Vakantieherinnering

Niet alleen mensen lijden aan obesitas, maar ook de dieren in de steden hebben er last van. Een overdaad van voedsel wordt, per ongeluk of opzettelijk, rondgestrooid.

en die duiven kun je het niet kwalijk nemen als ze maar blijven eten.

In Mechelen ontdekte ik deze poster. En ja, die duif is echt aan de te dikke kant. En dus wordt het publiek netjes gevraagd om niet meer te voederen.

Zodat de buurt netjes blijft. Ik weet niet of het ook echt helpt, maar wie weet…

En wat aten wij daar in Mechelen? Nee, geen gebraden duif, maar wel Mechelse koekoek, die geen koekoek maar een soort kip bleek te zijn. Heel lekker!

Verzamelen

Op weg naar een afspraak begon het ineens te regenen. En omdat we daar absoluut niet op gerekend hadden, moesten we wel ergens binnen schuilen. Laten we nou net voor een 2-e handsmarktwinkel staan…

Terwijl buiten de regen steeds harder roffelde op het dak, struinden wij de kraampjes af. En al bij het eerste standje vond ik een leuk schaaltje, dat past bij een al oud dienblad.

De kraampjes zijn vaak gevuld met een overvloed aan oude en niet meer zo mooie spullen. Ik vraag me soms ook af waarom mensen zoveel meuk te koop aanbieden. Maar ja, voor de een is het waardeloos, voor de ander een onverwachte vondst.

Maar dit vond ik wel heel leuk! Ik zag het al helemaal voor me. Op een koude wintermiddag een flinke pan chocolademelk maken. Die mooie pot vullen, de koppen op het dienblad en een schaal heerlijke koekjes erbij. Een plaatje uit zo’n ouderwets meisjesboek.

Ach ja, het zou natuurlijk zo maar kunnen. Maar toch liet ik het servies staan. Er is vast een verzamelaar die het kopen wil. En chocolademelk smaakt ook lekker uit onze eigen bekers 😉

Dat hoort erbij

Wanneer wij op de Veluwe zijn, dan is wil ik beslist één keer een pannenkoek eten.

Waarom dat zo verbonden is met Veluwe zal wel liggen aan mijn kinderherinneringen. Regelmatig ging ik met mijn ouders naar Ede, waar een oom en tante woonden. En die trakteerden altijd op een keertje pannenkoeken eten.

En zo is voor mij de Veluwe onlosmakelijk verbonden met zo’n flinke pannenkoek.

Ik weet dat het restaurant waar we waren een hele lijst met allerlei soorten beleg had. Maar ik wil meestal gewoon een standaard exemplaar. Dit keer met spek, dat dan wel… en met stroop.

En dan ben ik wel weer klaar met deze lekkernij. Thuis zal ik ze niet zo gauw bakken. Maar zo eens per jaar, ja dan kan ik er echt van genieten. Zeker als we zo lekker in het zonnetje op het terras kunnen eten.

Bakken

Brood bakken schijnt ineens heel populair te zijn. Ik vind het ook altijd een hele belevenis om van die paar ingrediënten iets te maken. Want in principe heb je alleen meel, water, zout en gist nodig.

Tijd en kracht zijn ook noodzakelijk. Tijd om alles te laten rijzen en kracht om te kneden, want dat is een stevig karwei. Maar daar heb ik nu dus een apparaat voor.

Op internet heb ik al heel wat receptenfilmpje gezien, er staan nog wat kookboeken in mijn kast, dus ik zou meteen aan de slag kunnen.

En als klap op de vuurpijl kreeg ik vorige week deze Broodbijbel. Niet alleen vol met recepten, maar ook met theoretische feiten en technische weetjes. Dat wordt nog een paar uurtjes studeren.

Bakken

Sinds een aantal weken staat in onze keuken een keukenmachine. Daarmee kan ik deeg kneden, eiwit kloppen, nou ja van alles om lekkere dingen te bakken.

Al jaren keek ik met jaloezie naar zo’n apparaat, maar vond het te duur en eigenlijk een beetje overbodig. Want zo veel bakte ik niet meer. Alles wat je bakt moet ook opgegeten worden en ook elk pondje gaat door het mondje.

Zo maar ineens besloot ik om dan toch overstag te gaan. Eerst een beetje opgeruimd, ruimte gemaakt voor zo’n apparaat en toen besteld. En dan staat ie binnen een paar dagen in de keuken. En moest ik aan de slag 😉

Dat was aan het begin van de hamsterwoede. Meel kopen bleek dus helemaal niet zo eenvoudig meer te zijn. En zonder meel geen bakresultaat.

Maar gelukkig, via internet kwam ik op het adres van een molen in de buurt. Daar reden we op een dag naar toe en kon ik gelukkig meel in soorten kopen.

Eigenlijk veel leuker dan bij de super. Veel meer sortering en een gezellige winkel, waar je ook nog iets kunt eten of drinken. Dagcentrum Korenaer met theeschenkerij, werkplaats en bakkerij zorgen dat alles op rolletjes loopt.

Thuis zocht ik wat recepten en binnenkort zal ik laten zien laten zien wat ik allemaal bak.

Verrassing

De ene dag verheug ik me nog op een flinke bos basilicum en denk ik er over welke potten ik zal gaan gebruiken.

De volgende dag zie ik dit in mijn zaaibakje. Een paddenstoel midden tussen de kleine plantjes.

Een foto was ie wel waard, maar de onwetendheid of dit nou wel of niet een giftig exemplaar is deed me besluiten de hele bak, inclusief de net opkomende peterselie, in de groene kliko te kieperen. Je weet toch maar nooit.

Knabbelen we straks aan een fris groen basilicumblaadje en liggen we daarna zo maar levenloos op de bank.

Nee, het is jammer, maar ik koop wel weer een mooie bio-plant bij de Appie.

“Better safe than sorry”.

Recept

Hoewel ik heel graag kook, laat ik sommige groentes vaak in de schappen liggen. Aubergine is zoiets. Ze glanzen me vaak tegemoet, lijken perfect te kunnen optreden in heerlijk schotels. Maar toch, vaak kopen doe ik ze niet.

Maar een bericht dat het wel heel lekkere en ook gezonde groente is, liet me besluiten om er ook weer eens eentje in mijn wagentje te leggen. Thuis verdween hij in de groentela en pas na enkele dagen realiseerde ik me dat er nu toch wel iets mee gedaan moest worden.

Start het filmpje met deze link

Tablet erbij, internet op en zo kwam ik terecht bij dit filmpje. Een maaltijd, bereid door Rudolph van Veen, al lange tijd mijn favoriete kok. Dat moest wel lekker zijn.

En dat was het niet alleen, het was ook nog eens super eenvoudig. Een met bakpapier beklede bakplaat beleggen met schijfjes aubergine, rode ui in smalle reepjes erop en bestrooien met een flinke lepel ras-el-hanout en een ferme scheut olijfolie. Een kwartiertje (of iets meer) in de oven, Italiaans spek erover en nog even terug in de oven. Dat spek had ik niet in huis, maar een restje mozarella smaakte ook en zo bleef het ook nog een een vegetarische maaltijd.

Erbij tomaten couscous. Ook al zo simpel, want eigenlijk gewelde couscous ombakken met wat knoflook en tomaten.

Ik kan het aanraden. Aubergine komt beslist vaker op het menu!

Melk

Wij gebruiken niet veel melk. Hooguit om eens in de zoveel weken een toetje te maken. Daar koop ik een halve liter verse volle melk voor.

Maar zo nu en dan heb je toch wel een beetje melk nodig bij het koken. Dan gebruik ik graag een klein pakje houdbare melk. Meestal is de 200 ml. meer dan voldoende.

Tot voor kort kocht ik die pakjes altijd bij de Appie. Maar na de verbouwing kon ik ze niet meer vinden. De houdbare melk leek sowieso verdwenen, maar bleek op een andere en logischer plek te staan. Maar geen kleine pakjes meer in dat vak. Wel pakken en flessen van een liter of zelfs meer. Maar wat moet ik daar nou mee. Veel te veel en zo drinken doen we het niet.

Wat er wel staat zijn allerlei pakken van “nep”melk. Amandel-, soja- of havermelk in soorten en maten, met of zonder extra smaakjes. En dat vind ik dan echt een beetje gek. Was er nou helemaal geen plekje meer te vinden voor die kleine pakjes? Die waren nou juist zo handig.

Misschien is de filiaalchef nog te beïnvloeden? Kan ik allicht proberen…

Overbodig

Op deze gebakschaal hebben heel wat taarten gestaan. Toen de kinderen klein waren bakte ik meestal twee taarten met een verjaardag. Plus de nodige taarten als er visite kwam. En toen was ie dus hardstikke handig.

Nu bak ik stukken minder en al bijna geen taarten meer. Dus behield ik twee andere schalen, maar deze moest het veld ruimen omdat ik wat meer kastruimte wilde.

Ik zette de schaal klaar om naar de kringloop te brengen. Gelukkig appte ik schoondochter er nog even over en zij appte terug dat die schaal wel naar Den Haag zou mogen komen.

Schoondochter bakt ook graag en heeft er wel emplooi voor, denk ik. En wie weet wat voor lekkere dingen er straks op komen te liggen…?

Ik ben blij dat we het zo konden regelen. Blijft die schaal toch nog in de familie.

Geurend

Er zijn mensen die geen knoflook willen eten. Die moeten dit blog maar gauw voorbij laten gaan, want dit staat werkelijk bol van de knoflook.

Ik kwam het filmpje tegen op YouTube en was meteen verkocht. Knoflook zit vrijwel dagelijks in ons eten en dit recept is het summum van knoflook gebruiken. Maar liefst 12 BOLLEN gaan in deze soep.

Om te proberen maakte eerst de halve hoeveelheid. Leo en ik vonden het heerlijk. En de week daarna vroeg ik of onze kinderen het ook wilden proeven. Het leek ze wel wat. En maakte ik dus een pan vol soep volgens het recept.

Natuurlijk bakte ik ook de focaccia erbij. Er bleef nauwelijks iets over en dat zegt dus wel wat.

En zo wordt het gemaakt:

Als de clip niet werkt, dit is de LINK

Het is even werk….., het hele huis geurt en afstand houden is beslist geen probleem meer 😉 😉 😉