Category Archives: boeken

Boek

Posted on by
Asa Hellberg: Welkom bij Hotel Flanagans

Iemand raadde dit boek aan en het leek me wel wat.

Als Linda’s vader overlijdt, erft zij zijn aandeel in hotel Flanagans in Londen. Dit tot groot ongenoegen van haar neven, die maar wat graag haar aandeel in bezit willen krijgen.

Maar Linda is vast besloten het hotel nieuw leven in te blazen na de lastige oorlogstijd. Samen met haar vriendin Mary lukt dat ook wonderwel.

Een vrouw alleen, aan het hoofd van een hotel, in de jaren vijftig, dat geeft problemen. Het is voor velen onaanvaardbaar en dus moet Linda tegen heel wat vooroordelen opboksen. Vrouwen die meer willen dan alleen het huishouden en kinderen zijn vaak een doorn in het oog van de mannen.

Moeilijkheden zijn er om overwonnen te worden en met behulp van haar personeel wordt Flanagans een plek waar heel Londen zich wil vermaken.

Een gezellig boek, zonder al te veel diepgaande persoonlijke beschrijvingen.

Verboden

Posted on by

Ik las dat de boeken van Karl May over Winnetou uit de handel zullen gaan.

Het is voor het overgrote deel fantasie en geen werkelijke geschiedenis. Maar de beeldvorming zou kwetsend zijn voor de Indianen. Het moet toch niet gekker worden…!

Ik vraag me af, mogen we straks nog kijken naar Dynasty of Dallas, naar Zeg eens AA of Oppassen. Daar zitten toch ook heel wat stereotiepen in. Er is vast wel iemand die zich er aan ergert. Of zich er aan ergeren gaat.

Natuurlijk wilde ik hier een omslag van Winnetou plaatsen, maar dat was al niet meer zo gemakkelijk te vinden. Dus fotografeerde ik maar een Indiaan uit één van de boeken van onze jongens, die hier nog staan. Hopelijk zal ik me daar geen buil aan kunnen vallen.

Wie fan is van May’s indianenverhalen zal zich wel moeten haasten. En zich ergens verschuilen als ie die boeken leest. Je weet maar nooit wie zich aangesproken voelt.

Het eind van deze waanzin lijkt me nog niet in zicht.

Boek

Posted on by
Pierre Martin: Madame le Commissaire en de verdwenen Engelsman

Omdat ik nog steeds niet in de stemming ben voor al te bloederige of bloedstollende scenes, zocht ik een boek, dat niet al te realistische details zou beschrijven, maar toch spannend, vlot geschreven maar wel heerlijk relaxed zou zijn. En dit boek voldeed aan mijn eisen.

Pierre Martin, de schrijver verschuilt zich achter een pseudoniem, maar heeft al diverse boeken op zijn eigen naam gepubliceerd.

Isabelle Bonnet is op weg naar het dorp in de Provence waar zij is geboren. Ze is er na de dood van haar ouders, toen ze zelf acht jaar was, nooit meer terug geweest. Maar nu wil ze toch eens kijken hoe het daar was. Is het echt zo’n ingeslapen plekje. Dat zou mooi zijn, want rust is vooral het doel van haar reis.

Na een heel traumatische ervaring moet ze vooral bijkomen. Weer haar leven op de rails krijgen en aan haar revalidatie werken. En toch ook eens uitzoeken hoe het zat met dat ongeluk waarbij haar ouders omkwamen….

Maar dan blijkt dat het dorp helemaal niet zo ingeslapen is. Het bruist van het leven en…. er is een geheimzinnige moord gepleegd. In een huis wordt een dode vrouw gevonden. Maar woonde zij daar wel? En welke relatie had zij met de bewoner, die op dat moment nergens meer te vinden is?

Allemaal ingrediënten voor een leuke en gezellige thriller. Want hoewel er dus gemoord wordt en een portie geweld soms niet wordt geschuwd, is het vooral een zonnig verhaal met de nodige spanning.

Fijn vakantieboek, voor lekker lezen onder de parasol. Glaasje witte wijn, zoutje, hapje…. Bijna als in de Provence… 😉

Boek

Posted on by

Sommige boeken trekken je meteen in het verhaal. Bij Het lied van de Mistral ging het een beetje moeizaam. Waar dat aan ligt. Ik weet het niet. Er lopen wel vaker verschillende lijnen door elkaar in een verhaal.

Olivier Mak-Bouchard: Het lied van de Mistral

De ik-figuur woont met zijn vrouw Blanche in een klein vlekje in de Provence. Ze hebben weliswaar goed contact met de buren, maar komen er niet regelmatig over de vloer.

Tijdens een noodweer stort een deel van een muur in op het terrein van de buurman. In de stromende regen komt hij de verteller halen. Waarom? Dat is het begin van een vreemde ontwikkeling.

Buurman denkt dat er een bron is en begint met graven en de schrijver helpt mee. Enigszins tegen wil en dank, maar steeds enthousiaster. Ze ontdekken inderdaad een waterbron. En water is meer dan goud in het droge gebied.

Was die bron er altijd al? Het lijkt er niet op. Maar uit welke tijd is ie dan wel? En moeten ze het melden bij de autoriteiten? Want er worden ook oude voorwerpen gevonden. Hebben die archeologische waarde? En dat water, kun je dat drinken of zou het alleen geschikt zijn voor bewatering van de kersenboomgaard? zoveel vragen zonder duidelijk antwoord.

Het wordt steeds geheimzinniger, vreemder en soms lijken sagen, legenden en koortsdromen door elkaar te lopen. Totdat een natuurramp leidt tot een onoverkomelijk einde.

Ik vond wel een mooi, maar wat bevreemdend boek, met bespiegelingen over de natuur van de streek en diverse facetten van de geschiedenis.

Boek

Posted on by

Maria Janssen beschreef het leven van haar moeder (1905-2016). Een leven dat heel veel veranderingen heeft gekend.

En al lezend herkende ik ook heel veel dingen, die mijn eigen moeder beschreef.

Het boek is geen roman, maar ook geen wetenschappelijk werk. In een prettige stijl vertelt de schrijfster over haar familie, waar zeker in de eerste vijftig jaar de Rooms Katholieke kerk nog heel veel in de melk te brokkelen had.

Maar ook beschrijft ze de armoe, die ene deel was van moeders jeugd. Voor meisjes was een carrière niet weggelegd. Doorleren was geen optie, hoe zeer dat ook gewenst werd. Maar in een “dienstje” ging Maria’s moeder niet. Ze ging werken in een naaiatelier en leerde daardoor prima kleding maken. Maria en haar zus mochten wel doorleren. Al nam moeder toch op een zeker moment een radicaal besluit voor Maria.

Uiteraard is het boek doortrokken van persoonlijke herinneringen, maar de schrijfster heeft ook gezocht naar hoe er in de maatschappij op alle veranderingen werd gereageerd. Hoe anderen dat ervoeren of er mee omsprongen. Dan worden stukken uit kranten, tijdschriften of rapporten geciteerd.

In ruim honderd jaar is er veel, heel veel veranderd in de wereld. Ik vond het fijn om daarover te lezen, dingen weer eens in een ander perspectief te zien.

Zelf herkende ik ook veel van de herinneringen van mijn eigen moeder. Ook mijn moeder wilde albsoluut niet dat haar dochters “andermans pispotten zouden legen”. Maar voor anderen zullen er ook parallellen te ontdekken zijn. Een absoluut interessant boek.

Boeken

Posted on by

Marthy schreef laatst iets over Michael Berg, een Nederlandse schrijver die in Frankrijk woont. Hij heeft diverse boeken geschreven, die voornamelijk in Frankrijk afspelen.

Ik las “Een echte vrouw”, “Twee zomers” en “Blind vertrouwen”, alle drie thrillers met in de hoofdrol Chantal Zwart, een Nederlandse journaliste met Frans/Nederlandse ouders.

Chantal woont in een klein gehucht in een huisje met prachtig uitzicht en een geadopteerde kat. Ze werkt bij Radio Limousin Populaire (RLP). Tegen wil en dank raakt ze verwikkeld in diverse zaken en gaat ze op onderzoek uit. Als ras-journaliste wil ze en moet ze het naadje van de kous weten.

Spannende boeken, spelend in een mooie omgeving. Met onverwachte ontwikkelingen en niet zo voor de hand liggende einden. Lekkere boeken die ik graag uit wilde lezen en dus dook ik er eens even een paar avonden in.

Dank je Marthy, dat was een goed advies.

Boek

Posted on by

In het boek “Een ketting van jade” van Kirsty Manning heeft Alexandra een goed betaalde baan in de Londense city, maar erg gelukkig is ze niet. Haar relatie liep op de klippen en ze is bang om nieuwe banden aan te gaan.

Dan krijgt ze bericht dat haar opa stervende is. Haar grootouders hebben haar opgevoed nadat haar eigen ouders bij een auto ongeluk overleden zijn. Zielsveel houdt ze van de oude mensen, die al veel meemaakten maar altijd weer uiterst flexibel blijken te zijn. Dus pakt ze halsoverkop het vliegtuig naar Australië.

Het verhaal wisselt tussen het heden en het verleden. Het leven van de grootouders was heel heftig. De twaalfjarige Romy is Joods en vluchtte met haar ouders uit Wenen. Uiteindelijk na lang wachten en veel regelen, kan Romy en haar ouders vertrekken naar Shanghai.

Al lang is Alexandra nieuwsgierig wie haar moeder eigenlijk was, want van haar heeft ze haar exotische trekken. Oma en opa adopteerden het meisje, maar wie waren haar biologische ouders?

Dan krijgt Alexandra een baan aangeboden in Sjanghai. Het is dé gelegenheid om te zoeken naar haar roots. Het dagboek van haar moeder vertelt te weinig om aanknopingspunten te vinden. Wel vindt Alexandra een foto. Is het toeval dat ze een identieke foto in een winkel ziet? Ze zoekt, krijgt hulp van haar buurman en vindt uiteindelijk een aanknopingspunt.

Maar is het wel zoals Alexandra denkt dat het is? Uiteindelijk begrijpt oma dat zij niet meer kan uitstellen wat ze al veel langer had moeten rechtzetten en krijgt het verhaal een verrassend eind.

Prachtig boek, met mooie beelden van Shanghai. De sfeer, de geuren leken soms van het papier op te stijgen. Een boek dat ik bijna niet weg kon leggen.

Boek

Posted on by

De Kronkels van Simon Carmiggelt heb ik altijd met veel plezier gelezen. Van Ellen Warmond heb ik maar een paar gedichten gelezen en eerlijk gezegd niet veel van begrepen.

Maar de naam Ellen Warmond en ook haar werkelijke naam Nel van Yperen hoorde ik regelmatig bij ons thuis. Nel was jaren de hartsvriendin van mijn zus. Samen zaten ze op de HBS in de oorlog en vlak erna.

Mijn zus bewonderde de levensstijl van Ellen/Nel. Mijn ouders deden dat beduidend minder. En toen mijn zus een beetje opstandig werd en van de HBS af wilde, werd de vriendschap onder dwang verbroken.

Maar zo nu en dan vertelde mijn zus over die turbulente schooltijd. Een tijd vol avontuur, angst maar ook van zorgeloos leven. Met feestjes, drank en sigaretten. En ja, ik begreep wel dat er toen een hemelsbreed verschil was met de wat burgerlijke gezapigheid van ons.

Met kerst kreeg ik van Leo dit boek, waar ik al eerder over gelezen had. Een bloemlezing uit de 15-jarige correspondentie die Ellen Warmond met Simon Carmiggelt voerde in de tijd dat ze bij het Letterkundig Museum werkte.

En in de brieven van Ellen Warmond zie ik soms mijn zus terug. Grappig, spitsvondig en een beetje dwars. Met een bijzonder gevoel voor humor en oog voor absurde dingen.

Misschien is mijn lezersblik wel een beetje vervormd door wat ik er in wil lezen. Maar ik ben erg blij met dit boek.

Boek

Posted on by

“De kers op de taart”, alleen de titel al trok me aan. En toen ik op de achterzijde las dat het ging over een bakwedstrijd en allerlei romantische verwikkelingen, was de keus voor dit boek van Katie Fforde snel gemaakt.

Zoë staat op een keerpunt in haar leven. Ze wil graag een delicatessenwinkel beginnen, maar heeft niet voldoende geld om dat te realiseren.

Maar stel dat ze de bakwedstrijd zou winnen, dan… En ja, op de eerste dag al werkt ze zich in de nesten. Ze is ook veel te lief, te behulpzaam. en ook recht door zee, in tegenstelling tot haar kamergenote. Die kent geen scrupules en brengt alles in stelling om haar doel te bereiken.

Een gezellig boek, leuk geschreven. Met alle ingrediënten voor een mooi verhaal. Een groot Engels landhuis, een enorme verbouwing, een bruiloft en een bevalling. En tussendoor moet Zoë natuurlijk ook nog die bakwedstrijd winnen. Krijgt ze alle leden van de jury op haar hand? En gaat er om spannen…!

Heerlijk luchtig feel-good boek.

Boek

Posted on by

De Kerstman bracht me boeken, met heel veel inspiratie en veel leesplezier. Dit boek lag onder andere onder onze kerstboom.

Een boek over het Franse chanson, hoe heerlijk. Natuurlijk had ik de uitzendingen van Matthijs en Rob gezien. Al vond ik het tempo waarin de chansons de revue passeerden wel een beetje erg snel zo nu en dan.

Maar er zaten ook chansonniers bij die ik helemaal niet kende. En achtergrond informatie, zelfs soms wel een beetje roddel, maakt zo’n programma wel lekker smeuig.

En nou kan ik alles nog eens op mijn gemak teruglezen, speuren op YouTube naar weer andere filmpjes om mijn muzikale maandagen mee te versieren. En oude bekenden nog eens opnieuw draaien, te zoeken op Spotify of in onze platenkast.

Kortom, een boek om nog heel vaak in te zien, door te bladeren en van te genieten. En ook dit jaar ga ik weer kijken naar “Chansons”, want dat krijgt een tweede ronde weet ik inmiddels.