In onze weggooi-cultuur maalt men nog maar weinig om al het afval dat dagelijks geproduceerd wordt. Maar soms is er iemand die er heel andere dingen mee wil én kan doen.
Zoals Oscar Olivares, een Venezolaanse illustrator. Hij verzamelt plastic doppen en maakt er prachtige wanddecoraties mee.
Natuurlijk kan hij al die doppen niet alleen bij elkaar brengen en vraagt hij mensen hem daarbij te helpen. Zo bevordert hij het hergebruik, zet mensen aan het denken en maakt hij de omgeving een stuk vrolijker.
Wil je nog meer werk van hem zien, kijk dan op zijn Instagram.
Net in een periode dat er van alles gebeurde, begaf mijn telefoon het ook nog.
Eerst leek het apparaat compleet stil te blijven, maar na veel proberen kwam hij wel weer op gang. Maar helaas, met dezelfde snelheid sloeg ie weer op tilt.
En ja, zeg nou zelf, kun je nog wel zonder mobieltje? Ook ik ontkom er niet aan. Alles digitaal en op een app. Betalen, parkeren, dingen bestellen, noem maar op.
Maar het leek allemaal voorspoedig te verlopen. Ik bestelde een apparaat en kon het de volgende dag al ophalen bij de winkel in Rotterdam. Meteen een mooi hoesje erbij. Ik was weer helemaal blij.
Natuurlijk moest ie nog geïnstalleerd worden. En dat nu heel simpel. Door de technische ontwikkelingen is het mogelijk dat het apparaat met je oude telefoon “praat” en alle apps en bestanden naar de nieuwe kopieert. Ik had alles dan ook snel bedrijfsklaar.
Maar dan begint het personaliseren. Alle apps netjes op je scherm, in mapjes. Afijn, ik was toch nog uren zoet.
Zaterdag vond ik een nieuwe mogelijkheid: je apparaat beveiligen. En ja, ook dat lukte me. En of het werkte? Nou en of. Google gaf keurig aan dat mijn mobieltje te vinden was op mijn huisadres. Maar toen was ie ook meteen geblokkeerd. Alles helemaal weg, alleen nog fabrieksinstellingen. Kon ik weer opnieuw beginnen. Ach ja, de Wet van Murphy.
In Diergaarde Blijdorp staat een grote hoeveelheid bamboe. In allerlei soorten en maten, van klein tot groot. In het diergaardemagazine De Giraffe van zomer 2023 is een heel artikel aan dit gewas gewijd. .
Bamboe is een grassoort met een overweldigende groeikracht. Het is altijd groen, een sterk gewas en past dan ook mooi bij de aankleding van de dierentuin. De omgeving van het olifantenverblijf lijkt op een ware jungle met enorm hoge stengels.
Bron: Google foto’s
Doordat het zo hoog kan worden, geeft het ook veel schaduw en brengt het verkoeling. Bij heet weer is het dan heerlijk in de koelere lanen te lopen.
En het is ook nog nuttig, want een aantal dieren gebruiken bamboe als voedsel. De rode panda lust er wel pap van.
In onze tuin staat ook bamboe. We hebben het gekocht als een niet woekerende soort, maar toch is de groeikracht verbazingwekkend.
Het gebeurt me niet vaak, maar soms wil ik wel eens een klacht indienen bij een bedrijf.
Vroeger stuurde je een brief, maar dat werd allengs lastiger gemaakt want nergens kon je meer een gewoon postadres vinden.
Bellen? Welnee, voortaan gaat alles via het internet. Ja, daar kun je over klagen, maar de nieuwe tijd, net wat u zegt.
Nou had ik vorige week een klacht bij die bekende Grootsuper. Het ging over de prijs van iets, dat volgens de bonusbox 3,04 zou bedragen, maar waar ik uiteindelijk 3,82 voor moest betalen.
Ik wilde een e-mailtje sturen, maar dat lukte niet. De klantenservice was wel te bereiken, maar dan moest ik inloggen. Daarop werd een code naar mijn e-mailadres gestuurd. En daarna ontving ik het verzoek mijn telefoonnummer in te vullen, waarop een SMS-code volgde.
Ben ik erg achterdochtig als ik vermoed dat de trend bij leveranciers is, dat je na zoveel belemmering denkt “Ach, laat ook maar…”
Sommige berichten keren met de regelmaat van een klok terug in de krant. Het meeste valt onder de noemer “klein leed”. Vernielingen aan gebouwen, stenen gegooid vanaf een viaduct, ruiten door de ramen, alloemaal “voor de lol”
Laatst las ik weer over een bankje van een mevrouw in Nijmegen. Compleet aan gort getrapt tijdens de 4daagse door “lallende jongelui”.
En dan sommige commentaren daarop. Nou ja, was al een gammel bankje. Ze had het ook binnen moeten zetten. Ach, dat heb met de feestende jeugd.
Gelukkig, er was ook iemand die meteen aanbood het bankje te repareren.
Maar soms vraag ik me werkelijk af welke hersenkronkel mensen moeten hebben om hier zo gemakkelijk mee om te gaan.
Dat wat niet van jou is, daar blijf je af. En als je -per ongeluk- een keer iets stuk maakt, wees dan een vent/vrouw en laat een briefje achter, zodat je de schade kunt betalen.
We kunnen het er met z’n allen over eens zijn: de mensheid verbruikt veel te veel. Te veel brandstof, te veel plastic, er wordt te veel gereisd, te veel vlees geproduceerd en gegeten … nou ja, te veel om op te noemen.
Er zijn mensen die er tegen protesteren en dat is hun goed recht. Maar als je protesteert, dan moet je natuurlijk wel zelf zoveel mogelijk houden aan je eigen principes. Dat is best lastig en helemaal zal wel niet altijd lukken.
Maar het is natuurlijk wel erg hypocriet om met een actiegroep als Extinction Rebellion met veel bombarie wegen te versperren en daarna vrolijk op wintersport vakantie te gaan.
Het argument dat je dat deed met een elektrische auto en dat je uitsluitend “vegan” eet, snijdt geen hout. Trouwens wintersport is ook nogal nadelig voor ons milieu.
Nee, dan ben je echt geen haar beter als de rest en heb je heel weinig recht van spreken!!
Bij 2voor12 kwam een vraag over een insectenbestrijdingsmiddel voorbij. Helaas wisten de spelers niet dat het om DDT ging.
Een veel geroemd en gewaardeerd middel, ontwikkeld in de jaren 30, in 1948 bekroond met de Nobelprijs. In de jaren 60 werd pas onderkend dat het middel zijn vernietigende werking niet beperkte tot insecten, zoals muggen, luizen. Toen waren er al heel wat dieren bijna uitgeroeid.
Maar malaria werd er ook door teruggedrongen. Tenminste als je de huizen regelmatig royaal bespoot. En ach, dacht men, laten we dan ook maar de mensen een flinke portie geven. En zo werden mannen, vrouwen, kinderen bestookt met een forse wolk DDT. En dat allemaal in het kader van “gezondheid”.
Inmiddels is wel bekend dat het zinvol is om muren te besproeien, al geldt ook hier dat meer beslist niet beter is. DDT heeft wel degelijk nut, maar moet slechts spaarzaam gebruikt worden.
En dan vraag ik me altijd af, moeten we nou echt met zoveel zware middelen iets bestrijden. Kwam het nou werkelijk bij niemand op dat we door al die DDT niet alleen de schadelijke, maar ook de nuttige dieren om zeep hielpen?
Vorige week deed het One Innovation van de Japanse rederij ONE tijdens haar maidentrip Rotterdam aan.
Niet alleen het schip is roze, maar ook alle er op staande containers zijn van dezelfde kleur. Dat is wel een geweldige roze invasie.
Roze is in Japan de kleur van geluk en herinnert mensen aan de roze kersenbloesem, waar zoveel mensen met bewondering naar gaan kijken.
Bron: Google foto’s/Algemeen Dagblad
Het schip schijnt minder brandstof te gebruiken en schoner voor het milieu te zijn dan andere containerschepen.
Toch blijf ik me afvragen wat er allemaal in die containers zit, wie dat allemaal gaan kopen en hoeveel daarvan ook vrij snel weer wordt afgedankt.
Want aan de ene kant vind ik zo’n schip een prachtig gezicht en een voorbeeld van het technisch vernuft van mensen, aan de andere kant bedenk ik me dat er toch wel heel veel onnodige troep mee wordt vervoerd.
Meeuwen zijn er in vele soorten van klein tot behoorlijk groot. Vroeger voorspelden ze slecht weer volgens mijn moeder. En soms, als ik geluk had, mocht ik ze voeren. Gooide ik stukken brood in de lucht, die ze dan behendig opvingen.
In de loop van de tijd zijn het er echter zo veel geworden, dat ze een ware plaag vormen. Ze worden ook steeds brutaler. Onze zoon is als eens een haring kwijt geraakt. Net op het moment dat hij zo’n lekkere nieuwe haring in zijn mond wilde laten glijden, vloog er -roetsjjj- een meeuw langs die de vis uit zijn hand jatte.
Maar het kan nog erger. Kijk maar. Stond er net nog een doos met een dampende pizza op tafel, nu is de pizza op weg naar Onbekend Meeuwistan….. 😉
