Category Archives: Fotografie

allerlei foto’s (eventueel met tekst erbij)

Toen en nu

Posted on by

Ik kwam toevallig in de Van Brakelstraat, waar lange tijd mijn tante en oom woonden. Vaak geweest als kind, aan de hand van mijn moeder. Toen ik in de buurt werkte, ging even gauw in mijn lunchpauze op bezoek. Later kwamen we op bezoek met onze kinderen en damden ze met oom, die ze stoere verhalen vertelde uit zijn tijd als sleepbootkapitein. Wat later bakte hij dan gauw suikervlinders voor ze en was er altijd nog wel een cafetariahapje in zijn “kombuis” voor Leo en mij.

Er is veel veranderd. Huizen zijn gesloopt, winkels verdwenen. De kroeg waar Noorse zeelieden met elkaar overhoop lagen, is al lang gesloten. Geen Spaans restaurantje meer. Het is nu een rustig ogende straat.

Aan één kant zijn oude woningen gesloopt en nieuwe huizen gekomen. De kant waar tante woonde wordt nu helemaal gestript en gerenoveerd. Ik zag nog wat oude tegelwanden, maar de grote trap was al weg. Tja, zo gaat dat. Tijden veranderen.

Maar ik kon het niet laten een oude foto op te zoeken in het Stadsarchief en een nieuwe van af (bijna) dezelfde plek te maken. Geen fraaie foto, want ik stond wel een beetje in de weg. 😉

Toch maar niet…

Posted on by

Toen ik deze plant zag, dacht ik “wat leuk, dat lijken allemaal hartjes”. Maar toen keek ik nog eens goed, en zag ik de venijnige stekels. Dus toch maar niet cadeau doen met Valentijnsdag.

Ik had natuurlijk meteen moeten weten dat het een cactus was, want de plant (nou ja, bijna een boom) staat in de cactus-kas van het Trompenburg Arboretum.

Alle planten die daar staan zijn cactussen of succulenten. Ik vind ze niet allemaal even mooi, wel vaak heel intrigerend. Maar de meesten ogen niet echt vriendelijk.

Ze worden al vele jaren zeer goed verzorgd, dat is wel duidelijk.

En zo zie je er weer een heel andere kant van de natuur.

Boek en verhaal

Posted on by

Enige tijd geleden las ik op mijn e-reader De Bourgondiërs van Bart van Loo.

Ik hou van zulke geschiedenisverhalen. En al is het natuurlijk vooral veel wapengekletter, veldslagen, oorlogen en verraad, er was ook veel moois te lezen. Over grote spelen, enorme banketten, bruiloften, cultuur en de geschiedenis van steden als Gent, Brugge. Al met al heerlijk om te lezen.

Maar vorige week ontdekte ik dat Bart van Loo ook diverse podcasts over De Bourgondiërs heeft gemaakt. Acht delen maar liefst, van ruim 1,5 uur elk.

En hij leest het boek niet voor, maar vertelt. Maakt kleine zijsprongetjes of adviseert eens verder te zoeken. En dat is zeer sappig en onderhoudend. Je ziet de maliënkolders voor je, de poedelnaakt edelen die door de Turken in de pan worden gehakt. Tussendoor klinkt muziek uit die tijd. Voor ons onbekend, maar als tijdsbeeld heel waardevol en vaak heel mooi.

Dus wie zich wil verdiepen in de historie kan voorlopig vooruit. De podcasts zijn te downloaden op Spotify en via klara.be.

Of hou het in gedachten, want op koude winteravonden, op de bank onder een dekentje, is dit een goed alternatief voor TV kijken.

Grote gezinnen

Posted on by

Lang, heel lang geleden had ik een vriendje uit een gezin van 13 kinderen. Heel iets anders dan bij mij thuis, met 2 dochters. Mijn zus was al getrouwd, dus praktisch gesproken was ik toen enig kind.

De eerste keer dat ik bij hem op bezoek ging, liet ik me natuurlijk van m’n beste kant zien. Na het eten bood ik aan om mee te helpen afwassen. Ik zocht naar een teiltje… Wist ik veel dat daar een flinke wasteil voor gebruikt werd. En die stapel borden, schalen… de enorme pannen. Een hele nieuwe wereld ging voor me open.

Ook viel me op dat moeder aan tafel bleef zitten. De (schoon)dochters gingen aan de slag. Moeder delegeerde, vader verdiepte zich in een boek.

Naderhand kwam ik tot de ontdekking dat het de Bijbel was. Het gezin was streng gereformeerd. Het was ook de reden dat de relatie een beetje moeizaam verliep en al snel ten einde was.

Bron: FaceBook

Maar waarom vertel ik dat hier? Omdat ik op FB deze foto zag. Nee, het is niet dat gezin van mijn vriendje. Ik weet helemaal niet wie deze ouders en kinderen zijn. Maar ik moest meteen weer denken aan die tijd…

Molens

Posted on by

Overal op de wereld komen molens voor, maar toch worden ze altijd onlosmakelijk verbonden met Nederland.

Er zijn er dan ook nog heel veel. Bij ons in de buurt hoef je maar een klein stukje te fietsen of je rijdt langs de Molenviergang langs de Rotte. En de molen van Delfshaven is heel bekend.

Wie verder rijdt komt natuurlijk bij Kinderdijk de vele molens tegen. Maar ook in de andere provincies staan er vele. En telkens als ik zo’n molen zie, ben ik weer geïmponeerd door de techniek, die al vele eeuwen zijn dienst heeft bewezen bij het bemalen van de polders, maar ook bij het malen van graan.

Ik zocht in mijn Google-foto’s naar welke molens ik gefotografeerd heb. Er zijn er vast nog meer, maar ik houd het even bij deze. Ze staan (v.l.n.r) in Rotterdam-Delfshaven, Bourtange, Rotterdam-Park Zestienhoven, Sloten, Woudsend, Culemborg en Berkel-Rodenrijs.

Onderweg

Posted on by

Er zijn vele wegen naar Roma, maar ook naar Workum. Voor de heenweg kozen wij er voor om via de Afsluitdijk te gaan. Eerst een stuk over de snelweg, maar voorbij Amsterdam kozen we de binnenwegen. En stoppen zouden we ij Broek in Waterland.

Al sinds mijn schooltijd intrigeert zo’n naam me. En nu kwamen we er dan echt. Het doet het water eer aan, want dat is er veel. En als de zon schijnt, er weinig wind is, kan dat water zich meten met het mooiste blauw.

We wandelden door het dorp, dronken koffie bij de kerk en raakten helemaal in vakantiesfeer. Broek in Waterland was door de handel zeer welvarend. Handelaren bouwden hier hun statige huizen met fraaie deuren. hier dus weer met verborgen schatten. Het heeft een beschermd dorpsgezicht en er zijn genoeg verborgen schatten te vinden.

Alweer een plek om vaker naar toe te gaan en te genieten van de schoonheid van Nederland.

Creatief

Posted on by
Bron: https://www.instagram.com/p/CP-5pijCFql/

Al lange tijd volg ik het Instagram account van Edgar Artis Hij is modeontwerper en maakt tekeningen van vrouwen, die hij kleedtmet met van alles en nog wat…. bloemblaadjes, groente, potloodslijpsel, potloden… te veel om op te noemen.

De laatste weken gebruikt hij kleine paspopjes in plaats van tekeningen. En dat is te volgen op Instagram. En weer gebruikt hij allerlei ongewone materialen, zoals uienschillen, spinazie of notendoppen.

Ik hou van dat soort creatieve uitingen. Edgar maakt niet alleen dit soort dingen, maar ontwerpt en maakt ook tassen. Stoer en toch elegant.

Dat is het leuke van al die Instagram beelden. Je ziet zoveel voorbij komen.

Nog even…

Posted on by

En dan komt de dag dat je toch weer terug moet naar huis. We zouden nog wel willen blijven, maar ja, aan alles komt een eind.

Om niet al te snel af te kicken, gaan we nog naar Woudsend. Een klein watersport dorp met een beschermd dorpsgezicht. En zo lopen we al snel door een heerlijk straatje. Met een sfeer van Ot en Sien, rustig en stil. Er zijn wat oude winkeltjes, al is het assortiment wel veranderd. Een man op echte klompen komt ons tegemoet.

Woudsend heeft ook een haven, waar de boten al af en aan varen. En al die boten moeten een keer onder de brug door. Geen probleem met een sloepje, maar een zeilboot is andere koek. Dan moet de brug open en al het rijverkeer wachten. Haast is geen optie.

Vanaf het caféterras heb je een goed zicht op de brug. We zitten er met koffie en zien ondertussen vele malen de brug opengaan. En soms, als het autoverkeer weer door mag gaan, rare en benarde situaties als auto’s en campers elkaar maar ternauwernood kunnen passeren. We kijken zo geboeid dat een foto maken erbij inschiet 😉