Eieren

Onze eieren komen meestal van de “eierman“, de man die al vele jaren elke week trouw bij ons aan huis komt. Er staat geen stempel op. Ik denk dat het biologische eieren zijn, maar echt helemaal zeker ben ik daar niet van.  Maar ja, hij is nu met vakantie, dus kocht ik eieren bij Appie. Die heb ik natuurlijk meteen gecontroleerd en gelukkig, ze waren niet besmet met fipronil. Althans, dat denk ik, maar ook dat weet ik niet zeker.
Want als ik hoor en lees hoeveel eieren er dagelijks gelegd en verhandeld worden, kan ik nauwelijks geloven dat die allemaal gecontroleerd zijn. Hoelang wordt dat vergif al gebruikt?
En trouwens, in hoeveel voedingsmiddelen zit ei? In cake, koekjes, mayonaise, advocaat… Is dat dan allemaal wel safe? Is dat ook gecontroleerd en, indien nodig, vernietigd?
Of zijn we weer opgezadeld met een enorme hype. Want je kunt de radio niet aanzetten, de krant niet opslaan of FB bekijken, of je ziet er wel een berichtje over.
En hoewel ik het heel prima vind dat er over bericht wordt, is het toch ook wel erg hypocriet. Want al die andere zaken die te koop zijn, zijn op de lange duur ook fnuikend voor onze gezondheid en die van onze kinderen. Maar daar hoor je nauwelijks iets over. In tegendeel, daar wordt lustig mee geadverteerd.

Bewaren

Verkeer

Files, ze zijn een terugkerende ergernis voor wie op weg gaat. Of je wilt of niet, je zit er zo nu en dan midden in. Want het beperkt zich niet meer alleen tot de spits. Zomaar ineens lichten de matrixborden op en voor je het weet zit je in een kilometerslange file. Je zult er maar elke dag tussen staan. De chauffeurs van die enorme vrachtwagens zijn helemaal niet te benijden. Want zij moeten hun waren op tijd leveren. Dus wordt er flink doorgereden, geplakt en bumpergekleefd. Hoeveel van die wagens rijden er intussen? We vervoeren allerlei spullen van hot naar her. Soms op het belachelijke af. Enorme trailers gevuld met flesjes water, met potjes yoghurt, pakken melk. Varkens en koeien die naar het zuiden vervoerd worden, daar worden geslacht, tot vleeswaar worden verwerkt en wat dan weer naar het land van herkomst word gebracht. Alsof dat niet allemaal ter plekke gedaan kan worden.
Ik heb het bange vermoeden dat binnen niet al te lange tijd het verkeer volkomen vast loopt. Dan kunnen we geen kant meer op. Ik hoop van niet natuurlijk, maar ik vrees het wel!

Vierdaagse

Vandaag begint de 101ste Nijmeegse Vierdaagse. Of ik mee doe? Nee, zoveel kilometers loop ik niet op één dag. Ik volg het ook niet nauwgezet, maar zo nu en dan zie ik wat voorbijkomen op TV of Facebook. Ik heb bewondering voor al die lopers die elk jaar weer in hun wandelschoenen stappen en vier dagen lang tientallen kilometers weglopen. In de regen, onder een hete zon of in kille wind.
Alle deelnemers wens ik veel succes. Maar vooral veel succes voor mijn kapster Nel, die al vele jaren van de partij is. En natuurlijk in voor onze overburen. Want zij leerden elkaar kennen bij de Vierdaagse. Maurice vroeg zijn Marlika vorig jaar tijdens de Vierdaagse ten huwelijk en op 17 juli 2017 trouwden ze.
Allemaal veel geluk, goed wandelweer, weinig blaren en spierpijn.
Op naar de gladiolen! 😉

Bewaren

Verdwenen…

bron: Google afbeeldingen

Ik kan me herinneren dat zo ergens in mei mijn moeder de aardappelen niet meer lekker vond. Dat waren ze ook niet meer, ze liepen een beetje uit, waren gebutst en de smaak was…. nou ja… Nee, het smaakte niet meer. Verlangend zei mijn moeder dan: “Nog even, dan komen er weer nieuwe aardappeltjes.” En ja, als die bij de groenteman lagen, was het een klein beetje feest. Mijn moeder kookte een grote pan. Veel meer dan we normaal aten. Daarnaast zette ze een schaaltje met roomboter en telkens namen we dan zo’n aardappeltje, haalden dat door de boter en aten het op. ik. Die aardappeltjes werden vaak ook gebakken. Dat was helemaal een traktatie. Kom daar nu eens om. Het hele jaar kunnen we verse aardappels kopen, in soorten en maten, met en zonder schil en al dan niet voorgekookt. Maar die smaak van die nieuwe aardappeltjes, mmm…..
Er zijn trouwens nog wel meer van dat soort gelegenheden. De eerste groene haring, de eerste mosselen en als er weer volop aardbeien waren of kersen. We kunnen het nu elke dag kopen en doen dat ook. De hoge prijs is vaak van ondergeschikt belang. Maar nogmaals, zo lekker als toen, nee….. Gek toch, hoe zou dat nou komen?

Water

Bron: De Urbanisten

Afgelopen vrijdag volgden we een heel interessant Bibliotheek-college door Florian Boer van De Urbanisten.
Door klimaatveranderingen ontstaan problemen, zoals de soms enorme hoosbuien die regelmatig voorkomen. In de stad lopen dan straten onder, wordt het verkeer ontregeld en weten we niet waar we al dat water zo snel moeten laten. Je zou denken, leg grotere riolen aan. Maar dat is wel een heel simpele benadering. Want waar laat je al die grote buizen in een straat, waar al zo veel in de grond zit? En waarom zou je dat ook doen, want bij een normale regenbui voldoet het riool toch prima?
De Urbanisten kwamen met het plan de stad te voorzien van opvangbassins in de vorm van “waterpleinen”. Die staan normaal droog, maar kunnen bij hevige regenval vollopen. Inmiddels zijn er in Rotterdam al diverse pleinen, zoals het Benthem-plein,  op die manier ingericht. En het werkt!!
De omgeving wordt aangepast, zodat het regenwater van de omliggende daken richting opvang geleid wordt, er wordt beplanting aangebracht. Dat is niet alleen ter verfraaiing, maar zorgt ook voor een betere wateropvang. Bewoners probeert men zoveel mogelijk bij die plannen te betrekken en kijk… dat zorgt weer voor een betere verstandhouding onderling. Win-win-situatie, zou ik zo zeggen.
En dit van oorsprong Rotterdamse idee vindt inmiddels veel bijval in het buitenland. Want het is natuurlijk niet alleen een probleem van ons. Ook in het buitenland valt de regen soms met bakken uit de hemel.
Dit animatie-filmpje laat zien hoe het er zou gaan uitzien. Inmiddels is het Benthem-plein klaar. Binnenkort ga ik daar eens foto’s maken. Wordt dus vervolgd…. 😉

 

Bewaren

Bewaren

Inwoning

bron: internet

Wel vaker hebben wij in de tuin inwoning van vogels. Maar dit jaar zijn het er wel veel. Voor en achter zitten merels in de klimhortensia en vuurdoorn, in de klimop huist een fitispaartje. Het is dan ook druk af- en aanvliegen. Schiphol is er niks bij 😉
Zolang er alleen nog maar eieren zijn, is het ook al druk maar vrij stil. Maar nu zijn er jonkies en die kunnen zich goed laten horen. Niet alleen wij horen ze, maar ik zie ook de loslopende katten hun oren spitsen. Die mogen nu even niet hier zijn en dus verjagen we ze met een driftig “kssss”. Ik vind het wel heel leuk, maar ja, rustig zitten in de tuin is even niet aan de orde. Wil je net je glas pakken, strijkt een merel neer op de schutting, zijn bek vol wormen. Dus schieten we in de “stilhoud modus” tot pa of moe naar het nest vliegen en we de kleintjes horen piepen. En net hebben we een slokje genomen, dan komt er alweer een andere ouder met proviand aan.
Nog even, dan vliegen ze uit en is de tuin weer van ons. Al zal ik het gepiep dan wel weer missen.

Bewaren

Water

Vrijdagmorgen, de wekker gaat. Leo is al wakker en zegt “Goeiemorgen, …. we hebben geen water.” Ik moet nog even helder worden, maar dan snap ik wat ie bedoelt. Hoe kan dat nou? Nee, boven komt er geen druppel meer uit de kraan, beneden nog maar een miezerig straaltje.
Ik bel met het waterleidingbedrijf. Na 5 minuten krijg ik iemand van de storingsdienst aan de lijn. “Vervelend”, zegt ze. “Hebben de buren ook geen water?” Als ik antwoord dat ik dat nog niet kan zeggen, omdat bijna iedereen nog slaapt, krijg ik als antwoord “Dan kan ik niets voor u doen.” Ik ontplof bijna. “Ik geef een storing door, noteer wat”, roep ik korzelig. Ze noteert naam, postcode, telefoonnummer en zegt dan dat het zal worden doorgegeven. Na ruim een uur is er nog geen enkele teken van het waterleidingbedrijf. Ik bel opnieuw en nu heb ik een vriendelijke man aan de telefoon. Hij noteert meteen opnieuw alle gegevens. Ik weet inmiddels dat de buren aan beide kanten wel water hebben, dus zit het probleem in onze leiding. Gelukkig komt er binnen korte tijd iemand om het probleem te verhelpen, al is dat nog niet zo simpel. Maar goed, er wordt aan gewerkt.
Leo heeft snel bij de super een aantal flessen water gekocht. Maar wat ben je toch onthand als er geen water uit de kraan komt. We kunnen ons niet wassen of douchen, geen tanden poetsen, de vaatwas of wasmachine gebruiken. En wat dacht je van het toilet? Een klein boodschap is nog wel zuinig weg te spoelen met kostbaar flessenwater, maar een grote boodschap…… bahhhhh!
Ik ga een beetje knutselen en al gauw heb ik vieze handen. Eventjes wassen…. oh nee….!!! We realiseren ons nu pas echt wat een rijkdom zo’n kraan is.

Annie M.G. Schmidt-dag

Ze is en blijft één van mijn favoriete Nederlandse schrijfsters en ik vind een speciale dag om haar te eren dan ook heel normaal. En hoe ik dat dan doe? Met een liedje over een klein lelijk eendje. Het plaatje werd in 1960 als reclame uitgegeven door Citroën. Tekst -natuurlijk- van Annie M.G. Schmidt en de muziek van Paul Chr. van Westering.

lelijke-eend

klik op de foto om het liedje te horen

Bewaren

Geen klagen

Laatst was ik met wat administratie bezig, toen ik ook meteen maar eens naging hoeveel ik vorig jaar nou aan ziektekosten had betaald. Zoals elke Nederlander betaal ik natuurlijk maandelijks mijn premie. Eerlijk gezegd, dat is geen kattenpis, maar een flink bedrag. En ook het eigen risico gaat vrijwel elk jaar voor een deel op. Er zijn altijd wel medicijnen die betaald moeten worden, steunzolen die niet vergoed worden of wat dan ook.
Vorig jaar was ik voor het eind van januari natuurlijk al door dat eigen risico heen. Ga maar na, twee weken ziekenhuis, twee keer ambulancevervoer, operatie, revalidatie. De rekeningen daarvoor tikten lekker aan. Maar uiteindelijk kwam ik tot de slotsom dat ik “slechts” het eigen risico had moeten betalen. Alle kosten, bij elkaar gelijk aan een luxe auto, werden gedekt door de verzekering.
Nou zijn er mensen, die dan zeggen dat je het inmiddels zelf betaald hebt, met al die hoge premie. Ja, dat klopt, maar dan had ik al 14 jaar die premie opzij moeten leggen. En dan nog was ik er niet mee uitgekomen, want in 2008 is er ook een behoorlijk bedrag voor mijn ziektekosten uitgegeven.
Het is natuurlijk een zinloze berekening, maar al die klagers mogen zich best eens realiseren, dat het in Nederland helemaal niet zo slecht geregeld is. Dat het soms misschien wel beter kán, maar dat het in andere landen beslist vaak veel slechter is.

Bewaren

Erasmus

In Rotterdam, de geboortestad van Erasmus, een van de grootste Humanisten, kom je hem natuurlijk vaak tegen. Niet alleen draagt de Universiteit in Rotterdam zijn naam, we rijden of lopen over de Erasmusbrug, zijn standbeeld staat bij de Laurenskerk en her en der vind je spreuken van hem. Zijn gedachtegoed is nog steeds actueel: vrijheid en vrede. Helaas moet aan beide begrippen nog dagelijks gesleuteld worden in de wereld.