Sprookjes

Ach waar is de tijd gebleven dat je aan kinderen sprookjes kon vertellen? Dat ze opgekruld naast je zaten te rillen over de enge boze heks, duimelottend de lieve fee bewonderden of die gevaarlijke reus te lijf wilden gaan.

De kinderen van nu lezen niet, maar hebben hun eigen tablet. Veel verstand van kinderboek heb ik trouwens niet. Geen kleinkinderen, dus ook geen voorlees-uurtjes voor mij.

Maar ik moest wel even lachen toen ik dit stripje van “Zusje” zag. Papa heeft zich voorbereid en alvast een lief verhaaltje in elkaar gedraaid. Over Lapland, waar de Kerstman vandaan komt, over de kerstbomen die ergens op een berg groeien.

En over de kerstengeltjes die de lichtjes ’s nachts komen ophangen. Maar daar trapt Zusje niet in. Die heeft al lang gezien dat die lampjes, net als al het andere spul tegenwoordig, uit China komt.

Wijsneus, die Zusje… 😉

Boek

De boeken van Hendrik Groen zijn altijd doorspekt met een beetje wrange humor. Ik moet er vaak om lachen, maar soms ook een beetje met een “boer-met-kiespijn-gevoel”.

Na de recensie van Marthy bestelde ik het boek voor Leo. En ook hij was er enthousiast over, dus besloot ik het ook maar te lezen. Dan weet ik uiteindelijk waarover ik spreek en schrijf.

En ja hoor, ook ik zag de werkelijk absurde situaties rond de plannen van de hoofdpersoon in. De wrange grappen, de laconieke uitspraken en de werkelijk onwezenlijke plot.

Niet iedereen zal het boek kunnen waarderen. Maar ik denk zo wie de boeken van Roald Dahl met plezier las, zal hier ook veel plezier aan beleven.

En aan het eind… weet je dat alles toch nooit helemaal perfect gepland is…! Het leven heeft telkens weer andere verrassingen in petto.

En oh ja, geen boek voor teerhartige en waarheidsgetrouwe zielen.

Boek

Wat trekt je aan om een boek te lezen? Nou ja, het eerste wat je ziet, de titel. Ik vond deze titel “Het ruisen van de bladeren” van Sarah McCoy nogal inspirerend.

Het duurde even voordat ik ook echt geboeid was. Maar toen ik wist dat het niet totale fictie was (ik las al de dankbetuiging en toen werd het me duidelijk) kreeg het verhaal me toch in zijn greep.

Halle Erminie Rives is vast besloten schrijfster te worden. En dat in een tijd dat vrouwen nog helemaal niet zo veel rechten hadden. Mooi zijn, trouwen en kinderen krijgen, dat is voor hen weggelegd.

Post Wheeler is een verstokte vrijgezel en vast van plan dat ook te blijven. Maar Hallie en Post ontmoeten elkaar en dat schudt alle kaarten opnieuw.

Het helpt niet dat Post naar Alaska gaat en Hallie jarenlang uit het oog verliest. Op de een of andere manier lopen ze elkaar telkens weer tegen het lijf. Geen kans dus om het lot te ontlopen.

Hallie en Post hebben werkelijk geleefd en Sara McCoy heeft er, met een beetje fantasie, een leuk verhaal van gemaakt. Een prettig te lezen boek.

Toch maar weer…

Na een tijdje radiostilte begon ik deze week toch maar weer met bloggen. Ik miste het. Het geeft op een bepaalde manier structuur aan mijn dagelijkse bezigheden.

Ik weet het, wat ik schrijf is beslist niet altijd een hoogstaand en literair verantwoord verhaal. Maar bloggen vraagt wel om me regelmatig te verdiepen in wat verschillende onderwerpen. En ook om het luchtig te houden. Niemand zit uiteindelijk te wachten op een zeurderig verhaal.

Heb ik al een paar dingen op de plank liggen? Ja zeker, zoals dit boek. Een flinke pil, die ik meenam uit de bieb.

Met een heleboel gewone, niet al te ingewikkelde recepten van Nederlandse bodem. Of van buiten Nederland, maar dan zo ingeburgerd dat we de buitenlandse invloed niet meer herkennen.

Eens kijken wat ik daaruit koken ga…!

Te kust en te keur

Een tijdje geleden waren we in Bredevoort, een leuk vestingstadje in de Achterhoek.

Leuke straatjes, waar het gezellig lopen is. En waar veel antiquariaten en boekwinkeltjes te vinden zijn. En ook heel veel minibiebs.

Er is voor elk wat wils. Met een lekker zonnetje in de rug is het goed er zoeken.

We zagen wel wat interessante boeken, maar besloten ze toch maar niet te kopen.

Ontspullen en dan weer wat nieuws kopen, dat schiet niet op.

Internationaal

Praten in een vreemde taal kan nog wel eens lastig zijn. Ik kan aardig uit de voeten in de landen om ons heen, maar moeilijker wordt het in Italië of Spanje.

Toen we -al weer lang geleden- naar China gingen, wisten we zeker dat we daar met onze Hollandse tong niet ver zouden komen. Maar gelukkig vonden we een boekje met uitsluitend foto’s van van alles en nog wat. En zo konden we toch ergens een bordje kip of een flesje limonade kopen. We hoefden het alleen maar aan te wijzen.

Nu is het nog gemakkelijker, want met de Google vertaal-app kun je je in elke taal verstaanbaar maken.

Maar laatst zag ik dat boekje bij een boekhandel liggen. Blijkbaar is er nog steeds behoefte aan.

Boek

We moesten er even op wachten, maar eindelijk kon ik het toch ophalen uit de bibliotheek. Het derde deel van de trilogie van Carma Korn.

De vier vriendinnen zien de wereld langzaamaan veranderen. Nieuwe modes, nieuwe zeden, andere relaties en de opkomst van nieuwe technieken.

Maar hun vriendschap blijft bestaan en wordt ook voortgezet door hun kinderen en kleinkinderen.

Veel verandert, veel blijft altijd hetzelfde. Samen eten, feesten, herinneringen ophalen. Maar ook samen rouwen.

Een boek over gewone mensen in goede en slechte tijden. Een tijd die wij zelf ook bewust hebben meegemaakt, dus vaak heel herkenbaar.

Boek en verhaal

Enige tijd geleden las ik op mijn e-reader De Bourgondiërs van Bart van Loo.

Ik hou van zulke geschiedenisverhalen. En al is het natuurlijk vooral veel wapengekletter, veldslagen, oorlogen en verraad, er was ook veel moois te lezen. Over grote spelen, enorme banketten, bruiloften, cultuur en de geschiedenis van steden als Gent, Brugge. Al met al heerlijk om te lezen.

Maar vorige week ontdekte ik dat Bart van Loo ook diverse podcasts over De Bourgondiërs heeft gemaakt. Acht delen maar liefst, van ruim 1,5 uur elk.

En hij leest het boek niet voor, maar vertelt. Maakt kleine zijsprongetjes of adviseert eens verder te zoeken. En dat is zeer sappig en onderhoudend. Je ziet de maliënkolders voor je, de poedelnaakt edelen die door de Turken in de pan worden gehakt. Tussendoor klinkt muziek uit die tijd. Voor ons onbekend, maar als tijdsbeeld heel waardevol en vaak heel mooi.

Dus wie zich wil verdiepen in de historie kan voorlopig vooruit. De podcasts zijn te downloaden op Spotify en via klara.be.

Of hou het in gedachten, want op koude winteravonden, op de bank onder een dekentje, is dit een goed alternatief voor TV kijken.

Mini-bieb

Je hebt heel kleine mini-biebjes, met maar een handvol boeken. Je hebt mensen die een prachtige kast buiten zetten, vol met overtollige boeken.

Maar deze meneer heeft wel het summum van een mini-bieb. Op wielen nog wel. En hij rijdt er al 10 jaar mee rond om kinderen een boek te brengen en wat met de mensen te praten.

Bron: BrightVibes NL via Facebook

Zijn driewieler heeft hij zelf verbouwd. Het is niet duidelijk of hij de boeken uitleent of weggeeft.

Maar zeker is dat hij overal een beetje vrolijkheid brengt. En kinderen aan het lezen zetten is niet alleen leuk, maar ook heel nuttig.

Boekenhuisje

Het blijft leuk om ergens langs de weg zo’n mini-bieb te ontdekken.

Dit versierde exemplaar vond ik in Willemstad, bij leuke huisjes aan een gracht. Zoiets geeft nog eens extra sfeer aan een stadje.

Ik moet ook altijd kijken of ik iets van mijn gading zie. Maar om zo maar iets mee te nemen, vind ik ook een beetje brutaal. Ik kan er waarschijnlijk nooit iets terug-brengen. En dat is nou juist de bedoeling.

Maar het levert in ieder geval weer blogstof op. Ook leuk toch?