Category Archives: Fotografie

allerlei foto’s (eventueel met tekst erbij)

Verval

Posted on by

Meestal wil je er niet aan denken, aan het verval dat onherroepelijk komt met de jaren. Maar het is onvermijdelijk. Niet alleen voor mensen, maar ook voor planten.

Op een mooie zonnige dag in Trompenburg Arboretum zag ik deze uitgebloeide sieruien.

Hun bloemen waren prachtig, maar ook de uitgebloeide planten waren nog een foto waard.

Nog een paar weken en dan zal een snoeischaar hen rücktsichtlos naar kruiwagen en composthoop verbannen.

Dan is het zaad door vogels opgegeten of verzameld door de tuinman en in zakjes voor de verkoop gedaan.

In de grond groeit de bol weer verder, bereidt zich voor op komend jaar.

Volgend jaar kunnen we dan weer genieten van hun volle bloei. De cirkel van het leven.

Vakantieherinnering

Posted on by

Wanneer wij onderweg zijn, ontdek ik vaak allerlei dingen om te fotograferen. Voor mezelf, voor mijn blog of voor mede-bloggers, die speciale interessses hebben.

Dit trafo-huisje fotografeerde ik met de bedoeling het te sturen aan Sjoerd van BVision.nl.

Maar dit huisje staat in Eijs en dat is maar een paar kilometer van Sjoerds woonplaats en ik had zo’n vermoeden dat hij het huisje al gezien en omschreven had. En dat klopte.

Want al in 2014 zat Sjoerd, net als wij in 2022, aan de overkant ‘Bie de Tantes”.

Ik weet niet wat Sjoerd daar at of dronk, maar wij genoten er van een heerlijke boterham met Limburgse Brie, vergezeld van een lekker wijntje.

Het had dus geen zin om mijn foto te e-mailen. Maar dat huisje vond ik wel erg leuk.

Mooi metselwerk, een fraaie tegel van een bij. Jammer dat het groen er om heen ietwat verwaarloosd was.

Te hoog

Posted on by

We hoorden een heleboel geraas en Leo ging eens kijken wat er aan de hand was. En riep mij er toen ook snel bij. Ik kwam te laat om de hele verwijdering van een levensgrote naaldboom te zien, even verderop in de straat.

Maar zelfs al bijna geheel gestript, was het heel indrukwekkend. Dat wilde ik wel even op de foto zetten.

De man in de top was goed gezekerd, maar ik vond het toch een wat griezelig gezicht. De twee anderen voerden de afgezaagde takken en stukken stonk in een versnipperaar, ook al een hevig ratelend apparaat.

Maar ja, het zou niet doenlijk zijn om zo’n joekel van een boom met een handzaag klein te krijgen. Die boom is er vast in het begin geplant en dan weten de meesten niet hoe snel zo’n boom in de hoogte groeit en hoeveel licht er in het huis ontnomen wordt.

Het is dus wel begrijpelijk dat ie weg moest. Zulke hoge bomen passen niet in een kleine voortuin. Maar jammer is het wel. Hopelijk komt er wel wat ander groen voor in de plaats. Dat moeten we nog maar afwachten.

Vakantieherinnering

Posted on by

Een foto van een foto. Het album waar de foto in zat was niet te scannen, dus dan maar zo. Een beetje primitief, maar dat past wel bij de herinnering. In 1999 fotografeerde Leo mijn rug in een1000-dingen winkeltje op Florès.

We hadden geboekt voor een groepsreis naar Indonesië, maar het politieke klimaat maakte het voor velen te onrustig, Daardoor bestond onze groep slechts uit Leo en mij. Verder was alles prima verzorgd en werden we overal door vriendelijke gidsen over de eilanden gereden.

Zo ook over Flores. Een eiland met een betoverende natuur, maar nog vrijwel niet ingesteld op toeristen. We vonden het geweldig, genoten met volle teugen en namen de wat primitieve omstandigheden voor lief.

Er was niet veel te koop. Zelfs ansichtkaarten konden we niet krijgen, al vonden we dat niet zo’n groot probleem. Maar toen ik opeens heel dringend tampons nodig had, werd het wel een beetje penibel.

In het eerste winkeltje werd ik geholpen door een man, die zo verlegen was dat ik nauwelijks om mijn spullen durfde vragen. De tweede winkel verkocht duidelijk niets wat ik zou kunnen gebruiken. In de derde winkel (we hadden al vele kilometers gereden) stond een Chinese vrouw achter de toonbank. Ze antwoordde niet, maar rende naar de telefoon. Ik verstond natuurlijk niet wat ze zei, maar hoorde wel “tampax”.

Even later sprong een jong meisje op een brommertje. Na een kwartier kwam ze terug en ja, met een doosje waarin 8 tampax zaten. Zelden zulke dure tampons gebruikt en er zo zuinig mee omgesprongen. Maar oh, oh, wat was ik blij.

Nog vele jaren later behoorde een doosje “damesdingen” tot mijn standaard reisuitrusting.

Vakantieherinnering

Posted on by

De titel van dit blog mag dan wel “vakantieherinnering” heten, maar veel herinnering heb ik niet aan dit gebouw.

Het viel op, natuurlijk. Knal rood aan het eind van de straat. Maar wat er te doen was, wat je er kon kopen, geen idee meer.

Vreemd toch dat herinneringen aan stadsbezoeken soms zo vervagen, terwijl andere reizen van vele jaren terug veel meer in je geest blijven voortbestaan.

Het heeft natuurlijk ook te maken met het ouder worden. Ineens is iets, wat vroeger zo belangrijk leek, waar je je over verbaasde of boos over werd, van veel minder belang.

Nou ja, gewoon een opvallend gebouw, in Mechelen.

Steekje

Posted on by

Wie in Limburg is, moet natuurlijk een keer koffie met vlaai eten. Och, er zijn ergere plichten, zou ik zeggen 😄

Maar dan moeten er geen wespen zijn. Want meteen nadat er zo’n heerlijke kersenvlaai op tafel was gezet, zoemde het van de wespen.

Leo begon al wat te wapperen met zijn handen, waarop ik zei dat je het best “gewoon rustig moest blijven”. Maar net toen ik een hapje wilde nemen, voelde ik een steek in mijn arm. En een wespensteek doet gemeen pijn.

Gelukkig zat er een drogist naast de bakkerij, dus kon ik meteen iets tegen de pijn kopen.

Maar de vlaai was heerlijk. Ondanks de steek heb ik gesmuld.

Nummers

Posted on by

Al lopend door de straten van een stad of dorp kom je van alles tegen. Speciale huizen, geveltjes, gevelstenen, etalages.

En nummers, want elk huis heeft wel een huisnummer. In de loop van de tijd heb ik er hier en daar een aantal gefotografeerd.

Maandag met muziek

Posted on by

Een sfeertje uit de tijd dat er nog grote orkesten op het toneel speelden. The Nicholas Brothers’ voeren een tapdance scene uit de film “Stormy Weather” (1943) op. Het orkest van Cab Calloway speelt daarbij “Jumpin’ Jive”. En nog steeds spettert het van het scherm 😉

Als het filmpje niet start, dit is de link

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Superjacht

Posted on by

Dit het dan, het superjacht van Jeff Bezos van Amazon. Het lag gewoon in een Rotterdamse haven, waar het naar toe gesleept werd van uit Zwijndrecht.

Zonder al te veel ophef, gewoon buiten om. En niet onder de Hefbrug door met die lange masten. Die zijn er hier later opgezet.

Was het gewoon een publiciteitsstuntje, om een beetje bekendheid aan dat schip te geven? Nou, dat is dan gelukt. De Rotterdamse gemoederen waren hevig verstoord en tot in het buitenland werd er over geschreven.

Misschien wist meneer Bezos er zelf niks van. Was het de secretaresse van zijn secretaris die de moeilijkheden en gevoeligheden van Rotterdam niet kende.

In ieder geval wordt het nu afgebouwd met de nodige luxe spullen en dan kan dat jacht in gebruik worden genomen.

En hoe vond ik het? Ach, gewoon, maar wel een beetje groot uitgevallen.

Prachtig

Posted on by

Jammer genoeg heb ik geen talent voor het schaakspel. In een ver verleden geprobeerd te leren, samen met onze jongste.

Maar al na drie lessen versloeg hij me naar een paar zetten.

Waar ons schaakspel is gebleven, weet ik niet meer. Ik vermoed dat ik het in een dolle declutter-bui heb ingeleverd.

Nou ja, zo mooi als dit spel was het beslist niet.

Dit zag ik in Gouda, dat natuurlijk niet alleen vanwege kaas en stadhuis bekend is.

Er werd en wordt nog altijd ook mooi aardewerk gemaakt en beschilderd.

Dit fraai beschilderd schaakspel staat er niet alleen om een partij mee te spelen, maar vooral als pronkstuk.

Alle vakken zijn afzonderlijk gemaakt en ook de stukken zijn allemaal uniek.