Al diverse keren hadden we prijs in de Postcodeloterij. Nee, geen prijs om op de TV te komen. Wel leuk, zo’n cadeaubon voor ijs of andere snoeperijen.
Maar laatst viel dit boek op de deurmat, ook gewonnen. En dat vind ik superleuk. Mooie foto’s, goeie teksten, prima boek.
Het ligt nu binnen handbereik en zo nu en dan neuzen we er wat in. Als er een onbekend vogeltje in de tuin zit, of als we een vreemde vogel tijdens onze wandeling zien.
Gewoon een handig boek, waar we blij mee zijn.
Bij de eerste zonnestralen kon je al zien hoezeer iedereen verlangde naar even buiten zitten, wat drinken of eten op een terrasje.
Want hoewel heel wat ondernemers niet bij de pakken neer waren blijven zitten, was de aanloop toch niet voldoende om uit alle kosten te komen. Ik heb dan ook veel van dit soort borden in de stad gezien.
Maar sinds een paar dagen mogen we dus weer. Beperkt, dat wel… Maar goed, laat ik zeggen “het begin is er”.
Nou maar hopen dat we binnenkort weer in het echt zo lekker buiten kunnen zitten en dat ik daar dan gezellig foto’s van kan maken. Toch heel wat anders dan van een reclamebord 😉
Zo wandelend door een andere stad ontkom ik niet aan binnenkijken. Het is zo leuk om te zien wat mensen allemaal in hun etalage, maar ook op hun vensterbank ten toon stellen.
Wie beschikt over een rijke fantasie zou er hele boeken mee kunnen vullen. Ik beperk me maar tot wat foto’s en bloggen.
De Prunus
Onverwacht en plotseling
stond de prunus deze morgen
weer met tak en stam verborgen
in een wolk van bloeseming,
die zo blank,
zo smetloos zuiver
straald’ en met de wind bewoog,
dat door mij een stille huiver
van verraste vreugde vloog.
Want nog enkel zwart en strak,
niet gereed nog tot ontluiken,
wist ik in geboomt’ en struiken
ieder twijgje, elke tak;
slechts de kruin van d’ oude steile
statige kastanjestam
brandde, met doorzichtig ijle
glanzend groene vlam bij vlam.
En nu plots, in deze nacht,
is de prunus weer ontloken,
overdadig uitgebroken
tot één eindeloze pracht. –
O, ik wist dat het zou komen,
dit onstuimige festijn,
maar ik had niet durven dromen
dat het zo volmaakt zou zijn!
Garmt Stuiveling (1907 – 1985)
uit: Elementen, Arbeiderspers, 1936
Het is Koningsdag vandaag en dus zullen er wel overal vlaggen uitgestoken worden. Niet bij ons, want de vlaggenstokhouder is gebroken en dan wordt dat uithangen een beetje lastig.
Maar je kunt natuurlijk ook op andere manieren het nationale rood-wit-en-blauw laten zien, zoals ik vorige week ontdekte in een naburige flat.
Is het toeval? Of deed men het expres? In ieder geval wel een opvallend, maar bescheiden vlagvertoon.
Natuurlijk wens ik de koning en iedereen een gezellige dag.
Met of zonder vlag, maar met toch zeker een lekkere oranje tompouce 😉
Hoe komt een songwriter tot het maken van zijn tekst? Kijk even hier (klik), dan weet je hoe deze song begon in Rotterdam… terwijl het over overal en nergens gaat. The Beautiful South met “Rotterdam or anywhere”
In Rotterdam is altijd wel een stuk van de stad opgebroken. Is het niet voor een metro, nieuwe leidingen of het riool, dan verzinnen ze wel iets anders.
De hoofdader van de stad, de Coolsingel, moest wat meer allure en minder autoverkeer krijgen. Daarom ging alles op de schop. Zoiets is niet een, twee, drie geregeld. Dat duurt wel een paar jaar. Maar nu is het dan toch klaar.
En… wat vonden wij ervan? Hmmm, het is anders, maar nog wel een beetje veel steen. Enne… een beetje sfeerloos. Maar dat laatste kan natuurlijk ook aan de omstandigheden liggen.
Ik maakte de foto vorige week, dus nog in lockdown. Geen winkels die open waren, geen terrassen, geen winkelende mensen. Er moet toch een beetje sfeer inkomen van het publiek, uitstallingen en wat handel.
Dus nog even afwachten hoe het zich zal ontwikkelen. Over een tijdje nog maar eens gaan kijken dus.
Er zijn vele manieren om dingen op te lossen. In Nederland zegt men dan al snel “dat er vele wegen naar Rome” leiden. Of “dat er meer kanten aan de zaak zitten”.
Er zijn ongetwijfeld nog veel meer uitspraken te vinden.
Maar toen ik deze op Facebook las, vond ik het ook een hele mooie. Eigenlijk een uitspraak voor de cijfermatigen onder ons.
Gouda, zo dicht bij huis en toch gaan we er zo zelden naar toe.
Maar dan lees je verhalen en denk ik….. ik wil ook en dus stapten we de auto. Eerst een broodje, dat we op een muurtje op aten.
Daarna zo maar straatje in en uit. Zonder plan langs grachten, door straten en lukraak een klein steegje inlopen. En dan ontdekken dat ook achter de muren toch veel leuks te vinden is.
Vraag me niet hoe al die straatjes en steegjes heten, daar heb ik niet zo op gelet. Er was nog veel meer te zien, maar dat bewaar ik voor een later blog.
De zon scheen en we genoten van het voorjaar en van alles wat we, zomaar op de bonnefooi, tegenkwamen. Gewoon een fijne dag!
Kijk nou eens aan, dit is het kabinet van Jan de Quay. Allemaal statige heren in een …. jacquet en hoge zijden hoed. Dat was toen gebruikelijk, denk ik. Nou, dat vind ik wel een beetje overdreven.
Later gingen de heren ministers gekleed in keurige donkere pakken, driedelig, dus met een vest. En een beschaafde stropdas. Zwart, donkerblauw of grijs. Niks frivole kleurtjes.
En moet je nu eens kijken. Tegenwoordig komt onze minister-president zondags zo aan bij het Catshuis.
En dat vind ik dan ook overdreven, maar naar de andere kant.
Hij hoeft van mij niet meer in een stijf pak, maar een beetje meer allure zou wel kunnen.
