Category Archives: foto’s van anderen

Eigenwijs…

Posted on by

Dat er eigenwijze mensen zijn weten we allemaal. Die komen we in het dagelijks leven vaker tegen. Of misschien zijn we zelf ook wel meer dan eens een tikkie eigenwijs….? Maar van eigenwijze dieren had ik nog nooit gehoord. Toch bestaan ze, althans zo komt dat op me over.

Bron: Wikipedia / Google foto’s

Omdat de broed- en nestellocaties voor kerkuilen steeds minder werden, besloot Natuur- en vogelwacht Biesbosch om nestkasten op te hangen. Tot hun verbazing zagen ze dat vlak naast een nestkast (die flinke afmetingen heeft) een kerkuil haar nest gemaakt had in een omgekeerde kano bovenop een container. Een andere kerkuil maakte het nog bonter, door in een klein gat haar nest te maken, terwijl er op enkele decimeters ook zo’n fraaie nestkast hing. Die nestkast zou prima bescherming hebben geboden, maar nu zat de uil duidelijk zichtbaar voor mens en dier. Gelukkig bracht een partner hem (want ik denk dat vrouwen, ook kerkuil-vrouwen, praktischer zijn 😉 ) op een ander idee en werd uiteindelijk de nestkast toch in gebruik genomen.

Ik las dit in een artikel in het “Natuurblad”, een uitgave van Stichting Natuur- en Vogelwacht . Wie het hele verhaal wil lezen, klikt hier. Daar vind je het artikel in een door mij bij elkaar geplakt .pdf-bestand.

Warm….

Posted on by

Nou ja…, had ik het helemaal nog niet over de warmte gehad. Want warm was het, de afgelopen dagen. Het kwik in onze kamer steeg naar 31,5 graden, een absoluut record. Wat deden wij? Nou, niet zo veel. Zitten, langzaam aan naar de keuken, koel water tappen en dan weer zitten. Lezen, computerspelletje spelen, lui zijn. Te warm om iets te doen. Zelfs koken vond ik een opgave, dus aten we vooral salades met veel groente. En ik haakte af voor de wandeling, zoals bijna iedereen van de wandelgroep.

Bron: Google foto’s

Maar eigenlijk vond ik al die heisa over de temperatuur een beetje overtrokken. We hebben natuurlijk ook genoeg tijd en te weinig zorgen om ons hier mee bezig te houden. Want toen de temperatuur het nu verbroken record haalde (23 augustus 1944) was er wel wat anders om je druk over te maken. Er was geen ijs te koop, geen stroom dus ook geen airco, weinig voedsel en slechts op bonnen te verkrijgen. En dan zijn er ook geen berichten over ouderen die met hun voeten in een koel waterbadje zitten en aan ijsjes likken. Geen foto’s van drukke zwembaden of strandmeertjes. Geen leuke plaatjes van frisse jonge meiden in een kekke bikini.

Wel was er een wrede bezetter in ons land, die weinig plezier toeliet. Die doodvonnissen liet uitvoeren, de bevolking onder de knoet hield. En dan wordt je interesse in de temperatuur danig bekoeld. Zelfs zonder airco. Want een vluchtige zoektocht in de kranten bij Delpher leverde op 24 augustus 1944 geen enkel bericht over het warme weer op. Dat is dus andere koek 😉

Heel wat beleefd…

Posted on by

Vorige week werd in Gorinchem mevrouw Kuijntjes 114 jaar. Ze is daarmee de oudste inwoner van Nederland.

Ineens realiseerde ik dat die vrouw dus al 4 jaar was, toen mijn moeder geboren werd. Mijn moeder is echter al bijna 30 jaar dood.

Wat heeft die vrouw dan toch veel meegemaakt. Twee oorlogen, de grote beurskrach, de eerste radio, het eerste vliegtuig. Ze heeft de telefoon zien veranderen van een zeer exclusief apparaat naar een gebruiksvoorwerp dat zelfs kleuters moeiteloos weten te gebruiken. De typemachine is geëvolueerd naar een computer. En zelfs die is inmiddels al weer een beetje ouderwets. Want voor bijna alles kunnen we ook een smartphone gebruiken.

Was een reis naar een stad of dorp in Nederland al een hele onderneming, nu reist men van hot naar haar. We kijken niet meer op van een weekendje winkelen in New York, Dubai of Hongkong. Maar vroeger was de reis van Rotterdam naar Gouda toch een behoorlijke onderneming.

We realiseren het ons niet, maar in die 114 jaar is de wereld dus drastisch veranderd. En dan vraag ik me zo nu en dan hoe de wereld er over 40 jaar uit zal zien. Nou ja,. met een beetje geluk maak ik het nog mee 😉


Toch niet gekker…?

Posted on by

Na het kunstgras is er nu ook, ja echt, een kunst-heg te koop. Altijd groen, altijd even hoog, netjes geknipt, verliest geen bladeren. Een uitkomst voor de luie tuinier. Kan ie toch in de schaduw liggen en hoeft ie zijn stoel niet meer uit te komen.

Ja makkelijk dat wel. Maar of we hier nou op zitten te wachten? Zo’n heg haalt het natuurlijk nooit bij het frisse groen van een levend exemplaar. Okay, hij wordt ook niet kaal. Maar het is toch een leven- en zielloos wangedrocht. Net als kunstgras of een tuin vol met alleen maar tegels.
En denk eens in wat een stof er in zal gaan zitten. Dat levert dan weer nieuwe problemen op, daar kun je op wachten. Of nee, dan zetten ze er natuurlijk een flinke spuit kostbaar drinkwater op.

En als ze hem zat zijn…? Dan mieteren ze hem in de kliko. Och och, wat een verarming voor de natuur.
Geef mij maar zo’n leuke groene groeiende heg. Liguster, haagbeuk, meidoorn of hulst, maakt me niet uit.
Als het maar leeft!

Recept

Posted on by

Zette mijn moeder vroeger witlof op tafel, wist ik al genoeg. Geen trek, bah zo bitter. Maar tegenwoordig smaakt witlof me meer dan lekker. Al maak ik het helemaal anders klaar dan moeders het deed.

  • Witlofschotel
Bron: Google foto’s

Voor 2 personen:
ca. 500-600 gram witlof
ca. 450 gram kruimige aardappel
ca. 150-200 gram ham in plakken
ca. 75-100 gram pittige kaas in plakken
boter en/of olie
ca. 200 ml. melk
peper, zout, nootmuskaat
2 theelepels balsamico azijn (optioneel)
2 eetlepels geraspte kaas

Verwarm de oven voor op ca. 175 graden.
Schil de aardappels en kook ze met wat zout en maak er met de warme melk een niet al te stevige puree van. Breng op smaak met peper, zout en nootmuskaat.
Vet een ovenschaal in.
Maak de witlofstruikjes schoon en snijdt ze in de lengte in vieren.
Smelt wat boter (en eventueel ook wat olie) in een grote koekenpan en leg de gesneden witlof er in. Laat op half hoog vuur ongeveer 8 tot 10 minuten zachtjes bakken. Draai de struikjes om en bak ook deze kant nog ongeveer 5 tot 8 minuten.
Bestrooi zuinig met zout, royaal peper en wat nootmuskaat. Verdeel de balsamico azijn erover (als je daar van houdt). Laat afkoelen.
Snij de de ham in zoveel stukken als er kwart witlof is. Rol elk stuk in de ham en leg in de ovenschaal. Verdeel de kaas er over. Schep tenslotte de puree over de groenten, strijk glad en strooi er wat geraspte kaas over.
Bak de schotel ca. 25-35 minuten in de oven totdat de bovenkant mooi goudbruin is.

EET SMAKELIJK!!


Futureland…

Posted on by

Vrijdag hadden we ons tweede uitje, dit keer naar Futureland. Waar dat ligt? Op de Tweede Maasvlakte, te midden van grote industrieën, havens, schepen en kranen.

Bron: Google foto’s

Ook hier waren we al eens, maar toen was de Maasvlakte nog vrijwel onbebouwd. En nu wisten we niet wat we zagen. Binnen enkele jaren is hier uit water en zand een haven gemaakt die er wezen mag. Enorme kranen en aanlegplaatsen voor containerschepen, die behoren tot de grootste van de wereld. Niet alleen containerschepen, maar ook enorme olietankers kunnen hun lading daar kwijt. Een voorlichter van het Havenbedrijf Rotterdam gaf, tijdens de boottocht die we maakten, uitleg over wat we zo allemaal zagen. Zo staat er vlak bij de tentoonstellingshal een enorme loods, waar stalen buizen liggen. Buizen van zo’n 8 meter in doorsnee en van 8 centimeter(!) dik plaatstaal. Die worden in Roermond gewalst en via de weg naar Rotterdam vervoerd. Ze dienen als ondergrond voor windmolens en boorplatforms op de zeebodem.

Containers zijn niet meer dan grote dozen, maar er is vrijwel geen product dat niet in een container vervoerd kan worden. Op zo’n schip staan er ruim 14.000. Binnen in het schip staan er bijna net zoveel als boven op.

En wekelijks komen deze schepen in de Rotterdamse haven aan. Ze hoeven geen sluizen door en de diepgang van de haven is ruim voldoende. Dat maakt Rotterdam tot de motor van onze economie.

En hoe zit het met de huidige milieu-eisen? Tot mijn verbazing bleek dat al heel veel kranen en voertuigen elektrisch voortbewogen worden. En ook op andere punten wordt in de Rotterdamse haven goed gelet op het milieu. Rotterdam heeft op dat punt een voortrekkersrol in de wereld.

De tentoonstelling in Futureland is mooi opgezet, interessant en er kunnen diverse tochten per bus of per boot gemaakt worden. Ook kinderen kunnen zich er prima vermaken. Alles moet wel van te voren besproken worden, dus even plannen is geboden.

Haan

Posted on by

Je woont in de stad en bent alle drukte moe. Je koopt een klein landelijk gelegen huisje, ergens op een wat stil eiland. Dat moet toch heerlijk zijn? Maar nee, want nu word je niet meer gestoord door al het verkeer, maar zoemen de bijen, krijsen de vogels, blaft er zo nu en dan een hond en oh, toppunt van ergernis, ’s morgens vroeg kraait er een haan. Dat stoort de bewoners van het vakantiehuis, wanneer ze daar een paar maal per jaar enkele weken doorbrengen. Stil moet het zijn, doodstil.

Maar wat is stil? Mag er dan helemaal niets te horen zijn? Moeten de bomen weg, want daar speelt de wind doorheen en ruisen de bladeren. Moet het riet weg, om dezelfde redenen? Moet de hond het erf af, omdat die blaft als er iemand voorbij komt? Of vervangen we hem door een op beweging reagerende sirene? En de ganzen, eenden, merels, roodborstjes, koolmeesjes? Mogen die ook niet meer zingen? Mag de postbode nog wel in zijn gele autootje (het hele geval speelt in Frankrijk) langskomen of moet hij zijn route aanpassen?

Het is gelukkig allemaal ver van mijn bed, dus wat zal ik me er aan ergeren. Toch steekt het me dat mensen, die natuurlijk allemaal hun eigen kabaal produceren, soms zo onverdraagzaam zijn en de realiteit uit het oog verliezen. Er loopt inmiddels een rechtszaak, want de Fransen nemen het hoog op. De haan krijgt het meeste krediet. Ik hoop dat de bewoners van het vakantiehuis op tijd beseffen dat de natuur en haar geluiden horen bij het leven. Stilte, absolute stilte, die hoort -helaas- alleen bij de dood.

Ontspannend…

Posted on by

Zo nu en dan is het heerlijk even weg te dromen, boven een boek of met een film. Zo kwam ik op Netflix een film tegen, die me even onderdompelde in een tijd en een leven van vroeger. Ik keek naar “Secrets of Highclere Castle” en werd meegenomen naar het grote kasteel waar de opnames van Downton Abbey plaats vonden. De huidige kasteelheer vertelt over zijn voorouders, wat geschiedenis van het kasteel en natuurlijk mag je, in gezelschap van de vrouw des huizes, rond snuffelen in een aantal vertrekken. Heerlijk om een uurtje bij weg te dromen 😉 😉

Bron: Google foto’s

Doordraven…

Posted on by

Vorige week kocht ik zo’n ouderwetse set vliegenvangers. Van die stroken met zeer kleverig spul er op, waar vliegen tegenaan zouden vliegen en vast komen te zitten. Nu las ik ergens dat sommige mensen dat zielig voor de vliegen vinden. Ik ben beslist tegen alle soorten van dierenmishandeling, maar dit gaat me toch iets te ver. Als mens je laten plagen -of nog erger ziek worden- van vliegen omdat je ze niet dood wilt maken. Ja, er zijn natuurlijk ook vliegenmeppers, maar de heel tijd achter zo’n beest aan gaan en dan overal vieze vlekken op de muren maken, vind ik ook geen optie.
Maar het kan nog vreemder. In de Oostvaardersplassen zijn parasols neergezet om de grote grazers tegen de zon te beschermen. Wie komt op het idee? Dan heb je toch geen benul van natuur? Die dieren zijn heel goed in staat om onze zomer door te komen. Op de grote steppes worden tenslotte ook geen zonneschermen geplaatst.

Bouwen in Rotterdam

Posted on by

Regelmatig volgen wij een bibliotheek-college. Dat is meestal een lezing met beelden van ongeveer een uur over uiteenlopende onderwerpen. Afgelopen dinsdag hield Arjen Knoester, senior stedenbouwkundige van de gemeente Rotterdam een lezing over de hoogbouw in de stad. Want wie denkt dat er nu wel genoeg hoge flats in mijn stad gebouwd zijn heeft het helemaal mis. Rotterdam mikt op de bewoners die beslist niet in de buitenwijken of randgemeenten willen wonen, maar in de stad zelf. Dicht bij alles wat een stad tot stad maakt. Maar…, waar laat je die mensen? Op de beperkte plekken die er nu nog over zijn, komen dus hoge, hogere en hoogste gebouwen te staan. Mooi? Soms wel, soms niet. Dat is natuurlijk een kwestie van smaak. Maar met bouwen in de hoogte komen ook een heleboel problemen mee. Waar laat je de auto’s van die bewoners of hebben ze meer behoefte aan een fietsenstalling? Hoe maak je de woningen ook prettig bewoonbaar, licht en luchtig? Waar moet dan het groen en de buitenruimte komen? En met zoveel hoge gebouwen moet de begane grond ook gezellig en mooi zijn. Hoe richtenh we dus de “plinten” in?
Vanzelfsprekend kon dat alles niet in een uurtje gepropt worden, maar kregen we een globaal beeld van wat er op stapel staat.

Toekomstbeeld, fictie of realiteit?