Category Archives: boeken

Boek

Posted on by
Carmen Korn: ..en de wereld was jong

Blijkbaar ben ik toch vergeetachtiger dan ik denk, want dit boek had ik al gelezen. Maar duidelijk niet meer zo helder voor de geest, dus vroeg ik het weer aan bij de bibliotheek.

Het was geen enkel bezwaar om het opnieuw te lezen en ik had er weer evenveel plezier aan.

Carmen Korn weet te vertellen over het alledaagse leven van de drie gezinnen, die respectievelijk in Hamburg, Keulen en San Remo wonen.

Ze zijn met familie- en vriendschapsbanden met elkaar verbonden. Echt heel bijzonder of spannend zijn hun levens niet. Het zijn gewone mensen met hun dagelijkse zorgen en verdriet, maar ook plezier. Tien jaar lang, van 1950 tot 1960 leven we met ze mee.

Het is geen roman in de zin van een verhaal met een plot. Maar meer de beschrijving van de mensen en de dingen die in de loop der jaren veranderen.

Ik hou van dat soort boeken, omdat je de relaties er in leert kennen en soms ook kunt herkennen.

En nu snel het tweede deel aanvragen 😉

Notities

Posted on by
Bron/gekopieerd van: www.bijzonderboekjes.nl

Hoewel we tegenwoordig bijna alles digitaal kunnen noteren, bestaat er toch nog steeds de behoefte om zo nu en dan iets op papier te zetten.

Dan is het handig om een notitieboekje in je tas te hebben. Niet zo’n groot en zwaar exemplaar, maar kleine handzame boekjes. Oh ja, er is van alles te koop. Bij Hema of Action ligt er keus volop. Maar het is toch veel leuker om een speciaal en origineel exemplaar te hebben.

In Leeuwarden maakte ik kennis met Trudie Labuschagne van Bijzondereboekjes. Zij maakt dit soort (notitie)boekjes en maakt daarbij gebruik van “oud” materiaal zoals verpakkingen. Verder gebruikt ze vooral biologisch papier en natuurlijke materialen.

In haar atelier vond ik zoveel dingen die ik ook wel graag zou willen leren maken. Ongewone vondsten, zoals een boekje op luciferdoosjesformaat of met een omslag van een thee- of chocoladeverpakking.

Het is mogelijk om een workshop te volgen en dus ga ik kijken wanneer ik ik daar aan deel zal kunnen nemen. Het zal me de reis naar Leeuwarden of Groningen meer dan waard zijn.

Boek

Posted on by
Elif Shafak:
Het eiland van de verdwenen bomen

Het duurde ven voordat ik me echt kon verdiepen in dit boek. Het begin vond ik traag en de gedachten van een vijgenboom kwamen me wat raar voor.

Maar doordat iemand me op dit boek gewezen had, wilde ik toch doorlezen. En dat stelde dan ook niet teleur.

Het is een verhaal van bannelingen. Ada en haar vader Kostas, die boomdeskundige is, wonen in Londen. Ada is er geboren, maar haar vader komt oorspronkelijk van Cyprus. Regelmatig springt de schrijver terug naar dat eiland.

De moeder van Ada is nog niet zo lang geleden overleden en zij mist haar moeder erg. Haar vader is nogal gesloten en vertelt weinig over wat er in het verleden is gebeurd. Dat er veel te vertellen is, vermoedt Ada. Maar aan wie kan zij het vragen? Het lijkt alsof er geen verdere familie meer is.

Op een dag komt plotseling de zus van haar moeder op bezoek. Ada vindt het vreemd. Want waarom nu ineens en niet toen haar moeder begraven werd? Langzaam aan ontstaat er toch een band tussen Ada en haar tante en in stukjes en beetjes krijgt ze het hele verhaal te horen.

Een boek over liefde, oorlog, vluchten, verbannen zijn, vooroordelen en tradities. Met stukjes bijgeloof, rituelen en beloftes die beklemmen, maar toch niet verbroken kunnen worden. En langzamerhand wordt duidelijk hoe belangrijk de rol van de vijgenboom in die Londense tuin is en waar zijn wortels eigenlijk thuishoren.

Andere gedachten

Posted on by

Hebben jullie dat ook wel eens? Je hebt grootse plannen om een niet al te leuk karweitje deze dag of week toch echt eens uit te gaan voeren.

Je bent er helemaal op voorbereid, alles staat klaar en dan ineens vind je iets waardoor je meteen van gedachten verandert.

Ikzelf heb maar een klein zetje nodig om huishoudelijke taken voor me uit te schuiven, op de lange baan te zetten en er daarna niet meer aan te denken.

Toch moeten die taken zo nu en dan gedaan worden. Maar zou ik onder de bank een nog niet gelezen boek vinden, was ik ook meteen verkocht. Alles wat ik bedacht had zou ik laten liggen.

Dat is al van kinds af aan. Bij het tafeldekken moest ik tussen het neerzetten van de borden en het zoeken van het bestek altijd nog eventjes lezen. Geen wonder dat mijn moeder me “leesmuseum” noemde.

Boek

Posted on by
Suzanna Jansen: De omwenteling

Een boek over de plaats van de vrouw in de samenleving.

De vrouw was eerst de spil van het huishouden, dat in de eerste vijftig jaren van de vorige eeuw een zeer bewerkelijk instituut was. Haar recht was het aanrecht.

Na de tweede wereldoorlog werd het leven drastisch anders. Er kwamen meer machines, meer welvaart, maar ook meer onvrede bij de vrouwen.

Waarom werkten zij lange en harde dagen zonder eigen loon? Waarom mochten zij niet beslissen over belangrijke zaken, stonden vrouwen als het ware op een tweede plan?

Suzanna Jansen schrijft over de dingen waar haar moeder tegen aan liep, de onvrede, de dagelijkse sleur van poetsen, boenen, wassen. Het leven in een tredmolen. Daar hoefde ja je hersenen niet bij te gebruiken, maar het stompte ook af.

Ik herkende veel dingen uit mijn eigen jeugd. Mijn moeder had graag verder geleerd, maar moest in een dienstje (1919).

Dat ging niet gebeuren voor haar dochters. Mijn zus en ik mochten verder leren, want het was belangrijk dat je onafhankelijk bent. Je eigen geld verdienen was belangrijk.

Een boek met een prettige wisseling van dagelijkse verhalen, gebeurtenissen, maar ook goed gedocumenteerd en teruggrijpend op zaken die in de maatschappij en in de politiek aan de orde kwamen.

Na het lezen heb ik me wel afgevraagd of vrouwen nu beter af zijn. Ja, meisjes en jongens hebben gelijke kansen. Maar wie nu een gezin wil stichten, loopt toch ook tegen allerlei lastige zaken aan. Het is geen keus meer om te werken, maar min of meer een plicht financieel mee te helpen. Met alle stress van dien.

Doe het zelf

Posted on by
Bron: Facebook

Staan er nog wat oude stoelen bij je, waarmee je eigenlijk niet weet wat te doen?

Bekijk dan deze foto eens. Het brengt je misschien op een idee. Want wie weet is er wel een plekje te vinden voor een boekenkast.

Dan schik je de stoelen een beetje anders, zet ze op elkaar en schuift er wat planken tussen.

En voilá, een mooie plek voor boeken, snuisterijen, planten, foto’s. Origineler kan het bijna niet.

Recycling in optima forma.

Boek

Posted on by
Marian Geense:
Acht vrouwen in een mannenwereld.

In 1956 verzamelen zich een aantal vrouwen voor de deur van de DVSV (Delftse Vrouwelijke Studenten Vereniging) op de Oude Delft 26.

Tegen de toen nog geldende norm van “vrouwen trouwen” hebben deze vrouwen besloten om te gaan studeren. En nog wel een technische studie te gaan volgen. En dat is iets waar de mannelijke studenten erg aan moeten wennen.

In dit boek volgen we de levens van 8 vrouwen. We zien hoe het met hun dromen, hun gedrevenheid, hun passies en liefdes in de loop van de jaren vergaat.

Het is een gemengd gezelschap. De vrouwen komen uit alle lagen van de bevolking. Sommigen zijn beschermd opgevoed, maar leefden redelijk welvarend. Anderen komen uit gezinnen waar een vader ontbrak, elke cent omgedraaid moest worden. Sommigen werden tegengewerkt, anderen kregen met de paplepel ingegeven dat ze hoe dan ook moesten studeren.

Nu willen én moeten ze allemaal op een bepaalde manier hun eigen leven invullen, werken en studeren tegelijkertijd. Maar ook feesten, want dat hoort bij een studentenleven.

Er ontstaan relaties, er komen kinderen, huwelijken worden gesloten. Ze zijn soms gelukkig, soms minder en bij tijd en wijl totaal niet gelukkig.

Al met al een mooi tijdsbeeld van een wereld waarin zoveel dingen veranderden. Een deel van die veranderingen heeft onze generatie van dichtbij meegemaakt. Ik vond het dan ook interessant de ervaringen van anderen te lezen.

Het boek is geen roman in de zin van één lang verteld verhaal. Het zijn stukjes uit het leven van de vrouwen, telkens in een bepaalde periode.

Geen makkelijk lezend boek, maar wel heel boeiend!

Boek

Posted on by
Loes Hegger: Villa De Wartburg

Ik ben van huis uit wel enigszins gelovig opgevoed, maar religie speelt geen grote rol in mijn leven. En mijn kennis over de Rooms Katholieke riten en gebruiken is marginaal.

De geschiedenis van De Wartburg begint met de enorme gewetensnood waarin Herman Hegger zich bevindt. Als kind wist hij zeker dat hij priester wilde worden. Vader wilde liever nog een werkman in zijn boerenbedrijf. Toch gaat Herman als 12-jarige jongen naar het Seminarie. Maar na een paar jaar gaat hij terug naar huis. Toch pakt hij de studie weer op, op aandringen van zijn moeder.

Als priester in Brazilië beseft hij nogmaals dat hij zijn geloof in de kerk verloren is. Hij keert terug naar Nederland, wordt ziek en ontmoet in het ziekenhuis zijn latere vrouw Willy.

Herman is inmiddels overgegaan tot het Gereformeerde geloof en zet zich in voor de Stichting de Rechte Straat. In Villa De Wartburg vangen zij ex-priesters op, die vaak met gevaar voor eigen leven hun land ontvlucht waren.

Met verve en humor vertelt Loes Hegger (dochter) de geschiedenis van haar jeugd, met de vreemde situaties en steeds wisselende bewoners in huis. Zij zocht diverse ex-priesters op en vroeg hen hoe zij naar hun verblijf in Velp terugkeken.

Het is een boek over mensen, in een periode van hun leven waarin alles op z’n kop werd gezet, alle zekerheden wegvielen. De ene dag waren ze een gerespecteerd priester, de volgende dag werden ze outcasts. Uitgestoten door de maatschappij, stonden ze op straat, zonder geld, zonder bezit. Soms moesten ze vrezen voor verraad, gevangenschap. Vaak moesten ze op stel en sprong hun familie achterlaten, zonder goed afscheid te kunnen nemen.

Ik las het boek in één adem uit. Het bracht me even in een wereld waarvan ik het bestaan niet kende.

Boek

Posted on by

Valentina krijgt bericht van een Londense advocaat, die haar vertelt dat haar moeder haar een boekwinkel heeft nagelaten. Ze is hogelijk verbaasd, want haar moeder stapte zo maar uit haar leven toen ze 12 was. Nooit, nooit meer heeft ze iets van haar gehoord.

En dan nu ineens… een erfenis. Wie was haar moeder, waarom liet ze Valentina alleen en vooral waarom heeft ze nooit meer iets van haar gehoord?

Omdat te onderzoeken, moet ze dus naar Londen. Helemaal alleen, want ze ligt in scheiding. Al met al geen vrolijke start.

Maar dan begint een soort van speurtocht naar het levensverhaal van haar moeder. Misschien soms een beetje ver gezocht en vaak heel toevallig.

Een gezellig boek, voor boekenwurmen en liefhebbers van een niet al te zwaar verhaal. En ook Londen lovers komen aan hun trekken.

Ach, een beetje verdriet, een snufje oud zeer, veel oude en nieuwe romantiek. Geldproblemen, maar ook creatieve oplossingen.

En boeken, schrijvers en boektitels en verwijzingen in allerlei soorten. Een met verve geschreven en heel ontspannend boek.