Met veel plezier las ik dit boekje, met de verzamelde columns van Matthijs van Nieuwkerk over zijn bewondering voor Charles Aznavour. Voor hem is het de beste zanger die ooit geleefd heeft.
Ook ik ben helemaal weg van deze chansonnier, die zelfs nu, op 94 jarige leeftijd, nog zeer regelmatig optreedt. Ik dacht wel alle chansons van Aznavour te kennen, maar meteen al op de eerste bladzijde stuitte ik op een voor mij onbekend lied. Maar YouTube biedt uitkomst en inmiddels kan ik het al (bijna) meezingen.
Sommige stukjes zijn overigens wel een beetje er met de haren bij gesleept en dat schrijnt soms. Maar al met al is het een aardig boekje om zo nu en dan ter hand te nemen, bij voorkeur met een CD van Aznavour op de achter-grond. Maar dat spreekt natuurlijk vanzelf… 😉
Category Archives: boeken
Boek
Wie het boek “De zijderoutes” van Peter Frankopan leest, ontkomt er niet aan om zijn beeld van onze geschiedenis eens nader te beschouwen. Wij geloven, want zo hebben we dat geleerd, dat de beschaving in Europa begonnen is. Maar is dat wel zo? Waren de volkeren in de landen tussen Middellandse Zee en China ook niet van groot belang bij het tot stand komen van de wereld in zijn huidige vorm? En waren al die wilde stammen echt zo wild, of konden de westerse mensen die cultuur niet op de juiste waarde schatten? 
Maakt het verschil of je gedood wordt door de pijl van een christelijke kruisvaarder of door het zwaard van een anders gelovige? Realiseren we ons wel hoe wreed de Spaanse en Portugese ontdekkingsreizigers waren? Hoeveel onschuldige en vreedzame bewoners van Afrika in de pan gehakt werden en hoeveel prachtige cultuur van de Inka’s, Maya’s en Azteken zonder pardon vernietigd werd?
De zijderoutes beslaat een heel tijdperk vanaf de Romeinen tot de jongste geschiedenis en is dan ook een zeer lijvig boek, voorzien van honderden voetnoten.
Ik moet bekennen dat ik het boek op mijn e-reader las voor het slapen gaan en de voetnoten heb gelaten voor wat het was. Maar het heeft me wel aan het denken gezet over het politieke steekspel, de belangen van de diverse landen en hun politici. Te vaak werd het één gezegd en het tegenovergestelde gedaan. Strookten de belangen niet met de uitgestippelde lijn en kwamen plannen, voorspellingen en dromen niet uit. Maar werden miljoenen onschuldigen geofferd.
Peter Frankopan is directeur van Director of the Oxford Centre for Byzantine Research. Hij brengt de geschiedenis op een lezenswaardige manier tot leven.
Deel dit op:
Boek
Adam Raine, bevindt zich eigenlijk altijd in een niemandsland. Hij voelt zich nergens bij horen, niet in het armoedige Islington, niet in Scarsdale, bij de mijnwerkers, niet in het gezin van de mijneigenaar en ook niet in Oxford, waar hij gaat studeren. Dat maakt hem tot buiten-beentje, maar geeft hem ook de gelegenheid om scherp te observeren. Hij heeft niet veel vrienden, maar zijn vriendschappen zijn trouw en zeer waardevol. Hij wordt verliefd op Miriam, de dominees dochter. Maar hij twijfelt, wat zal hij haar te bieden hebben? Haar moeder heeft heel andere plannen voor haar dochter en manipuleert haar kind. Maar wie jong is, denkt de toekomst naar zijn hand te kunnen zetten. Even gloort er hoop, maar dan breekt de eerste wereldoorlog uit. Adam wordt opgeroepen en vertrekt naar het front. Hij komt in de slag om de Somme terecht en beweegt zich dan dagelijks in het werkelijke niemandsland, het stuk grond tussen de loopgaven van de Engelsen en de Duitsers. Wonder boven wonder overleeft hij de hel. Maar is hij nog wel de zelfde man als toen?
Ik las dit boek al een tijdje geleden. Niemandsland werd geschreven door Simon Tolkien, de kleinzoon van J.R.R. Tolkien, bekend van o.a. “In de ban van de ring” en “De Hobbit”.
Het is niet toevallig dat deze recensie vandaag hier staat, want ook Simons grootvader vocht aan de Somme. Ongetwijfeld verwerkte hij de herinneringen van zijn grootvader in dit prachtig geschreven boek. En vandaag is het precies 101 jaar geleden dat de slag om de Somme gestaakt werd. Tienduizenden soldaten vonden hier de dood.
Opdat we dat niet zullen vergeten!
Deel dit op:
Boek
Op Facebook vond ik een recensie van De Voddenkoningin van Saskia Goldschmidt. De bieb had het meteen voor mij beschikbaar en 
met veel plezier las ik het verhaal van Koko, de voddenkoningin.
Als kind vergezelde ze haar moeder die als thuisnaaster werkte. Ze keek hoe haar moeder van lappen en een patroon mooie jurken maakte. Zelf was ze ook al snel handig en heeft ze een zeer creatief talent. Zo rolde ze al vroeg in de handel in tweedehands kleding. Haar carrière startte in de 60er jaren, tijd van flowerpower, hippies en niks te gek. Maar ook later wist ze zich staande te houden en werd zelfs redelijk beroemd. Typisch een vrouw die van “rags to richness” kwam.
Saskia Goldschmidt schrijft vlot, zeer leesbaar en weet haar figuren tot leven te wekken. Een heerlijk boek voor wie houdt van kleding, mode en snuffelen op markten. Maar ook met doldwaze situaties en droevige momenten.
Deel dit op:
Boek
De Amerikaanse Susan Loomis droomt ervan koken te leren in Frankrijk en die droom maakt ze ook waar. Na een korte periode terug in Amerika, beseft ze dat ze in Frankrijk wil wonen, ook al is ze inmiddels getrouwd en moeder van een zoontje.
Ze vinden een oud en vervallen huis in Louviers. Haar man heeft gelukkig twee gouden rechterhanden en bouwt de bouwval om tot een heerlijk en praktisch huis, waarin Susan haar kookschool kan beginnen. Hoe dat allemaal in zijn werk gaat wordt uitgebreid verteld, doorspekt met persoonlijke ervaringen en heel veel verhalen over het verrukkelijke eten in Frankrijk. Daarbij wordt elk hoofdstuk afgesloten met heerlijke recepten. Een boek waarin je kunt wegdromen. Aan het eind wilde ik meteen naar Frankrijk om ook zo’n kookcursus te volgen.
Deel dit op:
Boek
De treinramp van Harmelen op 8 januari 1962 kan ik me nog wel herinneren. Twee kinderen in onze straat verloren daarbij hun beide ouders in één klap. De radio zond alleen maar nieuws en treurige muziek uit. Nederland was in rouw.
Niet vreemd dus dat een boek over die gebeurtenis me wel aantrok.
Drie jonge meisjes zijn bij die ramp gewond en komen in het ziekenhuis bij elkaar op zaal te liggen. Hoe ze leefden en in de wereld stonden vóór het ongeluk, wordt vrij uitgebreid beschreven. Ook wat ze doen en laten in de huidige tijd komt aan bod. Twee hebben altijd contact met elkaar gehouden, de derde sloot zich daar van af en reageerde nooit op brieven of kaarten. Toch zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden en pas aan het eind blijkt hoe.
Ik vond het geen erg diepgravend boek, maar toch de moeite waard om te lezen.
Deel dit op:
Boek
Via de Bieb las ik op mijn e-reader het boek “Geboren in de jaren 30”. Hierin beschrijft Arthur Kimpen zijn jeugd in het arme mijnwerkersgezin in Tervant (België). Zijn ouders kunnen niet lezen of schrijven, hebben al van jongs af aan heel hard moeten werken en schoolgaan was voor hen niet weggelegd. Maar vader vond dat zijn zoon wél moest leren en dat was helemaal geen straf voor Arthur.
Hij vertelt in korte zinnen zijn verhaal. Alsof hij vertelt aan zijn kleindochter op schoot. Dat vond ik prettig lezen.
Alles komt aan bod, de armoe, de oorlog, het kleine huisje waar ze wonen. Hoe de pastoor en de kerk het leven van de dorpsbewoners bestuurden. Wat er wel mocht, of liever gezegd moést, dat wat vooral niet mocht.
Heel herkenbaar, omdat soortgelijke verhalen ook bij ons thuis verteld werden. Wat leefden de mensen volgens een vast patroon en wat is er veel veranderd.
Een fijn boek om te lezen!
Deel dit op:
Boek
Op mijn e-reader las ik Gustav & Anton van Rose Tremain. Een verhaal over een alles beheersende vriendschap. Gustav Perle ondervindt als kind niet veel liefde. Zijn vader heeft hij nooit gekend, omdat die al vroeg overleden is. Zijn moeder is een teleurgestelde en vaak depressieve vrouw, die de dood van haar man niet kan verkroppen. Gustav mag nooit huilen en moeder voedt op met harde hand. Dan leert hij Anton kennen, die uit een heel ander gezin komt. Daar heerst liefde, aandacht en warmte.
Er ontwikkelt zich een levenslange vriendschap. Gustav steunt Anton waar mogelijk, maar kan niet bewerkstelligen dat de jongen en later de man zijn faalangst de baas wordt.
Boeiend om te lezen, niet altijd even vrolijk maar toch ook soms optimistisch tegen alle verdrukking in.
Deel dit op:
Boek
Jaren geleden las ik “Pilaren van de aarde” van Ken Follett, een door mij zeer bewonderde schrijver. Hij schrijft niet alleen thillers, maar ook diverse historische romans. En het zijn meestal nogal omvangrijke werken. Nu heb ik “De Brug naar de hemel” als e-book. Niet groter dan mijn e-reader en toch 1100 pagina’s. Waar ik doorheen gevlogen ben. Want ook dit boek leest weer als een trein.
Het speelt in de 14e eeuw in Kingsbridge, waar ook de “Pilaren…” zich afspeelde.
De levens van de vier hoofdpersonen raken met elkaar verwikkeld door een incident op een feestdag en het geheim van de mysterieuze monnik blijft hen levenslang beïnvloeden.
De kathedraal staat er nog steeds, al is een deel inmiddels wat bouwvallig. En hoewel Kingsbridge welvarend is door de wolhandel, beperkt de smalle brug het handelsverkeer. Als de brug instort, heeft de jonge maar geniale bouwer een revolutionair plan. Niet iedereen loopt daar warm voor, want elke partij heeft zo zijn eigen belangen. Er ontstaan verwikkelingen, waarin de hele stad wordt meegesleurd. Welvaart en rampspoed, honger, ziekte, genezing en dood, angst en moed wisselen elkaar af. Soms worden dromen worden bijna werkelijkheid, maar telkens geeft het noodlot net een andere wending aan de levens van de hoofdpersonen.
Voor wie van historische romans houdt, zeker een aanrader.
Deel dit op:
Boek
Ik las De koekjesclub van Ann Pearlman. Alleen de titel al sprak me aan. Later, toen ik het boek al gelezen had, las ik een recensie waarin het een “keuvel”roman werd genoemd. En dat klopt ook wel.
De club bestaat uit twaalf vrouwen, die elk in december bij elkaar komen. Kerst komt eraan en de boom is al opgetuigd. Ze hebben 13 dozijn koekjes gebakken. Iedereen krijgt een dozijn koekjes. Het resterend dozijn gaat naar een hospice, waar de familieleden van de zieken er mee verwend worden.
Natuurlijk heeft elk van die twaalf vrouwen het nodige meegemaakt en dat wordt ook verteld. Maar dat gebeurt wel op een beetje rommelige manier.
Verder hoort er bij elk hoofdstuk een verhaal over een bakingrediënt en een recept. Och, best een aardig boek met soms heftige levensverhalen. Maar het blijft niet erg lang hangen.
