Het zal je maar gebeuren, dat je op schrikkeldag geboren wordt. Nou ja, zo verschrikkelijk is het natuurlijk niet. Een datum is niet meer dan een cijfer en ben je op 29 februari geboren, dan vier je verjaardag elk jaar gewoon een dag eerder of later.
Bron: Google foto’s
In 2020 waren er ruim 1100 jarigen op schrikkeldag. Hoeveel het er vandaag zullen zijn zal ik bij het CBS moeten nazoeken.
Toevallig is op deze dag wel een wandelvriendin jarig. Ik ben benieuwd of ze er gewoon bij is, want op donderdag, vandaag dus, lopen we elke week. Ik heb in ieder geval gezorgd dat haar kaart er op tijd is.
Zo nu en dan geloof ik niet wat ik zie. Neem nou zoiets als T-Shirts. Die zijn er in soorten en maten, voor dames, heren en kinderen en dan noem ik nog niet veelheid van kleuren of patronen. Sommige shirts vallen ruim, andere zijn getailleerd.
Maar dit t-shirt is wel heel speciaal. Voor mannen alleen. Voor mannen met een ietsie pietsie minderwaardigheidscomplex of voor mannen die zich even Tarzan willen wanen? Voor mannen die vrouwen willen imponeren of te lui zijn voor de sportschool en dan dit maar dragen….?
Een mini seconde overwoog ik of ik er een voor Leo zou bestellen, of voor de zonen. Maar ik geloof niet dat het helemaal hun smaak is.
Vanavond kijk ik weer naar Heel Holland bakt. Een tijd lang heb ik die uitzendingen niet gevolgd, maar dit jaar besloten we toch weer regelmatig te kijken.
En ja, het is nog steeds wel leuk. Maar eigenlijk niet meer om het bakken, maar veel meer om wat er allemaal niet zo goed dan wel helemaal fout gaat. Dat is ook niet verwonderlijk, want ik heb het gevoel dat er steeds meer stress in de opdrachten komt.
Bron: Google foto’s / De Stentor
En al die bouwwerken, spektakelstukken die gemaakt moeten worden. Voor mij is dat niet de essentie van bakken.
Het gaat om de smaak en natuurlijk moet een koekje of taart er ook aantrekkelijk uitzien.
En dat vinden Leo en ik bij Rudolph van Veen, die dagelijks bij 24Kitchen te zien is. Een paar weken lang reed hij met zijn bakfiets langs Nederlandse bakkers en proefde hij van hun specialiteiten. Die zijn vaak helemaal niet zo pompeus, maar voor een thuisbakker wel goed na te bakken.
En daarna gaat Rudolph aan de slag om een verrassing voor de bakkers zelf te maken. En ook daar komt geen spektakel aan te pas. Meestal wordt het een eenvoudig, maar wel erg lekker recept. Met ingrediënten die in de meeste keukens wel te vinden zijn.
Jaren geleden was in Duitsland het statiegeld voor plastic flesjes al ingevoerd.
Op het vliegveld in Berlijn zagen we toen een nette man met een enorme koffer in de ene hand en aan zijn arm een tas. Hij liep een beetje doelloos rond, leek het. Maar in feite keek hij naar de mensen die wachten en wat dronken uit een flesje. Want als Nadat zo’n flesje leeg was, kieperde men ze in een afvalbak.
Bron: Google foto’s / De Gelderlander
En daar kwam de man in actie. Onopvallend viste hij het flesje op, stopte het in de tas. En toen snapten we het. Een statiegeld jager. Eigenlijk een illegale handeling, want officieel zou het statiegeld aan de staat toebehoren, vertelde mijn Duitse vriendin. Maar de man haalde zo te zien heel wat geld op.
Als ik dan lees dat er in Nederland in 2023 miljoenen euro’s aan niet ingeleverd statiegeld op straat gegooid wordt. Dan lijkt het me niet zo lastig om zo wat geld te verdienen. Best slim toch?
Zoals vaker vond ik deze foto op Instagram. Er bestaat een hele groep van mensen die foto’s maken van waslijnen in allerlei vormen.
Het is dan ook een leuk gezicht, wapperende lakens, kleding of in dit geval werkdoekjes.
Ik heb deze zelf ook, doe ze alleen gewoon in de droger, bij de andere was. Ja dan mis je dit leuke plaatje. Want ook ik zou ze zo keurig op kleur ophangen.
Maar gelukkig zijn er altijd foto’s van anderen, die ik dan ook graag gebruik.
Ik vind het eigenlijk best slap van mezelf, maar ik ben best een beetje verslaafd aan Instagram.
Als ik de app geopend heb, ben ik niet meer te stuiten. Foto na foto -of nog erger- filmpje na filmpje laat ik voorbij komen. En als ik dan weer oo de klok kijk is er zo een half uur voorbij.
Heb ik er iets aan? Nee, want er zit heel veel troep tussen. Soms sla ik iets op, een recept, een tip. Maar of ik daar ook wat mee doe? Ik geloof het niet….
En als er dan zo’n filmpje als hieronder voorbij komt, ben ik helemaal weg. Mensen die vallen, uitglijden, stoer doen en onderuitgaan. Ik moet er soms zo om lachen.
Nou ja, ik weet dat ik er gewoon mee moet stoppen. Maar ja, dat mobieltje ligt zo onder handbereik. Toch maar weer eens iets anders onder handen nemen, want dit is te veel van het goed.
Op Facebook kwam ik dit filmpje tegen. Een reclame voor een koel/vriescombi. Niet van nu, maar uit 1963!
En ik vraag me af waarom we dit ontwerp niet meer kunnen kopen. Veel handiger dan die planken op vaste hoogte. Veel simpeler alles te bereiken met die draaibare plateaus. Onderin een lekkere vriesla en ook nog eens een vakje waarin de boter zacht blijft.
Blogster Elisabeth lanceerde het idee voor een maandelijkse receptenronde. Dit is mijn bijdrage.
Het recept vond ik op internet bij Lekker tafelen en ik maakte het vorige week. Al tijdens het koken riep mijn man dat het zo lekker rook. Ook de smaak en de structuur was verrassend. En alles in één pan, ook prettig. Bij ons absoluut een bewaarrecept!
Stoofschotel van champignons en witte bonen Voor 4 personen: 500 gram champignons 2 flinke uien 5 teentjes knoflook 350 gram gekookte witte bonen (ik gebruikte een blik) 500 gram aardappel (vastkokend) 2 theelepels gedroogde rozemarijn 1 eetlepel miso 2 eetlepels sojasaus 350 ml groentebouillon 2 eetlepels boter of olie 1 eetlepel maïzena (optioneel) verse peterselie
Snijd de uien in stukjes en hak de knoflook fijn. Heb je hele kleine champignons laat die dan heel grotere snijd je doormidden of in vieren. Schil de aardappelen en snijd ze in stukken iets groter dan de champignons. Was ze en laat ze in het water staan.
Verhit in een grote hapjespan de boter of olie en bak hierin de stukjes ui. Voeg er in 2 gedeeltes de champignons aan toe en laat ze op hoog vuur iets verkleuren. Dit gaat het beste als je niet te veel roert. Voeg de knoflook toe en laat eventjes meebakken. Breng de champignons op smaak met rozemarijn, zout en peper naar smaak, miso en sojasaus en blus af met de warme bouillon. Voeg de aardappels toe en breng alles aan de kook. Doe de deksel op de pan en laat dit ongeveer een half uur zachtjes stoven tot de aardappels bijna gaar zijn. Hoe lang dat dit duurt, hangt af van de soort aardappel en de grootte van de stukken. Gebruik als het nodig is een beetje water om aanbranden te voorkomen. Voeg als laatste de (afgespoelde) witte bonen toe en laat die nog een kwartiertje meestoven zodat de saus enigszins bindt. Vind je de saus te slap bindt die dan bij met een beetje maïzena, opgelost in water, tot de gewenste dikte. Proef en breng eventueel verder op smaak met miso, zoute sojasaus of peper. Roer er net voor het serveren de gehakte peterselie door en schep de stoofschotel van champignons en witte bonen in kommen.
EET SMAKELIJK!
Wie geen miso in huis heeft, kan volgens mij ook wat meer zout, maggi of zoute sojasaus gebruiken.
Als…. Als de hemel valt, krijgen we allemaal een blauw petje. Het is een oud gezegde en mijn ouders zeiden dat te pas en te onpas. Een dooddoener van formaat dus.
Bron: Google foto’s
Maar nu zou ik het wel weer nieuw leven in willen blazen, want her en der zie en lees ik allerlei waarschuwingen voor als…. als de zeespiegel stijgt, als het klimaat verandert, als de dijken breken, als …..
Tijdens de watersnood in februari 1953 logeerde Leo bij een tante en oom in Vlaardingen, waar ze helemaal niks merkten van wateroverlast.
Thuis in Rotterdam en dus een flink stuk verder oostelijk en verder van de zee, zagen mijn schoonouders het water door de straten zo de Lange Hilleweg op denderen.
Het kan heus geen kwaad om een beetje vooruit te denken, maar we moeten er voor passen om ons te laten opnaaien door angst en voorspellingen die misschien nooit waarheid worden.
