour-etiket bij.

We zoeken op internet uit of dit nieuwe modem erg verschilt van het oude, maar raken verward in termen waar we geen chocola van kunnen maken. Gelukkig brengt onze jongste uitkomst. Hij komt binnenkort het nieuwe modem installeren en kunnen we het oude terugsturen.

Eind goed, al goed.

Draadloos

Posted on by

Jaren geleden liet ik me verleiden tot een zakelijk telefooncontract. Destijds dacht ik grootse zaken met KnutzEls te kunnen doen. Dat bleek niet het geval te zijn. Maar dat contract bleef en werd in de loop der tijd duurder en duurder.

Totdat Leo belde met KPN en het contract gewijzigd zou worden. Waarom koppelden we dat dan niet meteen aan ons internet, nog voordeliger. Ja, laten we dat maar doen.

Bron: Foto’s Google / Coolblue

Maar na een e-mail van KPN dat alles in orde zou zijn, hadden we geen telefoon. Wel kregen we een e-mail met 10 bijlagen die gedownloaded moesten worden over hoe en wat we zouden moeten doen plus de mededeling dat onze bestelling onderweg was.

Welke bestelling bleek de volgende dag. Een nieuw modem. Maar dat hoeft eigenlijk helemaal niet, ons modem werkt nog uitstekend. We willen kunnen bellen, via de vaste lijn.

Bellen met de klantenservice, via mobiel. Wachten, wachten….. Eindelijk verbinding. Toets dit, dan dat. Zeg in twee zinnen wat het probleem is. Zo goed en zo kwaad….

En ja hoor, na een poosje weg verbinding… **&%$@@Grrrmm. Opnieuw bellen. Computerstem die vraagt of ik voor hetzelfde bel. JA!!!! Dan wordt ik meteen door verbonden met een medewerker. Zucht…!

En ja, dan heb ik een vrouw aan de lijn. Het technisch probleem kan ze niet oplossen, maar dat modem zou terug moeten. Hoe, dat weet ze niet. Ik word door verbonden met de technische afdeling……………..

De verbinding met de technische dienst verbreek ik na 20 minuten wachtstand. Niks opgeschoten.

Wordt vervolgd…..

Boodschappen

Posted on by

Boodschappen doen wordt steeds lastiger. Want er is heel veel waar je op moet of wilt letten.

Komen de groenten en het fruit niet uit Verwegistan, want dan kan ik beter iets uit Nederland kiezen. Zit er nou geen palmolie, kleurstof of andere vreemde additieven in dat product?

Is dit nou wel een gezonde keuze of zou ik het maar moeten laten liggen? Te vet, te veel suiker of zout? Moet het echt volkoren zijn of mag het ook gewoon….?

En dan moeten we ook nog letten of we wel de juiste prijs betalen. Die aanbieding mag dan voordelig lijken, is de hoeveelheid wel hetzelfde als anders? Word ik in de boot genomen met een doos die net zo groot is als vorige week, maar nu ineens 400 in plaats van 500 gram bevat?

De macaroni in deze pakken ziet er precies hetzelfde uit, ze wegen allebei 500 gram, zijn allebei in Italië gefabriceerd van durum tarwe. En toch is het prijsverschil bijna één euro.

Wie prijsbewust is, kiest voor het huismerk van 0,79 eurocent, voor het Italiaanse merk moet je 1,75 euro betalen.

Aan de klant de keuze. Maar echt gemakkelijker wordt het haar/hem niet gemaakt.

Nostalgie

Posted on by

De tip die Emie gaf, liet ons ook naar Vlaardingen rijden. Om er een bezoekje te brengen aan het Streekmuseum Jan Anderson. Van buitenaf straalt de nostalgie je al tegemoet en binnen is het een feest van herkenning.

Een oude drogisterij, met blikjes en pleisters in oude vitrines. Een schildersbedrijfje, altijd leuk om te zien als schildersdochter. De blikken, de kwasten, meteen rook ik weer terpentijd en lijnolie.

In de schoenmakerij dacht ik weer terug aan de verhalen van mijn moeder, over mijn opa. Hoe hij achter zijn tafel gebogen zat en oude schoenen weer als nieuw maakte. Natuurlijk herkenden we de oude schoolbanken en niet te vergeten het snoepwinkeltje.

Boven konden we zien hoe onderduiken geweest moest zijn. Lazen we over de mensen die het wel gered hebben, over de moed en zwijgzaamheid van de mensen die onderduikers verborgen hielden.

Het is beslist de moeite waar om eens een kijkje te nemen in Vlaardingen. Deze collectie moet toch echt bewaard blijven.

Kafkaiaans

Posted on by

Door alle C-maatregelen was het er niet meer van gekomen om nog eens een reisje te maken met onze familieclub. En dan hoef je dus ook niet te kijken hoeveel het saldo op de gezamenlijke (zakelijke) rekening bedraagt.

Maar nu we weer wat zouden kunnen plannen, wilde ik toch graag weten hoe het er mee stond. Tja, als moderne burger die meegaat in de digitale tijd, beschikken we al lang niet meer over papieren afschriften. Daar hebben we een app voor. Dus die rekening even op mijn telefoon in de bank-app toevoegen.

Bankpasje zoeken, inloggen, wachtwoord…… Oh ja, dat heb ik genoteerd. Tuurlijk, netjes ergens in code vermeld. Maar wat ik ook deed, welke draaien ik ook aan die notitie gaf… ik kwam er niet uit. Kort en goed, ik was de inlognaam en het wachtwoord kwijt.

Inloggen bij de bank, die me verwees naar de app. Maar de app verwees me naar de website van de bank. Kastje, muur, vice versa.

Ach dan bel ik toch…! Computerstem, toets dit, toets dat, telefoon-schermpje op zwart. Wel @#**!

Toen, eindelijk na nog een keer bellen, kon ik de laatste cijfers van de rekening invullen. Na ruim 9 minuten had ik zowaar EEN MENS aan de telefoon. Zo te horen geen jonge vent, maar een aardige meneer met een donkere stem. Hij vroeg me natuurlijk allerlei gegevens en na enige tijd was ik de controle door.

Daarna was het wachten op de post, die me -hoe ouderwets- in een brief een nieuwe inlognaam en tijdelijk wachtwoord gaf. En dan natuurlijk opnieuw noteren wat en hoe. En er op letten dat ik het later nog terug kan “vertalen”. Die zondag ging het tot dan soepeltjes…

Toen moest ik de scanner “bijwerken”. Helaas, dat lukte niet. Ook kreeg ik niet het beloofde SMS-berichtje. Zo kon ik de rekening nog steeds niet inkijken. Dinsdag probeerde ik het nog eens. en hoe wonderlijk, daar kwam het SMS-je. Over scanners werd niet meer gerept. Maar nu staat alles toch helemaal correct op mijn telefoon.

Stiekem hadden we gehoopt op een grote Staatsloterijprijs. Die zat er niet in. Helaas 😉

Niet vergeten

Posted on by

Vandaag, op 4 mei, worden overal in Nederland herdenkingen gehouden voor de slachtoffers van de 2e Wereldoorlog. En altijd wordt dan de Last Post (eigenlijk de Taptoe) gespeeld.

Bron: Google foto’s/Historiek

Jarenlang gingen wij dan naar een herdenking in Rotterdam. Achter in de auto zat onze jongste, met zijn trompet.

Een beetje zenuwachtig, want hij was gevraagd de Last Post te spelen. Toen nog een jochie, later een puber, ten overstaan van zoveel ernstige mensen. Maar hij deed het, vond het een enorme eer. Had er ook stevig voor geoefend, want het moest perfect zijn.

Dan komt de tijd van te druk, andere besognes, andere dingen om te doen. De trompet maakte plaats voor een gitaar en rockmuziek. Er waren anderen die nu de Last Post speelden.

In C-tijd waren er geen herdenkingen met groepen mensen. Op radio en tv werd gevraagd of muzikanten vanuit hun huis wilden spelen. En zo speelde hij als opnieuw vanouds de Last Post vanaf zijn balkon, precies om 8 uur en na exact 2 minuten de afsluitende noten.

In 2020 stonden wij -een beetje verdekt opgesteld- aan de overkant te luisteren. En ja, dat was een kippenvel moment. Na afloop liepen we naar zijn flat en spraken wat met hem vanaf het balkon. Vorig jaar zaten we thuis om dat het weer niet meewerken wilde.

En vandaag? Vandaag speelt hij weer, ergens in Amsterdam-west. Hij heeft er speciaal zijn werkdag in Amsterdam voor omgezet. Opdat men het zich zal herinneren, want vergeten, dat mogen we nooit.

Continue reading →

Oranje

Posted on by
Bron: Google foto’s

Of wij vandaag nog naar de stedelijke festiviteiten gaan? Ik weet het nog niet. Misschien, maar dan moet het weer meewerken. En ik heb nog het een en ander te doen en dat moet ook gebeuren. Dus is het nog maar de vraag…

Vieren we dan niet dat onze Koning verjaart? Natuurlijk, we halen een oranje tompouce voor bij de koffie. Of een oranje koek, dat weten we nog niet. Maar iets van oranje zal het wel zijn.

En verder is het een gewone dag. Op de een of andere manier voelt het niet meer zo als vroeger. Echt uitleggen kan ik het niet, het is meer een gevoel.

Och, het koninklijk paar zal zich er wel niet druk om maken. Die hebben vandaag al genoeg om te doen.

Even kijken wat Maximá aan heeft, dat doe ik wel. De jurk, de hoed, maar vooral de schoenen. Weer van die torenhoge stiletto’s of een wat comfortabeler hak? Daar ben ik wel benieuwd naar.