Dit uithangbord laat geen twijfel bestaan aan wat er binnen te vinden is. Een fraaie en leuke oplossing die in alle talen te volgen is. Geen idee waar het te vinden is.
Vagelijk kon ik ontcijferen dat er “toilettes” onderaan staat, dus neem ik aan dat het ergens in het Franse taalgebied is.
Fijn voor degenen die “nodig” moeten.
Geen gevraag, geen problemen en geen spraakverwarring.
Waarschijnlijk wel een zucht van verlichting!
Er was een tijd dat pensioenfondsen werd gevraagd niet te beleggen in de wapenindustrie. Dat vond ik helemaal geen gek standpunt.
Nu suggereert onze defensieminister dat die zelfde pensioenfondsen beter in wapenfabrieken kunnen beleggen.
Wordt er op de tv gezegd dat rijken hun geld niet moeten besteden aan kunst, maar granaten naar Oekraïne zouden moeten sturen.
Dagelijks horen we over dreiging van een kernoorlog. Zo langzamerhand zie ik de wereld veranderen in een grote oorlogsmachine.
Maar waar leidt dat toe? Tot nog meer dood en verderf, tot steeds heftiger wordende conflicten. Wie wil dat nou?
Laten we vooral niet luisteren naar al die machtsgeile regeringsleiders en ministers. Zouden we niet beter al onze krachten moeten aanwenden om meer overleg te plegen, meer begrip voor elkaars standpunten te creëren?
Dat zou nog eens vooruitgang betekenen.
In Rotterdam liggen nog steeds “takkenbruggen”over sommige singels. Die werden al zo’n 120 tot 160 jaar geleden gemaakt van dikke takken eikenhout.
Natuurlijk is zo’n brug gevoelig voor de weersinvloeden en moet dan ook regelmatig onderhouden of vernieuwd worden.
Vaak worden bruggen na verloop van tijd vervangen door moderner exemplaren, van beton en asfalt.
Maar vijf van deze bruggen zijn nog in hun oorspronkelijke, maar gerenoveerde vorm, te zien.
Op de Heemraadsingel en Proveniersingel werd nog eikenhout gebruikt. Voor de andere bruggen koos men voor robinia hout, dat even sterk en vrijwel gelijkwaardig is. Eikenhout schijnt in Europa bijna niet meer te krijgen.
Zo’n mooie brug geeft een heel bijzonder cachet aan een singel. Veel statiger en romantischer dan beton.
Japan is een super georganiseerd land, waar vooral netheid en orde heerst.
Dat zou je niet zo één-twee-drie zeggen bij het zien van deze foto. Dat er nog elektriciteit is, mag een wonder heten. Dat het blijft functioneren is nog verwonderlijker. Wij hebben ons dan ook verbaasd over dit soort beelden, want het komt in het gehele land voor.
Maar nadat iemand ons uitlegde waarom en hoe, begrepen we er meer van.
Want het is ondoenlijk om al die kabels en draden onder de grond te stoppen. De aarde in Japan is regelmatig in beweging. Hoewel je dat niet zo voelt, schijnt er elk halfuur wel ergens in het land een aardbeving te zijn. Gelukkig niet zo heftig dat ze het nieuws halen, maar toch…
En ja, dan is het veel beter om al die kabels en draden maar boven de grond te bevestigen. Zo zijn en blijven ze bereikbaar. Er zal beslist een systeem in zitten, al lijkt het me bepaald niet handig.
Wie is er nog verbaasd als je leest dat de posttarieven zullen stijgen, maar dat de post minder wordt bezorgd?
Ja, natuurlijk er is minder post, maar er wordt toch nog heel wat verstuurd. En wie de intermenselijke contacten wil stimuleren en het turen op een scherm wil verminderen, moet beginnen bij het aantrekkelijk maken van fysieke post.
Want als kind zat je toch te wachten op een kaartje van tante of oma. En wat een heerlijk gevoel als je dan de post in de gang hoorde vallen.
Leo heeft nog kaarten van vele jaren her en zo nu en dan vind ik in een boek een kaartje van vroeger. Het blijft leuk om dat dan weer te lezen, het handschrift te herkennen.
Nog steeds maak en stuur ik kaarten voor verjaardagen. Maar steeds vaker hoor ik dat de post niet op tijd was of -nog erger- er helemaal geen kaart bezorgd was.
Nu zouden we ook al de kermispaarden uit de draaimolen in de ban moeten doen. Omdat kinderen anders een verkeerd beeld van het omgaan met dieren krijgen. Zucht…..!
Waar houdt het op? Want moeten alle schilderijen met dieren dan ook geweerd worden? Of de paarden in het schaakspel? En heeft Bambi nog bestaansrecht?
Ik vind het echt volkomen absurd. We slaan wel erg door in onze strijd tegen dierenleed. Want games met moord en doodslag mogen wel? Dat geeft een beter beeld van onze menselijke verhoudingen?
Wanneer houdt deze waanzin op?
Het zal je maar gebeuren, dat je op schrikkeldag geboren wordt. Nou ja, zo verschrikkelijk is het natuurlijk niet. Een datum is niet meer dan een cijfer en ben je op 29 februari geboren, dan vier je verjaardag elk jaar gewoon een dag eerder of later.
In 2020 waren er ruim 1100 jarigen op schrikkeldag. Hoeveel het er vandaag zullen zijn zal ik bij het CBS moeten nazoeken.
Toevallig is op deze dag wel een wandelvriendin jarig. Ik ben benieuwd of ze er gewoon bij is, want op donderdag, vandaag dus, lopen we elke week. Ik heb in ieder geval gezorgd dat haar kaart er op tijd is.
Zo nu en dan geloof ik niet wat ik zie. Neem nou zoiets als T-Shirts. Die zijn er in soorten en maten, voor dames, heren en kinderen en dan noem ik nog niet veelheid van kleuren of patronen. Sommige shirts vallen ruim, andere zijn getailleerd.
Maar dit t-shirt is wel heel speciaal. Voor mannen alleen. Voor mannen met een ietsie pietsie minderwaardigheidscomplex of voor mannen die zich even Tarzan willen wanen? Voor mannen die vrouwen willen imponeren of te lui zijn voor de sportschool en dan dit maar dragen….?
Een mini seconde overwoog ik of ik er een voor Leo zou bestellen, of voor de zonen. Maar ik geloof niet dat het helemaal hun smaak is.
De mijne trouwens ook niet! 😉 😉 😉
Vanavond kijk ik weer naar Heel Holland bakt. Een tijd lang heb ik die uitzendingen niet gevolgd, maar dit jaar besloten we toch weer regelmatig te kijken.
En ja, het is nog steeds wel leuk. Maar eigenlijk niet meer om het bakken, maar veel meer om wat er allemaal niet zo goed dan wel helemaal fout gaat. Dat is ook niet verwonderlijk, want ik heb het gevoel dat er steeds meer stress in de opdrachten komt.
En al die bouwwerken, spektakelstukken die gemaakt moeten worden. Voor mij is dat niet de essentie van bakken.
Het gaat om de smaak en natuurlijk moet een koekje of taart er ook aantrekkelijk uitzien.
En dat vinden Leo en ik bij Rudolph van Veen, die dagelijks bij 24Kitchen te zien is. Een paar weken lang reed hij met zijn bakfiets langs Nederlandse bakkers en proefde hij van hun specialiteiten. Die zijn vaak helemaal niet zo pompeus, maar voor een thuisbakker wel goed na te bakken.
En daarna gaat Rudolph aan de slag om een verrassing voor de bakkers zelf te maken. En ook daar komt geen spektakel aan te pas. Meestal wordt het een eenvoudig, maar wel erg lekker recept. Met ingrediënten die in de meeste keukens wel te vinden zijn.
En dat vinden wij eigenlijk veel leuker.
Jaren geleden was in Duitsland het statiegeld voor plastic flesjes al ingevoerd.
Op het vliegveld in Berlijn zagen we toen een nette man met een enorme koffer in de ene hand en aan zijn arm een tas. Hij liep een beetje doelloos rond, leek het. Maar in feite keek hij naar de mensen die wachten en wat dronken uit een flesje. Want als Nadat zo’n flesje leeg was, kieperde men ze in een afvalbak.
En daar kwam de man in actie. Onopvallend viste hij het flesje op, stopte het in de tas. En toen snapten we het. Een statiegeld jager. Eigenlijk een illegale handeling, want officieel zou het statiegeld aan de staat toebehoren, vertelde mijn Duitse vriendin. Maar de man haalde zo te zien heel wat geld op.
Als ik dan lees dat er in Nederland in 2023 miljoenen euro’s aan niet ingeleverd statiegeld op straat gegooid wordt. Dan lijkt het me niet zo lastig om zo wat geld te verdienen. Best slim toch?
