Vrolijk word ik altijd van dit liedje van Dr. Hook “On the cover of the Rolling Stone”.
Category Archives: foto’s van anderen
Luisteren
Het is heerlijk om lekker ontspannen te liggen in bed of op de bank en tegelijkertijd een leuke podcast te beluisteren.
Afgelopen week luisterde ik met veel plezier naar Frank van Rijn, die vertelde over zijn fietsreizen. Hij was helemaal niet van plan om zulke reizen te gaan maken, maar ja, van het een kwam het ander. En toen hij geen werk kon vinden, is hij zijn reisverhalen te boek gaan stellen. Met veel succes.
Ik vind het leuk om dergelijke verhalen te lezen. Zelf zulke enden te fietsen is een ander verhaal, maar zo’n podcast is helemaal super.
Het verhaal van Frank van Rijn is te beluisteren via Spotify.
Deel dit op:
Opruimen
Een paar weken geleden schreef ik over Iris Scheffers, die tijdens haar dagelijkse wandeling opruimt. De rommel van anderen, die alles in de natuur laten liggen, raapt zij op en levert het in.
Iris zette deze week op Facebook een berichtje, dat ze een nieuw plan heeft. En voor iedereen die geen FB (meer) gebruikt, zet ik de tekst hier onder:
I HAVE A DREAM!
“Denk groot, start klein…Gisteren tijdens mijn ‘puin-ruim’ wandeling ontstond opeens dit idee: Op zaterdag 20 maart begint de lente en wil ik heel graag iets doen voor de natuur, mét jou!
Ik zou het heel tof vinden als we met elkaar op die dag een uurtje pakken om te gaan ruimen. Gewoon in je eigen omgeving of een andere plek waar je graag komt. Neem een zak(je), handschoen en een vuilknijper mee en ruimen maar!
Als je dan hiervan een foto maakt, deze op FB plaatst en mij daarin tagt, doneer ik voor elke foto € 1,- aan het Wereld Natuur Fonds. Mijn doel is om minimaal de 100 te halen. Daar moeten we toch dik overheen kunnen! Help je me? 
Delen mag, heel graag zelfs! Ik hoop dat mijn gezondheidsvirus een mega-bereik gaat krijgen, zodat de natuur weer kan bloeien op haar manier en wij en onze kids in een schone en gezonde omgeving kunnen genieten. Ik hoop echt dat dit een gezonde olievlek gaat worden!”
Het lijkt me een prima idee, waar misschien wel meer aan mee willen doen. Ik heb de datum in ieder geval in mijn agenda gezet en ga in onze buurt aan de slag. Doen jullie ook mee, want alle beetjes helpen.
Puin ruimen dus:
op zaterdag 20 maart 2021.
Nog even een knijper zien te bemachtigen, anders wordt het zelfs een extra oefening met al dat bukken om de troep op te rapen 😉
Deel dit op:
Andere kijk
Je hoop het natuurlijk niet, dat je dement wordt. Je wilt het vast ook niet voor je naasten. Maar zo’n proces is niet te keren. Hoogstens kunnen we proberen het leven voor de demente mens zo prettig mogelijk te maken.
En dan blijkt dat zelfs demente ouderen nog wel wat (opnieuw) kunnen leren. Door de Montesorri methode, die niet alleen kinderen op prettige wijze allerlei vaardigheden heeft geleerd.
Door mensen weer bij het dagelijks leven te betrekken, ze kleine maar zeer herkenbare en voor hen uitvoerbare taken op te dragen. Het geeft ze weer zelfvertrouwen, maakt ze weer een “gewoon” mens.
Deel dit op:
Nog gekker
Helemaal er aan ontkomen kan ik niet, dus zet ook ik regelmatig zo’n mondkapje op. Zo’n kapje dat eerst niets zou helpen, maar nu verplicht is. Zo’n kapje waarover onze Rotterdamse burgemeester zei dat “het wellicht niet echt hielp, maar je kon daarmee dan wel het gedrag van de mensen beïnvloeden”. Als of we marionetten van de overheid moeten zijn.
Ik ben al langer ervan overtuigd dat de hele Corona-toestand is aangegrepen om de wereld te veranderen. Corona bestaat, net als andere ziekten. We kunnen er flink beroerd van zijn, ja zelfs aan overlijden.
Moeten we dan maar meteen de hele wereld “resetten”, zoals meneer Klaus Schwab en zijn World Economic Forum willen. Waar vrijheid een farce is en alles geregeld wordt door middel van technische snufjes?
Want je hoeft straks zelfs niet meer zelf aan dat akelige lapje te denken. Het denkt voor jou, geeft je een seintje op je telefoon op wanneer je het moet opzetten, wanneer je in ademnood raakt en als het tijd is om het te wassen.
Jammer voor wie er anders over denkt, ik maar ik vind dit een walgelijk, maar vooral angstaanjagend toekomstbeeld.
Deel dit op:
Toen ook al
Kijk eens aan, een reclame uit de oude doos. Pure nostalgie, want zo’n reep Mars was iets wat je toen niet elke dag kreeg.
Misschien waren de ingrediënten nog wel iets beter dan nu. En de reep was ook kleiner. Maar toch….
Ook toen al dus, die reclame-onzin. Er is nu geen enkele dokter meer te vinden die je dit als “gezond” of “voedzaam” zal aanbevelen.
Maar vooruit, zo nu en dan bij hoge uitzondering. Want lekker is het wel. Weet je wat, ik deel hem met Leo. En dan heb ik voor de eerstkomende maanden weer genoeg gehad 😉
Deel dit op:
Goed eten
Eten moeten we elke dag, wel twee of drie keer. Maar eten we dan wel goed?
Dat kun je natuurlijk alleen zelf bepalen en het is dan ook voor iedereen een persoonlijke afweging. Ik geloof niet dat friet met mayonaise gezond is, maar zo nu en dan is wel heel lekker. Een stuk mokkataart of brownie, stroopwafel of Bossche bol, het is allemaal lekker op zijn tijd, maar niet te veel.
Tegenwoordig maakt de groente afdeling van een Nederlandse supermarkt maar een klein deel uit van het hele assortiment. Veel meer vierkante meters worden in beslag genomen door allerlei “gemaksvoedsel”. En als ik in de karretjes van sommige mensen kijk, weet ik bijna zeker dat daar meer kant en klaar spul in ligt dan verse groenten of fruit.
Nu zie ik telkens weer de roep om een “suikertaks” om obesitas te voorkomen. Maar ik denk dat de overheid betere kwaliteitsnormen aan het voedsel moet stellen. De documentaire die ik afgelopen week op ArteTV bekeek, ging over al dat gemaksvoedsel. Dat wel goedkoop en snel klaar is, maar vaak ingrediënten bevat van mindere kwaliteit. De winst moet tenslotte ergens vandaan komen. Ik kan de docu aanraden. Het is een tamelijk lange zit, maar goed om te weten wat er allemaal in ons eten verscholen zit.
Deel dit op:
Parijs
Nu het nog steeds niet mogelijk is om een kopje koffie of een glaasje wijn in een café te drinken, ga ik terug in de tijd. Ver terug zelfs, naar 1927. Och, toen was zelfs de rode kool waar ik uit zou komen nog niet gezaaid 😉
Maar het was wel een paar jaar na de grote Spaanse griepepidemie… En zie je daarvan nog wat van terug op dit filmpje? Nee, het is een en al drukte en vrolijkheid. Fraaie dames met mooie hoeden, charleston jurken, galante mannen en corpulente heren met hoge hoeden. Even dus maar terug in de tijd. Laten we hopen dat het nu ook weer vanzelf “normaler” wordt.
Deel dit op:
Wat is het verschil
Vorige week was ik op een begrafenis. Alles prima geregeld, waardig afscheid en diverse familieleden weer eens gezien. Maar ja, alles op afstand. Want we kennen de regels toch?
Maar hoe verklaren we deze foto dan? Die nam ik vorige week op maandag. Dus niet lang geleden, maar op 1 februari 2021.
Zijn voetballers/sportmensen van een andere planeet? Kunnen die geen Corona hebben? Gelden daar andere regels voor?
Of is verdriet geen legale gevoelsuiting en de vreugde om een doelpunt of overwinning wel?
Ik ben niet zo’n huilebalk of knuffelaar, maar wat had ik graag even een arm om dat familielid heen geslagen. Gewoon, even laten voelen dat je het ook moeilijk vindt.
Nee, dat deed ik niet. Ik bleef schutterig staan, op afstand. En ik begin me steeds meer af te vragen: Waarom? Is dat allemaal echt nog wel nodig?
Het kan me niet zo veel schelen dat we nog niet naar theater, festival, feesten mogen. Al zou ik het heus wel willen.
Maar dat we in moeilijke tijden ook zulke ijskonijnen moeten blijven en ons gevoel moeten verbergen, dat vind ik eerlijk gezegd steeds lastiger te verdragen. Steeds onmenselijker ook.
Deel dit op:
Optimistisch
Overal om me heen zie ik een beetje moedeloosheid. Helaas, zelf ontkom ik er soms ook niet aan 🙁
Daarom vandaag een wel heel optimistische gedachte.
Niet zelf bedacht, maar eerlijk gejat van Facebook 😉
Niks klein fotootje, groot, liefst zelfs nog groter.
Laten we toch vooral optimistisch blijven
