Peulvruchten

Ik las dat veldbonen ons nu worden voorgeschoteld als voedsel van de toekomst. Maar niks nieuws onder de zon, gewoon een van de vele soorten bonen. Peulvruchten dus.

In ontelbaar veel soorten te koop en op nog veel meer manieren klaar te maken. Van de gewone bruine boon tot flageolets, witte bonen, kapucijners, tot kikkererwten en linzen. Die dan weer in allerlei kleuren te vinden zijn. Geel, groen, grauw, zwart, rood, bijna een hele regenboog vol 😉

Bron: Google photo’s / Maker: Wim Messink /
Auteursrecht: Wim Messink Fotografie

En vergeet ook niet de peulvruchten die vers gegeten worden, zoals sperziebonen, snijbonen, peultjes, tuinbonen of kousenband.

Peulvruchten zijn rijk aan eiwitten, dus prima vleesvervangers. En ze bevatten veel vezels, ijzer en vitaminen. Komt nog bij dat ze je cholesterol verlagen. Dus valt er heel veel voor te zeggen ze wat vaker te koken en dat kan op heel veel manieren.

Ach ja, alles keert terug in de geschiedenis van de mensheid. Want in het oude Egypte aten ze al bonen, prima bron van eiwitten. Gecombineerd met granen een volwaardige maaltijd. Daar hadden ze geen Wetenschappelijk onderzoek of Floriade voor nodig. Intuïtie of nuchter boerenverstand zal wel een grote rol gespeeld hebben.

En ze bouwden er stevige pyramides mee 🙂

Ergernis

Vorige week reden we met de metro terug naar huis. En toen fotografeerde ik dit.

Een jong stel, duidelijk op weg naar de trein of het vliegveld. Rugzakken, koffertje.

Ze zaten recht tegenover ons, zij met haar voeten op de plaats naast haar, hij op de andere plaats, rugzak naast hem en ook bij lekker met de schoenen op de bank.

Vier plaatsen namen ze in beslag, maar dat merkten ze niet want ze hadden het te druk met hun schermpje.

Er was gelukkig plek zat, anders had ik ze wel gevraagd op te schuiven.

Maar het is en blijft toch een beetje onbehouwen…

De Rotterdamse haven

Zeker één keer per jaar maken Leo en ik een rondvaart door de Rotterdamse haven. Dit keer kozen we voor een lange tocht van bijna 3 uur, die ook door het Botlekgebied ging.

Op zo’n mooie zonnige zaterdag is zo’n tochtje extra aantrekkelijk. We zaten op het dek, heerlijk in de zon. Al woei de wind soms best hard en koelde het een beetje af, we hielden vol.

En na de nostalgie van vorige week, is het nu vooral modern en zeer technisch wat de klok slaat.

Maandag met muziek

Een nummer dat ik altijd heel leuk heb gevonden. Spargo met zanger Ellert Driessen en zangeres Lilian Day Jackson vertolken You and me met zoveel verve. Heerlijke muziek, met een randje jeugdsentiment 😉

Als het filmpje niet wil starten, dit is de link

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Vakantieherinnering

In Vietnam (in 2001) zag ik hoe al die leuke dingen die we bij Xenos, Casa en andere winkels zien, gemaakt worden.

Want dit soort mooie rotan vogelkooien werden met de hand gemaakt. Net als mandjes en ander klein spul. En niet alleen dat, maar ook stenen en dakpannen voor lokaal gebruik waren vaak voor het grootste deel handwerk.

Dat realiseren we ons misschien niet, maar het was voor de mensen in deze landen een welkome bron van inkomsten. Hoe het nu is, weet ik niet.

Jammer genoeg was zo’n vogelkooi veel te groot om mee te nemen. Want al hebben we dan geen vogel, een plant had er ook heel mooi in gestaan. Nu blijft slechts de herinnering. Want tot kopen in Nederland is het nooit gekomen.

Oude glorie

In het kader van Gouda 750 jaar gingen we afgelopen vrijdag naar Gouda. Daar was een vlootschouw met allemaal oude en zeer oude binnenvaartschepen.

Het weer werkte mee en we gingen dit keer eens niet met de trein, maar lekker met de bus. Door allerlei straten en over en langs de dijk, zodat we meteen al bij binnenkomst van Gouda een aantal schepen zagen liggen.

We liepen op ons gemak langs de kades en bekeken de schepen. Sommige waren al in 1870 gebouwd en zagen er nu nog tiptop uit. Er waren natuurlijk diverse mensen die uitgebreid op de technische zaken ingingen. Dat is niet zo voor mij, maar genieten van al het moois kan ik zeker.

En ondertussen natuurlijk ook Gouda en zijn mooie gebouwen nog eens goed bekijken. Meestal lopen we door het centrum, maar ook wat verder is genoeg te zien. Zoals de mooie kaaspakhuizen, die nu zijn omgebouwd tot woningen en de molen. Hier mijn impressie van een heerlijke dag.

Theepot

Echte theeleuten hebben de “Brown Betty” vast wel eens ergens in het Verenigd Koninkrijk gezien en voor de echte liefhebber is ie ook hier te koop. Een wat onopvallende pot, bolrond en meestal glimmend donkerbruin geglazuurd.

Die theepot behoort al meer dan 300 jaar tot het vaste Britse huishoudassortiment. Nogal altijd worden ze gemaakt van rode klei uit Staffordshire en ook het hele proces van vormen en glazuren is redelijk hetzelfde gebleven. Tja, Britten zijn nou eenmaal erg gehecht aan hun tradities.

Als het filmpje niet start, dit is de link

Zelf drink ik graag thee, maar niet zo sterk en zeker niet met melk en suiker. Maar smaken verschillen, nietwaar? Heb ik zelf ook zo’n theepot? Nee, wij zetten elke dag thee in een flinke glazen theepot van IKEA. Dat gaat ook prima!

Vakantieherinnering

Niet alleen mensen lijden aan obesitas, maar ook de dieren in de steden hebben er last van. Een overdaad van voedsel wordt, per ongeluk of opzettelijk, rondgestrooid.

en die duiven kun je het niet kwalijk nemen als ze maar blijven eten.

In Mechelen ontdekte ik deze poster. En ja, die duif is echt aan de te dikke kant. En dus wordt het publiek netjes gevraagd om niet meer te voederen.

Zodat de buurt netjes blijft. Ik weet niet of het ook echt helpt, maar wie weet…

En wat aten wij daar in Mechelen? Nee, geen gebraden duif, maar wel Mechelse koekoek, die geen koekoek maar een soort kip bleek te zijn. Heel lekker!

Wat zou daar zijn…?

Te vroeg voor het museum, dus dan maar even wat wandelen in Maassluis. En daar kom je soms vreemde namen tegen.

Want wat is een dreupelkot of wie is Theodorus?

Verderop vond ik het Te huis voor zeelieden. Weliswaar niet een erg vreemde naam, maar het zag er wel erg ouderwets uit.

Ik vermoed dat je er nog hang-matten, stevige kroezen en schotels als rolmops en raasdonders zult vinden.

Maar hang me er niet aan op, misschien herbergt het nu iets heel anders. Of misschien heb ik wel een veel te grote fantasie… 😉 😉 😉

Toen was het heet

De zomer van 1976 staat in mijn geheugen gegrift. Op 1 juni werd onze oudste zoon geboren. Dus dat jaar geen vakantie, maar kindje wiegen. En wat was het heet toen.

Al om half zeven zat ik ’s morgens op ons balkon, heerlijk te knuffelen met mijn kind. Die had nog geen belangstelling voor de wereld om zich heen. Alleen in flesjes en schone luiers.

Zo nu en dan las je er wat over of je zag wat beelden op de TV. Maar van de paniek zoals die nu heerst, was geen sprake. Het was warm, ja heet zelfs. Maar we genoten van al die mooie zonnige dagen. Er waren geen berichten over klimaatverandering, voedseltekorten en nog meer rampspoed. Wat leefden we toch zonder zorgen toen 😉 😉