Yentl en De Boer, twee dames die zich afvragen of ze het allemaal nog wel mee zullen maken. We kunnen het even bekijken…..
Category Archives: foto’s van anderen
Geen kunst
Ik las over de kunstenaar die een banaan op de muur had geplakt met een stuk duct tape. Hij vond het een origineel idee, noemde het kunst en vroeg er een zeer florissant bedrag voor. Een andere kunstenaar zag er heel wat anders in en trok het tape van de muur, vrat de banaan op en noemde dat ook kunst.
Nou, mijn idee van kunst is het niet. Kunst moet je boeien, blij maken, verwonderen of ontroeren. En iedereen geeft daar een eigen invulling aan. Maar zo’n banaan, die vies wordt en van arrenmoe van de muur valt…. bah!
Deel dit op:
Top
We hadden al een top 10, toen kwam de top 100. Al snel volgende de top 1000, de top 2000 en nu zag ik zelfs al een affiche van de top 4000.
Ik zou niet weten wanneer ik die nummers allemaal zou moeten beluisteren. Maar goed, de dag wordt gezelliger met een muziekje. Welk nummer staat boven aan mijn lijst? Dat zou ik niet weten, maar ik weet dat er zeker een nummer van Charles Aznavour in mijn toplijstje staat. Want hij is altijd formidable. En dat vinden deze vrouwen ook 😉 😉 😉
Deel dit op:
Wat betekent dat nou…
Bij het zoekspelletje stond “zoek het gareel”… Tja, als kind leerde ik dat je het beste gewoon in het gareel kunt lopen. Niet te veel opvallen, niet al te grote mond, geen buitenissigheden…. dat was het. Dat een gareel ook een gebruiksvoorwerp was, daar had ik nog nooit van gehoord.
Ik zocht en zocht, maar kon de juiste clou niet vinden. Gelukkig zijn er aanwijzingen dus kon ik het uiteindelijk toch nog aanklikken. Maar dan moet ik ook weten wat het nou precies is.
Nou dit: een werktuig waarmee paarden netjes in de pas lopen. Je hebt de gewone, de engelse en de franse gareel. Ik ben geen paardenmeisje, dus is het verschil is me niet meteen duidelijk. Dat hoeft ook niet, zo snap ik het ook wel een beetje.
En er zijn nog meer gezegdes met dat gareel.
Iemand in het gareel slaan = iemand aan het werk zetten.
In het gareel spannen = iemand aan het werk zetten.
En dan dat in het gareel lopen = precies doen wat er gevraagd wordt en ook in de zin van precies zo doen als anderen doen.
Ik geloof dat ik met die laatste twee verklaringen niet meer zo veel heb. Ik loop tegenwoordig graag een beetje buiten de lijntjes 😉 😉
Deel dit op:
Muzikale maandag
Even wordt de medische sfeer doorbroken, wanneer de Jerusalem Academy of Music and Dance de Bloemenwals van Tsjaikovski ten gehore brengt in het Sarah Wetsman Davidson Hospital in Jeruzalem
Deel dit op:
Helemaal geen grap…
Deze week las ik over de nieuwe bedrijfskleding van AH. Om je juiste maat te krijgen, moest je een foto van jezelf in onderkleding sturen. Ik was beslist niet de enige die aan een verlate 1 aprilgrap dacht…
Weer zo’n plan, waarbij de digitale mogelijkheden volkomen overschat worden. Want natuurlijk is het idee op zich niet zo gek. Ik weet zeker dat we dit soort van systemen in de toekomst zullen krijgen.
Wanneer je identieke foto’s van diverse mensen hebt, kun je met behulp van software beslist wel tot een goed matenplan komen. Maar dan moeten alle foto’s van precies dezelfde afstand genomen worden, moet iedereen in hetzelfde glad zittend pak gehesen worden, exact dezelfde houding aannemen en moet iedereen tenminste tweemaal gefotografeerd worden. En face (of op de rug, dat is anoniemer) en van opzij. Want aan een gezellige vakantiefoto heb je niks in dit geval.
Ik heb me afgevraagd hoe het mogelijk is dat zo’n plan gestart wordt. Is er dan niemand in dat bedrijf die eens achter de oren krabt en zich afvraagt of het zo kan, wat de impact is en hoe je -als het al gaat gebeuren- de mensen kunt aanmoedigen om mee te doen? Of werken er in de top alleen maar jonge honden, die geen inlevingsgevoel hebben en levenservaring node missen?
Deel dit op:
Hotels
Kampeertypes zijn wij beslist niet. Voor ons geen tentje of caravan. Een huisje, dat kan wel. Vroeger was primitief niet zo’n probleem, tegenwoordig willen we toch wel wat comfort.
Maar meestal gaan we in een hotel, wanneer we op vakantie gaan. En dan krijg je in de loop van de jaren heel wat ervaring. Want er is zo verschrikkelijk veel verschil in hotels.
Je hebt de grote, onpersoonlijke keten-hotels met kamers die er overal bijna hetzelfde uitzien. We kozen ook wel kleine particuliere hotelletjes, met gezellige kamers. Klein of groot, daar is geen staat op te maken. We sliepen in leuke kasteeltjes, waar de handdoeken viezig en gescheurd waren. We lagen al eens in een hemelbed, met roze rozen op de gordijnen.
Kamers met enorme bedden, met fraaie stoelen of een formidabel uitzicht. Hotelletjes met net genoeg ruimte om langs het bed te laveren. Badkamers met gammele wc-potten. In China zelfs een hurktoilet, dat tevens als douche gebruikt werd. Kasten te klein, of juist immens groot, te hoog om je kleding op te hangen, zonder planken, met te weinig of juist heel veel hangertjes.
Wat zou het leuk geweest zijn als we van alle kamers nog een fotootje hadden. Jammer, maar daar hebben we niet aan gedacht. Dus kunnen we ook niet meer tellen in hoeveel verschillende hotels we sliepen. Maar het waren er in de loop van de jaren beslist meer dan honderd.
Deel dit op:
Zo het waar zijn…
Ik weet werkelijk niet meer wat ik nou wel of niet moet geloven. Is het nieuws uit echt of een verzinsel van een creatieve geest?
Een aantal weken geleden stond dit in de krant. Ja, het is die krant met chocoladeletters als koppen en niet altijd geheel objectief. Maar dat ze zo sterk liegen? Dat kan toch niet waar zijn?
Is het mogelijk dat een hamburger met frietjes in tien jaar tijd er niet anders uit gaat zien? Ik kan het nauwelijks geloven. Of heeft een grapjas een bord met Japans etalagemateriaal neergezet?
Maar mocht het echt waar zijn , dan kijk ik toch heel anders aan tegen oud worden. Je moet gewoon heel veel fastfood eten, dan word je vanzelf geconserveerd…. 😮
Deel dit op:
Tegenstrijdig…
Op Facebook kreeg ik vorige week regelmatig het bericht te zien dat de Hartstichting geregeld heeft dat je nu ook bij de HEMA je bloeddruk kunt laten meten. Dat kan natuurlijk ook bij de huisarts, bij de apotheek of zelfs thuis met een eigen bloeddrukmeter.
Ik vind het wel vreemd dat het zomaar kan bij de HEMA. Misschien handig als je weinig tijd hebt… Maar ook tegenstrijdig. Want je loopt daar, pakt en passant een rookworst mee en nog een, altijd handig. Er naast staan zoute crackers… Mmm, lekker!! Dat die te zout en te vet, dus slecht voor je hart zijn laat je langs je heen gaan. Hé kijk, een nieuwe smaak chips in grootverpakking. Neem mee die zak. En de kruidnoten en speculaas zijn ook niet te versmaden….
En dan staat daar ineens een mevrouw die je bloeddruk meet. Want meten is weten…… Nou nee, daar doe ik niet aan mee. Zo nu en dan laat ik mijn bloeddruk bij de praktijkondersteuner meten en dan is die soms ietsje te hoog. Gek genoeg was die bloeddruk perfect toen ik een paar jaar geleden met klachten naar de huisarts ging. Het bezoek aan de POB-poli (Pijn op de borst) bracht echter een hartinfarct aan het licht. Ik werd meteen opgenomen en binnen twee weken was ik geopereerd en wel weer thuis.
Ik weet dan ook niet wat ik met al die meetgegevens aan moet. Dat vroeg ik ook al eens de cardioloog. Want bij te hoge druk, kon ik hem dan bellen? Nee…. Moest ik dan zelf maar wat meer medicijnen innemen? Nee!!! En als die druk lager werd, mocht ik dan medicijnen minderen of zelfs stoppen? Nee, in geen geval!
Waaruit ik concludeerde dat het dus geen zin had. Want minder zout eten, rustig aan doen, veel bewegen en niet te zwaar worden, daar ben ik al jaren mee bezig. Wat mij betreft laat ik dat meetpunt bij de HEMA dan ook links liggen. Trouwens, net als rookworst, chips, crackers en zoetigheden. Bij de HEMA koop ik wel pennen, ondergoed, bekers en nylons. Ze raken me niet kwijt als klant. Daar zullen ze dus wel blij mee zijn….. 😉 😉 😉
Deel dit op:
Lekker luisteren…
Al vaker vertelde ik hier over podcasts. Een podcast is een geluidsbestand en kan over van alles en nog wat gaan. Muziekpodcasts, zoals van de Sandwich, Andermans Veren, maar ook documentaires zoals “Tante Jos”, die ik afgelopen weken beluisterde.
Deze podcast gaat over verzetsvrouw Jos Gemmeke. Radiomaakster Mijke van Wijk gaat daarin op zoek naar de details van het verhaal zoals haar tante Jos het altijd vertelde. Maar hoe zat het nou werkelijk in elkaar en wat was verzinsel en wat was werkelijkheid? Een diepgravend onderzoek in Nederlandse en Britse archieven. Dat alles doorspekt met een verslag van de fietstocht die Mijke in navolging van haar tante Jos maakte, zoektochten naar mensen die Jos kenden of mogelijk gekend zouden hebben. En wie was dan toch die vriendin, die ook een groot stuk mee fietste en plotsklaps verdwenen was, maar later toch weer opdook.
Heerlijk om naar te luisteren als je ergens mee bezig bent. Altijd oproepbaar en wanneer het te veel wordt, kun je stoppen en later weer verder luisteren.
