Category Archives: foto’s van anderen

Verhuizen

Posted on by
EMC-001

bron

Het wordt vandaag een monsteroperatie in het Erasmus Medisch Centrum. Want er moeten 540 patiënten verhuisd worden. Van het oude Dijkzigt-gebouw naar het nieuwe ziekenhuis en vanuit Rotterdam-Zuid de laatste patiënten uit de Daniël den Hoed-kliniek.
In ruim negen jaar is er een enorm ziekenhuis gebouwd, als een puzzel tussen al bestaande gebouwen. Wat eens een nogal groen gedeelte van de stad was, is inmiddels druk bebouwd en bevolkt.
Een tijd lang kwamen we er regelmatig en niet alleen voor ziekenbezoek, maar ook omdat er tegenover de school van onze kinderen stond. Maar afgelopen maandag had ik echt moeite om alles te herkennen, zoveel is er veranderd.
Binnenkort zal ik er dus minimaal 16 keer heen gaan voor de bestralingen en later voor controles. Zal ik, net als heel veel anderen, mijn weg moeten vinden in die kolos. Het zal wel wennen.
Bovenaan het “oude” Dijkzigt en hieronder een vogelvlucht-blik op het huidige ziekenhuis-complex.

EMC-002

Bron : Google

Feest

Posted on by

Wat was het een feest, die 5e mei 1945 in Rotterdam. Zelf geboren ná de oorlog ken ik alleen de verhalen van mijn ouders en mijn zus. Ze was toen een tiener en hunkerde naar wat vrolijkheid na alle sombere jaren van de oorlog. Ze danste op straat, met haar schoolvriendinnen. Kreeg chocola en sigaretten, superdeluxe! Misschien bracht ze het hoofd van een Canadees wel op hol, met haar blonde haren. Maar kreeg later toch verkering met een degelijke Hollandse jongen.
Foto’s uit die tijd heb ik helaas niet, dus moeten we het hier doen met een van internet geplukt plaatje, genomen op de Coolsingel, valk voor het stadhuis.

bevrijdingsfeest

Bron: http://www.brandgrens.nl/bevrijding

Herdenken

Posted on by
herdenken

Steen van de miljoenen tranen, Oudedijk Rotterdam

Vanavond herdenken we de slachtoffers die vielen in de oorlog. Om acht uur staan we stil bij het leed van al die miljoenen die stierven in de strijd.
Twee minuten lang houden we onze lippen stijf op elkaar, laten we onze gedachten zweven naar wat er is gebeurd en nooit meer herhaald mag worden.
Ik hoop dat die stilte oorverdovend zal zijn.

Beeldschoon

Posted on by

Gisteren was ik in Museum Catharijneconvent in Utrecht. Daar zijn tot en met 3 juni 2018 prachtige middeleeuwse miniaturen te zien.
Dat soort afbeeldingen hebben me altijd al gefascineerd. De kleuren, de lijnen, de schittering van goud, ze zijn ronduit sprookjesachtig. De tentoonstelling is heel sfeervol ingericht en was gelukkig niet al te druk. Daardoor kon je rustig de boeken bekijken. Leesbril op, neus op de vitrines om vooral toch maar alles zo goed mogelijk te zien en met volle teugen te genieten. In sommige zalen klonk ook nog zacht gregoriaans gezang. Heel speciaal vond ik dat.
Her en der tussen de vitrines was ook de mogelijkheid om zelf een miniatuur te tekenen, een rand te stempelen of te plakken. Er werd gretig gebruik van gemaakt.
Aan het begin van de tentoonstelling werd een film vertoond, die uitleg gaf over de boeken en de afbeeldingen. Jammer vond ik wel, dat sommige afbeeldingen in de film waren opgeleukt met bewegende onderdelen. Het hoort bij deze tijd, al die digitale foefjes, maar ik vind het overbodig en afbreuk doen aan het overweldigende vakmanschap van de kunstenaars. Er waren meerdere films te zien, onder andere over het maken van de boeken, vanaf het vervaardigen van perkament tot het tekenen van de lijnen, het schrijven en het maken van de tekeningen. Ik vind dat altijd een extraatje bij een expositie.
Doordat alles klein en heel gedetailleerd is, heb ik geen foto’s gemaakt. De foto’s hieronder komen van internet.

Portretten

Posted on by

Ach, de koning zal er wel aan gewend zijn om zijn eigen portret en dat van zijn vrouw tegen te komen. Maar misschien schrikt hij toch wel een beetje wanneer hij in een restaurant in Delft zich even terug wil trekken. Tja, ook een koning moet toch ook zo nu en dan wel eens?

En dan staat hij ineens voor een meer dan levensgroot portret van hemzelf. Als aanduiding dat nou juist dáár de heren wc is. En Máxima staat op de deur van de dames. Leuk gevonden vind ik, maar of Willem-Alexander het zal kunnen waarderen….?
Ben trouwens ook benieuwd wat er vandaag weer voor hem en zijn gezin bedacht is. Ik ga zo kijken, want dat hoort gewoon bij Koningsdag!

Is er genoeg?

Posted on by

genoeg.jpgDe discussie over het sluiten van de gaskraan is inmiddels in volle gang. Dat het gaat gebeuren is zeker. Hoe het dan verder moet, blijft nog even in nevelen gehuld.
Ik voorzie enorme moeilijkheden, terwijl ik toch niet zo’n doemdenker ben. Want alles gaat tegenwoordig elektrisch. Hogedrukspuit, koffiezetapparaat en schuurmachine, boortoestel, noem maar op. En dan al die “draadloze” apparaatjes, die toch wel aan de elektriciteit gelegd moeten worden om te kunnen functioneren. En de auto, de fiets…
O ja, wij doen er zelf ook aan mee. We poetsen onze tanden elektrisch omdat dat beter zou zijn voor ons gebit. Koppelen tablets, telefoons, scheerapparaten ook regelmatig aan.
Maar straks moet dus ook de verwarming en het fornuis totaal elektrisch worden. Waar halen we al die energie vandaan? Wie zorgt er voor dat alles op tijd en deskundig is aangesloten? Liggen er wel voldoende kabels of gaan we straks een beetje rommelen met als gevolg dat we regelmatig helemaal zonder stroom komen te zitten?

Mooi

Posted on by

Op Facebook zag ik een bericht van het Smithsonian Institute, waarin Smithsonian’s 15th Annual Photo Contest werd genoemd. De wedstrijd blijkt al sinds 2003 jaarlijks te worden gehouden en de deelnemers maken werkelijk prachtige foto’s.
Als je wilt registreren bij het Smithsonian, kun je ook mee stemmen. Dat hoeft voor mij niet, maar die foto’s zijn soms adembenemend.
Deze heeft mijn voorkeur, zo sereen en zo mooi van compositie.

Smithsonian

This photo was not made by me, but is a part of the Smithsonian’s 15th Annual Photo Contest 2018

Boek

Posted on by

Ik leende het boek Agaat van Marlene van Niekerk uit de e-book bieb. Dat was nog flink doorlezen, want zo’n boek krijg je maar drie weken en 581 pagina’s zijn een hele kluif.
Ik vond het een heel bijzonder boek.
Agaat is als kind van 6 in huis genomen door Milla de Wet, die dan nog steeds kinderloos is. Milla’s man Jak, een harde, soms sadistische maar ook teleurgestelde man, is het er niet mee eens. En ook Milla’s dominante moeder vind het maar niks. Het is ook heel bijzonder om in het Zuid Afrika van 1954 een zwart kind te adopteren.
Boek-AgaatNiemand weet hoe ze heet, ze is misbruikt, angstig, lijkt niet te kunnen praten en heeft een handicap. Maar met veel liefde, maar ook straf, krijgt Milla een band met het meisje. Ze noemt haar Agaat. Het kind blijkt heel intelligent te zijn en ze leert snel allerlei vaardigheden.
Dan wordt Milla na vele jaren toch nog zwanger en moet Agaat haar plaats in huis afstaan aan het eigen kind. Ze is dan al een puber en begrijpt het niet. Enerzijds is ze zeer loyaal met Milla, anderzijds haat ze de situatie waarin ze verkeert. Als Jakkie eenmaal geboren is, weet Agaat het kind zo te beïnvloeden dat het meer aan haar hecht dan aan de moeder. Milla komt alleen te staan, begrijpt niet hoe ze de situatie kan veranderen, wil de steun van Agaat niet verliezen, maar ziet hoe zienderogen Agaat haar plek inneemt. Jakkie groeit op en  vader Jak wil van hem een echte man en een echte Afrikaner maken. Hij moet in het leger, wordt piloot en vecht in de Zuid Afrikaanse grensoorlog. Maar hij gruwt van het doden en deserteert.
Het verhaal wordt verteld in diverse, niet chronologische terugblikken. Alleen Agaat mag en kan Milla verzorgen. Milla heeft dan ALS en ligt op sterven. Ze kan slechts met haar ogen communiceren. Soms lukt dat wonderwel, voel je de bijzondere band tussen de vrouwen, soms lijkt het of Agaat niks wil of kan begrijpen, wraak neemt op wat in het verleden gebeurde.
Een aangrijpend boek, niet makkelijk om te lezen, maar erg boeiend.

Nylonkousen

Posted on by

Vorige week kocht ik vier maal twee paar pantalonkousjes. Nou ja, geen opzienbarende aankoop. Maar ik vouwde de kousjes op en daar lagen ze dus, op de bank. Acht paar kousjes, voor nog geen vier euro. Zo goedkoop, dat je er niet over piekert om ze te laten repareren. Dan ben ja alleen al aan die reparatie meer kwijt.
Dat was vroeger anders. De kousen die mijn zus destijds kocht, waren duur. Ragfijne kousen, met naad, die heel voorzichtig werden aangetrokken. En ook regelmatig ’s avonds gewassen werden en dan op een handdoek over de deur te drogen gehangen. Een ladder er in was rampzalig en werd met een klodder nagellak tegengehouden. Dan kon de kous later worden gerepareerd.
Ik herinner me een klein en donker winkeltje in de buurt bij ons thuis. Het rook er altijd een beetje muffig, naar zweetvoeten denk ik. Het was een beetje ook rommelig, overal lagen de kousen, er stond een aftandse kassa. Onder een ongezellige felle lamp zaten twee zussen (?) dag in dag uit kousen te repareren. Ze hadden daar een machientje voor, trokken de kous over een soort buis en dan ging het van prrrrrft, prrrrffft. Razendsnel en met een beetje geluk had je dan weer een paar kousen die nog wel even mee konden.
Zuinigheid met vlijt, duurzaam en ook wel milieubewust. Ach ja, verleden tijd.

Lekker kijken!!

Posted on by

Een groot TV-kijker ben ik niet. Soms vind ik een programma wel leuk en kijk ik met plezier, maar vaak verveelt het me ook al snel. Langlopende series met elke week een aflevering vind ik al helemaal moeilijk te volgen. Ik vergeet ze gewoon of heb net geen gelegenheid om te kijken.
Maar voor “Salvage Hunters” op Discovery Channel wil ik wel tijd vrij maken. De sympathieke antiquair Drew Pritchard gaat daarin op jacht naar nieuwe items voor zijn zaak. Dat doet ie samen met Tee, een man met droge humor. Het is ook zo leuk waar hij gaat zoeken. Je komt in talloze grote en kleine tweedehands zaakjes in Groot Brittannië, maar ook in prachtige oude herenhuizen of kastelen. De eigenaren willen maar al te vaak van hun oude spullen af. Wie met groot genoegen kringloopwinkels afloopt, moet beslist ook hier eens naar kijken. Kopen kun je niks, of je moet het online bij Drew zelf doen. Maar mee op jacht is echt een genoegen. Gelukkig worden uitzendingen op DC vaak herhaald, dus kijk in de gids wanneer er eentje is.
Salvage-hunters