| Het rondje blogs dat ik elke dag afga, wordt steeds groter. Want van het een komt het ander. Iemand blogt over landkaarten, reuze leuk! Maar dan kom ik via haar ineens op een kunstenares die van landkaarten en ander papier de meest waanzinnige creaties maakt. Zoals deze japon. Niet van landkaarten, maar van bankbiljetten van over de hele wereld. Zorgvuldig aan elkaar genaaid en gemaakt in een stijl, zoals Britse lady’s die zo rond 1870 droegen. Briljant idee, schitterend uitgevoerd!
|
 |
Het lijkt een heel eenvoudig jasje, maar er komt heel wat werk en vakmanschap aan te pas!!
| Al snuffelend in mijn fotobestanden, kwam ik deze foto tegen. Ik maakte hem een paar jaar geleden, op een koude novemberdag in Amsterdam. Zo op het eerste gezicht een overhemd, in een etalage. Niks raars aan, toch? Beetje druk dessin misschien en niet direct iets dat ik voor man of zonen zou kopen.
Maar als je goed kijkt, dan zie dat het hemd helemaal ik opgebouwd uit kleine krokodilletjes. Juist, het beeldmerk van Lacoste. Ik kan me niet meer herinneren of het ook echt te koop was, of dat het een soort van reclame-lokkertje was. Iets dergelijks had ik al een gezien op een tentoonstelling over de 2e wereldoorlog. Toen was het een jurk, gemaakt van honderden stoffen sigarettenplaatjes. |
 |
Het lijkt wel of de Fifties een revival doormaken. Van de serie Mad Men tot de mode van Prada, het ademt allemaal een beetje de sfeer van de jaren vijftig. En misschien willen we het ook wel zo. Net als kort na de oorlog, toen er weer swung in het leven kwam, alles opgewekt en positief benaderd werd. Want van al die sombermansen op de TV word je toch niet vrolijk.
De tentoonstelling in het Gemeentemuseum in Den Haag geeft een mooi beeld van de mode toen. Met vrolijke jurken, petticoats, heren in keurige pakken, met hoed en handschoenen. Even terug in de tijd.
Vele malen heeft mijn schoonmoeder het verhaal verteld. Hoe ze in haar eerste baantje bij de Bijenkorf netjes voor de dag wilde komen. Maar ze had maar één net truitje en rokje. Dus haalde ze elke avond het losse boordje van haar truitje en naaide er een nieuw op, andere knoopjes erbij, een lintje of een kantje, en voilà daar had ze een nieuwe creatie.
En nu zijn afneembare kraagjes weer helemaal de mode top. Als je ze dat nog eens zou weten…
Al een hele tijd lag er een lap (gordijn)stof in mijn kast met het plan om daar een tas van te maken. Ik wilde een echte vakantietas, waar alles wat je zoal op een dag meeneemt, ook in past. Een tas die af te sluiten is, maar toch de belangrijkste dingen voor het grijpen zijn. Een tas die niet te zwaar is, die over mijn schouder gedragen kan worden en er dan niet afglijdt. Een tas met een wensenlijst, zal ik maar zeggen.
Net voor ik naar Wenen ging, besloot ik om het idee uit te voeren. Dan had ik mooi de gelegenheid hem uitgebreid te testen.
En was mijn tas nou echt zo handig? Jazeker, want erin zit alles wat er niet zo maar uit te pakken mag zijn, netjes achter een rits. Voorop zitten vakken voor een zonnebril (of paraplu, dat hangt er van af) en achterop twee vakken voor folders, stratenplan en een boekje. De brede band is lang genoeg om schuin over te dragen en blijft netjes zitten. En niet onbelangrijk, de tas zelf is lekker licht, hij weegt slechts 170 gram.
Die lap stof is nog lang niet op, dus misschien maak ik er nog wel eens een.
 Tas (voorkant) met alles wat er in past |
 De achterkant, met folders en boekje |
| Ik ben dol op handige tips en tricks en op internet is genoeg te vinden. Maar soms vraag ik me af wat er nou zo handig is. Neem nou dit: ik dacht dat het een soort keukenrol zou zijn. Maar wat blijkt: het zijn vaatdoekjes op een rol. Er is een tutorial bij en ze kunnen ze gewoon in de was en dan weer opgerold op het aanrecht worden gezet. De blogster heeft ze zelf gemaakt. Van mij mag ze hoor! Maar als ik bij Zeeman of Wibra voor minder dan 2 euro vier vaatdoekjes kan kopen, dan ga ik ze toch zeker niet zelf naaien? |
 |
Het handige van keukenrol is toch dat je de viezigheid opveegt en dan zo in de vuilnisbak kunt plempen?
| Matjes vlechten, dat is een tijd geleden. Op de kleuterschool, dat weet ik heel zeker. Zwarte matjes, waardoor ik oranje en gele strookjes moest vlechten. Eén op, één neer. Helaas was ik toen al tamelijk eigenwijs en probeerde ik wat het zou worden als ik één op en twee neer deed. En dacht je dat de juf dat mooi zou vinden? Nou vergeet het maar! Nee, Elsje, dat doe je zo niet. Netjes telkens maar één op, één neer. Het gekke is, dat ik nog altijd iets anders wil dan staat aangegeven. Met alles: recepten, breiwerken, patroontjes…. Ik moet en zal er mijn eigen inbreng in hebben. Al verander ik maar één klein dingetje. En sommige mensen vinden dat nog altijd eigenwijs en recalcitrant…. Nou, lekker puhh! |
 Bron: http://www.historischmuseumdeventer.nl |
| Dit is het resultaat van een paar uurtjes achter de naaimachine. Het lapje lag er nog, het patroon had ik al eerder gebruikt. Een zomers jurkje, dat toevallig helemaal past in het modebeeld. Want bloemetjes zijn weer in. Niet dat ik me daar nog zo veel van aantrek, maar er is een tijd geweest dat bloemetjes geassocieerd werden met ouwe dametjes met een klein grijs knotje. En al ben ik niet meer piep, zo oud voel ik me nog niet.
|
 |
| Het wordt weer helemaal van deze tijd. Zelf kleding maken. Van een lapje van de markt een leuke jurk maken, voor je kinderen zelf broeken en bloeses maken. Helemaal je dat. Maar het moet natuurlijk wel gezellig zijn, dus gaan we naar het Naaicafé. Dat stond gisteren in de krant. Ik naai hier nog steeds thuis, in mijn kamertje. En soms samen met een vriendin. Lekker bijkletsen en ondertussen de naaimachine laten snorren. Koffie erbij. Ook heel gezellig! En nu weten we dan dat we daarbij ook nog “up-tot-date” bezig zijn. Binnenkort zijn er weer wat creaties klaar om getoond te worden. |
 |
