Tuinen

Afgelopen zondag was het “Open tuinenweekend” in Rotterdam. Dit jaar maar eens kordaat kaartjes gekocht en met vrienden op de fiets een rondje langs diverse tuinen gemaakt.
Het was lekker weer, dus we kozen voor de route die langs de Rotte gaat. Ik wist niet dat er zoveel tuinen in Rotterdam opengesteld waren, want wilde je ze allemaal langs, dan mocht je er wel een weekje voor uittrekken. Maar we kregen toch een goede indruk. Er waren grote en kleine tuinen, met spectaculaire beplanting of met huis-, tuin- en keuken-plantjes. Maar overal werden we vriendelijk ontvangen en mochten we rondkijken en foto’s nemen. Vriendin kocht en passant nog wat stekjes voor haar eigen tuin. En in de onze staan ook weer twee nieuwe plantjes.

Vooruitzicht

Het is nog steeds behoorlijk koud, maar toch voelde ik deze week al een beetje lente in de lucht.De natuur begint zich langzaamaan op te warmen voor het grote lentegebeuren. Zoals deze boom, die scherp afgetekend tegen een helderblauwe vrieslucht, duidelijk al knoppen vertoont.

Die winterkou met vorst en sneeuw en ijs mag nog wel even blijven, maar de lente zit in de lucht. Ik kan het bijna ruiken.

En ik had het eerste sneeuwklokje voor de sneeuw al gespot!

 

Ad fundum

  Bij Nanos zag ik hem voor het eerst en ik wist: “dat wil ik ook”. Zo’n leuke houder voor een pot pindakaas, waarmee je vogels de tuin in lokt. Even googlen en al snel hier gevonden. Besteld en binnen twee dagen in huis. Er past alleen een pot pindakaas in van de fabriek uit Delft of van onze nationale grootsuper, maar dat was niet zo’n probleem.
We hingen hem aan de tuinkast en wachtten af. Echtgenoot had er een hard hoofd in, maar kreeg al snel ongelijk. De vogels kwamen er feilloos op af. Eerst kwamen de mezen, later ook spreeuwen en kraaien. Die zijn minder lenig en moeten dus de gekste capriolen uithalen.
En ‘smorgens aan de ontbijttafel heb ik er prachtig zicht op. Binnen twee maanden was de pot leeg, ad fundum, helemaal tot op de bodem leeg gesnaveld.
Er hangt al weer een nieuwe. Ben benieuwd hoe lang die meegaat.

 

Kerstboom

Dit jaar hebben wij weer eens een kerstboom(pje). Hij staat al in de tuin te wachten op zijn mini-versieringen. Jarenlang hadden we geen boom, omdat ik het een te groot obstakel vond. Maar deze kerst dus weer een echte (mini)boom, die later misschien wel terug de tuin in kan.Vorig jaar waren wij op de Kerstmarkt in Dortmund, waar een enorme kerstboom stond opgesteld. Samengesteld uit heel veel boompjes en voorzien van heel veel lichtjes. Deze boom was dat niet, die stond in een winkelcentrum.
Die hele grote staat bij Stuureenfoto, want daar is het thema deze week ook, toevallig 😉 Kerstbomen.
 

Sneeuw

De oude vrouw staart naar de tuin, die bedekt is met een dunne witte laag. Sneeuw, zij vindt het wel leuk. Maar op de radio en tv is het gezeur niet van de lucht. Op voorhand worden weerswaarschuwingen gegeven, het advies om thuis te werken, niet de straat op te gaan. Om het kwartier verschijnt een jonge man in beeld, die de stand van de files meedeelt, zeer bezorgd kijkt en en passant om foto’s vraagt van deze barre weersomstandigheden.  

Ze schenkt nog een kopje koffie in en denkt terug aan vroeger. Toen was alles beslist niet beter, maar deden de mensen toen ook al zo overdreven over een paar vlokjes sneeuw? Plotseling moet ze denken aan die winter van 1963, die verschrikkelijke Elfstedentocht met Reinier Paping. Zij zat toen nog op de middelbare school. Er was geen sprake van dat je het slechte weer als excuus kon gebruiken. Je had eenvoudig maar op tijd te komen en… iedereen was er ook. Leerlingen zowel als leraren. Een dag na die Elfstedentocht trouwde haar nichtje. Er was wat zenuwachtig gedoe omdat er nog snel een bontstola moest worden geregeld, maar verder niets. De taxi’s waren op tijd, de ambtenaar van de burgerlijke stand was paraat en het feestje ’s avonds ging gewoon en tot in de late uurtjes door.
Tegenwoordig is heel Nederland in paniek bij een beetje sneeuw. Toch zijn de moderne auto’s van alle technische snufjes voorzien, zoals ABS, rembekrachtiging, winterbanden, airco en verwarming. Is er rijbaansignalering en wordt er regelmatig gestrooid. Maar de FNV adviseert om thuis te blijven.  En op het moment dat er meer mensen van het openbaar vervoer gebruik willen maken, haalt de NS “als service” een aantal treinen uit de dienstregeling.
Maar wie zijn dan straks al die hordes die naar de wintersport gaan? Bij voorkeur op vrijdagavond, zodat er geen dag “sneeuwpret” verloren gaat. Is dat dan anders, kunnen ze dan wel ineens de barre omstandigheden trotseren?
Ach, ze gaat maar eens een boterhammetje klaarmaken. Misschien is ze wel te oud om het allemaal nog te kunnen begrijpen.

Reiger

In onze wijktuin zitten heel wat reigers, die de omgeving afstruinen op zoek naar een lekker hapje.
Nu worden er daar nieuwe bruggen gebouwd en dus zijn ze een beetje uit hun doen. Daarom strijkt er zo nu en dan een in onze tuin neer en staat dan reikhalzend bij de vijver. Meestal zijn ze te schuw om een foto te maken, maar  vorige week was dit exemplaar bijna tam en liet zich gewillig fotograferen.

Aan de ene kant vind ik het prachtig, zo’n groot beest in de tuin. Maar na die ene keer een poepende reiger boven mijn auto te hebben gehad, weet ik niet of ik zijn bezoek nou zo erg moet waarderen. Zo’n grote reigerflats  is niet echt prettig om in je tuin te hebben. En de kikkers en salamanders in de vijver zullen hem ook wel liever zien opvliegen.

 

 

Hersfstkleur

Sommige planten zijn altijd mooi.

Neem deze: de Fothergilla. In het voorjaar bloeit hij als een van de eersten, niet opvallend, maar wel geurend. En als je dan even in het zonnetje zit, word je omgeven door een subtiel lentegeurtje.

Zomers heeft hij mooi gevormd frisgroen blad. Hij is goed in toom te houden en kan gesnoeid worden.

Maar ik vind dat hij zijn ware schoonheid in de herfst ontvouwt. Langzaamaan zie je de bladeren verkleuren. Van groen naar geel, naar rood. Tegen een achtergrond van donkere klimop geeft dat een prachtig effect.

 

Cuvée Bonheur

Vorig jaar november werd de tuin veranderd en plantte de tuinman een witte druif langs de pergola. Met argusogen bekeek ik regelmatig de groei en ja, in maart kwamen de eerste kleine blaadjes, gevolgd door iets wat op bloesem leek.
In de loop de tijd verschenen daarop zo’n zeven kleine trosjes die op druiven leken en groter en groter werden. We verheugde ons op onze oogst, dagdroomden zelfs over een overvloedige hoeveel witte druiven de komende jaren, die we dan zouden kunnen omzetten in onze eigen “Cuvée Bonheur” 😉
Afgelopen maandag leek het juiste moment om de oogst van dit jaar binnen te halen. Maar helaas, de vogels waren ons voor en hadden onze druiven al vakkundig opgepeuzeld. Voor ons restten alleen nog deze troosteloze lege trosjes.
 

Herfst

Je ruikt het als je buiten komt; je voelt het aan de temperatuur; je ziet het aan de regen en de wind die de bomen doet buigen.

Het is herfst. Er kunnen nog mooie dagen komen, maar de zon krijgt minder kracht. De avonden worden langer en in de badkamer is ‘smorgens de verwarming aan.

Niet alleen maar kommer en kwel, want ik vind dit seizoen ook wel wat hebben. Kaarsjes aan, lekker kopje thee, met een goed boek op de bank. Lekker en gezellig.

Maar de kleuren van de zomer wil ik nog wel even vasthouden. Vandaar deze “last roses of summer”

 

Hortus

Vorig week zomaar cadeau gekregen, een prachtig boekje over de Hortus van de VU in Amsterdam.
De Hortus ligt op een plekje waar je dat niet zo snel vermoedt. Achter het VU Medisch Centrum, aan de Van de Boechorststraat 8 in Amsterdam
Eigenlijk is de tuin nog helemaal niet zo oud, maar wel het bezoeken waard. En als je geen gelegenheid hebt om er naar toe te gaan, dan is het boekje een aanrader. Er staan prachtige foto’s in, maar ook mooie verhalen over de mensen die de tuin letterlijk “tot leven” wekken.
De tuin wordt bedreigd door geldgebrek, maar ook doordat men op de grond maar wat graag iets anders zou willen bouwen. Maar zo iets unieks in een verder tamelijk dor kantorenlandschap mag eigenlijk toch niet verdwijnen.

Bron: Parool.nl