Boek

Clare Hunter: Levensdraden

Toen ik op de tentoonstelling van Dior in Den Haag dit boek Levensdraden van Clare Hunter in een vitrine zag liggen, reserveerde ik het meteen bij de bieb.

Geen boek om steken en patronen uit te halen, maar een gedegen studie over de rol en de invloed van borduurwerk in de geschiedenis. Met een duidelijk accent op de historie van Groot Brittannië.

Borduurwerk dient niet alleen om stoffen te verfraaien, maar mensen -voornamelijk vrouwen- hebben er gebruik van gemaakt om hun stem te laten horen en hun kijk op de geschiedenis te tonen.

Van het Tapijt van Bayeux tot in deze tijd hebben mensen hun verhalen en levens zichtbaar gemaakt door te borduren. Soms heel fijntjes, met gebruik van exclusieve stoffen en zijden draden. Anderen gebruikten ruwe jute en katoen of wol om hun verhaal te vertellen. Prinsessen, boerenvrouwen, gevangenen, allemaal uitten ze hun emoties met naald en draad.

Het is geen boek om in één adem uit te lezen. Daarvoor komen te veel dingen aan bod. Maar ik zocht ook veel werk op internet op, omdat het zien van het werk in kwestie zo veel verduidelijkt.

Clare Hunter schrijft prettig en heeft een grondige kennis. Dus een aanrader voor wie geïnteresseerd is in geschiedenis en handwerken.

Boek

Tineke Hendriks: Waar kleur is, is leven

Na het lezen van I love you Rietveld was ik nieuwsgierig hoe het leven van Bep Rietveld, de oudste dochter, was verlopen. Haar plek in een toch bijzonder gezin, haar relatie met haar vader, hoe was dat? Ik las het boek “Waar kleur is, is leven” van Tineke Hendriks.

Bep moet een leven vol frustraties geleefd hebben. De relatie met haar vader was stroef. Ze bewonderde hem, begreep zijn passie voor de kunst, maar verafschuwde zijn verhouding met mevrouw Schröder en hoe hij omging met haar moeder. Die leed duidelijk onder de situatie, maar deed er niets aan.

Bep kon goed leren en tekende graag. Op de Middelbare school werd het tekenen veel belangrijker en verwaarloosde ze haar school. Uiteindelijk mocht ze lessen nemen bij Charley Toorop. Maar ook daar vond ze niet de aandacht die ze zo node miste.

Ze vlucht in een huwelijk, krijgt een kind en scheidde. Omdat ze haar plek niet kon vinden, vluchtte ze opnieuw, nu naar Indië, waar ze opnieuw trouwde. Ook dat bracht haar geen geluk.

Ze werd met haar kinderen geïnterneerd in een Jappenkamp en moest honger en ontberingen doorstaan. Maar ze bleef tekenen, al was het maar omdat de tekeningen troost voor anderen en eten voor haarzelf betekenden.

Later, weer in Nederland, inmiddels opnieuw gescheiden, trouwt ze voor de derde keer. Dan komt haar talent pas tot volle bloei.

Ik was zeer benieuwd naar wat Bep Rietveld aan werk heeft achtergelaten en gelukkig hebben haar kinderen een mooie website met zoveel mogelijk achterhaald werk gemaakt. Ik vond het zeer indrukwekkend.

Boek

Katharina Fuchs: Familielevens

Dit boek is een vervolg op het eerder besproken boek van Katharina Fuchs.

In Familielevens van Katharina Fuchs wordt telkens een beeld geschetst van wat Therese, dochter van Charlotte en de dochter van Anna, Gisela meemaken.

Het is kort na de oorlog, in een arm en verdeeld Duitsland.

De twee families zijn nu wat dichter verbonden, want Gisela is getrouwd met Felix, de zoon van Charlotte. Hij studeert nog en dus moet Gisela geld verdienen. Ze hoopte dat haar moeder haar bekende naaiatelier weer zou openen. Maar daar is geen sprake van. Zo vlak na de oorlog willen de vrouwen van Berlijn nog niet zo aan mode denken.

Felix laat zich meeslepen door vrienden en belandt in een hachelijk avontuur. Hij krijgt met de DDR-autoriteiten te maken en moet kiezen voor zichzelf of zijn vrienden.

Therese studeert rechten aan de Universiteit van Berlijn. Ook zij ondervindt moeilijkheden, want ze moet zich verweren tegen de vrouwonvriendelijke medestudenten en de professoren. En als haar beste vriendin en medestudente Marie de universiteit achter zich laat en een nieuwe carrière start, wordt het Therese bijna te veel.

Maar dromen zijn er om verwezenlijkt te worden. Alleen de tijd moet meehelpen.

Gegoochel

We weten het wel, bij alles wat we zoeken op internet kijkt Google mee. Maar soms denk ik ook dat ze weten waar we over spreken….

Google lijkt te weten wat we zoeken, wat we willen kopen, wat we kochten en niet mooi of handig meer vinden. Maar Google weet ook waarheen we gaan, misschien willen gaan, misschien nog eens ooit zullen gaan.

Je zou denken dat Google inmiddels een waterhoofd moet hebben van al die zaken, van al die miljoenen mensen. Van het zoeken, vragen, willen weten….

Maar Google is geen mens, maar een machine. De immense encyclopedie van het zoekprogramma wordt gevormd door kunstmatige intelligentie. Die weet veel, maar kent geen humor, slechts droge feiten. Toch schoot ik vorige week in de lach toen ik weer eens een wat opmerkelijke advertentie zag langskomen.

Omdat ik op dit moment wat boeken van Dick Francis in het Engels lees, zoek ik nog wel eens iets op. Over paarden en zo. Hoe heet een gecastreerde hengst in het Engels, wat is dit, wat zou dat zijn, waar ligt die plaats dan en hoe ver is van hier naar daar.

Google moet “gedacht” hebben: “hee, zoveel vragen over paarden. Kom, laten we eens een passende advertentie bieden”. Dus kreeg ik een aanbod om een paard aan te schaffen. En dat vind ik dan wel weer humor hebben.

Alleen, wat moet ik nou met een paard…. 😉

Boekenkast

Zag je vroeger vrijwel iedereen lezen in de tram , bus of metro, tegenwoordig kijkt iedereen op zijn kleine scherm. Ach ja, is ook veel gemakkelijker, lichter en handzamer….

Maar een boek, daar kan toch niks tegenop. Het gevoel, de geur, de opmaak en misschien wel de afbeeldingen die erin staan… het maakt het tot een heel speciaal soort voorwerp.

En waar laat je die boeken? In de boekenkast. Ik kan me niet voorstellen dat er een huiskamer is zonder boekenkast, maar het schijnt dat juist dié kasten steeds meer en meer uit ons interieur verdwijnen.

Jammer, want het in ieder geval kun je over boeken en lezen eindeloos praten. En hoe leuk om te kijken welke boeken er bij een wat vage kennis in die boekenkast staan. Lezen ze de top 10 van dat moment, liggen er boeken te verstoffen of blijkt er een bijzondere hobby waarover tientallen werken te vinden zijn….

En als je dan ook nog zo’n knus hoekje hebt, dan lijkt me het geluk compleet.

Boek

Tan Twan Eng: Tuin van de avondnevel

Bij Marthy raadde dit boek aan, dat ik snel uit de bieb kon ophalen.

“De tuin van de avondnevel” geschreven door Tan Twan Eng, vertelt het verhaal van Yun Ling, die in Malaya (Maleisie) opgroeide.

Tijdens de Japanse bezetting werd zij en haar zus gedeporteerd naar een gevangenkamp. Waar zich dat bevond, is nog steeds onbekend. Om de verschrikkingen te weerstaan vertellen de zussen elkaar over Kyoto en de mooie tuinen die ze daar zegen.

Haar zusje eiste dat Yun Ling zou vluchten als zich de gelegenheid zou voordoen. Maar daardoor blijft ze haar hele leven geplaagd door die belofte.

Dan besluit ze om een Japanse tuin aan te leggen en gaat ze in de leer bij Arimoto, een Japanse tuinier, die hovenier van de keizer was.

Een boek over herinneringen, vernederingen, haat, maar ook bittere en toch dierbare momenten. Hoe de tijd alle wonden heelt, maar de herinnering onuitwisbare littekens achterlaat.

Een boek om ademloos uit te lezen.

Boek

Dick Francis: Dodelijk web

Vriendin Lies vertelde me dat Dick Francis haar favoriete thrillerschrijver was. Ik kende de naam, maar had nog niets van hem gelezen. Maar na een verzoek aan de bieb lag dit boek al snel voor me klaar.

Dodelijk web van Dick Francis is een lekkere thriller die zich afspeelt in paardenraces-kringen. Geen wonder, want de detective Sid Halley was vroeger jockey. Door een ongeval kan hij dat beroep niet meer uitoefenen. En dus onderzoekt hij nu voor verschillende mensen een aantal dingen.

En als er dan een moord gebeurt bij de renbaan, dan komt Sid meteen in actie. Het wordt een lastige zaak, met vele losse eindjes.

Maar natuurlijk komt er uiteindelijk schot in de zaak en brengt Sid Halley de zaak aan het licht. Niet nadat er nog al wat mensen heel verdachte dingen doen, Sids vriendin in een ongemakkelijke positie komt en ook Sid zelf zich in de nesten werkt.

Kortom een lekker detective-verhaal. Daar kun je best een aantal rustige uurtjes mee doorkomen.

En nou maar eens bij Lies kijken wat zij allemaal in haar boekenkast heeft staan en wat ik van haar wil lenen. Kleine hindernis, Lies’ boeken zijn in het Engels. Dat wordt dus weer een beetje kennis bijspijkeren.

Boek

Shaun Bythell: Dagboek van een boekverkoper

Dit boek (Dagboek van een boek verkoper door Shaun Bythell) is een beetje buitenbeentje in boekenland. Geen verhaal, geen roman, geen kop en geen staart.

Een dagboek van een handelaar in tweedehands boeken. Gewoon dagelijks leven, met ups en downs. Met vreemde mensen, vreemde vragen en toch alledaags.

Het is iets waar je van moet houden. Door de dagelijkse, tamelijk droge opsomming van wat er gedaan wordt, krijg je een beetje inzicht in het leven van Shaun Bythell, de wat ongewone relatie met zijn hulpje Nikkie, zijn vriendin Anna en het leven in het stadje Wigtown.

Realiteit die soms fictie lijkt, soms vol humor, soms tragikomisch. Maar wel leuk om te lezen, vond ik.

Boek

Stephanie Schuster: Wondervrouwen (Alleen het beste)

Wondervrouwen (Alleen het beste) van Stephanie Schuster is het vervolg op het boek dat ik vorig jaar hier besprak.

In de 10 jaren die sindsdien verstreken zijn, is er natuurlijk veel gebeurd.

Helga is op eigen kracht gynaecologe geworden, Luise’s winkel loopt als een trein en moet zelfs uitgebreid worden.

Helga’s zoon David en Josie, Luise’s dochter, zijn dikke vrienden. En wat is er aan de hand met Annabel’s dochter? Er is stof voldoenden voor de buurtbewoners om te roddelen.

En daarom komen nog steeds de klanten naar Luise’s winkel om de laatste nieuwtjes uit te wisselen.

Ook dit boek heb ik weer met veel plezier gelezen. Goed geschreven, vlot en een leuk tijdsbeeld.

Boek

Sacha Bronwasser: LUISTER

Waarschijnlijk had iemand me het boek aangeraden, anders had ik het niet aangevraagd in de bieb. Titel noch schrijfster zeiden me iets toen ik er in begon.

Maar Sacha Bronwasser heeft een pakkende schrijfstijl en allengs werd ik helemaal in het verhaal getrokken.

In het begin hangt het verhaal een beetje als los zand aan elkaar. Waarom speelt het in Parijs, wie is de hoofdpersoon, wat moet je met de familie van Philippe, met de au pairs of gebeurt er straks wat met de kinderen?

En vooral: wie is de hoofdpersoon? Is dat de vertelster of zou het Flo zijn? Dan krijg je langzamerhand meer inzicht in wat er allemaal in de jaren 80 en daarna in Parijs en Nederland gebeurde. En pas op de laatste bladzijde begrijp je het.

Ik vond het een zeer intrigerend boek, dat misschien nog wel eens herlezen zal worden. Het lijkt op een thriller al begaat geen van de hoofdpersonen een misdaad.

Aanrader!