Category Archives: foto’s van anderen

Picknicken

Posted on by

Met een beetje geluk kunnen we vandaag een keertje picknicken. Als het weer meewerkt tenminste. Maar op het moment dat ik dit blog zit te typen, gaat de storm te keer en trekt aan alle bomen. Maar misschien…?

Bron: Pinterest

Het liefst zou ik er dan met zo’n prachtige picknickmand op uit trekken. Met grote plaids erbij, om op te zitten. Zoals ze dat doen in Engeland. Zelfs de koningin gaat daar picknicken, al laat ze alles voor zich regelen. Die sjouwt natuurlijk niet, die heeft bedienden.

Maar het zal wel bij dromen blijven, want allereerst hebben we geen picknickmand, om van bediendes maar te zwijgen.

In een ver verleden heb ik weleens een soort van picknick rugtas gehad. Compleet met keurige doosjes voor brood en salade. Met messen, vorken en bordjes. Keurig!! Misschien één keer gebruikt, toen meteen afgeschreven als “veel te omslachtig”.

Nee, we nemen onze boterhammetjes wel mee in een stukje alufolie en een kant en klaar flesje met het een en ander. En dat smaakt ook lekker. En is zeker ook gezellig!

Melkmeisje

Posted on by

Ik ben er al vele malen langs gekomen, maar pas sinds ons bezoek aan de Kuijl’s Fundatie viel dit beeld me op. Het is een beeld gemaakt door Han Rehm. En ook van hem had ik nog nooit gehoord.

Maar een paar van zijn beelden ken ik wel. Dat zijn echt beelden die bij Rotterdam horen: dat van Fanny Blankers-Koen, vlakbij de oude ingang van Diergaarde Blijdorp en de Lastdrager, dat vroeger op een veem van Pakhuismeesteren stond.

Han Rehm had jarenlang een atelier tegenover deze plek. Nadat hij was overleden, werd zijn atelier leeggehaald. Daar stond deze melkmeid, die zijn zoon meenam. Het was nog maar een gipsen exemplaar en iets te groot voor een woonhuis. Wat dan te doen?

Er werd een bronzen afgietsel gemaakt, dat werd aangeboden aan Kuijl’s Fundatie, die het wel een plaatsje in de tuin waardig vonden.

En zo geschiedde. Het is een fraaie plek, vlakbij waar het oude atelier stond en het is meteen een mooie herinnering aan de beeldhouwer.

Onbegrijpelijk

Posted on by
Bron: Google foto’s

Vorige week zag ik deze foto van een zwemfeest in Wuhan.

Wuhan, de stad waar pas een paar maanden geleden de Corona-paniek begonnen is.

Ik was toen al verbaasd dat in China, waar doorgaans nogal laconiek gereageerd wordt, ineens een hele stad werd afgesloten. Later volgden ook andere steden en lag heel China ineens plat.

Het was het sein om over de hele wereld in paniek te raken. En nog steeds viert angst hoogtij. En of dat nou helemaal terecht is, feit blijft dat mensen nog steeds besmet kunnen raken.

Maar in Wuhan is men er van overtuigd dat het daar niet meer zal gebeuren. En is alles al weer mogelijk. Zwemfeesten, enorme bijeenkomsten, geen virus meer te bekennen. Anderhalve meter? Welnee hutje mutje op elkaar en ga maar lekker los….

En wij? Wij wachten nog even af…! Want het zal toch ook hier wel weer een keer “gewoon normaal” worden?

Geduldwerk

Posted on by

In de buurt wordt momenteel nogal druk geklust. Dus horen we regelmatig het geluid van schuur- en boormachines. Ook klinkt soms het geluid van zo’n enorme nietpistool. Westerse mensen schijnen niet zonder grote elektrische apparaten te kunnen.

Maar kijk eens naar dit filmpje. Een man zit op de grond en zaagt dunne latjes uit verschillende soorten hout, schaaft ze en maakt ze glad. Dan plakt hij de latjes in staven, die dan weer gevormd worden tot blokken met een mooi en veelkleurig patroon.

Hij is nog steeds niet klaar, want van de blokken schaaft hij dunne vellen, die als versiering op andere voorwerpen -zoals dozen- geplakt worden. Alles met de hand in een heel rustig tempo. In tegenstelling tot het kluslawaai vind ik dit heel rustgevend. Het maakt me zen.

Bron: TEWAZA

Van vrijwel al het Japanse handwerk zijn filmpjes gemaakt. Ze duren meestal maar een paar minuten, maar zijn het bekijken meer dan waard.

Inspiratie

Posted on by

Inspiratie…. of juist het gebrek er aan. Te warm, te moe, te weinig zin… Nou ja, wat voor smoes dan ook, geen idee waar ik het vandaag over zal hebben.

Maar dan zijn er altijd nog de plaatjes. Want in de loop van de jaren heb ik er heel wat verzameld en op Pinterest gezet. Dus daarom vandaag een serie van mijn bord “Posters en Labels” met een selectie van tekeningen van de Franse tekenaar René Gruau. Zijn naam mag je misschien niet bekend voorkomen, maar we kennen allemaal nog wel de prachtige reclames van Dior.

Maar hij tekende en illustreerde ook voor anderen en niet alleen vrouwen. Hij heeft een onmiskenbaar eigen stijl, waardoor mannen en vrouwen er altijd op hun voordeligst op komen te staan 😉 En hier dan een kleine selectie van één van mijn Pinterest-borden.

Alternatief van huis

Posted on by

Sommigen van ons gaan of zijn al op weg naar een vakantiebestemming. Veel blijven in Nederland, sommigen verkozen toch den vreemde om een tijdje naar af te reizen.

Wij blijven voorlopig nog maar even hier. Er is tenslotte keus genoeg om naar toe te gaan. En wie niet voor al te oubollig wil worden versleten, kan ook nog kiezen uit diverse exotisch klinkende namen:

Auvergé = Overschie
Kéthèl sur l’Auvergé = Kethel bij Overschie
Das Krälingerwald = het Kralingsebos
Réo = Rotterdam en omgeving

Bron: Google foto’s

Maar misschien blijven we wel waar we nu zijn, in Teilia. Dat is Rotterdams voor “met je voeten in een teiltje”

Al die namen en uitdrukkingen heb ik niet zelf bedacht hoor! Die komen van de Rotterdamse Taal-kalender. Zelfs de foto van het Krälingerwald komt van Google 😉 Tja, ik heb nou eenmaal vakantie, nietwaar?

Slaven

Posted on by

Nu de discussies en de protesten van BLM weer alle krantenkoppen halen, verwonder ik me steeds weer over WAT ter discussie staat.

De slavernij uit ons verleden, slavernij waar we ons voor moeten schamen, excuus voor moeten aanbieden. Maar wat heeft dat nu nog voor zin? Het is gebeurd en -zonder twijfel- het was gruwelijk. Het mag nooit meer gebeuren.

Maar is dat het einde van het verhaal? Dat geloof ik niet. Want denk eens aan al die kinderen die in vieze mijnen moeten werken, om materiaal voor onze moderne apparatuur te delven. Aan de lange dagen in bedompte ateliers, waar ze moeten zitten om westerse en hippe kleding te maken. De arbeiders die werken in fabrieken waar de lucht ernstig vervuild is.

Van welke kant ik dat ook bekijk, het blijft slavenarbeid. Of we nou een goedkoop T-shirt of een duur merk kostuum kopen, de arbeiders hebben er waarschijnlijk onder kwalijke arbeidsomstandigheden aan gewerkt. Er is echt niet zoveel verbeterd. Ja, daar schaam ik me voor en daar zou wat aan gedaan moeten worden.

Gek toch, dat we daar nu niks over horen. Of zouden al die protesterende mensen zich niet willen realiseren hoe hun schoenen, t-shirts en jeans gefabriceerd worden? Omdat dat te pijnlijk is voor woorden?

Pareltje

Posted on by

Een ook uit het pre TV-tijdperk 😉 zijn mooie dingen op te graven. Zoals dit lied van Guus Vleugel, gezongen door Maya Bouma: “Ik ben zo eenvoudig gebleven”. En de muziek is, ja natuurlijk, van Harry Bannink.