Niet alleen Romke van der Kaa schreef laatst iets over mieren. Ook op andere sites en op Facebook en Instagram zag ik hierover gepost.
Mieren zijn nuttige dieren, met een zeer gestructureerde maatschappij. Ze ruimen insecten en organisch afval op. Maar willen we ze in huis? Nee, liever niet. Want ze kruipen overal in. En een stukje cake met mieren of een suikerpot zwart van die kruipertjes vinden we maar niks. Maar buiten, in de tuin, hebben we er toch relatief weinig last van.
Een paar jaar geleden marcheerde een colonne mieren ook door ons huis. En omdat we geen gif gebruiken wilden, probeerden we een alternatief bestrijdingsmiddel. Kaneel scheen een prima mieren verjager te zijn. Maar overal in huis strepen bruin poeder was het toch ook niet 😉 😉
Bron: Google foto’s
Leo bracht toen een paar stukken kaneelzeep mee en die legde ik in de keuken en op andere strategische plekken.
En ja, dat hielp! Of de mieren nou die geur l niet lekker vinden of er door van de wijs gebracht worden…?
In ieder geval hebben we ze al jaren lang niet meer gezien.
Ja, wel in de tuin, maar daar mogen ze wat ons aangaat gewoon hun gang gaan.
Op Instagram volg ik “Mamaninthecuisine”, een Franse moeder van 6 kinderen die in Groot Brittannië woont.
Volgens haar krijgen Franse kinderen al op kleuterleeftijd les in koken op school. En dan beginnen ze natuurlijk niet met Boeuf Bourguignon.
Nee, ze bakken als eerste iets lekkers, een eenvoudige cake. En dat gaat met kopjes en lepels, dus een weegschaal komt er niet aan te pas.
Ik geef hier het recept:
Roer in een grote kom 1/2 cup volle yoghurt, 1 cup suiker, 1/2 cup olie en 3 eieren door elkaar.
Doe er dan 1-1/2 cup zelfrijzend bakmeel, 1 theelepel bakpoeder en 1 theelepel vanille-extract bij.
Even goed mengen en in een ingevette cakevorm gieten. Dan ca. 45 minuten in een oven op 180 graden Celcius. Testen met een houten prikker, die moet er schoon uitkomen.
Dat moest ik toch ook eens proberen. En het was een succes. Zo simpel te maken en binnen een 20 minuten schoof ik hem in de oven.
Tja, zo’n kunst is het niet, als zelfs een kleuter het kan. 😉
Kijk ook eens bij “Mamaninthecuisine” zelf. Er staan nog veel meer lekkere dingen op haar account.
Ergens tussen het nieuws las ik dat Cilia van Dijk was overleden. De naam zei me niks, maar in het artikel stond dat zij in 1985 een Oscar had gewonnen voor haar tekenfilm “Anna en Bella”.
Gek toch, dat we in Nederland soms zulke dingen een beetje onderschoffelen. Een Oscar winnen is toch niet niks. Daar mag je best een beetje trots op zijn.
Want het is zo mooi om te zien hoe de zusjes Anna en Bella hun jeugdherinneringen bekijken en samen terug gaan in de tijd. Met alle leuks dingen, met de kleine pesterijtjes, met jaloezie, maar met ook de sterke verbondenheid.
In 2010 werd voor de kust van Texel door hobby duikers een 17e eeuws vrachtschip ontdekt. Toen in 2014 de duikers ontdekten dat het schip gedeeltelijk vrij was gespoeld, hebben ze het onderzocht en dingen naar boven weten te halen. Ze vonden onder andere palmhout en noemden het schip derhalve “Het palmhoutwrak”
Bron: Google fotos / Museum Kaap Skill, Texel
Het bleek een schatkamer te zijn. Er werden een heleboel prachtige voorwerpen opgehaald, maar het mooist was een jurk. Een (bijna) complete jurk van gouden zijde. Van wie was die jurk, hoe kwam zo’n fraaie en dure japon aan boord van dat schip? Wie waren er allemaal aan boord en waarom vervoerde het schip ook zo veel boeken?
De duikers weten niet goed wat met de jurk aan te vangen. Ze spoelen hem schoon en hangen hem op. Maar als de directrice van het Texelse museum Kaap Skill op bezoek komt, realiseert ze zich dat er nu wel een groot probleem is. Want je mag niet zomaar iets uit zee opvissen. Dat moet gemeld, anders valt het onder diefstal.
En hoe moet je verder met zo’n jurk. Nat kan het niet blijven, maar drogen brengt risico’s met zich mee. En omdat het zo’n kostbare en bijzondere jurk is, beginnen allerlei instanties, waaronder musea, zich te roeren. Die willen zo’n object wel onderzoeken, conserveren en dan in hun eigen collectie hebben.
Moeten ze dat nu allemaal uit handen geven? Ja, daar zit niks anders op. Maar er wordt beloofd dat alles weer terug zal komen naar Texel en tentoongesteld zal worden in Museum Kaap Skill. Uiteindelijk worden alle voorwerpen nauwkeurig onderzocht, er wordt gezorgd voor de juiste vitrines en een (semi) permanente tentoonstelling wordt opgesteld.
Dat alles was te zien in de 3-delige TV-serie “De jurk en het scheepswrak” die ik met heel veel belangstelling volgde. En natuurlijk ook luisterde naar de 5-delige podcast, waarin gezocht wordt naar verhalen die kunnen leiden naar de oorsprong van de jurk.
En nou wil ik vanzelfsprekend ook weer een keer naar Texel. Zelf zien hoe die jurk er uit ziet en wat er nog meer uit dat palmhoutwrak is opgedoken.
Dat de boodschappen op dit moment zo duur zijn, is vaak het gesprek van de dag. Wie een beetje op de kleintjes moet letten, moet heel wat rekenen en vergelijken.
Bron: Google foto’s / moniquevandervloed.nl
Laatst vroeg ik Leo om havermout mee te nemen. Hij kent mijn voorkeur voor bio en kwam thuis met een pak “bio havermout”. Hij keek eens op de bon en schrok van de prijs die daarvoor betaald moest worden. Was dat normaal, 2,59?
Nee, ik dacht dat de havermout inmiddels 0,79 eurocent kostte. Deze prijs was wel aan de erg hoge kant. Dat wordt dus de volgende keer “gewone havermout”. En echt, je proeft geen verschil… 😉
Nieuwsgierig geworden wat de havermout bij Appie kost, keek ik op de app. En daar duizelde het me. Want er kwam een lange lijst te voorschijn met allerlei soorten havermout. Niet alleen met enorme prijsverschillen, maar ook nog eens een assortiment om draaierig van te worden.
Je kunt kiezen uit gewone havermout, fijn, grof, volkoren, met proteïne, met kaneel -en uiteraard- al dan niet van biologische oorsprong. Geroosterd, glutenvrij, maar ook in de vorm van repen en zelfs in 1-persoons zakjes. En dat is nog maar “alleen” rauwe havermout. Er is ook nog een keur aan kant en klare havermoutpap.
Het is natuurlijk niet alleen AH maar ook van andere fabrikanten, die weer grotere of kleinere verpakkingen hebben. Om de prijs te vergelijken is een rekenmachine bijna onmisbaar….!
Dus heb ik plannen om een deze dagen naar het tuincentrum te gaan om wat gezellige planten aan te schaffen en in de tuin te zetten. Er mag wel wat meer kleur in komen.
En ik wil natuurlijk ook de plantenbakken weer vullen. En die leuke kruidenplantjes, die nu nog in een keukenhoekje staan, moeten natuurlijk ook een plek krijgen. Daar heb ik nog wel een mooie bak voor staan. Tijd dus om aan de slag te gaan.
Als smaakmaker maar even op internet gezocht naar een kleurig plaatje.
Jullie dachten toch niet dat dit in mijn eigen tuin gefotografeerd was…? 😉 😉 😉
Aan eieren geen gebrek met het paasfeest. Maar zo mooi en kunstzinnig geverfd en versierd, nee dat lukt me niet. Hier zijn het straks gevulde eieren, eieren in de quiche, een eitje bij het ontbijt en natuurlijk cake en paasbrood waar eieren in gebruikt werden.
Bron: Pinterest
Ik wens iedereen een heel gezellig en VROLIJK PASEN
Al enige tijd volg ik het blog “De vogeldagboeken van Adri de Groot“. Hij maakt prachtige foto’s van vogels, insecten en planten. Ik kijk er met heel veel plezier naar en en leer er ook van.
Want vaak maakt hij foto’s niet ver van waar wij wonen. We hoeven dus niet eens zo ver weg te gaan om te genieten van zoveel moois.
Laatst was Adri in de Nieuwe Driemanspolder, ten noorden van Zoetermeer. En daar maakte hij deze foto, die ik voor mijn blog verkleinde. Klik hier om de originele foto te bekijken.
Een patrijshaan, in al zijn glorie gekleed voor een date met een willige patrijshen.
De natuur heeft zijn bruidegomsjas al klaar gemaakt. Kijk maar eens naar dat prachtige verenkleed, bruin met een kanten rand.
Voor mij is dit van een ontroerende schoonheid. Terecht vergelijkt Adri de Groot het verenkleed met Brugs kant. Zo mooi wordt het bijna niet meer gemaakt.
