Category Archives: inspiratie

Wat is dat?

Posted on by

Verzamelaarster en vriendin Lies heeft altijd wel wat te vertellen en te laten zien. Niet alleen puzzels en boeken, die ze gul aan me uitleent.

Vorige week dronk ik thee bij haar en leende wat Engelse thrillers. Ze liet me ook dit zien, met de vraag of ik wist waar het voor diende…?

Toen ze het op tafel zette, dacht ik in eerste instantie aan een perforator. Weliswaar een mooie, groot en stevig. Maar dat zou natuurlijk wel te simpel gedacht zijn.

Ik bekeek het voorwerp van alle kanten, maar kon er geen gebruik voor vinden. Lies legde uit dat het een briefopener was.

Zo stond het op Marktplaats geadverteerd en ze kocht het, omdat het prima zou passen in haar kleine verzameling briefopeners. Maar dat zijn de “normale”, een soort van puntige en scherpe messen.

Ze puzzelde zelf al hoe het ding te gebruiken, maar kon het niet ontraadselen. Ten lange leste heeft ze de vorige eigenaar om uitleg gevraagd.

Je houdt de enveloppe niet rechtop, maar legt op het apparaat, tegen de rand, waar een scherp mes zit. Dan druk je de hendel naar beneden waardoor een dunne rand wordt afgesneden en de inhoud van de enveloppe er uit gehaald kan worden.

Het is natuurlijk geen ding voor huishoudelijk gebruik, maar op een ouderwets kantoor functioneerde het prima. Geen geprik met gevaarlijke scharen of scherpe messen, maar snel en efficiënt de vele poststukken openen.

Ik vind het een leuk en bijzonder ding!

Juwelen

Posted on by

Vorige week ging ik met schoondochter een dag naar Apeldoorn. Dat zat al lang in de pen, want we wilden graag naar de tentoonstelling in CODA over “Sprekende juwelen”.

De juwelen waren uitgezocht door Martijn Akkerman, de man die bij Kunst en Kitsch zo enthousiast kan vertellen over de sieraden die hij voorgelegd krijgt.

De tentoonstelling was niet groot, maar heel mooi opgezet. Alle juwelen kregen ruimte om te stralen, er was een verklarend boekje en een film, waarin we konden zien hoe Akkerman met de conservator van Coda de objecten uitzocht.

De juwelen moeten draagbaar zijn, want dan komen ze het best tot hun recht. Natuurlijk, want in een doosje heeft niemand er wat aan. Of je moet ze zien als geldbelegging. Maar toch hadden we soms wel een beetje bedenkingen bij de draagbaarheid. Niet alles leek praktisch, soms zelfs pijnlijk.

Niet alles was van goud of zilver, ook plastic of andere kunststoffen werden gebruikt.

Toch zagen we in de vitrines ook prachtige voorbeelden van glitter en glamour. We hadden daarbij geen moeite om ons voor te stellen hoe wij ze zouden dragen.

Maar we zagen ook prachtige voorbeelden van sieraden, heel simpel, maar daardoor juist zo opvallend.

Een kleine, maar mooie tentoonstelling die nog tot en met 12 mei te zien is.

Gedicht….

Posted on by

Dit gedicht van Aar van de Werfhorst is te zien in De Pluus in Sibculo. De Pluus is een uitkijkpunt in de Engbertsdijkvenen.

Het is één van de weinige overgebleven hoogveengebieden in Nederland. Het vormt een heel speciaal landschap, waar we graag komen en wandelen. Een beetje ruig, steppe-achtig en soms ook on-Nederlands aandoend.

We waren er al vaker geweest, maar de laatste keer ontdekte ik het gedicht.

Ik ken het werk van Aar van de Werfhorst niet. Maar dit gedicht maakte indruk, omdat ik ook wel eens het gevoel heb dat alle natuur wordt overspoeld door mensen die nauwelijks de schoonheid ervan zien of ervaren. Ze scrollen op hun telefoontje, al selfies makend en whatsappend en gaan voorbij aan wat toch heel wezenlijk is voor ons allemaal.

Binnenkijken

Posted on by
Bron: Rijnmond TV

Ik hou van rondneuzen in huizen van een ander. Natuurlijk doe ik dat niet in het echt, maar zoek ik op internet naar filmpjes hierover. En er zijn zat mensen die hun huis en inrichting graag met een ander delen.

Dit is een huis in mijn eigen stad Rotterdam, niet eens zover van mijn eigen thuis. De bewoonster, architecte Francien Houben gaf TV Rijnmond graag de gelegenheid om plaatjes te schieten.

Wat mij vooral opviel was de Japanse stijl van dit huis. Maar ook de foto’s van het interieur zijn zeer de moeite waard.

Als ik weer eens in de buurt ben, zal ik het zeker eens van dichtbij gaan bekijken.

Klein maar fijn

Posted on by
Bron: Facebook / #Embroidery

Borduren kan ik wel, maar doe ik zelden.

Want tussen “kunnen”en “kunnen” bestaat nog wel een verschil.

Dit zou ik niet kunnen maken, maar ik vind het erg mooi.

Klein, prachtig gemaakt, met mooie kleuren in een evenwichtige balans. Met diverse steken, waarvan ik niet weet of ze lastig of simpel te maken zijn.

Nou ja, meer hoef ik er niet over te schrijven. Het is gewoon mooi!

Lekker shirt…?

Posted on by
Bron: Google foto’s

Zo nu en dan geloof ik niet wat ik zie. Neem nou zoiets als T-Shirts. Die zijn er in soorten en maten, voor dames, heren en kinderen en dan noem ik nog niet veelheid van kleuren of patronen. Sommige shirts vallen ruim, andere zijn getailleerd.

Maar dit t-shirt is wel heel speciaal. Voor mannen alleen. Voor mannen met een ietsie pietsie minderwaardigheidscomplex of voor mannen die zich even Tarzan willen wanen? Voor mannen die vrouwen willen imponeren of te lui zijn voor de sportschool en dan dit maar dragen….?

Een mini seconde overwoog ik of ik er een voor Leo zou bestellen, of voor de zonen. Maar ik geloof niet dat het helemaal hun smaak is.

De mijne trouwens ook niet! 😉 😉 😉

Ongeval

Posted on by
Bron:Google Foto’s

En ik zal je wat vertellen van Sint Nicolaas
Die ging het dak op met zijn paard en ook met Pieterbaas
’t Gebeurde gisteravond laat hier ergens in de stad
T’is eeuwig zonde, maar wel logisch, want ’t was hardstikke glad
En ze gleeën met z’n tweeën
Langs de pannen naar benejen
Van ’t dak, oh yeah..

En ik wil je wel vertellen dat Sint Nicolaas
Toen in het ziekenhuis belandde met z’n Pieterbaas
Ze lagen in de ambulance, nou dat wat me wat
Hij reed met loeiende sirene door de hele stad
Nu gaan ze voortaan met z’n tweeën
langs de ladder naar benejen
Van het dak, oh yeah….. OH YEAHHHHH

Met dank aan Zangclub Plus 😉


Knippen

Posted on by

Leo had op internet info gevonden over het Papierknipmuseum in Westerbork. Het leek hem net iets voor mij en gelijk had hij.

Het museum is niet groot en draait geheel op vrijwilligers. Maar wie van dit soort priegelwerk houdt, is er aan het juiste adres. Wij vonden het absoluut de moeite waard.

In twee zalen worden knipsels van vroeger en nu getoond. We kennen allemaal wel de geknipte silhouetten uit diverse boeken en soms zie je ook wel eens knipsels uit een vervlogen tijd. Toen de mensen geen afleiding van TV, radio of telefoon hadden en hun tijd op een andere manier besteed hebben. Er zitten ware kunstwerken tussen, die niet in een paar verloren uurtjes gemaakt zijn.

Maar ook moderne knipsels kun je er zien en die zijn beslist de moeite waard. Het is niet alleen de handigheid en het gepriegel dat waardering oogst, het is ook de artistieke waarde van sommige kunstwerken.

Alle werken zijn voorzien van de naam van de maker (voor zover bekend) en bij sommige is een uitleg van de kunstenaar zelf.

Er zaten ook wat dames te knippen en toen gevraagd werd of ik ook wat wilde maken, kon ik geen nee zeggen. Ik kreeg wat tips en met een fijn schaartje lukte het me een uil te knippen.

Zou het een begin van een nieuwe hobby zijn….?

Advent

Posted on by

Wij in Nederland zijn niet zo druk bezig met Advent, maar in Duitsland zie je dat veel meer.

Vroeger hadden we voor de kinderen wel zoiets als een Adventskalender, meestal met chocola. Die kun je nu ook hier in vele soorten kopen.

Maar de leukste vind ik toch de zelfgemaakte, met voor iedere dag een kleinigheid. Soms heel eenvoudig, soms heel uitgebreid , heel origineel of prachtig versierd (klik). Vaak ook zo mooi, dat je ze meerdere keren wilt gebruiken.

Natuurlijk springt hier ook de commercie op in. Ik zag al advertenties voor “kalenders” met whisky of andere sterke drank voor een pittige prijs.

En dit zag ik vorige week in een Duitse supermarkt: een hele krat vol met bier. Voor elke dag een andere soort.

Het is wel grappig, maar of dat nou helemaal de bedoeling van Advent is….?

Weetje

Posted on by

Op Facebook las ik een berichtje over knoopsgaten. Bij mannen zitten die meestal links, maar bij vrouwen rechts. Waarom zou dat zijn?

De verklaring is dat knopen vroeger best kostbaar waren en wie kon die dan betalen? Rijke dames, maar die kleedden zich niet zelf. Daar hadden ze een kleedster voor. En als je niet zelf je knopen dicht wilt/moet doen, dan zitten de knoopgaten op die manier het handigst.

Ik vind knopen trouwens vaak erg lastig, zeker als het kleine knoopjes zijn. Maar ja, vroeger waren de knoopjes natuurlijk ook klein en met kleine lusjes. Dus ja, het zou best wel eens kunnen kloppen.

Het is een weetje, maar erg veel schiet je natuurlijk met die wetenschap niet op.