Inspiratie komt niet zo maar aanwaaien. Soms zie je een idee van een ander en dan… ineens weet je hoe het zelf zou willen doen. Ik vond het idee voor mijn kaart bij StampingMathilda.
Normaal neem ik vierkant of rechthoekig papier, hier gebruikte ik een cirkel voor een kinderkaart.
En dan komt er toch iets heel anders uit de bus. Het was een heel werk om alles te knippen, kleuren, verstevigen en te plakken. Maar met het uiteindelijke resultaat ben ik best tevreden 😉
Telkens wanneer de Flow in de bus valt, ben ik blij. Omdat er altijd wel iets interessants in te lezen staat. Lekker opgekruld op de bank lezen. Over creatieve, dappere of inspirerende mensen en altijd met prachtige foto’s erbij. Een kopje thee op tafel met soms iets lekkers er bij. Dat is plezier nummer één.
Het tweede plezier komt wat maanden later, want dan scheur ik dat mooie blad compleet los. De mooie dikkere bladen houd ik apart. De fotobladen gebruik ik later. En de bladen met tekst bewaar ik als onderlegger bij het stempelen.
Want als ik kaarten gemaakt heb, moeten er natuurlijk ook enveloppen om. Daar gebruik de mooie fotopagina’s voor. Elke envelop weer anders.
En inmiddels weet ik dat mensen zo’n kleurige envelop erg leuk vinden. Want die valt wel op tussen de -meestal saaie- normale post.
Kijken kijken en … ja toch wel wat kopen. Want er was zo veel leuks te zien. Zo veel moois ook, op de Knotgekke Kaartendagen in Den Bosch, waar ik samen met Bettie naar toe ging. Met de trein tot Utrecht en toen met de NS-snelbus, want er werd aan het spoor gewerkt. Prima verbinding en volop gelegenheid om weer eens even bij te praten. Dat praten lukte ook prima bij een (gedeelde) Bossche Bol.
En dan op naar de Brabanthallen. Er zou een pendelbus zijn, maar die konden we zo snel niet vinden. Dan maar lopen, een klein kwartiertje.
De beurs was warm, maar gelukkig niet zo bovenmatig druk. Met een beetje geduld kon je overal goed kijken en op je gemak zoeken. Stapels prachtig papier, met allerlei patronen, kaarten, enveloppen, stempels, mallen, stansen, gereedschap. Maar ook tape in soorten en maten, versieringen in alle kleuren van de regenboog. We vergaapten ons aan van alles. Jammer genoeg was het niet altijd mogelijk een foto te maken. Ja, het mocht wel, maar dan moest je meteen het materiaal van de creatie kopen.
Het is niet de eerste keer dat ik samen met Bettie zo’n evenement bezoek en het is telkens weer een belevenis. Mijn rugzak werd zwaarder en zwaarder, mijn PIN-pasje telkens een ietsje lichter 😉
En vandaag ga ik eens lekker aan de slag met mijn nieuwe spullen.
Als ik zie hoeveel papier er ons huis binnenkomt… kanten, magazines, reclame… De papierbak is al heel snel vol. Ja, die krant zou misschien wel afgezegd kunnen worden en week- en maandbladen ook. Maar dan wordt het wel erg veel digitaal lezen, ook niet zo best toch…? Soms bewaar ik bladen met mooie platen of goed papier.
Nu nog even de tijd vinden om er aan zo’n project te beginnen…
Noem het toeval, of is het geestverwantschap….? Net nadat ik gisteren mijn blogje over de zelfgemaakte kaarten had getypt en gepubliceerd, lag er een zelfgemaakte kaart op mijn deurmat. Van Bettie, mede-blogster en al jaren een lieve vriendin.
Ze vond een oud boekje en vond de titel wel bij mij passen. Ze maakte er een kaartje van met een hele lieve tekst, waar ik blij van werd.
Lieve Bettie, even op afstand een dikke knuffel.
De echte knuffel krijg je als we elkaar weer in het echt ontmoeten. We moeten maar gauw weer eens iets afspreken.
De gewone post, “slakkenpost” zeg maar, wordt steeds minder. En dat vind ik jammer, want het is zo leuk om tussen alle reclame ineens een persoonlijk geschreven bericht te vinden. Ik stuur dan ook heel veel vrienden en bekenden een zelfgemaakte kaart om te feliciteren met een verjaardag of jubileum. Hoewel ik sommige stempels vaker gebruik, wordt elke kaart toch steeds weer anders.
Er wordt gezegd dat we helemaal niet meer zoveel post verzenden. Dat klopt ook wel, want er gaat zoveel digitaal. Zelfs de belasting aanslag krijg je via je postbus bij de overheid.
Maar als ik zie hoeveel kaarten in allerlei soorten, vormen en formaten te koop zijn, dan denk ik dat er toch nog wel heel veel post verstuurd wordt. Want dit is slechts in één winkel te koop en dan is het nog maar een deel van het assortiment. In minstens vier winkels in ons winkelcentrumpje kun ook nog eens kaarten kopen. Zelf stuur ik graag kaartjes. Toch niks leukers dan zo’n persoonlijk kaartje op je verjaardag? Alleen stuur ik een zelfgemaakte kaart, dat dan weer wel… 😉
Dit jaar was ik vroeg met het maken van de kerstkaarten. Al eind oktober had ik een groot deel van de ruim 90 kaarten klaar. Want hoewel we elk jaar tegen elkaar zeggen dat we volgend jaar maar aan de digitale kaarten gaan, komt dat er niet van. Zo’n persoonlijk kaartje is toch veel leuker? Zeker als het zelf gemaakt is. En het is weliswaar nogal wat werk, maar dat doe ik nou juist zo graag. Dus stempel, knip, plak en kleur ik uren achtereen.
Onze adressenlijst staat natuurlijk netjes in de computer en zou dan ook prima kunnen dienen om etiketten mee te maken. Maar dat is me dit jaar niet gelukt. Ik weet dat het kan. Maar omdat ik het zo weinig doe, moet ik elk jaar weer opnieuw uitzoeken hoe het gaat. En dan is gewoon ouderwets schrijven net zo vlug. Samen met manlief een of twee avonden aan tafel en de klus is geklaard. Inmiddels heeft iedereen onze goede wensen ontvangen, dus kan ik wel een foto tonen van hoe onze kaarten er dit jaar uitzagen.
Afgelopen zaterdag kwam Bettie uit Hoorn in alle vroegte naar Rotterdam. Ik haalde haar af van het station en we gingen linea recta naar een workshop van Stampingcorner.
Chaootje als ik soms ben, was ik helemaal vergeten de mail van Stamingcorner eens goed door te lezen en kwamen wij aan zonder ook maar iets van stempel- of hobbyspullen. Een tikkeltje onhandig, maar gelukkig konden we toch aanschuiven en leenden we her en der de benodigdheden bij elkaar en werd het toch een heel geslaagde workshop onder leiding van Corine van Kuilenburg
We werkten met distress oxide inkten en leerden leuke en nieuwe technieken om kleurige achtergronden te maken. Heerlijk kliederen met inkten, embossingpoeder, water en stempels. En het resultaat was een leuke en vrolijke kaart. En denk je “die bloem staat op zijn kop”, dan klopt dat. Het was niet de bedoeling, maar ik drukte mijn tekststempel per ongeluk onderste-boven af. Dat kun je natuurlijk corrigeren door de tekst op een kaartje er over heen te plakken. Maar die tekst was gewoon heel toepasselijk, dus vooruit dan maar…. die bloem kwam op zijn kop. Want als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat, is mijn devies. Dat wordt dus een kaart met een knipoog 😉
Omdat niet iedereen weet wat ATC’s zijn: een kaartje ter grootte van een creditcard, versierd met dat jij leuk vindt. Dus met stempels, collages, glitter, kraaltjes, veren of weet ik niet wat. Je maakt ze en ruilt ze dan met anderen. Dat kan in een club, een Facebookgroep of met vrienden en vriendinnen. Al meer dan 10 jaar maak ik ze en sinds kort maak ik weer deel uit van een FB-groep.
Het zijn leuke en kleine kaartjes, maar wat doe je ermee? Ik legde ze voorlopig in een, ook zelfgemaakt, doosje. Maar allengs wilde ik ze toch ook wel regelmatig zien en bewonderen. Dus kocht ik vorige week een prikbord, manlief bevestigde het aan de muur in mijn werkkamer en kijk, dit is het resultaat. Een beetje van mezelf en een beetje van heel veel anderen 😉
