Wie de boeken van Maigret kent, weet dat hij vaak even een café binnen ging en daar een glaasje dronk. Vaak was dat een glaasje Suze. Een lichtgeel drankje, een beetje zoet, een beetje bitter. Voor mij onlosmakelijk verbonden met Franse sfeer.
En zo’n glaasje zal ik vanavond vast ook weer eens nemen. Want dat mag, als je jarig bent. Dan mag je je wel een beetje laten verwennen en iets extra’s nemen.
Dus zeg ik “proost”. Dat hoop ik nog heel vaak te kunnen zeggen 😉 😉 😉
Er zullen in dit land wel weinig huizen zijn waar geen badgelegenheid in is. Of het nou een rechttoe-rechtaan douchehokje is of een door een interieur-architect getekende badkamer, dat doet er niet toe. We kunnen ons allemaal met enige regelmaat wassen.
Toen wij thuis rond 1969 een douche kregen (daarvoor waste ik me wekelijks in een teil) vond mijn moeder het niet nodig om die elke dag te gebruiken. Die teil werd gewoon verruild voor de wekelijkse douchebeurt. Dagelijks poedelen aan de wastafel kon ook prima. En ook nu beperk ik douchen nog steeds tot een paar keer per week.
Nu lees ik dat mensen, in het kader van waterbesparing, emmertjes met koud of gebruikt water vullen om later de wc mee door te spoelen. Sorry, dat vind ik wel heel erg primitief.
Er is wel niemand die het ziet, maar stel je voor. Je hebt een fraaie badkamer, met zorg uitgezochte tegels, glimmend design sanitair en stapels op kleur gekozen handdoeken en badlakens. Alles geheel op elkaar afgestemd….
En dan ga je een beetje rommelen met grote of kleine plastic emmertjes. Om die later in het toilet te kiepen of naar de wc te dragen…?
Zuinig met water is prima, maar aan dit geknudder zal ik dus niet mee doen.
Vijftien jaar geleden werd Leo 65 jaar. Hij genoot toen al jaren van de VUT, maar die leeftijd…. Hij had er vreselijk tegenop gezien, wilde die dag het liefst stilletjes voorbij laten gaan.
Maar dat lukte niet. Er was een bescheiden feestje gepland. En hij kreeg dit boekje, dat ik samen met de kinderen, familie en vrienden had samengesteld.
Het omslag was duidelijk. Leo was nu echt stokoud 😄😄. Nou ja, een klein plaagstootje, dat moet toch kunnen?
En nu zijn we 15 jaar verder en wordt Leo vandaag dus 65 + 15 = 80 jaar. Natuurlijk vindt hij dat een nog akeliger getal. Maar ook nu kunnen we het niet veranderen.
Gelukkig is Leo nog steeds vitaal en gezond. Die stok had hij toen en nu nog steeds helemaal niet nodig. Dat plaatje was echt veel te voorbarig.
Vandaag vieren we dus Leo’s verjaardag. Met een lekker biertje, een hapje en een drankje.
En dan gaan we weer over tot de orde van de dag. Nou ja, daarna gaan we lekker een weekje weg. Met een beetje geluk is het mooi weer en kunnen we genieten wat Nederland te bieden heeft.
Sinds enige weken hoeven er geen muntjes meer in de supermarktkarretjes gestopt te worden. Enerzijds wel gemakkelijker, anderzijds wordt het nu wel snel een rommeltje.
Sommigen mensen vinden het helemaal niet meer nodig om hun karretjes netjes terug te brengen. Die laten het zeer a-sociaal gewoon op de parkeerplaats staan. Anderen zetten het nog wel weg, maar letten totaal niet op bij welke winkel ze horen.
Zijn we nou echt zo gemakzuchtig geworden dat we niet meer even terug naar de winkel kunnen lopen? Je kunt toch moeilijk zeggen dat je niet gezien hebt dat ze afwijken.
Nou ja, ergeren helpt niet. Klagen zou kunnen, maar ik weet niet bij wie. Misschien komt er een oplossing, gewoon door maar te bezien hoe het verder zal lopen.
In de C=tijd werden we overspoeld met cijfers. Hoeveel mensen er besmet waren, hoeveel er in het ziekenhuis lagen, hoeveel daarvan op de IC. En nergens hoorde men ook maar iemand opmerken dat zoiets toch wel enigszins “privacy-gevoelig” zou kunnen liggen.
Inmiddels is er al meer dan een jaar sprake van oversterfte in Nederland.
Al vroeg zijn hierover kamervragen gesteld en om onderzoek gevraagd, waarop steeds geen of ontwijkend antwoord op werd gegeven.
Nu zijn de cijfers niet meer te ontkennen en wordt opnieuw gevraagd om een onderzoek. En weer wordt dat op diverse manieren vertraagd of getraineerd.
Ineens zouden de data te privacy-gevoelig liggen. Maar hoe zat dat dan met die vermaledijde QR-code? Lag dat niet privacy-gevoelig, toen iedereen open en bloot kon zien wie wel of niet naar binnen mocht?
Al een tijd lang houd ik de sterftecijfers van het CBS bij. Ik ben geen statisticus, maar ook mij viel op dat de sterftecijfers -in vergelijking met een normaal jaar als 2018– al maanden lang beduidend hoger liggen. Tot nu toe zijn er in 2022 ruim 6390 mensen meer overleden dan in dezelfde periode van 2018. En dat ondanks een flinke griepgolf aan het begin van 2018. Gemiddeld stierven dit jaar dus elke dag 26 mensen meer dan “normaal”.
En wie denkt dat die oversterfte alleen in Nederland is… Helaas niet, landen als India, de Verenigde Staten, Groot Britannië, Australië kennen hetzelfde probleem.
Het lijkt mij toch wel heel belangrijk om te onderzoeken waaraan die oversterfte te wijten is. Dus waar wacht men nu toch op?
Het schijnt bijna onmogelijk te zijn om personeel te vinden. Waar je ook komt, overal klaagt men steen en been, want “er is niemand te krijgen”.
Ook de grootgrutter probeert op allerlei wijze personeel te krijgen. Ik heb geen idee wat er netto overblijft en wat de voorwaarden zijn. Dit is duidelijk niet een advertentie voor bejaarden.
Maar voor jongeren lijkt het me helemaal niet onaantrekkelijk, als ik zie wat er allemaal nog bij komt, Toch prima om een centje extra te verdienen? Uiteindelijk moeten al die hobby’s van de moderne jeugd toch betaald worden.
Make-up, nagelstylistes, smartphone abonnementen, brandstof of huur voor een scootertje, een glaasje op een terras of uit eten met vrienden. Hoe je het ook wendt of keert, alles moet een keer betaald worden.
En dan spreek ik nog niet van de kosten voor een opleiding. Ik ga er maar van uit dat zoiets tot de opvoeding hoort en door paps en mams betaald wordt.
Hopelijk komen er dus veel scholieren, die de handen uit de mouwen willen steken.
Ik las dat de boeken van Karl May over Winnetou uit de handel zullen gaan.
Het is voor het overgrote deel fantasie en geen werkelijke geschiedenis. Maar de beeldvorming zou kwetsend zijn voor de Indianen. Het moet toch niet gekker worden…!
Ik vraag me af, mogen we straks nog kijken naar Dynasty of Dallas, naar Zeg eens AA of Oppassen. Daar zitten toch ook heel wat stereotiepen in. Er is vast wel iemand die zich er aan ergert. Of zich er aan ergeren gaat.
Natuurlijk wilde ik hier een omslag van Winnetou plaatsen, maar dat was al niet meer zo gemakkelijk te vinden. Dus fotografeerde ik maar een Indiaan uit één van de boeken van onze jongens, die hier nog staan. Hopelijk zal ik me daar geen buil aan kunnen vallen.
Wie fan is van May’s indianenverhalen zal zich wel moeten haasten. En zich ergens verschuilen als ie die boeken leest. Je weet maar nooit wie zich aangesproken voelt.
Het eind van deze waanzin lijkt me nog niet in zicht.
Er valt een zakelijke brief op de deurmat, van de ING. En meteen nadat ik hem heb opengemaakt, verandert mijn humeur. Want ik ben nog opgeleid met termen als “Hoogwelgeboren Vrouwe” of “Aan de Zeergeleerde Heer”. Aan brieven met U en Uw met een duidelijke hoofdletter.
Maar deze brief (over een zakelijke rekening) jijt en jouwt er op los. Nee, ik verlang geen overdreven benadering, maar van een toch wel zakelijke instantie als de ING verwacht ik een beetje meer beleefdheid. Is het te veel gevraagd om cliënten met u aan te schrijven?
Ach ja, dingen veranderen in de loop der tijd. Inmiddels is het gewoon dat het in reclames alleen nog maar jij en jou is wat de klok slaat. Alles wordt wat losser en minder formeel.
Dan nog de toon van die brief. Blijkbaar is er ergens een formulier niet juist ingevuld. Wat er niet juist is en hoe we dat kunnen verbeteren, blijft onbesproken. Wel wordt er gedreigd met het blokkeren van de rekening. Dat alles in het kader van “Terrorisme- en fraudebestrijding”.
En dat voor een rekening waar al meer dan 20 jaar lang elke maand niet meer dan 100 euro op wordt gestort en ook weer 50 euro vanaf gaat. Al die tijd is het saldo nooit hoger dan 2500 euro geweest. Ja ja, fraude en terrorisme, het zou wat.
Affijn, ik heb de ING inmiddels mijn ergernis kenbaar gemaakt. Die zakelijke rekening wordt zo snel mogelijk opgezegd. Dat zal ze leren *#%#@*
Wat een gezellige tafel hè? Het was dan ook voor een feestelijke dag. Want exact negen jaar geleden vierden Leo en ik onze 40-jarige bruiloft.
Met de hele familie zaten we toen in een huisje in Bad Bentheim. En op de lange tafel staan hapjes die we van te voren hadden besteld.
We hadden wijn, bier, limonade en andere drankjes. Er werd gepraat, gelachen en gezongen.
Een feestje om nog regelmatig aan terug te denken.
En we hebben nu nog een jaar om na te denken wat we voor volgend jubileum zullen regelen…. 😉
Dit het dan, het superjacht van Jeff Bezos van Amazon. Het lag gewoon in een Rotterdamse haven, waar het naar toe gesleept werd van uit Zwijndrecht.
Zonder al te veel ophef, gewoon buiten om. En niet onder de Hefbrug door met die lange masten. Die zijn er hier later opgezet.
Was het gewoon een publiciteitsstuntje, om een beetje bekendheid aan dat schip te geven? Nou, dat is dan gelukt. De Rotterdamse gemoederen waren hevig verstoord en tot in het buitenland werd er over geschreven.
Misschien wist meneer Bezos er zelf niks van. Was het de secretaresse van zijn secretaris die de moeilijkheden en gevoeligheden van Rotterdam niet kende.
In ieder geval wordt het nu afgebouwd met de nodige luxe spullen en dan kan dat jacht in gebruik worden genomen.
En hoe vond ik het? Ach, gewoon, maar wel een beetje groot uitgevallen.
