Category Archives: mode

Besluiteloos

Posted on by

Er zijn van die dingen, die je aan het denken zetten. Nee, ik bedoel geen grote problemen, maar dingen van alledag.

Op de Dior-tentoonstelling zag ik deze robe. Een keurige jurk, die je bij veel gelegenheden kunt dragen. Op het kaartje las ik dat het een namiddag-robe is. Er waren natuurlijk ook ochtend- en avondjurken.

Nou draag ik nog maar zelden jurken en verkleden overdag doe ik ook niet vaak. Dat wat ik ’s morgens aantrek, moet de hele dag voldoen. Hooguit trek ik ’s avonds een gemakkelijke joggingbroek en lekkere trui aan.

Maar de clientèle van Dior moet toch een heel andere dagindeling hebben gehad. Want de jurk werd beschreven als “Robe indécise” (besluiteloze jurk).

Ik zie dan zo’n madame voor de kast staan en twijfelen welke jurk het zal worden. Kan dat op dit moment wel of kan dat nou net niet meer….?

Tja, er zijn problemen in maten en soorten….!

Kleding

Posted on by
Bron: NOS journaal

Sinds lange tijd keken we weer eens naar het NOS-journaal. Al het nieuws komt ons de hele dag via allerlei kanalen tegemoet, dus hoeven we ons ’s avonds niet voor de zoveelste keer onder te dompelen in alle ellende. Maar dat terzijde.

We keken vooral met verbazing naar de kleding van de presentatrice. Een lange, sluike jurk met lange mouwen en ook nog heel hoog gesloten. Tuttigheid ten top.

Heeft de NOS nou echt geen stylisten die er een beetje pittigheid in kunnen brengen?

Details

Posted on by

Op de tentoonstelling van Dior mode die ik vorige week bezocht, werd ik vooral gefascineerd door het vele borduurwerk en stoffen met structuren. Die structuur zat niet in het weefsel, maar werd gevormd door kraaltjes, lovertjes of minutieus borduurwerk.

Neem dit ensemble, dat er op het eerste gezicht helemaal niet zo spectaculair uitziet. Poederkleuren en een mooie coupe van het jasje. Rokje met niet al te veel speciale details.

Maar toen ik er met mijn neus (bijna) bovenop zat, zag ik dat al die mini-ruitjes steekje voor steekje zijn gemaakt.

Geen mode die Marie Modaal kan betalen, maar vertaald in een andere en voordeliger stof, wordt het al snel een leuk pak.

Het moet zeeën van tijd kosten om dergelijke japonnen te maken, wanneer alles met de hand wordt versierd. Hoewel er tegenwoordig heel veel machinaal gemaakt kan worden en zelfs een prima kwaliteit kan opleveren.

Dit soort couture modellen vormt de inspiratie voor confectie ontwerpers en coupeuses of heel handige thuisnaaisters.

Tentoonstelling

Posted on by

Met schoondochter sprak ik af in Den Haag. Eerst even gezellig een stukje Haagse sfeer proeven, door de Passage en zo naar de tram richting Kunstmuseum. Daar is een tentoonstelling over het werk van het modehuis Dior, die we samen bekeken. Christian Dior, die eerst architect wilde worden, werd het boegbeeld van de na-oorlogse mode.

Na een tijd van strenge en rigide modellen gaf hij de vrouw weer een figuur. De New Look veroorzaakte een soort van omwenteling. In een tijd van schaarste en rantsoenering bedacht Dior japonnen met ruime cirkelrokken, frêle silhouetten en zwierige avondjurken. De happy few die het zich konden veroorloven, kochten de modellen, die de inspiratie waren voor de mode die het straatbeeld ging bepalen.

Een prachtige tentoonstelling, met niet alleen ontwerpen van Christian Dior, maar ook van zijn opvolgers zoals Yves Saint-Laurent, Marc Bohan, Gianfranco Ferré, John Galliano, Raf Simons en Maria Grazia Chiuri.

Veel van de ontwerpen zijn tijdloos. Op het eerste gezicht lijken sommige japonnen tamelijk eenvoudig, maar als je goed keek, dan bleken de stoffen niet zomaar weefsel te zijn, maar waren ze volledig geborduurd. Met pailletten, kraaltjes, lovertjes of zijde. Of was de japon geheel gemodelleerd naar het figuur van de draagster en was de stof niet rechttoe/rechtaan maar op een speciale manier gesneden.

Ook een zaal was gevuld met alleen maar de fraaie, soms overdadige juwelen, waar Dior faam mee maakte.

Met vaak grote bloemmotieven, veel glitter en schitter. Juwelen om te imponeren, maar stijlvol te imponeren. Ondanks de afmetingen toch zeer draagbaar.

Een prachtige tentoonstelling die een bezoek zeker waard is!

Flaneren

Posted on by

Vandaag is het in Londen (en misschien ook wel in andere steden, maar zover gaat mijn informatie niet) flaneerdag. Dan vindt in Londen de “Grand Flaneur Walk” plaats.

Hopelijk is het mooi weer, een beetje zonnig en niet al te koud. Want flaneren doe je als rechtgeaarde dandy in een keurige blazer, (club)dasje om en wandelstok in de hand. Natuurlijk is je snor bijgeknipt, opgepunt en glanzend, zit je haar keurig en draag je een hoed of zo’n typisch Engelse pet.

In Engeland en vooral in Londen kun je nog wel eens figuren tegen het lijf lopen die zich als Dandy manifesteren. Nederlandse mannen zie ik zo gauw niet in die rol.

Trouwens dames flaneren mee. In kleurige japonnen, een parasol tegen de felle zon. Hoeden in soorten en maten sieren hun hoofden. En geen sneakers natuurlijk, maar mooie, glanzende pumps aan hun voeten.

Wat zou het leuk zijn om vandaag in Londen te kunnen zijn. Zittend op een bankje, kijken naar al die kleurige en tikkeltje excentriek geklede vrouwen en mannen, die natuurlijk voor alle dames hun hoed afnemen.

Het lijkt me een echt Engels fenomeen, waar ik beslist vrolijk van zou worden.

Hergebruik

Posted on by
Bron: Facebook / History defined

In de crisisjaren was er op het Amerikaanse platteland nog weinig te merken van de “American dream”. Toen heerste er armoe en hadden de mensen weinig geld te verteren.

Wie geen geld voor stof had, gebruikte de stof van de linnen meelzakken. Stevig, goed te wassen en lang te gebruiken. Dus liepen veel vrouwen en kinderen in grauwige linnen jurken of schorten.

Maar wie maakte zich toen druk over de juiste schoenen of dat je jurk of broek wel van het juiste hippe merk was? Zelfs een lapje stof op de markt was te duur of helemaal niet te krijgen.

Maar natuurlijk zijn er altijd vrouwen geweest die daar een draai aan wisten te geven. En mannen die daarop insprongen.

Waarom van de nood geen deugd gemaakt? De meelzakken werden bedrukt met leuke patronen, die er niet uitgewassen werden. Het logo werd daarentegen gedrukt met oplosbare verf.

En zo konden de creatieve vrouwen toch leuke jurkjes maken. Slim bekeken van de meelproducenten!

Quilt

Posted on by

Quilten kan ik zelf niet, maar ik volg wel enkele sites. En ik bewonder de vaardigheid, de kleurencombinaties en ook de nauwkeurigheid waarmee dit soort creaties gemaakt worden.

Vorige week kwam ik een nieuwe vorm (voor mij althans) tegen van quilting. Geen deken of muurtapijt werd gemaakt, maar een jas.

Shannon heeft al heel wat genaaid en gemaakt en zij is al van kinds af aan gefascineerd door de Hobbit-boeken van Tolkien. Haar grote wens was een jas”in “hobbit”kleuren te maken. Alhoewel ze natuurlijk een grote doos met restlapjes has, was dat niet voldoende voor de jas en dus besloot ze er een project van te maken.

En wie nu nieuwsgierig is naar hoe dat allemaal verder loopt, klik dan op de foto. De film duurt ongeveer 20 minuten en ik vond hem van begin tot einde absoluut boeiend.

Klik hier als de film niet starten wil.

Overtuigend nep

Posted on by
Bron: Google

In het NRC magazine las ik iets over “overtuigende nepheid”. Met allerlei digitale trucjes jezelf (of een ander) omtoveren zo dat je er 20 jaar jonger, vele kilo’s slanker, langer of juist korter uit ziet op een foto. Professionals konden dat met Photoshop natuurlijk al veel langer.

Ik herinner me een workshop van jaren geleden waar op een groot bioscoopbeeld een jonge vrouw stond geprojecteerd. Leuk meisje, maar een superschoonheid, nee….

Maar in een oogwenk werd zij omgevormd. Haar ogen werden lichtelijk schuin gezet, haar lippen werden voller, haar neus spitser en haar dijen slanker. Ze werd centimeters groter, vlekjes en puistjes verdwenen als sneeuw voor de zon en haar wangen werden ronder gemaakt en van een gezonde blos voorzien.

De kleur van haar haar werd opgelicht en vervormd, zodat het leek of ze in de wind stond. Tenslotte kreeg haar blouse een pittig printje en veranderde haar broek van kleur. Ik denk dat zijzelf zich niet meer zou herkennen na al dat photoshoppen.

Sindsdien bekijk ik al die glossy modellen met een andere blik. En vraag ik me af wat echt of nep is.

Hoe ging dat…

Posted on by

Het is heel gewoon tegenwoordig, in de trein kun je naar het toilet. Alhoewel…. er zijn nog steeds treinen zonder wc.

Voor een kort ritje geen bezwaar, maar een langere rit is een ander verhaal. Meestal probeer ik zo’n bezoek uit te stellen. Thuis is het toch veel prettiger, veel meer privacy. Tijdens onze treinreis vanuit Londen kon ik het echter niet vermijden. Nou ja, wat moet dat moet!

En dan kan ik soms zo verdwalen in mijn eigen hersenspinsels… Want ineens moest ik denken aan veel, veel vroeger. Aan de tijd van de eerste treinen. Nieuwerwetse gekkigheden, dat heeft men toen natuurlijk gedacht over die nieuwe supersnelle wagens, die wel 40 kilometer per uur konden. Waar je binnen een paar uur van Amsterdam naar Haarlem ging.

Toen zullen de vrouwen toch ook wel eens hoge nood gehad hebben. Moet je voorstellen, met al die rokken….

Dus vroeg ik me af, hoe ging dat toen?

Verboden vruchten

Posted on by
Bron: Google foto’s

Ken je deze reclame nog, van de lippenstiften van Cutex? Ze hadden allemaal een smaakje met het bijpassende kleurtje. Aardbeien met aardbeien-roze, kersen bij een dieprode kleur en nog veel meer.

En verdraaid, het smaakte best lekker. Reden om alle smaken uit te proberen.

Het was in de tijd dat ik nog best veel make-up gebruikte. Toen ging ik de deur niet uit zonder lippenstift en oogschaduw.

Ook mijn jurkjes pasten er prima bij. Ik herinner me er een, met grote ananassen en een wijde rok. Zal ik ook wel een petticoat onder gehad hebben.

En dan dat leuke liedje, van Ronny Tober. Ze smaakt naar kersen, sinaasappel, ananas….. Met recht sweet memories 😉 😉 😉