Wandelen

Zomaar onderweg met de wandelclub naar onze koffiestop ontdekte ik deze zwam.

Wel vaker zie ik grote zwammen op boomstronken, maar meestal zijn die een beetje vuilwit. Zo’n grote inktzwarte had ik nog nooit gezien.

Dit soort zwammen rangschik ik gemakshalve maar onder “elfenbankjes”, maar dat is natuurlijk helemaal fout.

Gelukkig kun je via “Google lens” enigszins nagaan wat voor soort het is en zo ontdekte ik dat het een soort vuurzwam is. Hij groeide op een stronk van een knotwilg.

Ach, het maakt natuurlijk niet uit hoe de naam precies is.

Ik vond hem in ieder geval waard om op de foto te zetten.

Geen vrolijke kleur, maar wel bijzonder.

Molens

Aan de rand van het Kralingse bos en de Kralingse plas staan twee molens, vrij dicht naast elkaar.

Beide molens werken nog en je kunt ze ook op bepaalde tijden bezoeken.

De Ster en De Lelie worden gebruikt voor het malen van specerijen en (snuif)tabak. Uiteraard is er een winkeltje waar je artikelen kunt kopen.

Een stukje Rotterdam met een vleug nostalgie en een leuk gebied om te wandelen.

En dat deden wij dan ook op een wat winderige maar droge zaterdag

Schaatsen

Zodra het ook maar even vriest, breekt in Nederland de schaatskoorts los. Jong en oud wil het ijs op, er worden plannen gemaakt en gedroomd over een Elfstedentocht. Maar of die er nog komt, dat weten we niet.

Zelf schaats ik niet meer; ik was ook niet echt fanatiek. Maar ik kan wel genieten van het sfeertje van kinderen op natuurijs. En van kunstrijden of ijsdansen op TV.

Hier kan ik ook met veel plezier naar kijken: Moeder en zoon Van Putten, die zwieren op het ijs. Nog steeds een prachtig stukje humor van Van Kooten en De Bie.

Architect

Bron: Google foto’s

Steden en dorpen, allemaal herbergen ze wel bijzondere gebouwen. Maar weten we wel wie deze gebouwen ontworpen heeft? Soms wel natuurlijk, maar soms ook blijft de naam van de architect een beetje ondergesneeuwd.

Natuurlijk ken ik het stadhuis van Rotterdam. Een markant gebouw aan de Coolsingel. Ik ben er heel vaak langs gereden, we zijn er getrouwd en diverse malen heb ik er een paspoort, rijbewijs of ander document opgehaald.

Maar wie had het ontworpen? Ik wist het niet een-twee-drie. Pas toen ik er met de wandelclub was, ontdekte ik de naam van de architect: Henri Evers. Daar moest ik dan ook een foto van maken.

Hij heeft niet alleen het stadhuis van Rotterdam ontworpen, maar ook de Armeniuskerk in Rotterdam, het Caland monument. Ook De Lindenhof in het Agnetapark in Delft is van zijn hand.

Doorkijkje

Zomaar een foto van een doorkijkje in Rotterdam.

Lopend over de Meent naar de Coolsingel, met aan de rechterzijde het gebouw van Dudok.

We kijken richting Het Steiger en op de achtergrond vormen wolkenkrabbers de horizon.

Een stukje stad met een eigen sfeer. Ik werkte er in de buurt en kwam er vaak langs. Nu was het weer een hernieuwde kennismaking.

Mooi op een bepaalde manier, al kan ik niet uitleggen wat er nou zo mooi of bijzonder aan is.

Ach, gewoon even kijken naar mijn stad.

Gecompliceerd

In het begin van internet werd ons verteld dat het simpel en eenvoudig zou worden. Alles digitaal, het leek zo mooi.

Bron: Google foto’s

Inmiddels zijn we al weer een paar decennia verder en is het hele internet gedoe soms verre van gemakkelijk geworden. Ja, jong en oud draait zijn hand niet meer om voor een e-mail. We betalen met zo’n bankpas of misschien zelfs met je telefoon. Maar sommige dingen worden steeds gecompliceerder.

Leo kreeg laatst drie e-mails tegelijk van het Oogziekenhuis. Maar snel lezen waarover het ging, ho maar! De berichten waren beveiligd, er moest een code worden aangevraagd die per e-mail werd toegestuurd. En uiteindelijk bleek het te gaan om één afspraak in 3 delen. Een meting, een scan en een gesprek met de oogarts. Alles op 1 dag en binnen 20 minuten gepland.

Dat had dus best in één bericht en zonder beveiliging gekund. Want “privacy” is toch een beetje overdreven. Aan de balie word je gevraagd naar je geboortedatum en naam, voor iedereen hoorbaar. En wat dan nog?

Nee, we maken het nu moeilijk of ingewikkeld. Eenvoudig is gewoon te simpel.

Op grote hoogte

Voor onze verjaardag kregen Leo en ik van onze kinderen een verrassingsdiner aangeboden op de Euromast. De datum mochten we zelf bepalen, wat we voorgeschoteld zouden krijgen was nog onbekend.

Op een avond in december namen we een taxi naar de Euromast en lieten ons verwennen. Te voren konden we aangeven wat we wel of niet lusten, wilden of mochten eten. We hadden geen beperkingen, dus kon de kok zijn gang gaan en zich uitleven.

De gerechten waren elke gang weer een plaatje en smaakten voortreffelijk. Vanaf de amuse tot en met de koffie met een digestief, het smaakte ons allemaal prima.

Maar zo’n diner is natuurlijk niet alleen het eten, ook de ambiance maakt een groot deel uit. We hadden een tafeltje aan het raam en dat bood een grandioos uitzicht op Rotterdam by night.

Karretje

Toen ik dit autootje zag staan, vroeg ik me af waarom een huismeester een wagentje nodig heeft. Zo groot zal het gebouw toch niet zijn dat hij er in kan rijden.

En erg handig lijkt me dat ook niet. Maar ik vind dit soort autootjes nou eenmaal altijd erg aantrekkelijk.

Maar het is niet een karretje van een huismeester, maar van De Huismeester, een nieuw en hip restaurantje in Rotterdam. Met allemaal kleine hapjes uit de hele wereld, voor elk wat wils.

En bij zo’n modern bedrijf hoort natuurlijk een opvallend wagentje dat opvalt. Dit werd het dus en dat vond ik wel heel grappig gevonden.

We hebben nu weer een heel nieuw jaar voor ons, dus binnenkort eens kijken of de hapjes ook zo aantrekkelijk zijn…!

Overdaad

Bron: Facebook

Het interieur van de Opéra in Parijs is al een beetje te veel van het goede. Maar als men dan besluit dat er nog meer versierd moet worden, dat een bloemetje wel op zijn plaats zou zijn….

Dan wordt het gewoon overdadig.

Zeg maar “te veel van het goede”

Nieuw recept

Traditiegetrouw worden in Nederland op 31 december oliebollen gebakken. Maar wellicht wordt het jaar na minder, want het is best wel een klus. Eerst beslag maken, laten rijzen, bakken in hete olie en dan nog de keuken weer aan kant maken.

Bron: Google foto’s

Wil je ook nog wat hapjes voor de avond maken, ben je toch een flinke tijd druk in de keuken.

Dit jaar was ik van plan oliebollen te bakken in de airfryer.

Niet te veel, want zoveel eten we er niet. Gewoon om te zien, hoe dat er uit komt en natuurlijk hoe het smaken zal.

Ik wilde het recept van Pauline gebruiken al zal de vulling ietsjes anders zijn. Maar voor het eindresultaat mag dat niet uitmaken. Helaas voelen we ons nogal grieperig en moet ik niet aan bakken denken.

We halen misschien wat bollen bij de bakker of oliebollenkraam. Jullie zullen dus nog wel even moeten wachten hoe dat experiment verliep.