Tasje…

Als de advertentie maar vaak genoeg voorbij komt, ga ik uiteindelijk voor de bijl. Want ik vond het een superleuk tasje. Lekker klein, leuke kleurtjes, aangename prijs. Maar… alleen via internet te koop. Via een site die de zaken uit China en omliggende landen betrekt. Dus aarzelde ik om dan uiteindelijk toch overstag te gaan.

Maar ik ben blij dat ik het heb gekocht, want er kan beslist veel in en is super handig. Vooral als je op reis bent. Dan mik ik het zo in de rugzak, heb alles bij me en ben ook meteen klaar om netjes op pad te gaan.

Principes zijn mooi, maar impulsaankopen blijken sterker te zijn 😉

Vuurrood

Den Haag-001Op zoek naar nieuwe schoenen. Stevige stappers waar je zo nodig ook een wandeling op kunt maken. Maar ook wel een beetje netjes, niet van die stoere exemplaren. Ik koos in eerste instantie voor een keurig grijsachtig paar, maar die zaten gewoon niet lekker. En dat is natuurlijk ook heel belangrijk. En toen viel mijn oog op deze schoenen. Vuurrood lak, mooie veters. Beslist schoenen om een beetje mee op te vallen. Maar kon dat nou nog wel…? Een toch al middelbare dame, met die kleur aan haar voeten. Was dat geen aanfluiting. Ik paste ze en was meteen verkocht. Nog even twijfelde ik voor de spiegel, maar toen Leo ze leuk vond staan, was ik overstag. En waarom ook niet? Ik ben wel niet meer zo piep, maar voel me beslist nog jong genoeg voor zo’n kleurtje.

Geen mannenwerk…

“Ik maakte kleren voor de nieuwe vrouw.
Ze kon in mijn kleren gemakkelijk bewegen en leven.
Vrouwen kleden is geen mannenwerk”

Deze uitspraak is van Coco Chanel en wat moeten we blij zijn, want ik moet er niet aan denken me kleden in een crinoline. Modeontwerpsters-213Zo’n breed geval, waar je niet in kunt zitten. Of zo’n korset te moeten dragen, met ingesnoerde taille door de wereld te moeten gaan. Nee, ik ben blij dat er ook heel veel vrouwen onze kleding ontwerpen.
Samen met schoondochter bezocht ik afgelopen week de tentoonstelling “Femmes fatales” in het Gemeentemuseum in Den Haag. Samen bekeken we de vele mooie, maar soms ook zeer vergezochte en (bijna) ondraagbare japonnen. Maar er was ook veel herkenbaars, zeer draagbare kleding te zien. Ontwerpen van Coco Chanel, Vivienne Westwood, Prada, Sheila de Vries, Iris van Herpen en vele anderen. Wie ook nog wil gaan kijken, moet zich haasten, want de tentoonstelling loopt nog tot en met 24 maart. Maar het is zeker de moeite waard!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Sjaals

Net als veel andere vrouwen heb ik behoorlijk veel sjaals. Ik draag ze vaak, zeker in de winter. Want zo’n kouwe nek maakt dat ik me helemaal rillerig ga voelen. En een sjaal is dan een goede oplossing. Maar altijd zo’n lap om je nek geknoopt, daar wil een vrouw graag wat swung aan geven. En dan zijn er een heleboel mogelijkheden. Kijk maar eens naar dit filmpje:

Jan Taminiau

Deze week bezocht ik de tentoonstelling van Jan Taminiau in het Centraal Museum in Utrecht. Sinds koningin Maximá zijn ontwerpen regelmatig draagt, is hij heel bekend en dat is zeer terecht!
Wat een prachtige creaties waren er te zien. De tentoonstelling wordt druk bezocht en je krijgt dan ook beperkt maar wel voldoende tijd om hem te bezichtigen.
Miljoenen pailletten, kraaltjes, steentjes verwerkt Jan Taminiau in zijn creaties. Maar in zijn beginnende ontwerpen zag ik ook honderden drukknoopjes gebruikt om een touch van glitter aan te brengen.
De japonnen waren schitterend, de opzet van de tentoonstelling vond ik er niet helemaal bij passen. Maar dat is een kwestie van smaak. Wel vond ik de grote overvloeiende beelden prachtig, waarmee werd getoond waar zijn inspiratie o.a vandaan komt. En de tientallen proef-borduursels maakten duidelijk wat een priegelig werk het is en hoeveel tijd, geduld en kunstenaarschap er in verwerkt is. Jan Taminiau heeft een ongebreidelde fantasie en een creatieve geest zonder grenzen.
Naast allerlei (letterlijk) schitterende japonnen stond ook de blauwe kroningsrobe van de koningin tentoon. En ik verbaasde me er over dat deze japon weliswaar uitzonderlijk luxe was, maar toch eenvoud uitstraalde. Zodat dat juist op die kroningsdag alle aandacht naar de koning zou gaan.
Eén van de bezoeksters zwijmelde bij al die robes en bekende dat ze zo graag eens er een wilde dragen. Ik keek haar aan, begreep het wel. Maar helaas, het was hier niet in onze maat verkrijgbaar… 😉 😉

Tassen

Tassen en schoenen kan een vrouw nooit genoeg hebben. Ruimte te weinig om alles op te bergen, tja dat weer wel. Maar goed, elk voordeel heb se nadeel. Daar vind ik wel weer wat op.  😉
Ik werd vrijdag verwend met een lief cadeautje, een vrolijk en handig opvouwtasje. Dat heeft nu standaard een plek in een nieuw klein en kek geel schoudertasje, dat ik zaterdag kocht om mezelf te verwennen. Leo blij, want nu kan dan eindelijk, eindelijk dat al jaren oude rode, wat armoedige en versleten tasje weg.
Tassen

Tentoonstelling

Een tentoonstelling hoeft niet groot en uitgebreid te zijn. Want tegelijkertijd met de grote Art Déco-tentoonstelling in het Gemeentemuseum in Den Haag loopt ook een kleine, maar fijne tentoonstelling over het werk van de Haagse modeontwerper Frans Hoogendoorn. Prachtige en draagbare kleding, zo mooi en vooral ook zo kleurig. Ik begrijp dat de Haagse clientèle zich graag door deze couturier laat kleden en dat ook leden van het Koninklijk Huis er regelmatig komen. De tentoonstelling loopt nog tot 18 februari 2018. Klein, maar fijn!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Art déco

Met schoondochter ging ik naar de tentoonstelling Art Déco in het Gemeentemuseum in Den Haag. Ik ben altijd zeer gecharmeerd de modetentoonstelling die daar te zien zijn. Ook nu weer een tentoonstelling gegroepeerd om Paul Poiret, de modeontwerper die de vrouwen verloste van het corset. En daar ben ik hem zelfs nu nog dankbaar voor!
Een joyeuze man die zich in het begin van de 20e eeuw omringde met mooie vrouwen. Een tijd waarin de mode drastisch veranderde en vrouwen veel meer vrijheid namen en kregen. Nou ja, als je goed in de slappe was zat natuurlijk. Maar wat een plezier om al die mooie dingen te zien. Niet alleen kleding, maar ook films, meubels, kunstwerken, vazen, stofontwerpen en schilderijen. En vreemd genoeg leken de jurken van toen helemaal niet zo buiten het modebeeld van nu te vallen. Schoondochter en ik zagen er een aantal die we zo wilden aantrekken om er meteen een charleston in te dansen 😉
De tentoonstelling is nog tot 4 maart 2018 te zien en is beslist een bezoek waard.

Kleding

Nadat schoondochter en ik de kattententoonstelling hadden bekeken, liepen we ook nog naar de tentoonstelling van stewardessenpakjes, die nog tot 4 februari 2018 te bekijken is. Wij kennen natuurlijk de keurige en enigszins saaie blauwe uniformen van de KLM, de degelijke rokken en jasjes van Lufthansa. Maar er zijn op nog heel veel andere, zeer kleurrijke andere uniformen te bewonderen. In een aantal zouden we niet gevonden willen worden, andere leken ons weer heel erg onhandig. En sommige waren wel erg leuk, maar om daar nou elke dag in te moeten lopen…..

Deze slideshow vereist JavaScript.

Mode

Ik dacht dat het inmiddels wel een beetje overgewaaid zou zijn, die malle mode van (spijker)broeken met grote gaten er in. Maar nee, je ziet ze nog overal. En dan niet die broeken met door de fabriek er in gemaakte versleten plekken, waar dan nog wat draden de stof bij elkaar houden. Nee, dit zijn broeken waar de drager zelf de schaar in heeft gezet. Als ze lopen, valt het nog niet zo op. Maar als ze gaan zitten, dan ziet het er toch zo mal uit. Ineens piept er een blote knie door. Het lijkt mij ook helemaal niet lekker zitten. Maar goed, dat kan ik niet weten, want ik draag zoiets zelf niet.
Nou ja, het gaat me ook niks aan! Iedereen moet natuurlijk zelf bepalen wat hij of zij draagt. Maar ik vind het meestal geen gezicht. En dan maak ik soms stiekem een foto voor mijn blog, lekker puh 😛

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren