Nep

Zo langzamerhand lijkt het erop dat we steeds vaker in een nep wereld komen te leven.

Bron: Google foto’s

We kunnen zitten op nep rotanstoelen, langs een nep grasveld, omzoomd door een nep plastic haag, waar kunstbloemen aan hangen.

Hebben we dorst dan kunnen we een mocktail (nep cocktail) of 0.0 (nep)biertje drinken, met daarbij een prikkertje met nep kaas of worst.

En krijgen we dan toch nog honger, dan halen we nep vlees of vis uit de verpakking, braden het in margarine (nep boter).

Het is nu ook al niet meer zeker of je wel of geen vrouw/man bent. Tja, als alles op z’n kop staat, vraag ik me soms af of we nog werkelijk bestaan…

Communicatie

In deze tijd van snel internet en apps voor van alles en nog wat, zou je denken dat een gemeente als Rotterdam geen moeite heeft met de communicatie. Maar dat kan toch een beetje tegenvallen.

Vorige week zette Leo keurig op tijd, net als alle andere buren, de GFT-bak buiten om geleegd te worden. Dat gebeurt om de andere week en de bak voor het gewone afval wordt de andere week geleegd.

Bron: Google foto’s / Roteb Rotterdam

Tot onze verbazing stonden alle bakken in onze straat er ’s avonds nog steeds, vol. Het kan gebeuren dat de straat was versperd door een auto of ander obstakel. Dus gebruikte Leo de gemeente-app voor een melding. Geen reactie. Nog een keer appen, nog steeds geen reactie.

Toevallig kwam hij er achter dat de betreffende app was vervallen en dat een andere geopend moest worden. Dus zaterdag nog maar weer eens geappt. Dit maal was de reactie “dat het in behandeling was”.

Maar eindelijk, na vele telefoontjes en appjes, ook van buren, kwam er ’s maandags een klein vuilniswagentje. Eigenlijk totaal niet geschikt voor de taak. Maar goed, de bakken werden (provisorisch) geleegd. Weinig oplossend vermogen voor zo’n grote stad… 🙁

Vraagteken

We hadden al allemaal onze jas aan en maakten nog even een sanitaire stop voordat we de metro weer in zouden gaan.

En toen zag ik dit:

Wat zou dat nou kunnen zijn? Doet de politie hier bij binnenkomst zijn wapen in?

Leg je hier je drugs in, zodat je niet verleid wordt ze op het toilet of in de zaak te gebruiken?

Het leek me allemaal niet het geval. Je hoeft echt geen vingervlugge handige jongen te wezen om met een beetje moeite iets uit die doos te pakken.

Was het dan een geintje? Er zat een best wel “officiële” sticker op.

Ach, het blijft een raadsel voorlopig. Volgende keer misschien eens informeren…?

Nationale bloem

De Fransen hebben de lelie, Schotten hebben een distel en Ierland heeft een witte klaver met drie blaadjes als nationaal bloemensymbool. De Korenbloem is het voor Duitsland en de Klaproos voor België.

En wij…? Wij denken dat de tulp bij ons hoort, maar die is wat we nu een “exoot” zouden kunnen noemen. Geïmporteerd uit Turkije en dus niks nationaals.

Maar welke bloem dan wel? Dat mogen we nu zelf kiezen. Want wie kijkt op de site van Nationalebloem, kan nog tot vrijdag 2 juni 2023 stemmen op de soort van zijn of haar keuze. Wordt het Fluitenkruid, Wilde kievitsbloem, Madeliefje, Paardebloem of Pinksterbloem?

Allemaal hebben ze zo hun eigen karakter, kleur en groei- en bloeiwijze. Het wordt dus best moeilijk om te kiezen. Niet dat die bloemen zich er ook maar iets van aantrekken. Welke voorkeur we ook mogen hebben, ze groeien en bloeien gewoon elk op hun eigen tijd, eigen tempo. En waar ze maar willen.

En hopelijk blijven ze dat nog vele jaren in de toekomst doen. Ik heb mijn keuze al gemaakt, doen jullie het ook?

Bomen

In Rotterdam staan heel veel bomen. Die met elkaar de lucht zuiveren, schaduw brengen en grijze straten een beetje levendiger maken. Helaas, niet allemaal staan ze er even florissant bij. Voor de afdeling Groenbeheer is het een flinke klus om alles netjes en gezond te houden.

Soms is een boom ziek of verzwakt en moet ie gekapt, omdat er ongelukken zouden kunnen gebeuren als hij omvalt. En al is niet iedereen het daar dan mee eens, het is onvermijdelijk. Je wilt toch graag weten waarom zo’n grote boom moet worden omgehakt en of er dan ook weer een voor in de plaats komt.

Tegenwoordig krijgt zo’n boom een bordje met een QR-code. Kwestie van even scannen met je telefoontje en je weet wat er mee gebeuren gaat. Zoals deze boom, een paardenkastanje.

Volgens de code is hij ziek. Hij ziet er ook een beetje kwakkelend uit. Wat er precies aan de hand is, weet ik niet. Wel dat hij waarschijnlijk vervangen wordt door een witte moerbei.

Even verderop staan nog meer bomen met een code. Ook die moet omgehakt worden en later zal er een andere boom voor in de plaats komen.

Het blijft jammer dat die bomen verdwijnen, maar met een beetje geluk staan er binnenkort weer andere exemplaren met groeipotentie.

Leuk nieuws

Meestal is er niet veel leuks te melden als je het nieuws ziet of leest. Maar soms springt er toch wel eens iets positiefs uit.

Want wat meldde Metro deze week? Dat muziek maken en zingen positief op ons brein werkt. Het schijnt dat door te zingen of een instrument te bespelen je tante Dementia nog even een straatje om stuurt. En dat is toch mooi mee genomen.

Ik zong al regelmatig regelmatig, maar nu zing ik nog maar eens vaker. Lekkere oude nummers vol nostalgia, nieuwe liedjes of zo maar iets, zelf verzonnen.

En heb ik de ruimte, dan maak ik er ook nog wel een danspasje bij. Want dat helpt ook mee, al is het alleen maar voor je evenwicht.

En daarom heb ik dit boekje maar weer eens te voor schijn gehaald. Liedjes uit de oude doos, destijds gekocht door mijn moeder voor onze zoons.

Die zong ook, zelfs als ze de ramen lapte. En ja, ze werd wel oud, maar bleef goed bij de pinken…! 😉

Mary Quant

Bron: Google foto’s

Er zijn veel modeontwerpers die een stempel drukten op de tijd. De losse robes van Poiret, Coco Chanel, die eenvoud tot chique maakte en dan natuurlijk Mary Quant. De modeontwerpster van de jaren 60 en 70.

Bron: Google foto’s

Ze maakte opwindende jurkjes, waarin je je heerlijk vrij kon voelen. De mode werd een beetje vrolijker, kleuriger. Op straat zag je steeds meer minirokken en hotpants. Mode waar de energie van af spatte en een jong publiek trok.

Ook ik vond die mode hardstikke leuk, maar in de ogen van mijn moeder vond het geen genade. Geen sprake van de straat opgaan in minirok. Die zoom moest absoluut een stuk lager. En hotpants…? Geen sprake van.

Nou ja, toen al was ik zeg maar …. eh mollig. Niet zo’n slanke spijker als Twiggy 😉 Mijn rokken werden wel korter, maar zo hip werd het nooit voor mij.

Vorige week overleed Mary Quant, 93 jaar oud. Opnieuw een tijdperk afgesloten.

Badgast

Er komen vaker vogels badderen in ons vijvertje. Die zijn echter een stuk kleiner.

Maar de laatste weken komt deze grote dikke duif regelmatig van ons water gebruik maken.

Er vliegt wel eens een andere duif op de pergola, maar die wil niks van hem weten. En dan gaat hij maar weer eens een keertje in bad…

Hij is dik en een beetje sloom. Kijkt regelmatig wat in het rond, maar van verdere activiteit weten we niet.

Misschien wacht hij op zijn vrouwtje en willen ze straks, net als andere jaren, een nest maken op ons bovenlichtraam.

Maar dat willen wij niet, dus wordt het weer tijd om iets te verzinnen waardoor ze dat raam met rust laten.

Het is wel niet mogelijk om er een nest te maken, want ze glijden er telkens af. Om nog maar te zwijgen van de takken en takjes die er ook meteen af vallen.

Maar het maakt zo’n rommel en een heleboel lawaai. Vogels in de tuin zijn fijn, maar die duiven mogen wel een paar straten verder gaan.

Zingen

Bron: Google foto’s / Libelle

Vanmiddag zal onze Zangclub + zingen in de bieb, en dat alles om de activiteiten van de SKVR te promoten.

Leo gaat mee voor het steuntje in de rug en verder moet onze uitstraling voor de finishing touch zorgen.

Ik hoop maar dat het allemaal goed gaat, want we zingen voor ons eigen plezier. Zo’n openbaar optreden hoeft helemaal niet voor de groep.

Maar we willen best nog wat meer zang enthousiasten er bij hebben. Dus oefenden we de laatste weken op een serie liedjes en zullen we met ons allen de club in het zonnetje zetten.

Er is nog genoeg ruimte voor meer mensen.