Januari

Het is weer januari en dus…. kun je geen blad opslaan of er wordt over diëten en afslanken geschreven. Want die kerstdiner-kilo’s moeten er af natuurlijk. Op dieet moeten we, allemaal.
Vorig jaar heb ik besloten dat IK het helemaal gehad heb met de afslankmaffia. Ik eet normaal, niet te veel, niet te vet. Niks uit een pakje of light, maar lekker vers!
Maatje 34 heb ik nooit gehad en zal ik dus ook wel nooit meer krijgen. Maar ik ben blij met mijn lijf, dat dat misschien niet topslank is, maar wel super gezond. En dat wil ik zo houden!

 

 

Spreuk van de week

  Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.


Tulband op tafel; het lijkt wel feest.
Maar tulband op het bordje, dat lijkt mij het meest.
Piet Marée

(bron: DBNL, digitale bibliotheek voor Nederland)

Met Kerst in het vooruitzicht wordt hier gebakken en geurt het hele huis! Leo herinnerde zich dit rijmpje en ik vond het heel toepasselijk voor het begin van deze week  😉

Smaaktest

Leo’s opa had een winkel, waar h9j o.a. wijn verkocht. Dat zal ergens begin vorige eeuw zijn geweest, toen mensen nog niet zoveel wijn dronken. De upper ten dronken natuurlijk wel regelmatig, maar de gewone man nauwelijks. Opa kocht de wijn in grote vaten en verdeelde die dan over drie kleinere. Vervolgens zette hij de prijs erbij, goedkoop, middel en duur. En kijk, hij verkocht het meeste van de dure wijn, want zei men “die was toch echt het allerlekkerst”.

Ik heb dit verhaal vaak gehoord en er het mijne van gedacht. De mensen laten zich toch niet zo bedotten?

Tot ik een paar weken geleden Ilja Gort zag, die op een Franse boerenmarkt mensen wijn liet proeven. Hij had één soort wijn, verdeeld over vier flessen, één plastic fles, één lichte fles, de andere was een wat zwaardere fles en als laatste een zware fles die normaal voor heel dure wijnen wordt gebruikt. Vrijwel alle proevers vonden de wijn uit de plastic fles niet om te drinken, maar de zware fles bevatte volgens hen beslist de lekkerste wijn. Volgens Gort is het meer de marketing, dan de kwaliteit van de wijn die de smaak bepaalt.  Mensen proeven dus niet alleen met de mond, maar ook met de ogen.

Zo goed als perfect

Met heel veel plezier bekijk ik TV-programma’s waarin koks streven naar perfectie. Die perfectie streef ik zelf niet na, het gaat mij vooral dat het lekker is. Maar ja, het oog wil ook wat. En zo´n stoofpeertje dat nog helemaal heel is, steeltje er aan, maar toch het klokhuis verwijderd. Hoe doen ze dat?
Kijk hier, hoe Jeroen in Dagelijkse kost zoiets doet. Het recept past prima in het kerstmenu:

 

Klik op de foto om het filmpje te starten

 

Recept

Dorothé plaatst zo nu en dan heel handige recepten op haar blog, zoals die om restjes op te maken. Toen ik het las, dacht ik meteen aan de “kaassouflé” die ik vroeger regelmatige maakte om mijn restanten brood op te maken. Hier is het recept:

3 koppen gerastpte kaas
4-6 sneden oud brood (wit, bruin, zuurdesem of alles door elkaar) in blokjes
2 koppen melk
3 geklopte eieren
wat Worcestersthiresaus (optioneel)
1/2 theelepel tijm
1/2 theelepel paprikapoeder

Vet ovenschaal in en leg om en om brood en kaas erin.
Giet de melk erover
klop de eieren met de kruiden en giet dit ook over de inhoud van de schaal
Laat ca. 1/2 uur staan om in te laten trekken
Bak ca. 1 uur in een voorverwarmde oven (160° Celcius)

Zet eventueel een bakje met heet water in de oven.

Serveer de soufflé met een lekkere salade

Bron: Eten van Moeder Aarde

 

Natuurlijk hoef je dit recept niet letterlijk te volgen. Aan het eind van een vakantie waren nog twee stokbroden over. Die hebben schoonzus en ik, met alle restjes wijn, melk, yoghurt, kaas en beleg,  omgetoverd tot een legendarische soufflé. Zwager heeft het nu nog over, zo lekker vond ie hem!

Heerlijk

Drie weken waren we in Italië, heerlijk. Op een paar natte dagen na heerlijk weer, prachtige steden, romantische straatjes, en niet onbelangrijk… heerlijk eten.
Al bij het ontbijt knapperig vers gebakken brood, niet te versmaden zoetigheden, cappuccino; verse pasta met heerlijke kruiden, overgoten met olijfolie…. Bij het avondeten een karafje verrukkelijke wijn. Zo’n pittige espresso na en dan nog even langs de ijszaak, waar je bijna niet wist wat te kiezen.
Nou ja, het was natuurlijk een aanslag op mijn lijn en voorlopig heb ik de weegschaal maar buiten zicht gezet.

Binnenkort komen er hier natuurlijk nog veel meer verhalen. Maar voor deze dag een foto, die ik in Bologna maakte van allerlei apparaatjes die je helpen om perfect gesneden pasta te maken.

Lekker?

Als ik bak, dan wil dat zo natuurlijk mogelijk doen. Dus natuurlijke ingrediënten zoals bloem, suiker, boter of olie. Als er al eens iets versierd of gekleurd moet worden, dan gebruik ik ook daar natuurlijke kleurstof voor. Je komt een heel eind met bieten-, frambozen-, spinazie- of wortelsap. Het ziet er vaak wel wat fletser uit, maar je vergiftigt jezelf en anderen niet met allerlei chemische spullen.

 

Bron: Pinterest

Degene die deze cake bakte, heeft deze bedenkingen echter niet. Want zoveel felle kleur kun je niet op natuurlijke wijze bereiken. Spectaculair is het zeker, maar of ik het ook lekker zal vinden?