Category Archives: Fotografie

allerlei foto’s (eventueel met tekst erbij)

Opruimen

Posted on by

Grote schoonmaak aan het begin van de lente. Niet bij je thuis, maar in de natuur.

Helaas hard nodig, omdat zo veel mensen (nog steeds) hun troep achter hun kont laten slingeren. Daarom ondersteun ik het initiatief van Iris Scheffers, die vandaag met vuilniszak en grijper gaat wandelen en zo veel mogelijk afval probeert te verzamelen.

Wanneer je in de eigen woonplaats ook meedoet en een foto plaatst op haar Facebookpagina, doneert Iris hiervoor Eur 1,– aan het Wereld Natuur Fonds.

Ik hoop van harte dat haar actie een succes wordt.

Little C

Posted on by

Nee, nee, dit gaat niet weer over het beruchte Corona. De titel verwijst naar een compleet nieuwe wijk in Rotterdam. Zo langzamerhand zie je die wijk groeien en je hoeft geen architectuurdeskundige te zijn om te zien waar de inspiratie vandaan kwam.

Zie ook: Little Coolhaven

Juist, de architect vond zijn inspiratie in New York. De wijk ligt aan de Coolhaven, dus “Little C(ool)” past mooi.

Ik maakte de foto van een afstand. Nog maar een klein deel van de wijk is bewoond en we hebben nog niet de gelegenheid gehad om er wat in rond te neuzen. Maar het oogt wel erg leuk.

Willen wij dan gaan verhuizen? Nee hoor, wij blijven waar we al zo lang zitten.

Oude bomen willen niet verplaatst worden.

Vrouw in de politiek

Posted on by

Vraag aan een willekeurig iemand naar een vrouw in de politiek van vroeger en 10 tegen 1 dat de naam Aletta Jacobs valt.

Bron: Wikipedia

Gek, want zij was niet de eerste in onze landelijke politiek. Het was Suze Groeneweg, die in 1918 als eerste vrouw werd gekozen om zitting te nemen in de Tweede Kamer. Een gedreven politica, die haar post zou blijven bezetten tot in 1937.

In 1918 konden vrouwen zelf nog niet stemmen. Suze Groeneweg kreeg haar zetel dus dankzij alleen mannenstemmen. Het deerde Suze Groenweg niet, omdat zij van mening was dat vrouwen gelijkwaardig aan mannen waren. Ze was dus geen doldrieste feministe, die op de barricaden stond. Wel een vrouw die de pikante grappen van de mannen aan haar voorbij liet gaan. Ze beperkte zich tot wat zij belangrijk vond: onderwijs, drankbestrijding en (arbeids)rechten voor vrouwen. En als ze daarover sprak, dan luisterden de mannen. Want ze was een begenadigd spreekster.

Suze Groeneweg was ook lid van de gemeenteraad van Rotterdam (1919-1931) en van de Provinciale Staten van Zuid Holland (1919-1937), waar zij ijverde zij voor dezelfde zaken.

Voor dit blog putte ik uit diverse bronnen, zoals de site van Atria en Wikipedia.

Vandaag gaan we naar het stemlokaal voor de Tweede Kamerverkiezingen. De keuze wordt niet gemakkelijk met de vele partijen. Ik hoop dat we tot een goede en evenwichtige keuze zullen komen. Maar hoe dan ook, ik stem op een vrouw!

Luisteren

Posted on by

Het is heerlijk om lekker ontspannen te liggen in bed of op de bank en tegelijkertijd een leuke podcast te beluisteren.

Afgelopen week luisterde ik met veel plezier naar Frank van Rijn, die vertelde over zijn fietsreizen. Hij was helemaal niet van plan om zulke reizen te gaan maken, maar ja, van het een kwam het ander. En toen hij geen werk kon vinden, is hij zijn reisverhalen te boek gaan stellen. Met veel succes.

Bron: Google foto’s / De Meppeler Courant

Ik vind het leuk om dergelijke verhalen te lezen. Zelf zulke enden te fietsen is een ander verhaal, maar zo’n podcast is helemaal super.

Het verhaal van Frank van Rijn is te beluisteren via Spotify.

Pittig

Posted on by

Wij houden van pittig eten. Ik hanteer dan ook de pepermolen met ruime hand. En gebruik daarnaast nog wel wat andere pittige toevoegingen.

Voor dit blog zette ik mijn potjes en flesjes eens op een rijtje. Niet alles is even sterk van smaak. Van sommige dingen kun je met gemak een flinke theelepel gebruiken. Maar dat kleine donkere flesje is zo sterk, dat een druppel al meer dan genoeg is.

Wanneer ik voor anderen kook, beheers ik me dus wel met al dat hete spul. Maar dan is het eten soms een beetje te flauw, want met zout ben ik dan weer zeer zuinig. Maar daar is het zoutvaatje dan weer goed voor.

Opruimen

Posted on by

Een paar weken geleden schreef ik over Iris Scheffers, die tijdens haar dagelijkse wandeling opruimt. De rommel van anderen, die alles in de natuur laten liggen, raapt zij op en levert het in.

Iris zette deze week op Facebook een berichtje, dat ze een nieuw plan heeft. En voor iedereen die geen FB (meer) gebruikt, zet ik de tekst hier onder:

🍀 I HAVE A DREAM! 🍀
“Denk groot, start klein…Gisteren tijdens mijn ‘puin-ruim’ wandeling ontstond opeens dit idee: Op zaterdag 20 maart begint de lente en wil ik heel graag iets doen voor de natuur, mét jou!
Ik zou het heel tof vinden als we met elkaar op die dag een uurtje pakken om te gaan ruimen. Gewoon in je eigen omgeving of een andere plek waar je graag komt. Neem een zak(je), handschoen en een vuilknijper mee en ruimen maar!
Als je dan hiervan een foto maakt, deze op FB plaatst en mij daarin tagt, doneer ik voor elke foto € 1,- aan het Wereld Natuur Fonds. Mijn doel is om minimaal de 100 te halen. Daar moeten we toch dik overheen kunnen! Help je me? 🙏
Delen mag, heel graag zelfs! Ik hoop dat mijn gezondheidsvirus een mega-bereik gaat krijgen, zodat de natuur weer kan bloeien op haar manier en wij en onze kids in een schone en gezonde omgeving kunnen genieten. Ik hoop echt dat dit een gezonde olievlek gaat worden!”

Het lijkt me een prima idee, waar misschien wel meer aan mee willen doen. Ik heb de datum in ieder geval in mijn agenda gezet en ga in onze buurt aan de slag. Doen jullie ook mee, want alle beetjes helpen.

Puin ruimen dus:
op zaterdag 20 maart 2021.

Nog even een knijper zien te bemachtigen, anders wordt het zelfs een extra oefening met al dat bukken om de troep op te rapen 😉

Andere kijk

Posted on by

Je hoop het natuurlijk niet, dat je dement wordt. Je wilt het vast ook niet voor je naasten. Maar zo’n proces is niet te keren. Hoogstens kunnen we proberen het leven voor de demente mens zo prettig mogelijk te maken.

En dan blijkt dat zelfs demente ouderen nog wel wat (opnieuw) kunnen leren. Door de Montesorri methode, die niet alleen kinderen op prettige wijze allerlei vaardigheden heeft geleerd.

link: https://youtu.be/w2HQoD36E6o

Door mensen weer bij het dagelijks leven te betrekken, ze kleine maar zeer herkenbare en voor hen uitvoerbare taken op te dragen. Het geeft ze weer zelfvertrouwen, maakt ze weer een “gewoon” mens.

Ouds en nieuw

Posted on by

Een paar weken geleden reden we hier op een sombere zondagmiddag langs. Een stukje Rotterdam met veel herinnering voor Leo, maar totaal onbekend voor mij. Ik kwam zelden op Zuid, en zeker niet in de wijk achtyer de fabriek van Van den Bergh en Jurgens.

In deze buurt woonden Leo’s tante en oom en hij ging er destijds graag op bezoek. Sommige dingen zijn onveranderd gebleven, maar toch anders geworden. Het cafeetje zit nog steeds op dezelfde plek, maar heeft heel andere eigenaars. De huizen langs de kade lijken nog hetzelfde, maar zijn totaal vernieuwd, al bleven de gevels overeind staan. Hoe dat zit, laat ik nog wel eens zien.

Maar deze huizen zijn gloednieuw. En gebouwd op een onderlaag die drijft. Sommige zijn al bewoond, andere net opgeleverd.

Ze liggen aan de wal verankerd met bruggen. Nu is het nog een beetje kaal, maar straks zullen bloembakken en buitenmeubelen voor een ander gezicht zorgen.

Het lijkt me een mooie stek. Op een rustige plek in een drukke stad, met je eigen jacht(je) voor de deur.

En de architectuur van de huizen is ook bijzonder. Blokkendozen, maar wel met stijl, vind ik. De lijnen lopen mooi in elkaar over. Een beetje Mondriaans.

En binnenin zou ik ook wel willen kijken. Maar weer eens op Funda neuzen, wie weet.

Ook nuttig

Posted on by

Je zou het bijna niet meer verwachten in deze tijd van techniek en kunststof materialen,, maar wilgentenen worden nog steeds gebruikt om zinkstukken mee te maken.

Vroeger bestonden de zinkstukken compleet uit wilgenhout en riet. Tegenwoordig gebruikt men wel een kunststof weefsel tussen de samengebonden wilgentenen. Maar het blijft toch nog steeds voornamelijk natuurlijk materiaal waar zo’n grote mat uit bestaat.

Dus worden de wilgentenen in de Rhoonse en Carnisse Grienden bij elkaar gebonden en naar verschillende waterwerken vervoerd.

Ook worden er schuttingen van gemaakt. Persoonlijk vind ik die mooier dan de houten exemplaren van Gamma c.s.

En natuurlijk manden worden ook nog gemaakt van wilgentenen. Gelukkig is dit soort ambachten nog niet verloren gegaan.