Niet echt uitnodigend

Bron: Facebook / Peter Utrecht / Bankjes met/zonder uitzicht

De foto pikte ik van Facebook, maar viel me in eerste instantie op om dat die gemaakt is in Nederland, want dit bankje staat ergens in Utrecht in de wijk Oog en Al.

Fijn toch zo’n bankje? Je zit er helemaal tussen en in het groen. Maar of het nou echt zo lekker zit? Een beetje veel prikkeling, want dat groen is niks anders dan allemaal brandnetels.

Ik heb wel eens gehoord dat brandnetels zouden helpen tegen reuma. Of kom je dan van de regen in de drup? Pijn is niet fijn, maar een hele dag een prikkend lijf is dat toch ook niet.

Nee, het bankje is goed bedoeld, maar niet uitnodigend. Daar moet echt een flinke maaier aan te pas komen. Dan wil er vast wel weer iemand op zitten 😉

Zomaar leuk

Hoewel slank zijn in is, lijkt het wel of er steeds meer dikke mensen komen. Waardoor dat veroorzaakt wordt, dat is nog een raadsel. Door het eten, ja, maar eten hebben we toch altijd gedaan? Wellicht moeten we de oorzaak zoeken in het soort fabrieksvoedsel wat zo velen tot zich nemen.

Bron: Facebook / Jean-Louis Toutain

Maar nou draait mijn blog wel een beetje de ernstige kant op. Terwijl ik juist wil dat het licht en luchtig blijft. Daarom had ik ook deze foto bewaard.

Vrolijke dames, tamelijk aan de maat, die gingen fietsen. Het is een beeld van Jean-Louis Toutain en het staat in Toulouse. Hier straalt de vrolijkheid vanaf, vind ik. Het is met heel veel humor gemaakt.

De modellen -wie dat ook mogen zijn- zullen zich alleen maar gestreeld gevoeld hebben en zeker niet boos zijn geweest op de kunstenaar.

Verontreinigd

Bron: Google foto’s / Wikipedia

Het sloeg in als een bom in 1980. Dagen, weken, maandenlang was het niet uit het nieuws weg te denken. Het gifschandaal in Lekkerkerk, waar een woonwijk op vergiftigde grond gebouwd bleek te zijn.

Men ging voortvarend te werk. De mensen moesten hun huis uit, mochten niet meer in de grond graven of werken, kinderen mochten niet meer op straat spelen. Een golf van angst spoelde over de wijk.

Lekkerkerk had toendertijd een burgemeester die het klappen van de mediazwepen kende. Hij was presentator van het programma De Ombudsman geweest en zorgde er dan ook voor dat de affaire niet in de doofpot belandde.

De grond werd afgegraven, gereinigd en nieuwe grond werd gestort. Na verloop van tijd gingen de bewoners terug. De gezondheidsschade bleek niet aantoonbaar. Maar wat moet het een impact op de mensen gehad hebben.

We kregen een “Wet op de bodemsanering” en voortaan was iedereen gehouden om te zorgen dat zoiets nooit meer zou vóórkomen. Ja, ja…….!

De veroorzakers van de verontreiniging -de transporteur en de verffabriek- sloten pas in 2008 een overeenkomst en betaalden elk één miljoen euro, waarvan de gemeente een kwart kreeg.

Nog regelmatig komen er op diverse plekken in het land verontreinigingen aan het licht, maar zo veel palaver als destijds veroorzaken die niet meer.

Hergebruik

Bron: Google foto’s / Leefzuinig.be

Het eerste wat ik vroeger in een hotel deed, was kijken in de badkamer. Om te zien of die wel schoon was én om te zien of er stukjes zeep lagen. Meestal was dat het geval, vaak in een leuk papiertje, kant en klaar om te gebruiken. Dat deed ik dan weer niet, ik had mijn eigen zeep meestal mee. Dat stukje (of meer) ging linea recta in mijn koffer. Thuis verzamelde ik die stukjes in een grote pot, voor de show en om te gebruiken bij het fonteintje in het kleinste kamertje.

Niet iedereen nam de zeep mee, maar gebruikte het wel tijdens het hotelverblijf. En wat doe je met al die restanten zeep? Soms worden de stukjes verzameld en verstuurd naar een bedrijf dat de zeep vermaalt en omsmelt naar nieuwe zeepjes. Die worden dan uitgedeeld aan mensen die geen geld hebben om zeep te kopen, maar zich toch moeten wassen. Want hygiëne is tenslotte van groot belang voor iedereen.

Hoe gaat dat in de toekomst? Want steeds meer hotels gaan over op vloeibare zeep en shampoo. Dat moet dan wel weer in plastic flessen. En het hervullen is omslachtig en duurt veel langer dan een stukje zeep neerleggen. Verandering is niet altijd verbetering.

En ik vind het jammer dat de zeepjes langzamerhand verdwijnen. Had toch een bepaald soort charme.

Niks nieuws

Je hoort wel eens klagen dat deze tijd zo onpersoonlijk is geworden. Menselijk contact, persoonlijke ontmoetingen, het wordt steeds minder. We communiceren via ons mobieltje, sturen whats-appjes en spreken elkaar nog nauwelijks… Nee, dan vroeger. Toen hadden de mensen nog echt contact. Je ging bij elkaar op visite, schreef echte brieven en ontmoette elkaar in levende lijve.

Of…. zien we iets over het hoofd? Ook vroeger waren er mogelijkheden om zeer onpersoonlijk contact te hebben. Wie regelmatig “Liefde van toen” volgt, weet wel beter. Kijk maar naar deze kleine, akelig kille en onpersoonlijke advertentie.

Bron: Instagram / Liefde van toen

Geen man met pit, geen persoon om lang om te treuren, lijkt me.

Marie heeft hopelijk al gauw een echte lieverd gevonden.

Herfst

Bron: Facebook / Art Institute of Chicago /
Soul space

Meteorologen hebben er een ander mening over, die beginnen de herfst al op1 september. Maar ik ben van de oude stempel en hou het gewoon op 21 september. Vandaag dus.

Vanaf vandaag wordt het steeds kouder en kouder, natter en natter. Mistflarden versieren de ochtend en de wind raast bij tijd en wijle langs het huis.

Binnen maken we het weer knusser. De kaarsen worden uit de kast gehaald, er geurt stoofvlees en rode kool op het fornuis. Het warme dekentje ligt al klaar om koude knieën te voorkomen. En bij dat seizoen hoort dit kunstwerk van Escher “De drie werelden”.

Pure schoonheid van al het verval dat ons naar de winter leidt en dan weer langzaam aan richting lente 😉

Bescherming

Bron: Instagram / World-doorsandwindows

Bij Bettie zag ik een muurschildering met pepertjes en leerde ik dat in Italië wordt geloofd dat die zouden beschermen tegen ongeluk, diefstal.

Ik wist het niet, maar al lang geleden kochten wij slierten nep-pepers in China, die jaren aan onze kast hebben gehangen. Goed zichtbaar van buitenaf, maar helaas door de tand des tijds vergaan tot stof, letterlijk!

Deze foto werd gemaakt in Turkije, waar pepers waarschijnlijk ook dienen ter afwering van kwade geesten.

Niet zo gek, want een pepertje kan je danig van je stuk brengen. Als je er op bijt, als je sap in je ogen krijgt. Dus wie weet….

Straks even op mijn boodschappenlijstje zetten en wat extra pepertjes op een goed zichtbare plek leggen. Tenslotte weet een mens maar nooit….!

Handigheidjes

BussyBessy vroeg om handige tips. Handigheidjes die we regelmatig gebruiken om ons werk in huis en tuin of gewoon, ons dagelijks leven, gemakkelijker te maken. Tips, die wil ik altijd wel. Ik verzamel ze vooral via Instagram, maar ook via Pinterest.

Al weer lang geleden maakte ik diverse dingen van zoutdeeg. Dat werkte prima en ook de kinderen vonden het leuk om mee te spelen. Mijn kinderen zijn al weer volwassen en kleinkinderen hebben we niet. Maar voor grootouders lijkt me dit een leuk recept. Als de kleinkinderen komen logeren, de uitstapjes op zijn en de regen uit de hemel gutst, dan kun je heerlijk gaan rommelen met dit deeg.

Dit filmpje vond ik op Instagram: deeg gekleurd met levensmiddelenkleurstof.

Bron: Instagram / Julia.Kreativblog

250 ml. water
20 ml. olie (plantaardig of babyolie)
5 gr. citroenzuur (optioneel)
100 gr. zout
200 gr. meel
(levensmiddelen)kleurstoffen naar keuze

Water en olie bij elkaar doen, aan de kook brengen en circa 3 minuten zachtjes laten koken. Dan alle andere ingrediënten erbij doen en goed kneden (met een handmixer want het is heet). Als het enigszins is afgekoeld de kleurstof er door kneden.


Alles klaar, kliederen maar! Veel plezier

Basta

Misschien kunnen Nederlanders of Amerikanen het zich niet voorstellen, maar Italianen kunnen woedend worden wanneer er gerommeld wordt met hun gerechten. In Italië kook je gewoon. Met goede, liefst verse, ingrediënten. En ja, dat is altijd gewoon heerlijk!!

Bron: Google foto’s / DPG pers

Het hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn, want neem nou pasta carbonara: alleen pasta, pancetta of spekjes, ei en Parmezaanse kaas. Niks meer of minder. Dat is helemaal niet moeilijk om klaar te maken. Een handige Nonna draait er haar hand niet voor om.

En wat doet Heinz, je weet wel van de soep in blik? Die levert binnenkort pasta carbonara, ook al in blik. Met wel 25 ingrediënten. Voorlopig alleen nog maar in Groot Brittannië. Maar nu al zijn de Italianen totaal van de kook. Hoe durven ze zoiets op de markt te brengen….!

Nog even en er breekt een ware revolutie uit, want dat pikken de Italianen niet. Alleen echte pasta, en daarmee geen gerommel. Basta!!

Leestekens

In deze tijd van super korte Whatsapp-berichten komen de leestekens nogal eens in het geding. Wie gebruikt die nou nog?

Bron: Instagram / Womensright news

Alles wordt heel beperkt weergegeven, soms met onverklaarbare (voor mij althans) afkortingen. Ach ja, we zullen er aan moeten wennen.

Maar we mogen toch niet vergeten dat al die leestekens er niet voor niets zijn, dat een punt, een komma of een ander leesteken een wereld van verschil kan maken. De hele betekenis van een zin kan overhoop gegooid worden. Kijk maar eens naar deze tekst:

Die mannelijke studenten dachten nog dat een vrouw, zonder man, niks was.

Maar vrouwen weten beter….!