Havendagen

Lag vroeger de reclame voor de Rotterdamse havendagen al wekenlang bij de Appie of elders in de stad, dit jaar waren de vooraankondigingen maar mondjesmaat. O, er was voldoende berichtgeving, maar een beetje verborgen, alles digitaal… Bespaart papier, spaart het milieu, zullen we maar denken.

In voorgaande jaren hebben we vaak allerlei excursies geboekt. Dit keer gingen we op de bonnefooi en lieten we de busreisjes en zo maar voor wat ze waren. Het was mooi weer en we gingen gewoon sfeer proeven. Met het OV naar de stad en dan lopen en zien waar we wat we tegenkwamen.

We liepen richting het Maritiem Museum en daar achter op de Schiedamsedijk was van alles te zien, te horen, te ruiken en te proeven. Het was druk, maar gezellig druk. Geen duwende menigte, wel heerlijk kuierende mensen. Er waren oude ambachten (altijd en nog steeds leuk), informatie over scheepsbouw en andere maritieme zaken. Alles afgewisseld met een bigband die pittige muziek liet horen of een Shantykoor voor de couleur locale.

We liepen verder, bekeken vanaf de Erasmusbrug het nog altijd drukke scheepvaartverkeer, aangevuld met roeiboten, speedboten en patrouillerende politievaartuigen.

Basta

Misschien kunnen Nederlanders of Amerikanen het zich niet voorstellen, maar Italianen kunnen woedend worden wanneer er gerommeld wordt met hun gerechten. In Italië kook je gewoon. Met goede, liefst verse, ingrediënten. En ja, dat is altijd gewoon heerlijk!!

Bron: Google foto’s / DPG pers

Het hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn, want neem nou pasta carbonara: alleen pasta, pancetta of spekjes, ei en Parmezaanse kaas. Niks meer of minder. Dat is helemaal niet moeilijk om klaar te maken. Een handige Nonna draait er haar hand niet voor om.

En wat doet Heinz, je weet wel van de soep in blik? Die levert binnenkort pasta carbonara, ook al in blik. Met wel 25 ingrediënten. Voorlopig alleen nog maar in Groot Brittannië. Maar nu al zijn de Italianen totaal van de kook. Hoe durven ze zoiets op de markt te brengen….!

Nog even en er breekt een ware revolutie uit, want dat pikken de Italianen niet. Alleen echte pasta, en daarmee geen gerommel. Basta!!

Leestekens

In deze tijd van super korte Whatsapp-berichten komen de leestekens nogal eens in het geding. Wie gebruikt die nou nog?

Bron: Instagram / Womensright news

Alles wordt heel beperkt weergegeven, soms met onverklaarbare (voor mij althans) afkortingen. Ach ja, we zullen er aan moeten wennen.

Maar we mogen toch niet vergeten dat al die leestekens er niet voor niets zijn, dat een punt, een komma of een ander leesteken een wereld van verschil kan maken. De hele betekenis van een zin kan overhoop gegooid worden. Kijk maar eens naar deze tekst:

Die mannelijke studenten dachten nog dat een vrouw, zonder man, niks was.

Maar vrouwen weten beter….!

Walburgiskerk

Natuurlijk konden we bij ons gidswandeling door Zutphen niet voorbij gaan aan de Walburgiskerk.

Die herbergt twee zeldzame bezienswaardigheden. In een zaal, afgesloten door een stevige rode houten deur, bevindt zich de Librije. Een echte bibliotheek met zeer oude en kwetsbare boeken.

De bibliotheek stamt uit 1564 en was destijds al een openbare bibliotheek. Maar er verdwenen te vaak boeken, dus legde men ze aan de ketting. In Europa is nog maar één vergelijkbare kettingbibliotheek te vinden, in Italië.

Men kan de librije wel bezoeken. Op aanvraag en met maar een beperkt aantal mensen. Misschien zetten we dat voor een volgend keer op het programma.

De andere bijzonderheid in de kerk was de enorme kaarsenkroonluchter. De luchter werd gemaakt rond 1395 en is één van de zes Jeruzalemluchters die in Europa te vinden zijn.

Op de luchter staan Jezus, Maria en de twaalf apostelen uitgebeeld, een eenhoorn, maar ook taferelen over de jacht, een minnend paar. Maar nog veel meer details waarover zoveel over te vertellen is. Want in de Middeleeuwen had niet iedereen de beschikking over boeken en werd informatie overgedragen via dit soort voorwerpen.

Op de foto komt de luchter niet zo fraai tot zijn recht en het ontbrak ons ook aan tijd om hem goed te bekijken. Een reden te meer om nog maar eens terug naar Zutphen te gaan.

Film

Samen met wat wandelvriendinnen ging ik naar de film “Veuve Clicquot”.

Als de clip niet start, dit is de link

Nicole Barbe Ponsardin trouwt met haar grote liefde Francois Clicquot, zoon van een Franse wijnboer. Hij voert de scepter over een wijngaard en heeft speciale ideeën over hoe de wijnstokken verzorgd moeten worden. Ook Nicole gelooft in de methodes van haar man.

Als Francois overlijdt, blijft Nicole achter met haar dochtertje. Nicole is vastbesloten om het wijngoed voort te zetten. Al stuit dit op grote tegenstand van andere wijnboeren, ook van haar schoonvader. Maar met de hulp en raad van een wijnhandelaar en de steun van haar arbeiders lukt het haar.

Ze zet door, weet de kwaliteit van de champagne tot grote hoogte te brengen. Soms tot diep in de nacht zit ze in haar laboratorium om wijn te proeven, melanges te creëren en het fabricageproces te verbeteren. Sommige methodes die zij bedacht heeft, worden nog steeds door alle champagnehuizen gebruikt.

En dan, eindelijk maakt ze winst, ook al doordat ze beschikt over een goed gevoel voor zakelijkheid.

Het was een mooie film, al had ik graag nog meer gezien van hoe het verder met haar ging.

Borden

Bron: Google foto’s / Brabants Dagblad

Dit zijn borden die op een bepaald traject in Duitsland lang de autobahn staan.

Ze staan op exact 2,5 kilometer van elkaar. Dertien zijn het er en dat traject is dus 32,5 kilometer lang. En waar dienen die borden dan voor? Dat zijn borden voor zelfrijdende auto’s.

Voorlopig zijn het nog maar weinig en op een speciaal daartoe aangewezen weg. Maar stel je de wegen eens voor als dat gemeengoed wordt. Want er zullen toch nog lange tijd gewoon bestuurbare auto’s blijven rijden. Gek hè, maar ineens komt het woord “chaos” in me op.

Het kan trouwens nog hééél lang duren voor we ons wagentje niet meer hoeven te besturen. Misschien gebeurt het wel nooit. Maar er wordt op dit moment mee geëxperimenteerd, volgens dit artikel.

We kunnen de ontwikkelingen natuurlijk niet tegenhouden. Maar of ik zelf een zelfsturende auto zou willen…?

Foto

Het is natuurlijk een speelse reclame-uiting. Een beetje ver gezocht misschien. Want hoe wanhopig moet je zijn, als je het leven zinloos vindt. En zou gin dan nog helpen?

Vast wel voor een paar minuten, want drank kan je een beetje oppeppen. Maar hoe was het ook alweer….?

Drank maakt meer kapot dan je lief is! En je bent al helemaal van de kaart omdat hij of zij de benen genomen heeft.

Nou ja, ik vond het wel grappig bedacht. En het levert weer een klein blog op. Zo krijgt alles toch weer zin… of gin….?

Waterpret

Een komische film,over een 93-jarige die zich geen oor aan liet naaien, dat wilden we zien. Dus gingen we naar Thelma. Inderdaad een leuke film, beetje erg Amerikaans, tikkie overdreven, maar goed voor een gezellige middag.

Maar eigenlijk gingen we vooral naar LantarenVenster omdat die bioscoop aan de Rijnhaven ligt. Want in de Rijnhaven ligt tegenover het bios-terras een piepklein kunstmatig eiland in het water. Er is een loopbrug en sinds enige tijd wordt dat eiland vooral bezocht door zonaanbidders, wandelaars en lunch-opeters. En je kunt er nu dus sinds kort ook zwemmen.

Nee joh, wij hadden natuurlijk geen zwemkleding bij ons. Waren ook niet van plan om te gaan zwemmen. Veel te hoog, veel te nat. Ook veel te koud ondanks de tropische temperatuur. Maar kijken naar de zwemmers en zwemsters was al een waar genoegen.

Jonge mannen, fraai gespierd, hielden schijngevechten met elkaar en sprongen te pas en te onpas in het water. Er werd gelachen, geroepen en de sfeer was heerlijk zomers.

Wij namen plaats op een van de banken aan de rand van het water, bestelden iets lekkers te drinken en genoten, zomaar in eigen stad, van een perfecte zomermiddag.

Skippybal

Bij mij staat/ligt een grote skippybal op zolder. Al een tijdje gebruik ik die niet meer, maar ik heb er met succes oefeningen op gemaakt voor een steviger knie. Dat je zo’n ding ook nog voor andere zaken kunt gebruiken, wist ik niet. Totdat ik Het Natuurblad van De Natuur- en Vogelwacht Biesbosch las.

Bron: Google foto’s / Flow Magazine

Ik vat het artikel hier kort samen. Jammer genoeg is het niet elders op internet te vinden. Wie het hele artikel wil lezen, klikt hier voor een foto.

Zo’n bal is heel handig om het nest van een visarend te beschermen. Visarenden maken hun nest op grote hoogte in bomen, maar ook soms in een hoogspanningsmast. Wanneer aan zo’n mast werkzaamheden moeten worden uitgevoerd, behoort het nest verwijderd, opgeslagen en na afloop van de werkzaamheden terug worden geplaatst. Eenvoudig op papier, lastiger in de praktijk.

Maar er is altijd wel iemand die een oplossing bedenkt. Want nu wordt een nest wat in de weg ligt, weggehaald, in een skippybal gelegd en met touwen en netten “even” verderop geplaatst.

De werkzaamheden kunnen dan worden uitgevoerd, want de visarend kan veilig in en van zijn nest. En als de weersomstandigheden werken aan de mast verhinderen, blijft het nest toch bereikbaar voor de visarend. En zijn de werkzaamheden afgerond, wordt het nest weer uit die bal gehaald en zoveel mogelijk op zijn oude plek terug gelegd.

Nou ja, zo heel simpel zal het in de praktijk niet zijn. Maar op deze manier wordt de visarend niet al te veel gestoord en de stroomvoorziening blijft gewaarborgd.

Mooi staaltje natuurbescherming.

Melk

Bron: Google foto’s / Schoolbank

In mijn schooltijd kregen we schoolmelk. Ik heb het maar heel kort gedronken.

Jesses, zo’n krat werd vlak bij de verwarming gezet en de melk was dus lauw als je het kreeg. Ik was sowieso een lastig etertje en lauwe melk… Brrr, niks voor mij!!!

De doppen van de melkflesjes werden verzameld voor de Missie of een ander doel. Mijn school was openbaar, dus gerelateerd aan een of andere religie…? Dat betwijfel ik nu.

Toen onze kinderen naar school gingen, kregen ze pakjes mee. Later kocht mijn zus leuke mini-thermosflessen. voor de jongens. Daar had ik een keer warme chocolademelk in gedaan. Einde verhaal, want de melk was zuur geworden en onze kinderen hoefden dus ook geen melk meer mee.

En nu vraag ik me af of de kinderen van nu nog wel wat drinken op school…?