Er is niet veel wat ik niet lust. Maar van spruitjes heb ik nooit gehouden. Ik moest ze eten, tegen heug en meug. Maar toen ik zelf bepaalde wat we eten, kwamen spruitjes nog zelden op tafel. Zeer tot verdriet van Leo, die er dol op is. Jaren lang kookte ik met kerst spruitjes en gokte ik of ze gaar waren. Zelfs één spruitje proeven was me teveel. Maar ach, een mens wordt ouder en wijzer(???). We kregen een keer spruitjes geserveerd in een restaurant en dat viel niet tegen. Dus besloot ik om die kleine kooltjes toch maar eens wat vaker op het menu te zetten. En zo kreeg Leo gisteren al voor de 4e (!) keer dit jaar spruitjes te eten. Net als vorige week maakte ik de spruitjes-gratin met pinda’s en kokos, naar een recept van Karin Luiten. En echt, ik vond het zelfs lekker! Dit is het recept:
Recept Spruitjesgratin met pindakaas
Foto: Koken met Karin
Nodig voor 4 personen:
800 g spruitjes
100 g pindakaas (met stukjes pinda)
2 volle eetl ongezouten pinda’s
2 eetl gedroogde kokosrasp
2 knoflooktenen
250 ml slagroom
1 limoen
plantaardige olie
wat chilivlokken (uit zo’n molentje)
zout & peper uit de molen
—–
Verwarm de oven voor op 200 °C. Doe pindakaas, slagroom en 1 eetlepel olie in een kom. Pers de knoflooktenen erboven uit. Rasp de schil van de limoen erboven fijn en pers de ene helft dan uit, doe ook erbij (de andere helft wordt niet gebruikt). Maal een paar keer flink met de chilivlokkenmolen en voeg zout en peper toe. Mix kort met de (staaf)mixer tot een gladde, dikkige saus. Maak de spruitjes schoon voor zover dat nodig is, verwijder hooguit vieze kontjes en/of blaadjes. Snij ze in kwarten en schep door de saus. Vet een ovenschaal in met wat olie en doe de spruitjes erin. Strooi de pinda’s en kokosrasp erover. Dek de vorm af met aluminiumfolie. Dit kan allemaal al van tevoren. Zet 45 minuten in de oven, verwijder halverwege het folie voor een geroosterd kleurtje.
TIP:
Lekker met rijst en sappige kipsateetjes: snij 400 g kippendijfilet in kleine stukjes, marineer terwijl de spruitjes in de oven staan in 4 eetl Japanse sojasaus, 2 eetl sesamolie en 2 theel komijnpoeder. Rijg aan 8 stokjes. Bak 6 minuten onder regelmatig omdraaien in de grillpan.
©: Koken met Karin
(ik heb het recept gekopieerd van Koken met Karin, de website van Karin Luiten. Neem daar ook eens en kijkje, want haar recepten zijn zeker het proberen waard!)
Bij een Thais eethuisje kreeg ik thee aangeboden. Bijzondere thee, want ze was hemels blauw. En toen ik op aanraden van de mevrouw er wat citroen in druppelde, werd het prachtig paars. Een beetje angstig dronk een beetje. Visioenen van vergiftigde vrouwen trokken aan mijn geestesoog voorbij. Maar ook Leo nam de proef op de som en vond het best wel eh… bijzonder 😉 Nee, het smaakte niet vies, maar zacht, niet zuur of bitter. En zoals jullie begrijpen lig ik niet met gestrekte oortjes. De Thaise dame raadde me aan regelmatig een kopje te drinken voor een lang, gezond leven en een altijd jonge huid. Nou ja, …. voor wat dat waard is.
Wie me vroeger had gezegd dat ik regelmatig in een joggingpak zou lopen, had ik voor gek verklaard. Nooit van mijn leven zou ik zo’n pak aantrekken. Maar toen ik, op aanraden van een vriendin, eenmaal zo’n comfortabele zachte broek had aangetrokken, duurde het niet lang voordat ik helemaal overstag ging. Ik schafte me ook een joggingvest aan en sindsdien kan ik me zo lekker terugtrekken in zachte en warme comfortkleding. Natuurlijk draag ik naar gym ook mijn outfit die soepel meebeweegt. Maar na een drukke dag mag ik me graag omkleden en op de bank kruipen met boek of tablet. Gemak dient de mens nietwaar. En zelfs Leo heeft zich laten overtuigen van het gemak van zo’n jersey broek. Ach, hoe ouder we worden, hoe minder vooroordelen we er op nahouden.
Ligt ze urenlang wakker, tobbend over hoe het nu verder moet..? Neemt ze voor het slapen gaan een slaapmutsje en dommelt ze dan in, terwijl de papieren waar ze in zat te kijken langzaam op het tapijt glijden…? Of denkt ze “nou we zullen wel zien waar het schip strandt”, kruipt ze gezellig onder het gebloemde dekbed en is ze in dromenland voordat er ook maar één nare gedachte is opgekomen…?
Zelf geloofde ik lange tijd in niks. Inmiddels denk ik dat alles in de natuur een samenhang heeft. Die ligt meer in de hoek van de wis- en natuurkunde. God(en) in een menselijke gedaante zijn wat mij betreft sprookjesfiguren.
Leo en ik genoten van de prachtige prenten met vogels en bloemen. Van een bijna breekbare schoonheid.
Er mochten foto’s gemaakt worden, wat we ook gedaan hebben.
Ik maak er geen geheim van dat ik een echte fan ben van de muziek van Harry Bannink. En toen ik maanden geleden de aankondiging las van een eenmalige voorstelling, besloot ik meteen dat ik daar naar toe wilde. Dus gingen Leo en ik vorige week zondag naar Tivoli Vredenburg in Utrecht. Er werden een groot aantal liedjes van Harry Bannink gespeeld en gezongen, vooral die uit de jeugd-programma’s, zoals De film van Ome Willem, Sesamstraat, De stratenmaker op zee show. Prachtige muziek maar ook prachtige teksten van Willem Wilmink, Rob Crispijn, Hans Dorresteijn en nog vele anderen. Uitgevoerd door ook een keur aan artiesten. Want zeg nou zelf, wanneer zie je Loes Luca, Wieteke van Dort, Hans Dorresteijn, Edwin Rutten en nog anderen in één programma. De originele band van Harry Bannink speelde ook en de liedjes werden aan elkaar gepraat door Bannink-kenner Gijs Groenteman van de 