Schaatsen

Zodra het ook maar even vriest, breekt in Nederland de schaatskoorts los. Jong en oud wil het ijs op, er worden plannen gemaakt en gedroomd over een Elfstedentocht. Maar of die er nog komt, dat weten we niet.

Zelf schaats ik niet meer; ik was ook niet echt fanatiek. Maar ik kan wel genieten van het sfeertje van kinderen op natuurijs. En van kunstrijden of ijsdansen op TV.

Hier kan ik ook met veel plezier naar kijken: Moeder en zoon Van Putten, die zwieren op het ijs. Nog steeds een prachtig stukje humor van Van Kooten en De Bie.

Architect

Bron: Google foto’s

Steden en dorpen, allemaal herbergen ze wel bijzondere gebouwen. Maar weten we wel wie deze gebouwen ontworpen heeft? Soms wel natuurlijk, maar soms ook blijft de naam van de architect een beetje ondergesneeuwd.

Natuurlijk ken ik het stadhuis van Rotterdam. Een markant gebouw aan de Coolsingel. Ik ben er heel vaak langs gereden, we zijn er getrouwd en diverse malen heb ik er een paspoort, rijbewijs of ander document opgehaald.

Maar wie had het ontworpen? Ik wist het niet een-twee-drie. Pas toen ik er met de wandelclub was, ontdekte ik de naam van de architect: Henri Evers. Daar moest ik dan ook een foto van maken.

Hij heeft niet alleen het stadhuis van Rotterdam ontworpen, maar ook de Armeniuskerk in Rotterdam, het Caland monument. Ook De Lindenhof in het Agnetapark in Delft is van zijn hand.

Gecompliceerd

In het begin van internet werd ons verteld dat het simpel en eenvoudig zou worden. Alles digitaal, het leek zo mooi.

Bron: Google foto’s

Inmiddels zijn we al weer een paar decennia verder en is het hele internet gedoe soms verre van gemakkelijk geworden. Ja, jong en oud draait zijn hand niet meer om voor een e-mail. We betalen met zo’n bankpas of misschien zelfs met je telefoon. Maar sommige dingen worden steeds gecompliceerder.

Leo kreeg laatst drie e-mails tegelijk van het Oogziekenhuis. Maar snel lezen waarover het ging, ho maar! De berichten waren beveiligd, er moest een code worden aangevraagd die per e-mail werd toegestuurd. En uiteindelijk bleek het te gaan om één afspraak in 3 delen. Een meting, een scan en een gesprek met de oogarts. Alles op 1 dag en binnen 20 minuten gepland.

Dat had dus best in één bericht en zonder beveiliging gekund. Want “privacy” is toch een beetje overdreven. Aan de balie word je gevraagd naar je geboortedatum en naam, voor iedereen hoorbaar. En wat dan nog?

Nee, we maken het nu moeilijk of ingewikkeld. Eenvoudig is gewoon te simpel.

Overdaad

Bron: Facebook

Het interieur van de Opéra in Parijs is al een beetje te veel van het goede. Maar als men dan besluit dat er nog meer versierd moet worden, dat een bloemetje wel op zijn plaats zou zijn….

Dan wordt het gewoon overdadig.

Zeg maar “te veel van het goede”

Nieuw recept

Traditiegetrouw worden in Nederland op 31 december oliebollen gebakken. Maar wellicht wordt het jaar na minder, want het is best wel een klus. Eerst beslag maken, laten rijzen, bakken in hete olie en dan nog de keuken weer aan kant maken.

Bron: Google foto’s

Wil je ook nog wat hapjes voor de avond maken, ben je toch een flinke tijd druk in de keuken.

Dit jaar was ik van plan oliebollen te bakken in de airfryer.

Niet te veel, want zoveel eten we er niet. Gewoon om te zien, hoe dat er uit komt en natuurlijk hoe het smaken zal.

Ik wilde het recept van Pauline gebruiken al zal de vulling ietsjes anders zijn. Maar voor het eindresultaat mag dat niet uitmaken. Helaas voelen we ons nogal grieperig en moet ik niet aan bakken denken.

We halen misschien wat bollen bij de bakker of oliebollenkraam. Jullie zullen dus nog wel even moeten wachten hoe dat experiment verliep.

Wegwijzer

In bijna elk museum is een bibliotheek te vinden. Niet altijd gewoon vrij toegankelijk, maar hoe dan ook er is er meestal wel een.

Ook het Fotomuseum in Rotterdam beschikt over een bieb. Niet dat ik er ooit geweest ben, maar de aanwijzing er naar toe viel me op. Geen saai bordje met letters in één of meer talen, maar een leuke foto.

Een meneer zoekt in een grote kast met boeken in allerlei soorten. Duidelijker kan het niet. Het viel me meteen op en ik vind het mooi bedacht.

Het lukte me niet om te achterhalen wie er zo naarstig zoekt naar dat éne boek. Had ik natuurlijk moeten vragen toen ik in het museum was. Misschien kom ik er later nog wel eens op terug.

Zoekgeraakt

Naar aanleiding van dit artikel maakte ik deze fotocompilatie.

Het zijn telkens stapels van 100 biljetten van 500 eur. Op elke foto tien stapels, dus 100×500,–x10=500.000,– euro.
Die 28 foto’s samen staan voor in totaal 14.000.000,– euro.

Als je een jaar lang, dus 365 dagen, elke dag deze 14.000.000,– euro zou besteden, heb na dat jaar 5.1 miljard euro uitgegeven.

Voluit geschreven: 5.100.000.000,– euro. En dat bedrag is zoek.

Hugo de Jonge, destijds minister van VWS, heeft dit gigantische bedrag uitgegeven. Aan wat, aan wie? Dat is nog steeds onduidelijk.

De Volkskrant wilde dat wel weten en vroeg via de WOB om opheldering. Dat zou even duren, want zo gemakkelijk kon dat niet openbaar gemaakt. Dus wachtte de Volkskrant een tijd, maar besloot dan tenslotte om via de rechter er wat vaart achter te zetten.

De rechter vond het ook wel een beetje traag en maande tot opschieten, tot tweemaal toe. Tevergeefs. VWS betaalde liever de dwangsom, à 250 euro per dag. Op 12 oktober 2022 stond de teller op 23.000 euro. Hoeveel het nu bedraagt weet ik niet. Wel mag duidelijk zijn dat het bedrag niet van HdJ’s privérekening zal worden betaald, maar dat de belastingbetaler er voor op zal draaien.

Het is om te huilen…!!!

Humeur

Bron: Facebook

Als de zon schijnt is het niet zo moeilijk een goed humeur te bewaren. Bij regen wordt het moeilijker.

Er zullen niet veel mensen zijn die het plezierig vinden in de regen te moeten lopen of fietsen.

Echt blij word ik er zeker niet van. En drupt er water in mijn nek, dan gruw ik helemaal.

Misschien moet ik dan maar aan dit plaatje denken. Ben je eenmaal nat, maakt het natuurlijk ook niks meer uit.

Gewoon het beste er van maken.

Parkeren

Bron: Instagram/Peter Hollebrandse

Het kan toch soms zo druk zijn in de stad.

Dan is het lastig om een parkeerplaats te vinden. Zeker in deze tijd als er zoveel mensen aan het inkopen zijn.

Voor Sinterklaas is het ook vaak een probleem, ook al helpen de Pieten hem altijd.

Maar soms heeft hij geluk en is er voor hem een eigen gereserveerde parkeerplaats.

Waar, dat weet ik niet. Maar dat ie er erg blij mee is, dat weet ik wel zeker.

Ik denk dat hij dat adresje lekker geheim houdt.

Gelijk heeft hij. Voor je het weet, staan er allemaal elektrische of benzine slurpende auto’s van hulp Sinten, die zo’n plekje maar al te graag willen inpikken.

Keuze

Onlangs werd bekend dat de kroketten in Blijdorp al een hele tijd “vega” zijn en dus geen dierlijke elementen bevatten. Het gaf nogal wat reacties (ook van mij) op Facebook.

Eigenlijk maakt het mij niet uit of iets met vlees gemaakt wordt, zonder of helemaal uit plantaardig spul bestaat. Het is de smaak die belangrijk is. En eerlijk, ook vega of vegetarisch producten kunnen voortreffelijk smaken. Snacks met vlees kunnen daarentegen ook heel smerig zijn.

Maar ik wil wel de keuze hebben. Allereerst omdat ik zelf wil bepalen wat ik eet. Wie bepaalt of een vega kroket beter of slechter voor onze gezondheid is? Ze zijn allemaal vet en allemaal bereid met ingrediënten die men kan/wil/moet vermijden.

Daarbij komt dat de producten die men bij de diverse kraampjes in Blijdorp kopen kan, vrijwel allemaal behoren tot de groep zeer zoet en/of zeer vet. Dan is die ene, stiekeme, vega kroket een beetje hypocriete manier om aan de gezondheid van de mensen bij te dragen.

Maar het gekste vind ik dat men bij Blijdorp niet door heeft dat men op deze manier aan de poten van hun eigen stoelen zagen. Sommige vega-fanaten vinden namelijk dierentuinen ook niet meer passen in deze tijd. Die zouden op den duur moeten verdwijnen.

Dat zal nog best een tijd duren en hoe dat moet gebeuren is me niet duidelijk. Maar Blijdorp zou er naar mijn idee beter aan doen om iedereen te vriend te houden. Dus laten ze nou maar weer gewoon beide kroketten op het menu zetten.

Gezond eten doen we thuis wel weer 😉 😉 😉