Film

Bron: Google foto’s

Op Netflix zag ik de film “Three identical strangers”, over een eeneiige drieling, die na hun geboorte uit elkaar werden gehaald en bij drie verschillende gezinnen werden opgevoed.

Het begint op de universiteit, waar de een (Bobby) onthaald wordt als een bekende. Pas als iemand hem meeneemt naar Eddy, lijkt het alsof hij in een spiegel kijkt. Als blijkt dat ze alle twee op dezelfde datum in dezelfde plaats geboren zijn, weten ze dat ze een tweeling zijn.

Het verhaal wordt opgenomen door een krant en dan blijkt er nog een derde te zijn, David. Het is het begin van een voor hun doldwaze tijd, waarin de drie proberen hun plek in het leven te vinden.

Maar er wordt ook gezocht naar het waarom van hun gescheiden opvoeding. En dan blijkt dat er een nooit gepubliceerd onderzoek te zijn geweest. Het brengt hun levens in verwarring. En niet alleen hun eigen levens, ook de levens van hun ouders. Want veel van wat er in hun kindertijd gebeurde, krijgt een heel andere lading.

Het is een waar gebeurd verhaal, typisch Amerikaans verfilmd. Een bizarre gebeurtenis, waar ik toch met veel genoegen naar heb gekeken.

Uithangbord

Een chique laan, met een wat minder chique zijstraat, waar ik dit uithangbord ontdekte.

Niet gewoon “garage” maar “carhostel” en een fraaie oldtimer, al hebben de tijd, de wind en de weersomstandigheden de glans er van afgehaald.

En een kroon, die niet van goud maar van gewone rooie verf is, waar vogels een toiletgelegenheid in hebben gezien…

Het is een uithangbord vol tegenstellingen. Misschien loopt een ander er aan voorbij, maar ik moest het toch op de foto zetten.

Al bedenk ik me nu dat ik er beslist al vele malen onderdoor gelopen ben. En dat ik het toen nooit opgemerkt heb.

Waarom en waardoor werd mijn blik er nu naar toe gezogen? Dat zal wel een raadsel blijven.

Mooi

Bron: Instagram / Artgalleryvoute
Joop Polder: Tramstation (Olieverf op doek, 100 x 80 cm.)

Kunst is om naar te kijken en te genieten. Waarom je iets mooi vindt, is voor iedereen weer anders.

Dit vind ik een mooi schilderij, qua sfeer, de helderheid en het gevoel te kijken naar een droomwereld. Ik ben in goed gezelschap, want zowel de koning als prinses Beatrix hebben werk van de schilder in hun privé collectie.

Natuurlijk doe ik het wat eenvoudiger, met een gekopieerde instagramfoto op mijn blog. Ook dan kijk ik er telkens weer met heel veel plezier naar.

Scheiden

Bron: Google foto’s

Een aantal jaren stonden hier in de buurt overal grote containers waarin je je plastic afval kon gooien. Regelmatig zag je mensen op de fiets met grote volle zakken plastic op weg naar die bakken.

En ineens kregen we te horen dat het niet meer hoefde. Tenminste in Rotterdam. Want als we in omliggende plaatsen komen, zien we nog regelmatig grote zakken aan lantaarns hangen, met daarin plastic afval.

Toch zal ook dat binnenkort tot het verleden horen. Plastic kan weer gewoon bij het afval. Alleen plastic statiegeldflesjes kunnen dan nog worden ingeleverd. Want de toevoer van goedkoop weggooi spul maakt het allemaal niet meer lonend. Recycling van plastic is te duur.

Maar we deden het toch voor de planeet…?

Natuur

Ergens in 1974 brachten Leo en ik, samen met mijn zus en zwager, een vakantie door in Schotland.

Bron: Google foto’s / Omroep MAX

Op een bepaald moment hoorden we dat er een Osprey (Zeearend) broedde in de buurt. Het was iets heel bijzonders.

Na wat zoeken vonden we de wat verscholen plek. Er was een soort van vogelhut gemaakt, van waaruit we het nest met een verrekijker van grote afstand konden bekijken. Het gebied waar de vogel broedde was afgezet en niet toegankelijk.

Vele jaren verder hoorde ik van een zeearend die een nest had in de Biesbosch. Het was voor Nederland heel bijzonder en groot nieuws.

Allengs kwamen meer zeearenden naar ons land om te broeden. En nu zitten er in de buurt van Kampen, aan het Zwarte meer, vier (!) zeearenden te broeden. Trouwens, niet alleen daar. Ik zag foto’s uit Friesland, Millingerwaard en nog andere plekken.

Gaat het gelukkig toch niet zo slecht met onze natuur….!

‘Verzamelen

Er is zo veel te verzamelen op deze wereld. Kunst, auto’s, foto’s, serviezen, nou ja, te veel om op te noemen.

Ik denk dan dat alles al verzameld zal zijn. Maar dan stuitte ik weer op een verzameling waarvan ik dacht “wat moet je daar nou mee?”

Want wasknijpers zijn nou niet de meest interessante voorwerpen. Maar toch… toen ik nog eens goed keek naar al deze oude knijpers, vond ik ze toch wel heel leuk en zo verschillend.

Ja, eigenlijk allemaal wel een beetje met een soort van persoonlijkheid. Voor zover knijpers die hebben, natuurlijk.

Ik weet het, we hoeven nou niet meteen naar Tussen Kunst en Kitsch… Toch zijn ze leuk.

Media

Het zal je maar gebeuren, 42 jaar, moeder van drie kinderen en dan….. Dan blijkt je kanker te hebben. Het kan iedereen overkomen, maar als Prinses van Wales ben je overgeleverd aan de grillen van het publiek.

Bron: Google foto’s.

Die van alles vinden, achter alles iets zoeken…., de meest waanzinnige geruchten verspreiden.

Aan professionele hulp zal het haar niet ontbreken. Ze hoeft zich niet te bekommeren of er wel een oppas is, wie er eten koken zal of alle rekeningen voldaan kunnen worden. Ook al zal ze het soms wel zonder de hulp van haar man moeten stellen. Die heeft een koninkrijk dat om aandacht vraagt.

Net als iedereen moet Kate alleen het hele proces doorlopen. De angsten, de pijn, de ontreddering, de twijfels…

Laat haar toch, ze heeft rust nodig, ruimte om tot haar zelf te komen. Ze mag dan Prinses zijn, ze is bovenal gewoon een mens.

Je moers taal

Bron: Rotterdam van toen

In de Ommoordse bieb hield het Gilde een lezing over oud Rotterdam. Echt oud, want de beelden die voorbij kwamen hadden weinigen van de mensen daar met eigen ogen gezien.

Uiteraard kwam het grote bombardement aan de orde, waarbij de hele binnenstad in één klap verdwenen was. Maar door de plek van toen te plaatsen in de stad van nu werd veel duidelijk.

Eén van de gebouwen die we zagen, was het Coolsingelziekenhuis. Het was een zeer bekende plek en veel inwoners moeten er wel eens een tijdje verbleven hebben.

De gids vertelde dat het gebouw destijds gebouwd was met allerlei (toen) moderne snufjes, onder andere had het een hijskamertje. Ja, dat heette toen zo, maar nu noemen we het een lift.

Nederlanders zijn dus al langer met de verengelsing van de taal besmet. Want in Duitsland zegt men nog altijd Aufzug, in Frankrijk heet zoiets een ascenseur en ook in Italië zegt men ascensor, net als in Spanje.

Wat hebben wij Nederlanders toch met al die vreemde woorden en begrippen? Misschien klinkt “hijskamertje” nu wel een beetje onbeholpen, maar iedereen wist meteen wat het was.

Oud worden

Laatst zagen we Westside Story weer op tv voorbij komen. De legendarische scène met Rita Moreno, zingend en dansend in “America”

En gek is dat, je kunt je bijna niet voorstellen dat die mensen -net als wij- ouder zijn geworden.

We vroegen ons af hoe ze er nu uit zouden zien. Dat Nathalie Wood was overleden, wisten we wel. Maar dat Ria Moreno er op haar 92e zo uitziet…

En de mannen? George Chakiris vind ik nog steeds een mooie man en Richard Beymer, de jongste, mag er ook nog zijn.