Category Archives: Fotografie

allerlei foto’s (eventueel met tekst erbij)

Zielloos

Posted on by

Hoe het leven ook min of meer normaal doorgaat, we kunnen er toch niet altijd omheen. We leven in een vreemde tijd, met vreemde maatregelen. En wanneer je zo op weg naar je vakantiebestemming bent, zie je dat steeds duidelijker.

In alle plaatsen en dorpen lijkt het leven weggevloeid te zijn. Stille straten, lege terrassen, winkels met vreemde plakaten op de ruiten. Je went er wel aan, maar prettig vind ik het nog steeds niet. Maar ja, wie wel?

En als je dan even naar een stadje gaat om iets te kopen, valt het nog meer op. Ik fotografeerde hier in Ommen, maar het kan natuurlijk in elke plaats zijn. En als ik het moet omschrijven, schiet me telkens het woord “zielloos” te binnen.

Winkelen is geen optie meer. Nou ja, de plaatselijke bakker was natuurlijk wel open en daar kochten we krentenwegge. Dat was tenminste nog iets…!

Er even uit

Posted on by

Naar Twente ging ons midweekje. Even andere horizon, ander huis, andere dingen zien. Niks spectaculair, maar wel fijn.

Het weer was heerlijk, lekker voorjaarsachtig en de omgeving mooi. Dus trokken we er op uit om te wandelen. Broodje mee, drinken mee en wat te versnaperen. Goh, dan is het leven best wel aardig 😉 😉

Kijk hier kozen we onze route. Dwars door het bos en voor ons volkomen onbekend gebied. Maar prachtig en heerlijk ontspannen lopen.

In het begin alles vlak, maar later toch regelmatig heuveltje op en heuveltje af. De winterjas was al gauw een beetje te warm.

We wandelden en waren zo maar gelukkig in een Twents bos. Wat wil een mens nog meer…

Muzikale maandag

Posted on by

Eens een keer iets heel anders: klassieke muziek en dan ook nog eens met ballet: een deel uit de Notenkrakersuite van Tjaikovski. Gedanst door leden van het Birmingham Royal Ballet in een ongewoon decor, namelijk The Bullring Shoppingcentre in Birmingham.

Voorraad

Posted on by

“De Dasty is op”, meldde mijn hulp. “Oh, dan haal ik dat deze week wel even”, was mijn antwoord.

Bron: Google foto’s

Maar zo gemakkelijk gaat dat tegenwoordig niet meer. De winkel is alleen open voor mensen met een afspraak. Dus maakte ik die via mijn telefoon en bestelde twee flessen voor mezelf en een voor mijn hulp. Jammer, maar dat was niet genoeg. De bestelling moest minimaal 10 euro bedragen.

Het wordt steeds dwazer in de wereld. Wat moest ik dan….? Toch besloot ik de bestelling dan maar op te voeren. Vijf flessen werden het. Zo kunnen hulp en ik wel weer even vooruit.

Maar of dat de economie nou gaat helpen…. Normaal gesproken zou ik voor één fles gegaan zijn. En dan had ik en passant nog wel wat anders gekocht. Een blocnote, wat pennen, een vaasje of weet ik veel wat voor ander niet noodzakelijk spul. Nu ben ik voor minimaal een jaar onder de pannen.

Maar wat verlang ik naar een keer weer gewoon gezellig en ontspannen winkelen.

Hygiëne

Posted on by

Na het verhaal van Marthy las ik ook het boek van Tim Voors. Niet dat ik van plan ben om zo’n lange wandeling zelf te maken, maar er over lezen kan natuurlijk altijd.

Het las als een trein, al vond ik het teleurstellend dat de natuur, die toch overweldigend moet zijn, minder werd belicht.

Er was echter één ding wat me bijzonder opviel. Hoe ga je in zo’n situatie met hygiëne om? Vanzelfsprekend is het niet mogelijk elke ochtend te douchen. Zo nu en dan een sprong in een meertje of rivier moet je een beetje schoon houden.

In het bijzonder het gebrek aan een toilet zou mij nekken. Nou ja, helemaal alleen in de bushbush zou ook ik wel wat relaxter zijn dan langs een drukke verkeersweg. Maar toch…!

Zo nu en dan is het toch tijd voor een grote boodschap, die je moet begraven. Maar wat doe je verder met papier en zo….? Natuurlijk niet zomaar achterlaten in de natuur. Maar wat dan?

Tim Voors nam het mee, uiteraard netjes verpakt in een zakje. En gek hè, ik kan me die wandelaars nu niet meer anders voorstellen dan met een rugzak en daaraan bungelend een toiletrol en een keurig dichtgeknoopt zakje.

Zo zal het wel niet gaan. Er zijn beslist andere oplossingen. Maar dat beeld hè, dat blijft…. 😉

Tijd

Posted on by

‘T is alweer een paar dagen zomertijd. Altijd ben ik een beetje van slag af door dat uur tijdsverschil.

Ook na een paar dagen kom ik nog niet goed op gang.

Daarom vandaag een laat en kort berichtje. Ik moet nog even wennen 🙂

Hoog, hoger, hoogst

Posted on by

De skyline van Rotterdam is de laatste maanden veranderd. Langzaamaan verscheen een nieuw gebouw tussen de hoge wolkenkrabbers:
De Zalmhaven.

En nu is het hoger dan alle andere gebouwen in Rotterdam. Nog steeds niet uitgegroeid, want nog elke week komt er een verdieping bij. Uiteindelijk moet deze woontoren een hoogte van 215 meter bereiken. Wie er (genoeg) geld voor heeft, kan dan gaan wonen op de 60e verdieping.

Het is spectaculair, beslist. Maar toch niet ons idee van leuk wonen. Helemaal boven heb je weliswaar een schitterend uitzicht, maar mis je het contact met de grond.

En stel je eens voor, de elektriciteit valt uit. Je wilt of moet naar beneden of naar boven. Al die trappen….. wat een nachtmerrie.

Maar ja, er zijn altijd mensen die er anders over denken. Dus zullen de appartementen wel verkocht worden.

Kijken

Posted on by

Na de serie Restaurant op Netflix keken Leo en ik nog diverse andere dingen, maar echt enthousiast waren we niet.

Bron: Google foto’s

Totdat ik de Netflix-serie Borgen ontdekte. Ik had er al veel over gehoord, maar nog nooit iets van gezien.

We kijken weer samen, al was Leo niet meteen enthousiast. Zelfs overdag kijken we weleens in een verloren uurtje, En ik geniet van Birgitte Nyborg als premier, de journaliste Katrine Fønsmark en spindoctor Kaspar Juul. Midden in het politieke spel proberen ze elk voor zich staande te blijven, problemen te voorkomen. Ook al moeten soms heilige huisjes het verduren en principes even buitenspel gezet worden.

Dat is natuurlijk niet gemakkelijk in een mannenbolwerk. Al maken ook kibbelende vrouwen, die elkaar een plaats aan de top niet gunnen, Birgitte het leven lastig.

De serie geeft een goed beeld van de politieke spelletjes. En al is het maar fictie, zo nu en dan lijkt het griezelig echt. Het handjeklap om de posten en de vooroordelen die nog altijd wel voor vrouwen maar nauwelijks voor mannen gelden. De mensen die naar elders moeten of opgeofferd worden…. Eerlijkheid is soms ver te zoeken en principes blijken boterzacht.

Ik ben dus voorlopig nog even zoet met drie series van 10 afleveringen.

Verandering

Posted on by

Jaren geleden reden wij door een stukje van Rotterdam waar Leo herinneringen had aan bezoeken bij ooms en tantes. De buurt zei mij niks. Toen ik klein was kwam ik nooit “op Zuid”.

De huizen waren oud en werden gesloopt. Maar niet helemaal, want men liet de gevels staan. Tenslotte heeft Rotterdam weinig historie over, dus alles met de grond gelijkmaken was niet logisch. Zo zag het er toen uit:

Een paar weken geleden reden we weer naar deze wijk. De huizen leken onveranderd, maar we wisten dat het slechts schijn was. Want nu straalden ze op mooi opgeknapte gevels, mooi schilderwerk aan de voorkant, maar splinternieuwe woningen erachter.

Zo’n wijk krijgt daardoor weer een heel ander gezicht. Het leek me er fijn wonen. Leuk om dat te zien.